Het geloofsvertrouwen in de Psalmen - Ps. 46:2
Feike ter Velde • 77 - 2001/02 • Uitgave: 14
"God is ons een toevlucht en sterkte"
Ps. 46:2
In tijden van angst, spanning en bedreiging van zijn leven schreef Maarten Luther het lied "Een vaste burcht is onze God, een toevlucht voor de Zijnen. Al drukt het leed en, al dreigt het lot, Hij doet Zijn hulp verschijnen". Hierin liggen dezelfde gedachten als in Psalm 46.
We leven in profetische tijden. Maar als het dan concrete vormen aanneemt, zoals dat al jaren voor het volk Israël zo is, dan moeten we opnieuw ons vertrouwen in de Here uitspreken. De dagen vóór de 'grote verdrukking' van de eindtijd zal de Gemeente ook vaak het hart vasthouden. Daarom zegt de Here Jezus: "Wanneer deze dingen beginnen te geschieden, richt u op en heft uw hoofden omhoog, want uw verlossing genaakt" (Luc. 21:28).
Ook onder gelovigen kan een zekere irritatie ontstaan, angstgevoelens zelfs, als de dingen van het Profetisch Woord zo reëel worden in deze wereld. Mensen met nog veel plannen zien liever de opname van de Gemeente en de grote oordelen van het einde nog maar niet komen. Wegvluchten voor de werkelijkheid is echter niet de juiste houding. Vluchten naar de levende God is wat de ware gelovige doet. 'Hij is ons een toevlucht".
Vanaf vers vijf in deze psalm lijkt het te gaan om de belegering van Jeruzalem. Zo'n geschiedenis lezen we in 2 Koningen 18 vanaf vers 13. Het machtige leger van Assur staat voor de poorten van Jeruzalem. Een maarschalk bespot het volk van God in de stad en roept op niet op hun koning te vertrouwen en niet op hun God te vertrouwen (:19). Hoe kun je op de Here vertrouwen terwijl mijn leger zichtbaar vele malen sterker is? Assur had andere koninkrijken aan zich onderworpen en hun goden konden niet redden. Denk je nu werkelijk dat jullie God dat wel kan? Zo zwetste hij. Het volk werd bang, koning Hizkia werd ook bang. Hij ging tot de profeet Jesaja en vroeg hem om voorbede (2 Kon. 19). Later kwam de profeet met Gods boodschap: "Vreest niet…"(:6,7).
Dat is makkelijk gezegd als de feiten zo anders zijn. Als er geen uitweg meer mogelijk lijkt. Dat klinkt makkelijk als de wereld in angst is over de dingen die gebeuren kunnen. Als de toekomst onzeker is geworden, als je eigen leven op het spel komt te staan. De Here vraagt van ons onvoorwaardelijk vertrouwen op Hem. Hij is de machtige Israëls en Hij zal uitkomst geven…" zelfs bij het naad'ren van de dood”, zoals we zo vaak zingen. De volgende nacht treedt Israëls God op (:35) en Assurs machtige leger werd vernietigd. Leest u dit eens!
Jeruzalem kon, toen uit ervaring(!), zingen: ' God is ons een toevlucht en een sterkte, ten zeerste bevonden een hulp in benauwdheden".
Dat voorbeeld mogen we navolgen. De levende God is ons een toevlucht. Bij alle gebeurtenissen in onze wereld mogen we onze toevlucht nemen tot Hem. We worden opgeroepen tot bekering. "Hij richt verwoestingen aan op aarde" zegt deze psalm en 'Hij doet oorlogen ophouden" (:9.10).
Mag er nog een machtige prediking uitgaan naar deze wereld, een oproep tot bekering, belijdenis van zonde, ook van publieke zonde die op allerlei wijze tot ons komt, en een terugkeer naar Gods geboden. "Volkeren woeden, koninkrijken wankelen" (:7), maar.. God, dat is de God van Israël (!), de Vader van onze Here Jezus Christus, diè God, is ons een toevlucht. We mogen uitzien naar Zijn verlossing, die komt (Fil. 3:20).
