Hoe ver kan Nederland nog zinken?
Feike ter Velde • 82 - 2006/07 • Uitgave: 22
Sinds de seksuele revolutie van de jaren 60 is het morele peil van ons volk diep weggezakt. Nederland is bijna onherkenbaar. Maar we wennen er allemaal aan. Sommige dingen die dertig jaar geleden aanstootgevend waren, merken we nu nauwelijks meer op. Naakt in reclames
wie geeft er nog om?
We hebben gestreden voor onze vrijheden, zeggen de vrijdenkers, en die moeten we behouden. Nederland legde immoraliteit zelfs vast in wetgeving. Heidenen roerden zich al nu de ChristenUnie gaat meeregeren.
Voormalig minister van Verkeer en Waterstaat en thans burgemeester van Almere, mevrouw Annemarie Jorritsma, pleitte er onlangs voor dat er prostituees moeten worden meegestuurd met onze Nederlandse soldaten naar het buitenland. Zover zijn we al weggezakt in de bagger van de immoraliteit. Commerciële televisiemakers schijnen te werken aan programmas waarbij vrouwen een man kunnen kiezen uit een groepje dat zich aandient en waarvan zij sperma ingebracht willen hebben, natuurlijk of kunstmatig, om van dié man een kind te krijgen. Meer voorbeelden zijn er in overvloed om aan te tonen op welk geestelijk niveau de meerderheid(?) van ons volk zich bevindt. Het begon zich te ontwikkelen in de jaren 60 van de vorige eeuw: de seksuele revolutie.
Er werd toen gepleit voor openheid over seksualiteit, maar al direct werd duidelijk dat het niet om openheid ging, maar om perversiteit. Want de dijken braken onmiddellijk door. De eerste blote borsten van een Engelse prostituee op de Nederlandse televisie brachten nog afkeurende kolommen in de kranten. Maar dat was gauw verleden tijd. Vrije seks, vrije abortus, baas in eigen buik en alles wat daarin verder meekwam, werd als een vloedgolf over ons land. Daarna kwam de erkenning van homoseksualiteit als normaal en dus moest ook het homohuwelijk volgen. Nederland legde het vast in wetgeving. Bij een IKON-uitzending voor televisie dus van de gezamenlijke kerken kwam de mediapastor van toen vertellen dat pedofilie zo snel mogelijk uit de taboesfeer gehaald moest worden, want met kinderen van twaalf moest seks door volwassenen zeker kunnen. Luid applaus van een grote zaal met mensen volgde op de verklaring van de dominee. De mishandeling en de moord op twee meisjes in België (de zaak Dutroux) en de beestachtige taferelen die zich daar afspeelden, zette de op hol geslagen dwaasheid in ons land ook even stil. Men kreeg de indruk dat men nu eerst even moest nadenken. Waarover precies is niet bekend geworden, tot nu toe.
De alom geroemde vrije opvoeding deed massaal haar intrede in de jaren 60 met het handboek van dokter Spock. Er stonden zeker ook goede dingen in, maar ook heel veel verkeerde adviezen. Die vrije opvoeding heeft geleid tot het moreel wegzinken van ons volk. Het gaat er van uit dat het kind zelf keuzes kan maken en van nature al het verschil tussen goed en kwaad kent. Zelf keuzes maken betekent -en dat is bij elke keuze het geval- dat je de consequenties erbij kiest. Hoe kan een kind dat ooit overzien? Maar de markt was er rijp voor. De naoorlogse opvoeding in de situatie van schaarste en armoede was meer gericht op overleven. Toen begon de welvaart toe te nemen, de moderne theologie, die de Bijbelse geboden losliet, kwam op en zo vielen de kaders weg. Spoedig braken alle dijken door.
Tijdens het kabinet Den Uyl telefoneerde de minister van Volksgezondheid, Irene Vorrink, met haar eigen zoon, gedurende de kabinetsvergadering(!), over de prijzen van drugs, die hij elke zaterdagmiddag als presentator voor de Vara-radio bekend maakte. Die generatie, volwassenen van de jaren 70, was de motor van het morele verval dat was ingezet. Zei de heer Den Uyl niet in die dagen: Groei van de welvaart en de eerlijke verdeling daarvan, garandeert een afname van de criminaliteit? Toen hem even het licht opging, sprak hij wijze woorden in de Tweede Kamer, woorden uit de Bijbel nog wel: Zonder visie gaat een volk ten gronde.
