Het Midden-Oosten: toetssteen van de wereldpolitiek
Feike ter Velde • 90 - 2014 • Uitgave: 3
In de media gaat steeds vaker over voetballen en andere schandalen, maar nauwelijks over de grote thema’s in de wereldpolitiek. Heel de wereld staat bijna in brand en wij spelen onze spelletjes.
Het grote Syrische drama kleurt de wereld bloedrood. De vluchtelingenkampen in het Midden-Oosten zijn overvol en het leed is onbeschrijfelijk. Al Qaida rukt weer op. De wereldpolitiek faalt en leidende politici staan steeds meer in hun hemd. Alarm!
Heel veel christenen en andersdenkenden zijn door de verschillende islamitische strijdgroepen in Syrië gewoon op straat of in hun huis vermoord, onthoofd, de keel doorgesneden, vaak in het bijzin van hun kinderen, omdat ze weigerden Allah aan te roepen. Deze moslim-extremisten brengen slechts de koran in praktijk: ‘O, gij die gelooft, doodt de ongelovigen die in uw nabijheid zijn en laat hen hardheid in u vinden en weet dat Allah met de godvruchtigen is’ (Soera 9:123).
Het leed van Al Qaida
Op 7 januari dit jaar laten de Verenigde Naties weten te zijn gestopt met het tellen van de dagelijkse doden in Syrië. De chaos is te groot en daarom de steeds maar oplopende cijfers te onbetrouwbaar. Sinds het begin van de burgeroorlog nu drie jaar geleden is het aantal doden al ver boven de honderdduizend opgelopen. In vluchtelingenkampen kan men de verhalen horen van het persoonlijk leed van gezinnen, die meestal een of beide ouders verloren, soms kinderen verloren in het oorlogsgeweld en nu volkomen berooid uit hun huis, als dat er nog staat, zijn gevlucht. Koude, honger en het gebrek aan medische hulp tekenen het leven van elke dag. Het leed is onbeschrijfelijk.
Nu Amerika zich heeft teruggetrokken uit Irak rukken de terreurgroepen van Al Qaida weer op. Het verhaal van president Barack Obama dat Al Qaida is verslagen door de Amerikaanse troepen klopt niet. Enkele duizenden Amerikaanse jongens en ook van andere nationaliteiten, vooral Britten, betaalden met hun leven in de strijd tegen terreur en misdaad in Irak, maar tot nu toe lijkt dat zinloos te zijn geweest.
De aanleiding tot de Amerikaanse inval was dat er massavernietigingswapens in Irak zouden zijn, maar die zijn niet gevonden. De regering van George Bush jr. en ook de Britse premier Tony Blair stonden in hun hemd op het wereldtoneel. De sjiitische meerderheid in Irak keerde zich al gauw tegen de Amerikanen, mede door steun uit het sjiitische Iran. Nu zijn de Amerikanen weg uit Irak en Al Qaida heeft de stad Fallujah op dit moment al in handen. Hun eis is dat Irak een islamitische staat wordt. Maar niet alleen Irak, ook Syrië moet geheel islamitische worden en dan wel van het ultra-extremistische soort. Dat betekent onderdrukking van minderheden, de bloedige shariawetgeving, compleet met het afhakken van ledenmaten en onthoofdingen, onderdrukking en discriminatie van vrouwen en de verplichting voor iedere burger om moslim te worden. Dit betekent een complete ‘verachtelijking’ van de samenleving naar het niveau van zo ongeveer het jaar 900. Een schrikbeeld voor elk denkend mens in die landen.
De wereld kijkt ernaar en weet niet wat te doen anders dan een Vredesconferentie in Zwitserland te beleggen – georganiseerd door Rusland en Amerika – en dan maar afwachten wie er naartoe komen.
Een failliete VN
De Verenigde Naties hielden zich onlangs nog bezig met Zwarte Piet in Nederland en maakten zich volkomen belachelijk. De secretaris-generaal van de VN, de Koreaan Banki Moon, heeft een lange lijst van anti-Israël uitspraken op zijn naam staan, maar zwijgt over de misstanden in veel islamitische landen als bijvoorbeeld Saoedi-Arabië, waar vrouwen niet eens mogen autorijden, onterecht in de gevangenis worden opgesloten en daar dagelijks worden aangerand en verkracht door de vrome islamitische bewakers.
Diezelfde VN houdt zich bezig met controversiële klimaatrapporten waarvan steeds niets blijkt te kloppen. Ook nu weer een dure internationale conferentie van honderden gedelegeerden, die allemaal met een vliegtuig(!) naar Nederland kwamen. Een leuk uitstapje voor de mensen, maar volstrekt in geen verhouding tot wat er bijvoorbeeld in het Midden-Oosten, en met name Syrië gebeurt.
