Het Medina-model en de toekomst van Europa

ds. Theo Niemeijer • 92 - 2016 • Uitgave: 7
Graag zou ik willen weten hoe, en door wie de vluchtelingenopvang wordt gefinancierd, aangezien de Europese landen er financieel niet goed voor staan. Komt dit geld bijvoorbeeld van Saoedi-Arabië? Hoe is dit mogelijk voor Nederland in een tijd waar zo drastisch bezuinigd moet worden op de ouderenzorg? Zelf woon ik bij Ter Apel, waar we met een opvang van ongeveer 2000 vluchtelingen te maken hebben. Ik verbaas me erover hoe dit centrum de laatste tijd uitgebreid is en geheel gemoderniseerd werd. Waar komt zoveel geld vandaan? (M. Z. te t. A.)

Antwoord:
Het lijkt erop dat de financiële lasten één van de kleinere problemen vormen van het vluchtelingenprobleem. Begin maart trok Europa 6 miljard uit om Turkije tegemoet te komen voor de opvang van de vluchtelingen en het bewaken van de grens naar Griekenland. Natuurlijk worden door Turkije en Libanon vele miljoenen vluchtelingen opgevangen en bereiken deze landen de grenzen van de opvangcapaciteit.
Wat ons inderdaad wel opvalt dat is het opvallende stilzwijgen van Saoedi-Arabië, dat de hand naar zijn moslimbroeders weigert uit te steken. Geld en opvangcapaciteit zijn er in dit land in overvloed, maar geen enkele vluchteling richt zijn of haar schreden naar dit land.
De vraag die gesteld mag worden is deze: waarom de kerken hun deuren voor vluchtelingen openzetten, maar de moskeeën juist hun deuren voor deze vluchtelingen gesloten houden? Waarom vangen zij hun broeders niet op die naar ons land komen? Zit hier meer achter?

Het Medina-model, leven onder Dar al-Harab
In tal van landen vormen de moslims slechts een minderheid onder de bevolking. Men wekt dan de schijn zich aan te passen aan de oorspronkelijke bevolking en spreekt dan van Euro-islam, dit in tegenstelling tot het radicale en strijdbare islamisme. In het Westen wordt, mede door het holistisch denken, deze aanpassing van de moslims aan de Westerse bevolking als positief gezien. Het denken van de moslims zal echter nooit Westers worden en zal zich door het opzeggen van de Koran en het onderwijs hieruit nooit aanpassen aan het westerse denken.
De moslimleiders gebruiken dezelfde tactiek als Mohammed in de zevende eeuw gebruikte om Medina in te nemen: migreer naar de christelijke gebieden, waar men tolerant en gastvrij is; stel je vredelievend en vriendelijk op; roep om religieuze, sociale en politieke rechten en privileges; krijg veel kinderen en vestig je er voor vast.
Naarmate de moslimgemeenschap zich uitbreidt, vindt er een geleidelijke, maar onomkeerbare rechts- en machtswisseling plaats, net zolang, totdat de ‘jonge koekoek’ de andere vogels wegdrukt of ze het nest uitwerkt (vrij naar G.L.O. Moshay, ‘Wie is deze Allah?’, pag. 31-32).

Om welke vluchtelingen gaat het?
Het is bekend geworden dat het bij dit vluchtelingenprobleem niet alleen om oorlogsvluchtelingen gaat. Onder deze ongecontroleerde stroom vluchtelingen komen vele duizenden jihadisten Europa binnen. Een anonieme mensensmokkelaar beweert ‘dat er inmiddels zo’n 4000 strijders, vermomd als asielzoeker, gevechtsklaar in Europa gestationeerd zijn.’ Ze maken gebruik van de welwillendheid van de ontwikkelde westerse landen om samen met vluchtelingen de landen te infiltreren. De meerderheid heeft volgens hem Zweden en Duitsland gekozen als eindbestemming. “Het is onze droom om het kalifaat uit te breiden over de gehele wereld en dat zal ook gebeuren.” Actuele videobeelden laten ons zien dat jonge, onverschrokken mannen met een speciaal doel Europa binnentrekken. En zeker niet om te integreren!
De Libanese minister van onderwijs, Elia Bou Saab, zegt: “Een op de vijftig vluchtelingen kan een terrorist zijn, wat je ook kunt zien aan hun kleding en gedrag. Ik schat zo’n 2-3 procent. Ze houden zich zoveel mogelijk koest totdat zij de kans krijgen om in actie te komen. Dit hebben we destijds ook in onze vluchtelingenkampen meegemaakt.”
Verslaggever Joost Niemöller schrijft dat er bij veel vluchtelingen geen sprake van honger en wanhoop is en dat zij niet vluchten voor veiligheid. Voorbeelden uit het vluchtelingenkamp in Calais laten zien dat er geen interesse is in voedsel en drinken, maar in hun overtocht naar Engeland. Videobeelden van een Franse vrouw die een gaarkeuken opzette om de vluchtelingen van eten en drinken te voorzien, laten ons zien dat haar busje geplunderd wordt en het eten doorverhandeld werd. Blikjes Ravioli – halal – die iets over de datum zijn worden voor haar ogen omgekieperd en op de grond gesmeten. Eten dat niet halal is, wordt geweigerd. In Macedonië worden voedselpakketten van het Rode Kruis aangeboden gewoon geweigerd omdat er een rood kruis op de dozen staat.
Onderschepte telefoongesprekken die In Italië gepubliceerd werden, wezen uit dat IS honderdduizenden strijders wil meesturen naar Midden- en Noord-Europa, vermomd als vluchteling. Hiermee zou een ‘profetie’ van de vermoorde dictator Khaddafi in vervulling gaan, dat het Middellandse Zeegebied een chaos zou worden. Vier jaar na Khaddafi werden 21 Egyptische christenen demonstratief door IS aan de kust van Libië onthoofd! (Bron: Charisma)

