Het geloofsvertrouwen in de Psalmen - Ps. 43:3
Feike ter Velde • 76 - 2000/01 • Uitgave: 14
"Zend Uw licht en Uw waarheid"
Ps. 43:3
Er is veel overpeinzing, neerslachtigheid en ook hopen en geloven, soms tegen alles in. Die indruk krijgt men bij het lezen van Psalm 42 en Psalm 43. Die twee psalmen horen bij elkaar. Temidden van alle vertwijfeling staat er dan een gebed: "Zend Uw licht en, Uw waarheid". Als je de tekst enkele keren achter elkaar hardop leest dan merk je dat de nadruk valt op 'Uw'. Daardoor krijgt alles ineens een andere dimensie. Het kan niet tot de mens zelf beperkt blijven. Er moet iets 'aan' hem geschieden, iets dat van de Here Zelf moet komen. Het gaat hier om dingen die in onszelf niet aanwezig zijn. Het gaat om Zijn licht en Zijn waarheid.
Wij strijden zo vaak voor onze eigen 'waarheid', ons eigen gelijk. Men kan zelf ook helemaal overtuigd zijn van het eigen gelijk. Er zijn heel wat conflicten in gezinnen en families, waar de dingen onoplosbaar lijken geworden, omdat men strijd voor het eigen gelijk. Op die weg kan men heel ver gaan. Er worden diepe wonden geslagen met woorden die als dolksteken werken. Verdriet kan dan heel het leven als in een grauwe deken verhullen en vergallen. Totdat men - als de Here dat geeft - gaat zien dat het een doodlopende weg is. Dáárover gaat dit gebed.
Als de Here dan Zijn heilig licht erop laat schijnen krijgen menselijke argumenten meestal iets ordinairs. Het lijkt dan plotseling zo goedkoop en ook zo onwaar. Als Gods hemels licht erop valt blijft er nog maar weinig steekhoudends aan onze grote woorden over. Ze kunnen voor Hem geen standhouden. Het is een zegen voor ieder mens als dit mag gebeuren. Heel het leven komt dan onder Gods oordeel te liggen. Niet om te veroordelen, maar om een mens te veranderen. "Komt toch en laat ons tesamen richten' (Jes. 1:18) zegt dan de Here als een fluistering in je ziel. In die ontmoeting is het niet meer moeilijk om Hem de zondigheid van je hart en je woorden te belijden. Door de kracht van de Heilige Geest gaat het dan ook mogelijk worden om van je troon af te komen, de onderste weg te gaan, vergeving te vragen en te schenken ook als die ander er niet om vraagt. Dat hoeft ook niet. De Here Jezus kwam ongevraagd tot ons. Hij gaf Zichzelf! Die gezindheid komt dan ook in ons, ter wille van het welzijn van die ander.
Lees nu eens verder in deze prachtige Psalm: Dan gaat Gods licht en Gods waarheid je leven leiden. Dan word je gebracht tot Gods heilige berg (zie Psalm 15) en dan kom je in Zijn heilige tegenwoordigheid. Daar is óók het altaar. Het 'altaar' dat ons spreekt van verbrokenheid, verbrijzeling en van verzoening.
Lees nu nog eens verder: We komen tot "de God mijner jubelende vreugde". Daar gaat het de Here om. In Hem mogen we 'jubelende vreugde' vinden. Hij is de "God der blijdschap mijner verheuging" - zegt de statenvertaling. Er is veel cynisme en bitterheid onder gelovigen. Mogen we de 'God der vreugde' leren kennen die Zijn licht en Zijn waarheid wil zenden diep in ons zondige bestaan. We vinden Hem daar bij het altaar, waar Hij ons eerst verbrijzelt en ons dan verzoent.
Kent u Hem zó?
Feike ter Velde
Ps. 43:3
Er is veel overpeinzing, neerslachtigheid en ook hopen en geloven, soms tegen alles in. Die indruk krijgt men bij het lezen van Psalm 42 en Psalm 43. Die twee psalmen horen bij elkaar. Temidden van alle vertwijfeling staat er dan een gebed: "Zend Uw licht en, Uw waarheid". Als je de tekst enkele keren achter elkaar hardop leest dan merk je dat de nadruk valt op 'Uw'. Daardoor krijgt alles ineens een andere dimensie. Het kan niet tot de mens zelf beperkt blijven. Er moet iets 'aan' hem geschieden, iets dat van de Here Zelf moet komen. Het gaat hier om dingen die in onszelf niet aanwezig zijn. Het gaat om Zijn licht en Zijn waarheid.
Wij strijden zo vaak voor onze eigen 'waarheid', ons eigen gelijk. Men kan zelf ook helemaal overtuigd zijn van het eigen gelijk. Er zijn heel wat conflicten in gezinnen en families, waar de dingen onoplosbaar lijken geworden, omdat men strijd voor het eigen gelijk. Op die weg kan men heel ver gaan. Er worden diepe wonden geslagen met woorden die als dolksteken werken. Verdriet kan dan heel het leven als in een grauwe deken verhullen en vergallen. Totdat men - als de Here dat geeft - gaat zien dat het een doodlopende weg is. Dáárover gaat dit gebed.
Als de Here dan Zijn heilig licht erop laat schijnen krijgen menselijke argumenten meestal iets ordinairs. Het lijkt dan plotseling zo goedkoop en ook zo onwaar. Als Gods hemels licht erop valt blijft er nog maar weinig steekhoudends aan onze grote woorden over. Ze kunnen voor Hem geen standhouden. Het is een zegen voor ieder mens als dit mag gebeuren. Heel het leven komt dan onder Gods oordeel te liggen. Niet om te veroordelen, maar om een mens te veranderen. "Komt toch en laat ons tesamen richten' (Jes. 1:18) zegt dan de Here als een fluistering in je ziel. In die ontmoeting is het niet meer moeilijk om Hem de zondigheid van je hart en je woorden te belijden. Door de kracht van de Heilige Geest gaat het dan ook mogelijk worden om van je troon af te komen, de onderste weg te gaan, vergeving te vragen en te schenken ook als die ander er niet om vraagt. Dat hoeft ook niet. De Here Jezus kwam ongevraagd tot ons. Hij gaf Zichzelf! Die gezindheid komt dan ook in ons, ter wille van het welzijn van die ander.
Lees nu eens verder in deze prachtige Psalm: Dan gaat Gods licht en Gods waarheid je leven leiden. Dan word je gebracht tot Gods heilige berg (zie Psalm 15) en dan kom je in Zijn heilige tegenwoordigheid. Daar is óók het altaar. Het 'altaar' dat ons spreekt van verbrokenheid, verbrijzeling en van verzoening.
Lees nu nog eens verder: We komen tot "de God mijner jubelende vreugde". Daar gaat het de Here om. In Hem mogen we 'jubelende vreugde' vinden. Hij is de "God der blijdschap mijner verheuging" - zegt de statenvertaling. Er is veel cynisme en bitterheid onder gelovigen. Mogen we de 'God der vreugde' leren kennen die Zijn licht en Zijn waarheid wil zenden diep in ons zondige bestaan. We vinden Hem daar bij het altaar, waar Hij ons eerst verbrijzelt en ons dan verzoent.
Kent u Hem zó?
Feike ter Velde