Terreur vs. terreur
De laatste weken strijden de terreurgroepen, die in veel Westerse media voortdurend werden bestempeld als vrijheidsstrijders, tegen elkaar. Een heel belangrijke groep is gelinkt aan Al Qaida en is uit op een fundamentele islamitische staat van soennitische snit en heet het al-Nusra Front. Maar er is nog een extremistischer islamgroep, ISIS – islamitische staat in Syrië – die vooral met geld en wapens vanuit Saoedi-Arabië wordt gesteund. Beide groepen zijn soennitische jihadisten, die elkaar de pas trachten af te snijden op weg naar de macht in Damascus. De strijd is bloedig en vol van afschuwelijke martel- en moordtaferelen van zogenaamde krijgsgevangenen, over en weer.
Op dit moment lijdt nog een derde soennitische strijdgroep, ook een aan Al Qaida gelinkte terroristengroep, ISIL – islamitsche staat in Syrië en de Levant – flinke verliezen aan het front. Het lijkt erop dat een van de oorlogsregisseurs in Syrië, Saoedi-Arabië, tot nu toe financier en wapenleverancier van ISIS en ISIL, wil dat ISIL wordt vernietigd. En die slachting onder Saoedische regie vindt momenteel plaats. Een heel complexe situatie op het slagveld van strijders zonder uniform. In dit geheel strijdt het officiële Syrische leger – steeds opnieuw bewapend door Rusland(!) – tegen de verschillende terreurgroepen in het land, die als gemeenschappelijke factor hebben: de verdrijving van de zittende regering Assad.
Kokende pot
Even zag het er naar uit dat eerst Frankrijk, toen ook Groot-Brittannië en daarna ook de VS de opstandelingen zouden willen voorzien van wapens in de strijd tegen het leger van Assad. Maar gaandeweg kreeg men in het Westen – gelukkig – oog voor het moslimfundamentalistische karakter van de verschillende strijdgroepen, waarvan er een aantal verbonden is aan het moorddadige Al Qaida. Dus die westerse bewapening ging gelukkig niet door. Maar, hoe gevaarlijk(!) – onze westerse politici leken toch maandenlang verblind voor de werkelijkheid onder die zogenaamde vrijheidsstrijders van Syrië.
Nu stijgt de politieke ster van president Assad weer omdat er in die elkaar bestrijdende rebellengroepen niemand is die het land zou kunnen gaan leiden anders dan naar een extremistische moslimstaat. Christenen in Syrië zeggen dat het onder Assad redelijk veilig was voor hen, nu niet meer. Eeuwenlang woonden verschillende religies in Syrië vreedzaam samen. De Golfstaten, met name Saoedi-Arabië en Qatar gaan gewoon door met de bewapening van de opstandelingen en de financiering van hun bloedige strijd.
De kokende pot loopt straks misschien over en steekt ook andere kruidvaten in het Midden-Oosten aan. De machteloze wereldgemeenschap staat hier in de etalage te kijk. Gods oordelen als tekenen van de tijd moeten ons wakker schudden.
Feike ter Velde
Het grote Syrische drama kleurt de wereld bloedrood. De vluchtelingenkampen in het Midden-Oosten zijn overvol en het leed is onbeschrijfelijk. Al Qaida rukt weer op. De wereldpolitiek faalt en leidende politici staan steeds meer in hun hemd. Alarm!
Heel veel christenen en andersdenkenden zijn door de verschillende islamitische strijdgroepen in Syrië gewoon op straat of in hun huis vermoord, onthoofd, de keel doorgesneden, vaak in het bijzin van hun kinderen, omdat ze weigerden Allah aan te roepen. Deze moslim-extremisten brengen slechts de koran in praktijk: ‘O, gij die gelooft, doodt de ongelovigen die in uw nabijheid zijn en laat hen hardheid in u vinden en weet dat Allah met de godvruchtigen is’ (Soera 9:123).
Het leed van Al Qaida
Op 7 januari dit jaar laten de Verenigde Naties weten te zijn gestopt met het tellen van de dagelijkse doden in Syrië. De chaos is te groot en daarom de steeds maar oplopende cijfers te onbetrouwbaar. Sinds het begin van de burgeroorlog nu drie jaar geleden is het aantal doden al ver boven de honderdduizend opgelopen. In vluchtelingenkampen kan men de verhalen horen van het persoonlijk leed van gezinnen, die meestal een of beide ouders verloren, soms kinderen verloren in het oorlogsgeweld en nu volkomen berooid uit hun huis, als dat er nog staat, zijn gevlucht. Koude, honger en het gebrek aan medische hulp tekenen het leven van elke dag. Het leed is onbeschrijfelijk.
Nu Amerika zich heeft teruggetrokken uit Irak rukken de terreurgroepen van Al Qaida weer op. Het verhaal van president Barack Obama dat Al Qaida is verslagen door de Amerikaanse troepen klopt niet. Enkele duizenden Amerikaanse jongens en ook van andere nationaliteiten, vooral Britten, betaalden met hun leven in de strijd tegen terreur en misdaad in Irak, maar tot nu toe lijkt dat zinloos te zijn geweest.