Maar die visie mocht niet worden verwacht vanuit de hoek waar hij zich bevond. Vrouwen gingen de straat op met de leuze Baas in eigen buik en abortus provocatus werd wettelijk geregeld, met een meerderheid van maar één stem in het parlement. Een abortuswet met nogal wat beschermende maatregelen voor het ongeboren kind. Wat toen al duidelijk was en nu bekend is: dat was alleen maar een doekje voor het bloeden. Het ongeboren kind is vandaag in de moederschoot volstrekt vogelvrij. Bij de geringste afwijking en ook zonder enige afwijking- kan de moeder besluiten een abortus te laten uitvoeren en wel onmiddellijk. De EO toonde dit aan door een gesprek tussen een aanstaande moeder (een ingehuurde actrice) en een abortusarts met verborgen camera op te nemen. De moeder vertelde dat ze op wintersport wilde gaan en dat de zwangerschap dus niet goed uitkwam. De abortus was zo geregeld. Volgens de abortusarts was er geen enkele belemmering de abortus uit te voeren. Maar dit gesprek mocht niet worden uitgezonden vond een rechter in kort geding.
In deze wereld groeien onze jongeren op. De samenleving is helemaal terug bij het heidendom. Al bij de eerste formatiebesprekingen met de ChristenUnie in december j.l. stonden D66 en de VVD al voor televisiecameras te roepen dat Nederland moet uitkijken, nu de grote verworvenheden als homohuwelijk, abortus en euthanasie worden bedreigd door het nieuw te vormen kabinet. Alles moet direct worden afgeschilderd als ultraconservatief, rechts-radicaal en dat soort termen en kwalificaties. In deze samenleving is het gebrek aan waarden en normen bijna dagelijks onderwerp van gesprek. De opgroeiende jeugd is bijna alle normbesef kwijt, vooral in de randstad. Men zoekt krampachtig naar passende maatregelen om jongeren weer iets aan normen bij te brengen. Echter, men vergeet erbij te vermelden dat het God en Zijn geboden zijn die men uit de samenleving heeft gebannen. Dáár ligt de pijn.
Het jaaroverzicht van de zoekmachines voor het internet laat zien dat seks veruit de meest gezochte term is, waarop jongeren surfen over het internet. Dat wordt er door ouderen op gezet, net als door ouderen de commerciële televisie wordt gemaakt, met alle vunzigheid van dien. Wie er wat over opmerkt, is al gauw een moraalridder en wordt weggezet. In dit Nederland kwam de vraag of de ChristenUnie kan en wil meeregeren. Natuurlijk kunnen wetten niet worden teruggedraaid. Maar vanuit een positie in het kabinet, kan er toch veel uitgaan aan geluiden die een beroep doen op het gezonde verstand, op respect en op waardigheid van het menselijk leven en de menselijke samenleving. De christelijke naastenliefde in de grote wereld en de wereld van het individu kan worden gepropageerd. Er kan meer ruimte worden geschapen voor particuliere initiatieven van concrete naastenliefde. Dáár liggen de kansen voor de christelijke gemeente in dit moreel weggezakte land.
Onlangs organiseerde een evangelische gemeente een verwendag voor alleengaande moeders. Voor hun kinderen werd de hele dag gezorgd, zij werden verwend door de kapper, een schoonheidsbehandeling, inkoop van nieuwe kleding, een heerlijk diner en veel liefdevolle vriendschap. Alles werd georganiseerd en betaald door de evangelische gemeente. Een dag om nooit te vergeten. Maar die wordt wel herhaald. De tijd van grote woorden is voorbij. Laten mensen als de deftige mevrouw Jorritsma hun opvattingen er maar op na houden in een wereld die wegzinkt in de drek van de immoraliteit. Maar laten christenen en de christelijke kerk zich toeleggen op de onvoorwaardelijke naastenliefde. Zó kwam Jezus ook naar ons, zonder vragen te stellen, zonder voorwaarden vooraf, maar met onbegrijpelijke liefde van zelfopoffering. Hij gaf alles op: zijn reputatie, zijn eer, zijn leven om ons, die niet naar Hem vroegen, te redden. Nederland kan nog verder wegzakken, maar Gods kinderen kunnen anderen optillen uit het verderf, zoals ze zelf zijn opgetild.