Feike ter Velde
Ps. 46:2
In tijden van angst, spanning en bedreiging van zijn leven schreef Maarten Luther het lied "Een vaste burcht is onze God, een toevlucht voor de Zijnen. Al drukt het leed en, al dreigt het lot, Hij doet Zijn hulp verschijnen". Hierin liggen dezelfde gedachten als in Psalm 46.
We leven in profetische tijden. Maar als het dan concrete vormen aanneemt, zoals dat al jaren voor het volk Israël zo is, dan moeten we opnieuw ons vertrouwen in de Here uitspreken. De dagen vóór de 'grote verdrukking' van de eindtijd zal de Gemeente ook vaak het hart vasthouden. Daarom zegt de Here Jezus: "Wanneer deze dingen beginnen te geschieden, richt u op en heft uw hoofden omhoog, want uw verlossing genaakt" (Luc. 21:28).
Ook onder gelovigen kan een zekere irritatie ontstaan, angstgevoelens zelfs, als de dingen van het Profetisch Woord zo reëel worden in deze wereld. Mensen met nog veel plannen zien liever de opname van de Gemeente en de grote oordelen van het einde nog maar niet komen. Wegvluchten voor de werkelijkheid is echter niet de juiste houding. Vluchten naar de levende God is wat de ware gelovige doet. 'Hij is ons een toevlucht".
Vanaf vers vijf in deze psalm lijkt het te gaan om de belegering van Jeruzalem. Zo'n geschiedenis lezen we in 2 Koningen 18 vanaf vers 13. Het machtige leger van Assur staat voor de poorten van Jeruzalem. Een maarschalk bespot het volk van God in de stad en roept op niet op hun koning te vertrouwen en niet op hun God te vertrouwen (:19). Hoe kun je op de Here vertrouwen terwijl mijn leger zichtbaar vele malen sterker is? Assur had andere koninkrijken aan zich onderworpen en hun goden konden niet redden. Denk je nu werkelijk dat jullie God dat wel kan? Zo zwetste hij. Het volk werd bang, koning Hizkia werd ook bang. Hij ging tot de profeet Jesaja en vroeg hem om voorbede (2 Kon. 19). Later kwam de profeet met Gods boodschap: "Vreest niet…"(:6,7).
Dat is makkelijk gezegd als de feiten zo anders zijn. Als er geen uitweg meer mogelijk lijkt. Dat klinkt makkelijk als de wereld in angst is over de dingen die gebeuren kunnen. Als de toekomst onzeker is geworden, als je eigen leven op het spel komt te staan. De Here vraagt van ons onvoorwaardelijk vertrouwen op Hem. Hij is de machtige Israëls en Hij zal uitkomst geven…" zelfs bij het naad'ren van de dood”, zoals we zo vaak zingen. De volgende nacht treedt Israëls God op (:35) en Assurs machtige leger werd vernietigd. Leest u dit eens!
Jeruzalem kon, toen uit ervaring(!), zingen: ' God is ons een toevlucht en een sterkte, ten zeerste bevonden een hulp in benauwdheden".
Dat voorbeeld mogen we navolgen. De levende God is ons een toevlucht. Bij alle gebeurtenissen in onze wereld mogen we onze toevlucht nemen tot Hem. We worden opgeroepen tot bekering. "Hij richt verwoestingen aan op aarde" zegt deze psalm en 'Hij doet oorlogen ophouden" (:9.10).
Mag er nog een machtige prediking uitgaan naar deze wereld, een oproep tot bekering, belijdenis van zonde, ook van publieke zonde die op allerlei wijze tot ons komt, en een terugkeer naar Gods geboden. "Volkeren woeden, koninkrijken wankelen" (:7), maar.. God, dat is de God van Israël (!), de Vader van onze Here Jezus Christus, diè God, is ons een toevlucht. We mogen uitzien naar Zijn verlossing, die komt (Fil. 3:20).
Feike ter Velde