De aanleiding tot de Amerikaanse inval was dat er massavernietigingswapens in Irak zouden zijn, maar die zijn niet gevonden. De regering van George Bush jr. en ook de Britse premier Tony Blair stonden in hun hemd op het wereldtoneel. De sjiitische meerderheid in Irak keerde zich al gauw tegen de Amerikanen, mede door steun uit het sjiitische Iran. Nu zijn de Amerikanen weg uit Irak en Al Qaida heeft de stad Fallujah op dit moment al in handen. Hun eis is dat Irak een islamitische staat wordt. Maar niet alleen Irak, ook Syrië moet geheel islamitische worden en dan wel van het ultra-extremistische soort. Dat betekent onderdrukking van minderheden, de bloedige shariawetgeving, compleet met het afhakken van ledenmaten en onthoofdingen, onderdrukking en discriminatie van vrouwen en de verplichting voor iedere burger om moslim te worden. Dit betekent een complete ‘verachtelijking’ van de samenleving naar het niveau van zo ongeveer het jaar 900. Een schrikbeeld voor elk denkend mens in die landen.
De wereld kijkt ernaar en weet niet wat te doen anders dan een Vredesconferentie in Zwitserland te beleggen – georganiseerd door Rusland en Amerika – en dan maar afwachten wie er naartoe komen.
Een failliete VN
De Verenigde Naties hielden zich onlangs nog bezig met Zwarte Piet in Nederland en maakten zich volkomen belachelijk. De secretaris-generaal van de VN, de Koreaan Banki Moon, heeft een lange lijst van anti-Israël uitspraken op zijn naam staan, maar zwijgt over de misstanden in veel islamitische landen als bijvoorbeeld Saoedi-Arabië, waar vrouwen niet eens mogen autorijden, onterecht in de gevangenis worden opgesloten en daar dagelijks worden aangerand en verkracht door de vrome islamitische bewakers.
Diezelfde VN houdt zich bezig met controversiële klimaatrapporten waarvan steeds niets blijkt te kloppen. Ook nu weer een dure internationale conferentie van honderden gedelegeerden, die allemaal met een vliegtuig(!) naar Nederland kwamen. Een leuk uitstapje voor de mensen, maar volstrekt in geen verhouding tot wat er bijvoorbeeld in het Midden-Oosten, en met name Syrië gebeurt.
Terreur vs. terreur
De laatste weken strijden de terreurgroepen, die in veel Westerse media voortdurend werden bestempeld als vrijheidsstrijders, tegen elkaar. Een heel belangrijke groep is gelinkt aan Al Qaida en is uit op een fundamentele islamitische staat van soennitische snit en heet het al-Nusra Front. Maar er is nog een extremistischer islamgroep, ISIS – islamitische staat in Syrië – die vooral met geld en wapens vanuit Saoedi-Arabië wordt gesteund. Beide groepen zijn soennitische jihadisten, die elkaar de pas trachten af te snijden op weg naar de macht in Damascus. De strijd is bloedig en vol van afschuwelijke martel- en moordtaferelen van zogenaamde krijgsgevangenen, over en weer.
Op dit moment lijdt nog een derde soennitische strijdgroep, ook een aan Al Qaida gelinkte terroristengroep, ISIL – islamitsche staat in Syrië en de Levant – flinke verliezen aan het front. Het lijkt erop dat een van de oorlogsregisseurs in Syrië, Saoedi-Arabië, tot nu toe financier en wapenleverancier van ISIS en ISIL, wil dat ISIL wordt vernietigd. En die slachting onder Saoedische regie vindt momenteel plaats. Een heel complexe situatie op het slagveld van strijders zonder uniform. In dit geheel strijdt het officiële Syrische leger – steeds opnieuw bewapend door Rusland(!) – tegen de verschillende terreurgroepen in het land, die als gemeenschappelijke factor hebben: de verdrijving van de zittende regering Assad.
Kokende pot
Even zag het er naar uit dat eerst Frankrijk, toen ook Groot-Brittannië en daarna ook de VS de opstandelingen zouden willen voorzien van wapens in de strijd tegen het leger van Assad. Maar gaandeweg kreeg men in het Westen – gelukkig – oog voor het moslimfundamentalistische karakter van de verschillende strijdgroepen, waarvan er een aantal verbonden is aan het moorddadige Al Qaida. Dus die westerse bewapening ging gelukkig niet door. Maar, hoe gevaarlijk(!) – onze westerse politici leken toch maandenlang verblind voor de werkelijkheid onder die zogenaamde vrijheidsstrijders van Syrië.
Nu stijgt de politieke ster van president Assad weer omdat er in die elkaar bestrijdende rebellengroepen niemand is die het land zou kunnen gaan leiden anders dan naar een extremistische moslimstaat. Christenen in Syrië zeggen dat het onder Assad redelijk veilig was voor hen, nu niet meer. Eeuwenlang woonden verschillende religies in Syrië vreedzaam samen. De Golfstaten, met name Saoedi-Arabië en Qatar gaan gewoon door met de bewapening van de opstandelingen en de financiering van hun bloedige strijd.
De kokende pot loopt straks misschien over en steekt ook andere kruidvaten in het Midden-Oosten aan. De machteloze wereldgemeenschap staat hier in de etalage te kijk. Gods oordelen als tekenen van de tijd moeten ons wakker schudden.
Feike ter Velde