Feike ter Velde
We hebben gestreden voor onze vrijheden, zeggen de vrijdenkers, en die moeten we behouden. Nederland legde immoraliteit zelfs vast in wetgeving. Heidenen roerden zich al nu de ChristenUnie gaat meeregeren.
Voormalig minister van Verkeer en Waterstaat en thans burgemeester van Almere, mevrouw Annemarie Jorritsma, pleitte er onlangs voor dat er prostituees moeten worden meegestuurd met onze Nederlandse soldaten naar het buitenland. Zover zijn we al weggezakt in de bagger van de immoraliteit. Commerciële televisiemakers schijnen te werken aan programmas waarbij vrouwen een man kunnen kiezen uit een groepje dat zich aandient en waarvan zij sperma ingebracht willen hebben, natuurlijk of kunstmatig, om van dié man een kind te krijgen. Meer voorbeelden zijn er in overvloed om aan te tonen op welk geestelijk niveau de meerderheid(?) van ons volk zich bevindt. Het begon zich te ontwikkelen in de jaren 60 van de vorige eeuw: de seksuele revolutie.
Er werd toen gepleit voor openheid over seksualiteit, maar al direct werd duidelijk dat het niet om openheid ging, maar om perversiteit. Want de dijken braken onmiddellijk door. De eerste blote borsten van een Engelse prostituee op de Nederlandse televisie brachten nog afkeurende kolommen in de kranten. Maar dat was gauw verleden tijd. Vrije seks, vrije abortus, baas in eigen buik en alles wat daarin verder meekwam, werd als een vloedgolf over ons land. Daarna kwam de erkenning van homoseksualiteit als normaal en dus moest ook het homohuwelijk volgen. Nederland legde het vast in wetgeving. Bij een IKON-uitzending voor televisie dus van de gezamenlijke kerken kwam de mediapastor van toen vertellen dat pedofilie zo snel mogelijk uit de taboesfeer gehaald moest worden, want met kinderen van twaalf moest seks door volwassenen zeker kunnen. Luid applaus van een grote zaal met mensen volgde op de verklaring van de dominee. De mishandeling en de moord op twee meisjes in België (de zaak Dutroux) en de beestachtige taferelen die zich daar afspeelden, zette de op hol geslagen dwaasheid in ons land ook even stil. Men kreeg de indruk dat men nu eerst even moest nadenken. Waarover precies is niet bekend geworden, tot nu toe.
De alom geroemde vrije opvoeding deed massaal haar intrede in de jaren 60 met het handboek van dokter Spock. Er stonden zeker ook goede dingen in, maar ook heel veel verkeerde adviezen. Die vrije opvoeding heeft geleid tot het moreel wegzinken van ons volk. Het gaat er van uit dat het kind zelf keuzes kan maken en van nature al het verschil tussen goed en kwaad kent. Zelf keuzes maken betekent -en dat is bij elke keuze het geval- dat je de consequenties erbij kiest. Hoe kan een kind dat ooit overzien? Maar de markt was er rijp voor. De naoorlogse opvoeding in de situatie van schaarste en armoede was meer gericht op overleven. Toen begon de welvaart toe te nemen, de moderne theologie, die de Bijbelse geboden losliet, kwam op en zo vielen de kaders weg. Spoedig braken alle dijken door.
Tijdens het kabinet Den Uyl telefoneerde de minister van Volksgezondheid, Irene Vorrink, met haar eigen zoon, gedurende de kabinetsvergadering(!), over de prijzen van drugs, die hij elke zaterdagmiddag als presentator voor de Vara-radio bekend maakte. Die generatie, volwassenen van de jaren 70, was de motor van het morele verval dat was ingezet. Zei de heer Den Uyl niet in die dagen: Groei van de welvaart en de eerlijke verdeling daarvan, garandeert een afname van de criminaliteit? Toen hem even het licht opging, sprak hij wijze woorden in de Tweede Kamer, woorden uit de Bijbel nog wel: Zonder visie gaat een volk ten gronde.
