Het ‘fantastische’ evangelie van de paashaas

Henk van Blijderveen • 92 - 2016 • Uitgave: 6
Pasen is volgens velen een ongeloofwaardig verhaal. Dood is dood, zo zeggen zij, dus Jezus kan nooit zijn opgestaan. Hun vervangingstheologie bestaat uit paashazen en eieren. Hieronder schets ik u het paashaasevangelie in een eierdop.

Geboorte van de paashaas
De wieg van de paashaas schijnt volgens sommige onderzoekers ergens in Duitsland te hebben gestaan. Het beest is verschrikkelijk oud; het dateert van voor de jaartelling. Daarover nadenkend is het vreemd dat we nu niet in pakweg het jaar 3000 na de Paashaas leven. Maar goed, u wilt natuurlijk weten hoe het verhaal verder gaat.
Welnu, hoog verheven boven Duitsland leefde eens een godin, genaamd Ostara. Ostern (Duits) en Easter (Engels) zouden van haar zijn afgeleid. In die tijd leefde er een schattig Duits meisje, een soort voorloopster van Marianne Thieme, dat een bijna dood vogeltje vond. Ze bad tot Ostera. Ostera was wel in voor een wondertje, maar zag geen kans om het vogeltje nog in oude luister te herstellen. Daarom maakte de godin er maar een haas van. En zo werd het vogeltje het haasje. De paashaas was geboren! Waarschijnlijk was Ostara nog wat genen van het vogeltje vergeten te hazificeren, waardoor de haas jaarlijks terug moest komen om gekleurde eieren te leggen.

Dit verhaal werd van generatie op generatie doorgegeven en ietwat aangepast. Totdat uiteindelijk eind 1600 de Brit Shortsleeve een verhaal publiceerde over een paashaas die eieren in de tuin verstopt.
Nou, is dat geloofwaardig of niet?

De paaseieren
Als u mij daarom zou vragen: wat was er eerder, de paashaas of het ei, dan opteer ik voor het ei. En wel, omdat het ei van oudsher symbool staat voor nieuw leven. Daar kan ik wel wat mee. Het is tenslotte wonderlijk, ja, als je erover nadenkt bijna ongeloofwaardig, dat een onzichtbaar stukje hanencel zich verenigt met een kippencel. Dat dit vloeibaar wordt uitgepoept. Dat de kalk zich vervolgens door de buitenlucht verhardt tot een veilige kalkcocon. Dat de kip er 21 dagen op gaat zitten. Dat het leven in het ei groeit door de dooier te verteren. Dat het nieuwe leventje uiteindelijk kracht genoeg heeft om met een speciale eitand de eierschaal te breken en op eigen kracht als een helemaal affe minikip uit het ei te komen. Als je niet wist dat het kon, zou je het niet geloven! Zeg nou zelf, het is toch ongeloofwaardig dat zulk onnoemelijk ingenieus leven uit een oerknal zou zijn ontstaan? Het is toch veel geloofwaardiger dat de God van de Bijbel hier verantwoordelijk voor is?

De opstanding van Jezus
Nu kom ik terug op de opstanding van Jezus. Ik geloof dat voor God niets onmogelijk is. Als Hij dat wonderlijke kuikentje en al het overige leven kan maken, waarom zou Hij dan niet Zijn zoon Jezus uit de dood kunnen opwekken?
Bovendien hebben diverse mensen op diverse tijdstippen deze opgestane Jezus in levenden lijve gezien.
In 1 Korintiërs 15:3-8 (HSV) zegt Paulus: ‘Want ik heb u ten eerste overgeleverd wat ik ook ontvangen heb, dat Christus gestorven is voor onze zonden, overeenkomstig de Schriften, en dat Hij begraven is, en dat Hij opgewekt is op de derde dag, overeenkomstig de Schriften, en dat Hij verschenen is aan Kefas, daarna aan de twaalf. Daarna is Hij verschenen aan meer dan vijfhonderd broeders tegelijk, van wie de meesten nu nog in leven zijn, maar sommigen ook zijn ontslapen. Daarna is Hij verschenen aan Jakobus, daarna aan alle apostelen. En als laatste van allen is Hij ook aan mij verschenen, als aan de ontijdig geborene.’

Ik ben dankbaar dat ik door het offer van deze opgestane Jezus ben schoongewassen van zonde. Dat ik een warme relatie mag hebben met God de Vader. Dat de opstandingskracht die Jezus uit de dood deed opstaan ook mijn deel is geworden, zodat mijn leven, zelfs na mijn lichamelijke dood, verzekerd is in Jezus Christus.

Prijs God, want Jezus is waarlijk opgestaan!

Ik wens u een heel gezegend Paasfeest.

Henk van Blijderveen