Het leven is geen sprookje: aan wie spiegelen we ons?
Paul Prijt • 94 - 2018 • Uitgave: 14
‘Want wie de boodschap hoort maar er niets mee doet, is net als iemand die het gezicht waarmee hij is geboren in de spiegel bekijkt: hij ziet zichzelf, maar zodra hij wegloopt is hij vergeten hoe hij eruitzag. Wie zich daarentegen spiegelt in de volmaakte wet die vrijheid brengt, en dat blijft doen, niet als iemand die hoort en vergeet, maar als iemand die ernaar handelt – hem valt geluk ten deel, juist om wat hij doet’ (Jakobus 1:23-25 NBV).
De wereld keek onlangs massaal naar het Engelse sprookjeshuwelijk van prins Harry en Meghan. Zelden werd de tekst van een trouwpreek zo breed in de (digitale) wereld verspreid en kon je de woorden over de liefde die ‘de wereld anders maakt’ teruglezen.
We spiegelen ons blijkbaar graag aan dit soort gebeurtenissen, waarbij tegelijk de gebroken achtergrond van beiden liet zien dat het leven niet altijd een happy-ending sprookje is. Het maakte de trouwdienst daardoor misschien voor velen nog wel herkenbaarder.
Duurzame liefde
De tekst uit het mooie Bijbelboek Hooglied over de liefde heb ik in het verleden ook nogal eens gebruikt bij trouwdiensten. Het boekje dat zo openlijk en expliciet over de lichamelijke en geestelijke liefde spreekt (waardoor de Rabbijnen adviseerden het pas na je dertigste!? te lezen) wijst ten diepste naar de liefde die bij God haar bron vindt. De Bijbel spreekt over verschillende vormen van liefde, zoals de vriendschappelijke (filia), de lichamelijke (eros), maar de mooiste vorm is toch de agapè, de liefde die volmaakt bij Christus te vinden is. De gevende en vergevende, dienende liefde, die vooral de ander op het oog heeft en niet egoïstisch is. Liefde die de Heer liet zien op het kruis van Golgotha door Zijn leven te geven voor zondige mensen.
Duurzame liefde die ook de relatie tussen mensen kan bezegelen en duurzaam maken en zelfs sterker dan de dood is! Toch bleken helaas niet alle huwelijken waarbij we een zegen vroegen met deze mooie woorden door de tijd heen bestendig. Het ‘sprookjes’ huwelijk deed me dus ook tegelijk de weerbarstigheid van het leven beseffen waarbij niet alles goud is wat er blinkt.
Het leven is geen sprookje
We weten maar al te zeer dat we vandaag nog in wazige spiegels kijken, waarbij we van onszelf en van God nog lang niet alles begrijpen. Waarbij ons eigen leven soms zo vol is met weerbarstigheid, onvoltooidheid, teleurstellingen, rimpels, barsten en deuken en schrikken we soms teleurgesteld als we in de spiegel kijken of ons aan andere menen te moeten spiegelen.
Onlangs hoorde ik weer eens dat aardige sprookje Hans Christian Andersen waar een lelijk eendje in de waterspiegel keek en daarin niet zichzelf maar een mooie trotse zwaan zag en plotseling ook in een zwaan veranderde (De zwaan is overigens vaak ook als beeld van de reformatie gebruikt). Dat zouden we graag willen, als we ’s morgens in de spiegel kijken niet onszelf met alle rimpeltjes en ‘gevolgen van de tand des tijds’ zien, maar een mooi volmaakt spiegelbeeld!
Nee mensen, het leven is geen sprookje en of u nu wel of niet tevreden bent met u zelf, vanuit het evangelie mogen we horen dat we voor God allemaal meetellen, dat er voor Hem geen reden is om je een ‘lelijk eendje’ te voelen dat niet meetelt maar ook geen reden tot zelfgenoegzaamheid. We mogen immers leven uit genade!
We hoeven ons ook niet te spiegelen aan anderen, of ons beter voor te doen dan we zijn, zoals we dat bijvoorbeeld zo vaak op Facebook zien met allemaal duimpjes omhoog. De Bijbel nodigt ons wel uit om ons te spiegelen aan het gelaat van Christus en aan Zijn Woord en bedoeling met ons leven. Dan verander je niet in een zwaan, maar mag je vernieuwd worden in Christus tot nieuw leven. Dan wordt je leven geen sprookje, maar mogen we waardevolle dienstbare liefdevolle mensen zijn in Gods Koninkrijk. Dat maakt de wereld echt anders en mooier!
