Het huwelijk - een scheppingsordening
Feike ter Velde • 77 - 2001/02 • Uitgave: 4
VOOR VELEN IS HET HUWELIJK EEN BRON VAN GROTE VREUGDE EN DAGELIJKS GELUK, TOT IN DE OUDERDOM TOE; HET IS ALS DE HEMEL OP AARDE. VOOR ANDEREN IS HET SOMS EEN HEL. HET IS NIET ALLEEN HET TREFFEN VAN EEN GOEDE LEVENSPARTNER, MAAR VEEL MEER NOG HET ZIJN VAN EEN GOEDE LEVENSPARTNER.
IN IEDER GEVAL: HET HUWELIJK VAN EEN MAN EN EEN VROUW IS DUUR DE SCHEPPER VAN HEMEL EN AARDE GEDACHT, BEDOELD EN GEGEVEN:
"MAN EN VROUW SCHIEP HIJ HEN".
Om maar direct met de deur in huis te vallen: het huwelijk is een goddelijke scheppingsorde van één man met één vrouw. Het was niet goed dat de mens alleen was en daarom schiep de Here man èn vrouw. Die twee zullen tot één vlees zijn. in deze verbintenis heeft de Schepper - de God van de Bijbel - iets van Zichzelf meegegeven: de levenskracht tot verwekking en het voortbrengen van kinderen. Daarom legt de heilige Schrift er de nadruk op dat het huwelijk een levenslange verbintenis van man en vrouw is. Zo is het vanaf het begin geweest. 'Wat God samengevoegd heeft scheide de mens niet", voegde de Here Jezus eraan toe (Marcus 10:9).
Het is eveneens een bijbels bevel dat het huwelijk een voluit harmonieuze leefgemeenschap is. "Niet langer twee, maar samen tot één", zegt de Bijbel. Dat vraagt van beiden zelfopoffering voor elkaar. Het eerste doel in het huwelijk is de ander te eren en te dienen, ook soms ten koste van het eigen belang. Het huwelijk is bovendien een geestelijke gemeenschap. In die groeiende geestelijke verbondenheid zoeken de partners naar wegen om elkaar te helpen groeien in Christus. Het huwelijk is dan ook een weerschijn van de verbondenheid van Christus aan Zijn Bruid, de Gemeente. Ieder goed huwelijk is een verkondiging op zichzelf.
LEVENSLANG
De vragen die de overheid stelt bij de huwelijkssluiting zijn gericht op een levenslange verbondenheid van man en vrouw. Eveneens zijn de vragen die bij de kerkelijk inzegening worden gesteld gericht op diezelfde levenslange verbintenis: "…tot de dood ons scheidt". Het bruidspaar is er dan ook diep van overtuigd dat het niet moeilijk is om daarop met een volmondig 'ja' te antwoorden. Het huwelijk is door de Here God ingesteld als een ondeelbare levenseenheid tussen twee mensen, een man en een vrouw. "Wat God samengevoegd heeft scheide de mens niet" - zo sterk legt de heilige Schrift de nadruk op een huwelijksverbond tussen man en vrouw. Het is een samenvoeging die de Here tot stand heeft gebracht. Hij verbindt Zichzelf aan de keuze van een man en een vrouw voor elkaar binnen een huwelijk. Hij geeft Zijn eigen reputatie aan de huwelijkstrouw tussen man en vrouw. Hij geeft daarmee een groot vertrouwen aan de mens om de taak van de huwelijkstrouw een leven lang te volbrengen. Bovendien verbindt het Nieuwe Testament de huwelijksverbintenis van man en vrouw aan het verbond van Christus en Zijn Gemeente. Het behoeft geen enkel betoog: het huwelijk is bedoeld als een levenslange verbintenis.
