Hoe kan ik mijn leven of karakter verbeteren?
Dick Slikker • 90 - 2014 • Uitgave: 2
In onze maatschappij komt regelmatig de vraag boven drijven of de mens in wezen goed of slecht is. Het communisme en socialisme hebben als stelling dat de mens goed is en dat de maatschappij het slechte in de mens naar boven haalt. Goede educatie, veiligheid of werkgelegenheid en de mens wordt zoals die moet zijn. Ook de liberalen zeggen tegenwoordig dat hun uitgangspunt is: de mens is goed. Dus voor misdaad, fraude, enzovoort is de mens niet helemaal zelf verantwoordelijk. De verbetering ligt niet bij de mens, maar bij de maatschappij.
Hoe zien wij als christenen de ‘mens’. Natuurlijk begrijpen we dat educatie en werkgelegenheid belangrijk zijn voor de ontplooiing van de mens. De grote vraag is dus of de omstandigheden de mens slecht maken, of dat de mens de omstandigheden of maatschappij slecht gemaakt heeft. Het kip-ei vraagstuk, wat was er het eerst of hoe loopt de causale relatie. Ligt de relatie van binnen naar buiten of van buiten naar binnen?
Zondaar met een zesje
De Bijbel is heel duidelijk, en zegt: er is niets goeds in de mens. Dit standpunt wordt bezien vanuit Gods invalshoek en maatstaf. Wij mensen staven ons aan elkaar en dan valt het vaak nog wel mee. In ieder geval vinden we het wel erg kort door de bocht om Gods oordeel, de mens is niet goed, zomaar te accepteren. Toch leert het christendom niet: omdat we zondigen zijn we zondaar, maar het tegenover gestelde: omdat we zondaar zijn zondigen we. De ziekte ‘zonde’ zit in onze genen. Het komt van binnen naar buiten.
Christenen hebben daarom een soort tussenweg gekozen. We zijn wel slecht in Gods oog, maar niet zo slecht in vergelijking met anderen om ons heen. We geven ons vermoedelijk een zesje. Een zeven kan ook, maar dat is wel een beetje hoogmoedig. We gaan naar God toe en zeggen, we deugen nog niet helemaal. Als U ons een kilo liefde geeft en een pond geduld, dan gaan we van een score zes naar acht. God: het is uw verantwoordelijk om van onze zes een acht te maken. Nog hoger is wel erg volmaakt, staat ook niet echt goed.
Van nul af
We bouwen graag op ons zesje, een beetje van dit en dat erbij. Maar God zegt: “Ik bouw op een nul. Er is niets goeds in de mens. Ik accepteer je zoals je bent, maar Ik breek eerst alles af. Dan leg Ik een nieuw fundament en gaan we bouwen. Alles opnieuw.” Hoe doet God dat dan? Ook eerst een kilo liefde en een pond geduld? Nee, God geeft alles in één keer. Daarom staat er ook in Galaten 5:22 de Vrucht van de Geest en niet Vruchten. Je kunt de Vrucht niet uit elkaar plukken of opdelen. Het is een alles of niets principe. We hebben geen liefde of geduld nodig, we hebben het karakter van Jezus nodig, het totale pakket.
Liefde is dus een onderdeel van de Vrucht van de Geest. Het is geen gave. Je kunt er dus niet om vragen of bidden. Je krijgt het niet, want het is geen gave of gift. Vrucht begint bij gemeenschap en bevruchting, daarna ontwikkeling en groei. Vrucht ontstaat dus door bevruchting, daarom zullen we dus gemeenschap met God moeten hebben. Bidden om liefde is niet de oplossing naar een beter karakter. Gemeenschap met God geeft vrucht en zo komt Zijn karakter in ons tot bloei.
Heb lief en wees geduldig
Waarom bidden er dan zoveel mensen om liefde, geduld of blijdschap. Omdat we niet vanaf nul willen beginnen. We willen liever vanuit een zes verder bouwen, zo slecht zijn we toch niet, we zijn geen nul. Maar er staat nergens in de Bijbel dat we moeten bidden om liefde of geduld. Er staat wel ‘heb lief’, ‘wees geduldig’. Niet in de vragende vorm, maar in de gebiedende vorm. We kunnen liefde en geduld in ons hebben als we vanaf nul willen beginnen en daarna moeten we het toepassen. Het karakter van Jezus wordt zichtbaar. De oplossing ligt niet in bidden, maar in gemeenschap, vruchtontwikkeling. Het gaat niet om verbeteren of aanpassen maar om vernieuwing.