De toekomst van Europa
"De hele toekomst van Europa ligt hier op tafel," zei de Turkse premier Ahmet Davutoglu begin maart op de stoep van de Europese Raad in Brussel, waar de wanhopige Europese regeringsleiders een akkoord met Turkije hoopten te bereiken over het tegenhouden van de vluchtelingen richting Europa. Wanneer Turkije Europa niet de reddende hand toesteekt, is Europa reddeloos verloren! Dat is de positie waarin Europa is terechtgekomen. De Franse premier Manuel Valls waarschuwde enkele maanden geleden tijdens het Wereld Economisch Forum al voor het gevaar van het ineenstorten van Europa wanneer de grenzen van Europa niet beter bewaakt worden. Tijdens ditzelfde Forum zei ook onze eigen premier Rutte, dat Europa op een breekpunt staat. Der Spiegel vroeg zich na de top, begin maart in Brussel af ‘of Europa de crisis oplost – of lost de crisis Europa op?’ Voor 6 miljard euro, de afschaffing van de visumplicht en het lidmaatschap van EU is Turkije bereid om Europa te helpen.
Omdat de EU door onderlinge verdeeldheid en regeringsleiders die met knikkende knieën toegeven aan de druk van populistische partijen, geen oplossing heeft weten te bereiken, heeft Turkije inderdaad de levenslijn van Europa in handen gekregen en dat buit Turkije geweldig uit. Zo wordt Europa het mes op de keel gezet.
Van de Europese afspraak om 160.000 vluchtelingen verspreid over Europa op te nemen, zijn op dit moment nog maar 874 opgenomen, een half procent! Met dit tempo zal deze afspraak pas over 60 jaar nagekomen zijn. Wanneer ditzelfde tempo gehandhaafd blijft, worden de afspraken, onlangs gemaakt in Brussel pas over 60 jaar vervuld. Zo zien wij in de afspraken die onlangs in Brussel zijn gemaakt geen oplossing, maar een rookgordijn, waardoor de opmars van de vluchtelingen gewoon door kan gaan.
De EU is het zicht op de kern van haar identiteit kwijtgeraakt. Merkel sneed dit in september al aan. Ze hoopt, zei ze in Zwitserland, dat de Europeanen door de komst van de vluchtelingen ‘weer kijken naar de eigen wortels’. Daarmee doelde ze op de christelijke cultuur, waarmee ze zichzelf identificeert. Ook Juncker verwees hier onlangs naar: “De Europese eenheid krijgt een diepere zin door de Europese en ook christelijke waarden waarmee ze verbonden is.” (Bron: Nederlands Dagblad, Jan van Benthem)
Het is juist deze Joods-christelijke identiteit waarvan Europa in december 2009 in Lissabon, bij de ondertekening van de Europese grondwet, afscheid genomen heeft. Hierdoor is een vacuüm ontstaan, dat momenteel door antichristelijke machten opgevuld wordt. Daarmee heeft Europa dit onheil zelf over zich afgeroepen!

Onze houding als christenen
We worden opgeroepen om waker en nuchter te zijn. Veel christenen zijn ten aanzien van het vluchtelingenprobleem vaak te goedgelovig. Eén ding staat als een paal boven water, we dienen ons als christenen meer dan ooit te profileren. Niet alleen in het geven van onderdak, kleding en voedsel, maar juist in het verkondigen van het Evangelie. We moeten ons niet terug te laten dringen achter de kerkmuren, maar juist nu de kansen benutten om het evangelie buiten de kerkmuren te verkondigen. Alleen zo kan deze crisis voor ons christenen ten goede gekeerd worden.

Theo Niemeijer