HARMONIEUS
Huwelijkspartners zijn aan elkaar verplicht in goede harmonie met elkaar te leven. Zo lang men verliefd is, zal dat weinig problemen opleveren. Maar als de verliefdheid gaat bekoelen en er allerlei problemen gaan komen die om een oplossing vragen, wordt het anders. Problemen doen zich altijd voor, over allerlei zaken. Werken, tijdsverdeling, geld, opvoeding van de kinderen en noem maar op. Dan is het belangrijk dat er een goede communicatie is ontwikkeld. Samen praten en leren luisteren naar elkaars argumenten is essentieel. Zichzelf voor het belang van de ander willen opofferen, is eveneens essentieel. Zichzelf de vraag stellen: hoe kan ik dit het beste in het belang van de ander oplossen, is de enig juiste houding vooraf. Vooral voor veel mannen is dat erg moeilijk. Zij menen vaak dat hun belang groter gewicht in de schaal moet leggen dan het belang van hun vrouw. Veeleisende mensen krijgen op den duur altijd problemen in hun relaties. Uiteraard geldt dit ook voor vrouwen.
Een punt van gewicht is dat men elkaar ruimte geeft voor de eigen ontplooiing. Men is niet elkaars bezit. Dat geldt voor allerlei facetten: uitgavenbeleid binnen het gezin, tijdsbesteding, hobby’s, vrije dagen en uit gaan. Binnen een huwelijk moet men deze dingen in openheid leren bespreken en samen keuzes maken. Harmonie moet altijd bovenaan staan. Voor de beide partners is dit van groot belang, maar zeker voor de kinderen. Kinderen voelen iedere spanning onmiddellijk en haarscherp aan. Ze kunnen er niet mee leven en proberen oplossingen te vinden. Bij grote spanningen geven veel kinderen zichzelf de schuld van de spanning en de ruzie tussen vader en moeder. Dit geeft grote psychische belasting voor het kind, dat zelfs op den duur tot blijvende schade in het leven van het kind kan leiden. Er gaat niets boven een warm en harmonieus gezin, waar kinderen hun veiligheid en geborgenheid vinden. Voor elk gezin geldt: ‘Waar liefde woont, gebiedt de Heer zijn zegen: daar woont Hij zelf, daar wordt Zijn heil verkregen en 't leven tot in eeuwigheid’ (Ps. 133 vers 3 -
berijmd).
In een harmonieus gezin waar de liefde van God woont daar vinden de opgroeiende kinderen eveneens het heil van de Here Jezus Christus. Ze hebben gezien dat het geloof in het leven van vader en moeder zo geweldig heeft gewerkt. De besliste keuze voor Christus is dan niet moeilijk.
GEESTELIJK
De huwelijksverbintenis is daarom alleszins een geestelijke zaak. Het is een scheppingsverordening, met de oorsprong ervan in God en met diepe geestelijke implicaties. Er ligt de relatie met Christus en de Gemeente (Ef. 5:31,32) en de Schrift noemt dit "een groot geheimenis'! De hele samenleving is gebouwd met het huwelijk als "de hoeksteen". Zo heeft de Here, de Schepper van hemel en aarde het bedoeld. Zo kan de mens ook alleen maar leven en tot volle bloei komen en zo komt een samenleving tot bloei. Er liggen geestelijke principes aan het leven ten grondslag en als die worden veronachtzaamd, volgen dra de ontsporingen.