Paul Prijt
De wereld keek onlangs massaal naar het Engelse sprookjeshuwelijk van prins Harry en Meghan. Zelden werd de tekst van een trouwpreek zo breed in de (digitale) wereld verspreid en kon je de woorden over de liefde die ‘de wereld anders maakt’ teruglezen.
We spiegelen ons blijkbaar graag aan dit soort gebeurtenissen, waarbij tegelijk de gebroken achtergrond van beiden liet zien dat het leven niet altijd een happy-ending sprookje is. Het maakte de trouwdienst daardoor misschien voor velen nog wel herkenbaarder.
Duurzame liefde
De tekst uit het mooie Bijbelboek Hooglied over de liefde heb ik in het verleden ook nogal eens gebruikt bij trouwdiensten. Het boekje dat zo openlijk en expliciet over de lichamelijke en geestelijke liefde spreekt (waardoor de Rabbijnen adviseerden het pas na je dertigste!? te lezen) wijst ten diepste naar de liefde die bij God haar bron vindt. De Bijbel spreekt over verschillende vormen van liefde, zoals de vriendschappelijke (filia), de lichamelijke (eros), maar de mooiste vorm is toch de agapè, de liefde die volmaakt bij Christus te vinden is. De gevende en vergevende, dienende liefde, die vooral de ander op het oog heeft en niet egoïstisch is. Liefde die de Heer liet zien op het kruis van Golgotha door Zijn leven te geven voor zondige mensen.
Duurzame liefde die ook de relatie tussen mensen kan bezegelen en duurzaam maken en zelfs sterker dan de dood is! Toch bleken helaas niet alle huwelijken waarbij we een zegen vroegen met deze mooie woorden door de tijd heen bestendig. Het ‘sprookjes’ huwelijk deed me dus ook tegelijk de weerbarstigheid van het leven beseffen waarbij niet alles goud is wat er blinkt.
Het leven is geen sprookje
We weten maar al te zeer dat we vandaag nog in wazige spiegels kijken, waarbij we van onszelf en van God nog lang niet alles begrijpen. Waarbij ons eigen leven soms zo vol is met weerbarstigheid, onvoltooidheid, teleurstellingen, rimpels, barsten en deuken en schrikken we soms teleurgesteld als we in de spiegel kijken of ons aan andere menen te moeten spiegelen.
Onlangs hoorde ik weer eens dat aardige sprookje Hans Christian Andersen waar een lelijk eendje in de waterspiegel keek en daarin niet zichzelf maar een mooie trotse zwaan zag en plotseling ook in een zwaan veranderde (De zwaan is overigens vaak ook als beeld van de reformatie gebruikt). Dat zouden we graag willen, als we ’s morgens in de spiegel kijken niet onszelf met alle rimpeltjes en ‘gevolgen van de tand des tijds’ zien, maar een mooi volmaakt spiegelbeeld!
Nee mensen, het leven is geen sprookje en of u nu wel of niet tevreden bent met u zelf, vanuit het evangelie mogen we horen dat we voor God allemaal meetellen, dat er voor Hem geen reden is om je een ‘lelijk eendje’ te voelen dat niet meetelt maar ook geen reden tot zelfgenoegzaamheid. We mogen immers leven uit genade!
We hoeven ons ook niet te spiegelen aan anderen, of ons beter voor te doen dan we zijn, zoals we dat bijvoorbeeld zo vaak op Facebook zien met allemaal duimpjes omhoog. De Bijbel nodigt ons wel uit om ons te spiegelen aan het gelaat van Christus en aan Zijn Woord en bedoeling met ons leven. Dan verander je niet in een zwaan, maar mag je vernieuwd worden in Christus tot nieuw leven. Dan wordt je leven geen sprookje, maar mogen we waardevolle dienstbare liefdevolle mensen zijn in Gods Koninkrijk. Dat maakt de wereld echt anders en mooier!
Paul Prijt