Maar die visie mocht niet worden verwacht vanuit de hoek waar hij zich bevond. Vrouwen gingen de straat op met de leuze Baas in eigen buik en abortus provocatus werd wettelijk geregeld, met een meerderheid van maar één stem in het parlement. Een abortuswet met nogal wat beschermende maatregelen voor het ongeboren kind. Wat toen al duidelijk was en nu bekend is: dat was alleen maar een doekje voor het bloeden. Het ongeboren kind is vandaag in de moederschoot volstrekt vogelvrij. Bij de geringste afwijking en ook zonder enige afwijking- kan de moeder besluiten een abortus te laten uitvoeren en wel onmiddellijk. De EO toonde dit aan door een gesprek tussen een aanstaande moeder (een ingehuurde actrice) en een abortusarts met verborgen camera op te nemen. De moeder vertelde dat ze op wintersport wilde gaan en dat de zwangerschap dus niet goed uitkwam. De abortus was zo geregeld. Volgens de abortusarts was er geen enkele belemmering de abortus uit te voeren. Maar dit gesprek mocht niet worden uitgezonden vond een rechter in kort geding.
In deze wereld groeien onze jongeren op. De samenleving is helemaal terug bij het heidendom. Al bij de eerste formatiebesprekingen met de ChristenUnie in december j.l. stonden D66 en de VVD al voor televisiecameras te roepen dat Nederland moet uitkijken, nu de grote verworvenheden als homohuwelijk, abortus en euthanasie worden bedreigd door het nieuw te vormen kabinet. Alles moet direct worden afgeschilderd als ultraconservatief, rechts-radicaal en dat soort termen en kwalificaties. In deze samenleving is het gebrek aan waarden en normen bijna dagelijks onderwerp van gesprek. De opgroeiende jeugd is bijna alle normbesef kwijt, vooral in de randstad. Men zoekt krampachtig naar passende maatregelen om jongeren weer iets aan normen bij te brengen. Echter, men vergeet erbij te vermelden dat het God en Zijn geboden zijn die men uit de samenleving heeft gebannen. Dáár ligt de pijn.
Het jaaroverzicht van de zoekmachines voor het internet laat zien dat seks veruit de meest gezochte term is, waarop jongeren surfen over het internet. Dat wordt er door ouderen op gezet, net als door ouderen de commerciële televisie wordt gemaakt, met alle vunzigheid van dien. Wie er wat over opmerkt, is al gauw een moraalridder en wordt weggezet. In dit Nederland kwam de vraag of de ChristenUnie kan en wil meeregeren. Natuurlijk kunnen wetten niet worden teruggedraaid. Maar vanuit een positie in het kabinet, kan er toch veel uitgaan aan geluiden die een beroep doen op het gezonde verstand, op respect en op waardigheid van het menselijk leven en de menselijke samenleving. De christelijke naastenliefde in de grote wereld en de wereld van het individu kan worden gepropageerd. Er kan meer ruimte worden geschapen voor particuliere initiatieven van concrete naastenliefde. Dáár liggen de kansen voor de christelijke gemeente in dit moreel weggezakte land.
Onlangs organiseerde een evangelische gemeente een verwendag voor alleengaande moeders. Voor hun kinderen werd de hele dag gezorgd, zij werden verwend door de kapper, een schoonheidsbehandeling, inkoop van nieuwe kleding, een heerlijk diner en veel liefdevolle vriendschap. Alles werd georganiseerd en betaald door de evangelische gemeente. Een dag om nooit te vergeten. Maar die wordt wel herhaald. De tijd van grote woorden is voorbij. Laten mensen als de deftige mevrouw Jorritsma hun opvattingen er maar op na houden in een wereld die wegzinkt in de drek van de immoraliteit. Maar laten christenen en de christelijke kerk zich toeleggen op de onvoorwaardelijke naastenliefde. Zó kwam Jezus ook naar ons, zonder vragen te stellen, zonder voorwaarden vooraf, maar met onbegrijpelijke liefde van zelfopoffering. Hij gaf alles op: zijn reputatie, zijn eer, zijn leven om ons, die niet naar Hem vroegen, te redden. Nederland kan nog verder wegzakken, maar Gods kinderen kunnen anderen optillen uit het verderf, zoals ze zelf zijn opgetild.
Feike ter Velde