Binnen het huwelijk moeten man en vrouw elkaar helpen in hun geestelijke groei. Beiden komen vanuit verschillende achtergronden. Die achtergronden neemt men mee het huwelijk in. Spelen er in die achtergronden echtscheiding, geweld, verlatenheid, verwaarlozing, incest, afwijzing of welke andere traumatische zaken mee, dan kan dit voor de relatie een rol van belang gaan spelen; meestal niet direct de eerste jaren, wel op langere termijn. Daarom is het van belang dat jonge mensen de keuze maken om elkaar te helpen in de geestelijke groei. Daar behoort zeker bij dat men openhartig leert spreken over de opgelopen schade in de kinder- en jeugdjaren. Het delen van gevoelens daarover is van groot belang. Spreken over gevoelens ligt in onze samenleving nog steeds niet zo makkelijk. Toch moet men met vallen en opstaan leren te praten. Geslotenheid is een hele slechte gewoonte en moet worden afgeleerd. Praten, ook (juist) over de pijnlijke dingen, helpt bij geestelijke groei enorm. Samen leren in de Bijbel antwoorden te vinden op de moeilijke vragen, soms iemand om advies vragen, ontwikkelt de communicatie, bouwt de relatie en stimuleert de geestelijke groei. Steeds samen hardop bidden is van groot belang.
Binnen het huwelijk is grote eenzaamheid mogelijk, omdat er niet wordt gepraat, niet naar elkaar wordt geluisterd en alle vragen en problemen, soms de trauma's, blijven zitten. Als men niet besluit te werken aan elkaars geestelijke groei, ontneemt men zichzelf en de kinderen een grote zegen en zijn de gevaren van een ondermijnd huwelijk ernstig aanwezig.
Mannen moeten hierin vooral het voortouw nemen. Meestal echter blijven veel mannen juist hierin zo passief. Uit gemakzucht en omdat ze het vroeger ook niet hebben geleerd, laten ze de zaken zitten. Meestal moet de vrouw alles in het gezin opknappen. Vader praatte nooit met zijn eigen vrouw en praat ook niet met z'n kinderen.
Een Amerikaans onderzoek wijst uit dat het juist de afwezige man is in het leven van een jongen, die hem in zijn tienerjaren doet ontsporen. De schoolresultaten blijven achter, geweld op straat, sommige jongens worden al vroeg crimineel, velen leiden al vroeg een ongeordend leven. Achtenzeventig (!) procent van de arrestanten door de politie waren jongens, waarvan de vader afwezig was in het gezin.
Geestelijke groei begint eerst bij de ouders, al in de eerste jaren van hun huwelijk, en van hen beiden uit dan ook naar de kinderen toe. Samen praten, samen lachen, samen bidden, in elkaar geïnteresseerd zijn. Daarin liggen de grote geheimen van een gelukkig huwelijk en een gelukkig gezin.
Feike ter Velde
IN IEDER GEVAL: HET HUWELIJK VAN EEN MAN EN EEN VROUW IS DUUR DE SCHEPPER VAN HEMEL EN AARDE GEDACHT, BEDOELD EN GEGEVEN:
"MAN EN VROUW SCHIEP HIJ HEN".
Om maar direct met de deur in huis te vallen: het huwelijk is een goddelijke scheppingsorde van één man met één vrouw. Het was niet goed dat de mens alleen was en daarom schiep de Here man èn vrouw. Die twee zullen tot één vlees zijn. in deze verbintenis heeft de Schepper - de God van de Bijbel - iets van Zichzelf meegegeven: de levenskracht tot verwekking en het voortbrengen van kinderen. Daarom legt de heilige Schrift er de nadruk op dat het huwelijk een levenslange verbintenis van man en vrouw is. Zo is het vanaf het begin geweest. 'Wat God samengevoegd heeft scheide de mens niet", voegde de Here Jezus eraan toe (Marcus 10:9).
Het is eveneens een bijbels bevel dat het huwelijk een voluit harmonieuze leefgemeenschap is. "Niet langer twee, maar samen tot één", zegt de Bijbel. Dat vraagt van beiden zelfopoffering voor elkaar. Het eerste doel in het huwelijk is de ander te eren en te dienen, ook soms ten koste van het eigen belang. Het huwelijk is bovendien een geestelijke gemeenschap. In die groeiende geestelijke verbondenheid zoeken de partners naar wegen om elkaar te helpen groeien in Christus. Het huwelijk is dan ook een weerschijn van de verbondenheid van Christus aan Zijn Bruid, de Gemeente. Ieder goed huwelijk is een verkondiging op zichzelf.