‘De VRUCHT van de Geest is echter: liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, zelfbeheersing’ (Galaten 5:22).
Dick Slikker
Hoe zien wij als christenen de ‘mens’. Natuurlijk begrijpen we dat educatie en werkgelegenheid belangrijk zijn voor de ontplooiing van de mens. De grote vraag is dus of de omstandigheden de mens slecht maken, of dat de mens de omstandigheden of maatschappij slecht gemaakt heeft. Het kip-ei vraagstuk, wat was er het eerst of hoe loopt de causale relatie. Ligt de relatie van binnen naar buiten of van buiten naar binnen?
Zondaar met een zesje
De Bijbel is heel duidelijk, en zegt: er is niets goeds in de mens. Dit standpunt wordt bezien vanuit Gods invalshoek en maatstaf. Wij mensen staven ons aan elkaar en dan valt het vaak nog wel mee. In ieder geval vinden we het wel erg kort door de bocht om Gods oordeel, de mens is niet goed, zomaar te accepteren. Toch leert het christendom niet: omdat we zondigen zijn we zondaar, maar het tegenover gestelde: omdat we zondaar zijn zondigen we. De ziekte ‘zonde’ zit in onze genen. Het komt van binnen naar buiten.
Christenen hebben daarom een soort tussenweg gekozen. We zijn wel slecht in Gods oog, maar niet zo slecht in vergelijking met anderen om ons heen. We geven ons vermoedelijk een zesje. Een zeven kan ook, maar dat is wel een beetje hoogmoedig. We gaan naar God toe en zeggen, we deugen nog niet helemaal. Als U ons een kilo liefde geeft en een pond geduld, dan gaan we van een score zes naar acht. God: het is uw verantwoordelijk om van onze zes een acht te maken. Nog hoger is wel erg volmaakt, staat ook niet echt goed.
Van nul af
We bouwen graag op ons zesje, een beetje van dit en dat erbij. Maar God zegt: “Ik bouw op een nul. Er is niets goeds in de mens. Ik accepteer je zoals je bent, maar Ik breek eerst alles af. Dan leg Ik een nieuw fundament en gaan we bouwen. Alles opnieuw.” Hoe doet God dat dan? Ook eerst een kilo liefde en een pond geduld? Nee, God geeft alles in één keer. Daarom staat er ook in Galaten 5:22 de Vrucht van de Geest en niet Vruchten. Je kunt de Vrucht niet uit elkaar plukken of opdelen. Het is een alles of niets principe. We hebben geen liefde of geduld nodig, we hebben het karakter van Jezus nodig, het totale pakket.
Liefde is dus een onderdeel van de Vrucht van de Geest. Het is geen gave. Je kunt er dus niet om vragen of bidden. Je krijgt het niet, want het is geen gave of gift. Vrucht begint bij gemeenschap en bevruchting, daarna ontwikkeling en groei. Vrucht ontstaat dus door bevruchting, daarom zullen we dus gemeenschap met God moeten hebben. Bidden om liefde is niet de oplossing naar een beter karakter. Gemeenschap met God geeft vrucht en zo komt Zijn karakter in ons tot bloei.
Heb lief en wees geduldig
Waarom bidden er dan zoveel mensen om liefde, geduld of blijdschap. Omdat we niet vanaf nul willen beginnen. We willen liever vanuit een zes verder bouwen, zo slecht zijn we toch niet, we zijn geen nul. Maar er staat nergens in de Bijbel dat we moeten bidden om liefde of geduld. Er staat wel ‘heb lief’, ‘wees geduldig’. Niet in de vragende vorm, maar in de gebiedende vorm. We kunnen liefde en geduld in ons hebben als we vanaf nul willen beginnen en daarna moeten we het toepassen. Het karakter van Jezus wordt zichtbaar. De oplossing ligt niet in bidden, maar in gemeenschap, vruchtontwikkeling. Het gaat niet om verbeteren of aanpassen maar om vernieuwing.
‘De VRUCHT van de Geest is echter: liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, zelfbeheersing’ (Galaten 5:22).
Dick Slikker
