Het laatste kerstfeest?
NN • 75 - 1999/2000 • Uitgave: 20
We vieren het laatste kerstfeest, voordat het nieuwe millennium begint. Tweeduizend jaar gingen voorbij nadat, Jezus Christus in Bethlehem op aarde kwam. Dwars door oorlogen, vervolgingen, hongersnoden en epidemieën die tweeduizend jaar lang onze wereld teisterden, kwam het Evangelie tot ons, in de tijd dat wij - onze voorouders - nog leefden in dierenvellen en berenhuiden in de Haarlemse bossen en de Friese wouden. De goden van Europa heersten hier. Onze voorouders aanbaden ze en zij eerden de goden die in de grote bomen woonden. Oorlogen waren er dan hier en dan daar. De Franken streden met de Slaven die uit het Oosten kwamen opgerukt. Ook de Saksen streden om meer macht en gebiedsuitbreiding.
Op verschillende plaatsen predikten Schotse monniken een krachtig Evangelie en vele heidenen in Europa werden bekeerd tot het geloof in Christus. Iemand die een grote zegen op zijn werk en prediking zag, was een Angelsaksische monnik, broeder Winfrith. Bij ons is hij bekend geworden met zijn Latijnse naam Bonifatius. Hij was niet bevreesd om ook manmoedig op te treden. In Geismar bij Hessen nam hij een grote bijl en hakte een dikke eikenboom om, die aan de god Wodan was gewijd. De heidenen schreeuwden en scholden de monnik uit, maar hij sloeg met kracht zijn inkepingen in het harde hout.
Toen kwam er plotseling een krachtige windvlaag en heel de eikenboom kreunde. Bonifatius hakte door, en nieuwe windvlagen volgden, sommige zwelden tot stormkracht aan en krakend stortte de heilige eik ter aarde. De heidenen zagen de waarheid van Bonifatius prediking: hun goden waren geen goden, alleen de ene God, de Schepper van hemel en aarde, is God. Het hout van die grote Wodanseik diende voor de bouw van een kerkje ter plaatse, want velen traden uit de duisternis van het heidendom om in het licht Christus te volgen. In heel Europa werkte Bonifatius met vrucht, totdat hij op hoge leeftijd terugkeerde naar het land der Friezen, om ook hen het Goede Nieuws van Jezus Christus te brengen. Velen waren al door zijn bewogen prediking tot geloof gekomen en zouden door hem worden gedoopt. In de morgen van die dag stormde een legertje van woeste heidense Friezen met zwaarden en hakbijlen het opgeslagen kamp bij Dokkum binnen en doodde Bonifatius en zijn vijftig trouwe medewerkers. Hij - die de eretitel 'apostel der Duitschers' droeg - offerde op hoge leeftijd zijn leven op aan zijn grote jeugdwens om de woeste Friezen het Evangelie des Vredes te brengen.
Onder deze omstandigheden kwam in de achtste eeuw de bijbelse boodschap van Jezus Christus tot ons. Die boodschap bracht bevrijding en ontwikkeling. Niet langer heersten de stomme afgoden, die leven noch spreken, over de geesten der mensen, maar de geboden van de Bijbel werden tot bakens op de levenszee. Oorlogen hielden niet op, noch rampen en pest-epidemieën, maar het Evangelie werkte door in heel de samenleving.
Nu, na twee eeuwen keert de massa terug naar de stomme afgoden van Europa. Waarzeggers, horoscopen, occulte geschriften, duistere krachten opgeroepen uit de afgrond van de geestenwereld, hebben hun plaats gekregen in denken en doen van de mens van de twintigste eeuw. Het Evangelie des Vredes is verdacht gemaakt, bezoedeld en onttakeld. De Bijbel, Gods Woord, is besmeurd met filosofieën en meningen, om hem maar ongeloofwaardig te maken. De moderne mens van onze eeuw liet de Bijbel als gezaghebbend Woord van God los. Gods geboden werden vervangen door menselijke, humanistische opvattingen zonder fundament. Europa is teruggekeerd tot het heidendom van Wodan en Donar. De oude goden van Europa blijken nog steeds springlevend.
De Bijbel spreekt over het einde der tijden en de wederkomst van de Here Jezus Christus. Tweeduizend jaar na de eerste komst van Christus wordt het hoog tijd te letten op de tekenen die de Bijbel noemt:
- de terugkeer der Joden naar het land Israël;
- allerlei ziekten, die als epidemieën de mensheid treffen;
- intensiteit van oorlogen en de gevolgen ervan;
- natuurrampen als aardbevingen en dramatische klimaatsverandering;
- de snelle opkomst van nieuwe landen in de wereldpolitiek; biometrische persoonsidentificatie (DNA - iris - handlijnen);
- oorlog op wereldschaal onder regie van een wereldregering.