LEVENSLANG
De vragen die de overheid stelt bij de huwelijkssluiting zijn gericht op een levenslange verbondenheid van man en vrouw. Eveneens zijn de vragen die bij de kerkelijk inzegening worden gesteld gericht op diezelfde levenslange verbintenis: "…tot de dood ons scheidt". Het bruidspaar is er dan ook diep van overtuigd dat het niet moeilijk is om daarop met een volmondig 'ja' te antwoorden. Het huwelijk is door de Here God ingesteld als een ondeelbare levenseenheid tussen twee mensen, een man en een vrouw. "Wat God samengevoegd heeft scheide de mens niet" - zo sterk legt de heilige Schrift de nadruk op een huwelijksverbond tussen man en vrouw. Het is een samenvoeging die de Here tot stand heeft gebracht. Hij verbindt Zichzelf aan de keuze van een man en een vrouw voor elkaar binnen een huwelijk. Hij geeft Zijn eigen reputatie aan de huwelijkstrouw tussen man en vrouw. Hij geeft daarmee een groot vertrouwen aan de mens om de taak van de huwelijkstrouw een leven lang te volbrengen. Bovendien verbindt het Nieuwe Testament de huwelijksverbintenis van man en vrouw aan het verbond van Christus en Zijn Gemeente. Het behoeft geen enkel betoog: het huwelijk is bedoeld als een levenslange verbintenis.
HARMONIEUS
Huwelijkspartners zijn aan elkaar verplicht in goede harmonie met elkaar te leven. Zo lang men verliefd is, zal dat weinig problemen opleveren. Maar als de verliefdheid gaat bekoelen en er allerlei problemen gaan komen die om een oplossing vragen, wordt het anders. Problemen doen zich altijd voor, over allerlei zaken. Werken, tijdsverdeling, geld, opvoeding van de kinderen en noem maar op. Dan is het belangrijk dat er een goede communicatie is ontwikkeld. Samen praten en leren luisteren naar elkaars argumenten is essentieel. Zichzelf voor het belang van de ander willen opofferen, is eveneens essentieel. Zichzelf de vraag stellen: hoe kan ik dit het beste in het belang van de ander oplossen, is de enig juiste houding vooraf. Vooral voor veel mannen is dat erg moeilijk. Zij menen vaak dat hun belang groter gewicht in de schaal moet leggen dan het belang van hun vrouw. Veeleisende mensen krijgen op den duur altijd problemen in hun relaties. Uiteraard geldt dit ook voor vrouwen.
Een punt van gewicht is dat men elkaar ruimte geeft voor de eigen ontplooiing. Men is niet elkaars bezit. Dat geldt voor allerlei facetten: uitgavenbeleid binnen het gezin, tijdsbesteding, hobby’s, vrije dagen en uit gaan. Binnen een huwelijk moet men deze dingen in openheid leren bespreken en samen keuzes maken. Harmonie moet altijd bovenaan staan. Voor de beide partners is dit van groot belang, maar zeker voor de kinderen. Kinderen voelen iedere spanning onmiddellijk en haarscherp aan. Ze kunnen er niet mee leven en proberen oplossingen te vinden. Bij grote spanningen geven veel kinderen zichzelf de schuld van de spanning en de ruzie tussen vader en moeder. Dit geeft grote psychische belasting voor het kind, dat zelfs op den duur tot blijvende schade in het leven van het kind kan leiden. Er gaat niets boven een warm en harmonieus gezin, waar kinderen hun veiligheid en geborgenheid vinden. Voor elk gezin geldt: ‘Waar liefde woont, gebiedt de Heer zijn zegen: daar woont Hij zelf, daar wordt Zijn heil verkregen en 't leven tot in eeuwigheid’ (Ps. 133 vers 3 -
berijmd).
In een harmonieus gezin waar de liefde van God woont daar vinden de opgroeiende kinderen eveneens het heil van de Here Jezus Christus. Ze hebben gezien dat het geloof in het leven van vader en moeder zo geweldig heeft gewerkt. De besliste keuze voor Christus is dan niet moeilijk.
GEESTELIJK
De huwelijksverbintenis is daarom alleszins een geestelijke zaak. Het is een scheppingsverordening, met de oorsprong ervan in God en met diepe geestelijke implicaties. Er ligt de relatie met Christus en de Gemeente (Ef. 5:31,32) en de Schrift noemt dit "een groot geheimenis'! De hele samenleving is gebouwd met het huwelijk als "de hoeksteen". Zo heeft de Here, de Schepper van hemel en aarde het bedoeld. Zo kan de mens ook alleen maar leven en tot volle bloei komen en zo komt een samenleving tot bloei. Er liggen geestelijke principes aan het leven ten grondslag en als die worden veronachtzaamd, volgen dra de ontsporingen.
Binnen het huwelijk moeten man en vrouw elkaar helpen in hun geestelijke groei. Beiden komen vanuit verschillende achtergronden. Die achtergronden neemt men mee het huwelijk in. Spelen er in die achtergronden echtscheiding, geweld, verlatenheid, verwaarlozing, incest, afwijzing of welke andere traumatische zaken mee, dan kan dit voor de relatie een rol van belang gaan spelen; meestal niet direct de eerste jaren, wel op langere termijn. Daarom is het van belang dat jonge mensen de keuze maken om elkaar te helpen in de geestelijke groei. Daar behoort zeker bij dat men openhartig leert spreken over de opgelopen schade in de kinder- en jeugdjaren. Het delen van gevoelens daarover is van groot belang. Spreken over gevoelens ligt in onze samenleving nog steeds niet zo makkelijk. Toch moet men met vallen en opstaan leren te praten. Geslotenheid is een hele slechte gewoonte en moet worden afgeleerd. Praten, ook (juist) over de pijnlijke dingen, helpt bij geestelijke groei enorm. Samen leren in de Bijbel antwoorden te vinden op de moeilijke vragen, soms iemand om advies vragen, ontwikkelt de communicatie, bouwt de relatie en stimuleert de geestelijke groei. Steeds samen hardop bidden is van groot belang.
Binnen het huwelijk is grote eenzaamheid mogelijk, omdat er niet wordt gepraat, niet naar elkaar wordt geluisterd en alle vragen en problemen, soms de trauma's, blijven zitten. Als men niet besluit te werken aan elkaars geestelijke groei, ontneemt men zichzelf en de kinderen een grote zegen en zijn de gevaren van een ondermijnd huwelijk ernstig aanwezig.
Mannen moeten hierin vooral het voortouw nemen. Meestal echter blijven veel mannen juist hierin zo passief. Uit gemakzucht en omdat ze het vroeger ook niet hebben geleerd, laten ze de zaken zitten. Meestal moet de vrouw alles in het gezin opknappen. Vader praatte nooit met zijn eigen vrouw en praat ook niet met z'n kinderen.
Een Amerikaans onderzoek wijst uit dat het juist de afwezige man is in het leven van een jongen, die hem in zijn tienerjaren doet ontsporen. De schoolresultaten blijven achter, geweld op straat, sommige jongens worden al vroeg crimineel, velen leiden al vroeg een ongeordend leven. Achtenzeventig (!) procent van de arrestanten door de politie waren jongens, waarvan de vader afwezig was in het gezin.
Geestelijke groei begint eerst bij de ouders, al in de eerste jaren van hun huwelijk, en van hen beiden uit dan ook naar de kinderen toe. Samen praten, samen lachen, samen bidden, in elkaar geïnteresseerd zijn. Daarin liggen de grote geheimen van een gelukkig huwelijk en een gelukkig gezin.
Feike ter Velde