Nu deze dingen in snel tempo tot ontwikkeling komen wordt het tijd om stil te staan bij de Bijbel, te lezen wat er staat, te geloven wat er staat. Wie vandaag de Bijbel naast de krant leest, gaat steeds meer verstaan, dat we bij de eindtijd zijn aangekomen. Het slechte nieuws is: Wee, de wereld en de volkeren, die aan Gods Woord ongehoorzaam blijven, want het oordeel van God komt. Het goede nieuws is: Jezus komt, om de ware gelovigen thuis te brengen in het Vaderhuis.
Is dit Kerstfeest na de tweeduizendste keer, ook het laatste Kerstfeest?
Redactie
Op verschillende plaatsen predikten Schotse monniken een krachtig Evangelie en vele heidenen in Europa werden bekeerd tot het geloof in Christus. Iemand die een grote zegen op zijn werk en prediking zag, was een Angelsaksische monnik, broeder Winfrith. Bij ons is hij bekend geworden met zijn Latijnse naam Bonifatius. Hij was niet bevreesd om ook manmoedig op te treden. In Geismar bij Hessen nam hij een grote bijl en hakte een dikke eikenboom om, die aan de god Wodan was gewijd. De heidenen schreeuwden en scholden de monnik uit, maar hij sloeg met kracht zijn inkepingen in het harde hout.
Toen kwam er plotseling een krachtige windvlaag en heel de eikenboom kreunde. Bonifatius hakte door, en nieuwe windvlagen volgden, sommige zwelden tot stormkracht aan en krakend stortte de heilige eik ter aarde. De heidenen zagen de waarheid van Bonifatius prediking: hun goden waren geen goden, alleen de ene God, de Schepper van hemel en aarde, is God. Het hout van die grote Wodanseik diende voor de bouw van een kerkje ter plaatse, want velen traden uit de duisternis van het heidendom om in het licht Christus te volgen. In heel Europa werkte Bonifatius met vrucht, totdat hij op hoge leeftijd terugkeerde naar het land der Friezen, om ook hen het Goede Nieuws van Jezus Christus te brengen. Velen waren al door zijn bewogen prediking tot geloof gekomen en zouden door hem worden gedoopt. In de morgen van die dag stormde een legertje van woeste heidense Friezen met zwaarden en hakbijlen het opgeslagen kamp bij Dokkum binnen en doodde Bonifatius en zijn vijftig trouwe medewerkers. Hij - die de eretitel 'apostel der Duitschers' droeg - offerde op hoge leeftijd zijn leven op aan zijn grote jeugdwens om de woeste Friezen het Evangelie des Vredes te brengen.
Onder deze omstandigheden kwam in de achtste eeuw de bijbelse boodschap van Jezus Christus tot ons. Die boodschap bracht bevrijding en ontwikkeling. Niet langer heersten de stomme afgoden, die leven noch spreken, over de geesten der mensen, maar de geboden van de Bijbel werden tot bakens op de levenszee. Oorlogen hielden niet op, noch rampen en pest-epidemieën, maar het Evangelie werkte door in heel de samenleving.
Nu, na twee eeuwen keert de massa terug naar de stomme afgoden van Europa. Waarzeggers, horoscopen, occulte geschriften, duistere krachten opgeroepen uit de afgrond van de geestenwereld, hebben hun plaats gekregen in denken en doen van de mens van de twintigste eeuw. Het Evangelie des Vredes is verdacht gemaakt, bezoedeld en onttakeld. De Bijbel, Gods Woord, is besmeurd met filosofieën en meningen, om hem maar ongeloofwaardig te maken. De moderne mens van onze eeuw liet de Bijbel als gezaghebbend Woord van God los. Gods geboden werden vervangen door menselijke, humanistische opvattingen zonder fundament. Europa is teruggekeerd tot het heidendom van Wodan en Donar. De oude goden van Europa blijken nog steeds springlevend.
De Bijbel spreekt over het einde der tijden en de wederkomst van de Here Jezus Christus. Tweeduizend jaar na de eerste komst van Christus wordt het hoog tijd te letten op de tekenen die de Bijbel noemt:
- de terugkeer der Joden naar het land Israël;
- allerlei ziekten, die als epidemieën de mensheid treffen;
- intensiteit van oorlogen en de gevolgen ervan;
- natuurrampen als aardbevingen en dramatische klimaatsverandering;
- de snelle opkomst van nieuwe landen in de wereldpolitiek; biometrische persoonsidentificatie (DNA - iris - handlijnen);
- oorlog op wereldschaal onder regie van een wereldregering.
Nu deze dingen in snel tempo tot ontwikkeling komen wordt het tijd om stil te staan bij de Bijbel, te lezen wat er staat, te geloven wat er staat. Wie vandaag de Bijbel naast de krant leest, gaat steeds meer verstaan, dat we bij de eindtijd zijn aangekomen. Het slechte nieuws is: Wee, de wereld en de volkeren, die aan Gods Woord ongehoorzaam blijven, want het oordeel van God komt. Het goede nieuws is: Jezus komt, om de ware gelovigen thuis te brengen in het Vaderhuis.
Is dit Kerstfeest na de tweeduizendste keer, ook het laatste Kerstfeest?
Redactie
