Het ergst denkbare scenario
Peter de Haan • 91 - 2015 • Uitgave: 25/26
Leven in onderdrukking
De instroom van een groot aantal asielzoekers sinds september legt veel angst bloot in onze samenleving. Mensen voelen zich niet meer veilig nu de in meerderheid islamitische asielzoekers zich in ons land willen vestigen. Straks nemen ze ons land over, of worden we in ieder geval beperkt in onze manier van leven. Zou dat erg zijn?
Gevoelens van angst kun je tegengaan door het noemen van cijfers. Zo is het aantal asielzoekers nog niet zo hoog als in de jaren ’90, tijdens de Balkanoorlog. Ook gaat het in getallen niet om problematische aantallen. Zo was er in de opvang in Apeldoorn, een plaats met ruim 150.000 inwoners, plek voor 450 vluchtelingen. Een aantal van tachtigduizend vluchtelingen dit jaar op zeventien miljoen Nederlanders, dat is 0,47 procent van de bevolking. Van alle Nederlanders noemt bijna zes procent zich islamiet. Het kunnen haast niet de cijfers zijn die deze angst veroorzaken.
Ondertussen staat Nederland bijna bovenaan in ranglijstjes op gebied van welvaart, geluk, economie. Ten opzichte van veel andere landen hebben zelfs de minima het beter dan een groot deel van de rest van de wereld (en zelfs Europa).
Christenvervolging
Met cijfers haal je geen angst weg die door beelden en woorden is gezaaid. Wie herinnert zich niet de beelden van de eerste onthoofdingen in Irak. We kennen de moslimwereld sowieso niet als echte mensenrechtenhandhavers, kijk bijvoorbeeld alleen maar naar de Ranglijst Christenvervolging van Open Doors. Wat Noord-Korea en veel moslimlanden met elkaar gemeen hebben, is het streng bestraffen van het uitkomen voor een ander geloof dan de leer van de staat, het communisme dan wel de islam.
Hoe kijkt u naar de toekomst?
Angst heeft alles te maken met hoe we naar de toekomst kijken. Die staat dan immers op het spel. Hoe kijkt u naar de toekomst, waar houdt u zich aan vast? Is dat aan onze welvaart of geluk? In dat geval is er veel onzeker en zijn er nog veel meer zaken die daar invloed op hebben. Dan kijken we naar Rusland, naar de klimaatverandering, naar de (on)betrouwbaarheid van de financiële sector, enzovoorts.
Maar met Kerst vieren we, gedenken we dat de Here Jezus op aarde is gekomen. De Zoon van God werd mens, omdat Hij zich om ons bekommerde. Zijn komst plaatst ons leven in een heel ander perspectief. Wanneer we zeggen dat Hij onze Redder is, dan is dat met een blik op de eeuwigheid. We mogen dan weten dat onze toekomst na dit leven bij de Here God is, waar geen pijn, geen verdriet meer zal zijn. Bovendien laat de Bijbel ons weten dat de Gemeente wordt opgenomen voordat het helemaal verkeerd gaat met de wereld (1 Tessalonicenzen 4 en 5, Openbaring 3:10,11).
Wat is belangrijk?
Leven met dat perspectief maakt ons niet blind voor de situatie van vandaag. Ook niet voor wat er zou kunnen gebeuren in ons land. Wat zou er kunnen gebeuren? Het ergste scenario is dat moslims de overhand krijgen in Nederland (en andere Westerse landen) en we hetzelfde lot ondergaan als dat van onze broeders en zusters in de Arabische landen. Dan doemen beelden van onthoofdingen in Syrië en gevangenissen in Iran en Pakistan op. Of veel minder vergaand, maar ook zeer ernstig: aanslagen op kerken, christelijke organisaties en christenen in ons eigen land, gepleegd door moslimfundamentalisten, zoals we kennen uit Egypte en Indonesië.
Máár leven met zicht op de toekomst maakt wel dat we loskomen van dat wat in deze wereld belangrijk is: welvaart, bezit, werk. Dat zien we ook bij onze broeders en zusters die nu al lijden om hun geloof in Jezus Christus. Als zij dit kunnen doorstaan, waar zouden wij dan bang voor zijn? Waarom zouden wij niet beproefd worden?
Daarnaast, hebben we ons niet gewoon druk te maken over de mensen om ons heen? Kennen zij onze Redder, is Hij ook hun Redder? En is uw vertrouwen in Hem groter dan de angst voor wat er in ons land kan gebeuren? Vragen die je jezelf moet stellen voor je je laat verontrusten door de beelden van het nieuws en suggesties die gedaan worden over mogelijke gevolgen voor de toekomst. Verplaats je daarbij eens in de schoenen van Esther. Onder het motto ‘kom ik om, dan kom ik om’ zette ze haar angst opzij om haar volk te redden.
Hoop
Het leven van een christen is een leven vanuit hoop. Het is leven uit de verwachting dat God de wereld in Zijn hand heeft en gelijk ook betrokken is bij het leven van ieder van ons, heel persoonlijk. Vanuit dat leven kijken we vol verwachting naar de toekomst, waarin de Here Zijn plan zal uitvoeren.
Aan ons, volgelingen van Jezus Christus, is de taak gegeven om daarvan te getuigen. De periode rond Kerst kan bijzondere openingen bieden om met familie, vrienden en buren in gesprek te raken over dat wat u raakt. Over het vertrouwen waar u uit leeft. Wanneer u leeft in angst is dat ook wat u uitstraalt. Maar welk mooier licht kan er deze Kerst schijnen dan het licht van Christus door u heen.
Dit geldt vanzelfsprekend ook voor de 366 dagen van het jaar dat voor ons ligt. En misschien dat u op één van die dagen dat vertrouwen door kunt geven aan een Syrische vluchteling, zodat ook die mag weten dat de Redder ook voor hem of haar is gekomen.
Peter de Haan
De instroom van een groot aantal asielzoekers sinds september legt veel angst bloot in onze samenleving. Mensen voelen zich niet meer veilig nu de in meerderheid islamitische asielzoekers zich in ons land willen vestigen. Straks nemen ze ons land over, of worden we in ieder geval beperkt in onze manier van leven. Zou dat erg zijn?
Gevoelens van angst kun je tegengaan door het noemen van cijfers. Zo is het aantal asielzoekers nog niet zo hoog als in de jaren ’90, tijdens de Balkanoorlog. Ook gaat het in getallen niet om problematische aantallen. Zo was er in de opvang in Apeldoorn, een plaats met ruim 150.000 inwoners, plek voor 450 vluchtelingen. Een aantal van tachtigduizend vluchtelingen dit jaar op zeventien miljoen Nederlanders, dat is 0,47 procent van de bevolking. Van alle Nederlanders noemt bijna zes procent zich islamiet. Het kunnen haast niet de cijfers zijn die deze angst veroorzaken.
Ondertussen staat Nederland bijna bovenaan in ranglijstjes op gebied van welvaart, geluk, economie. Ten opzichte van veel andere landen hebben zelfs de minima het beter dan een groot deel van de rest van de wereld (en zelfs Europa).
Christenvervolging
Met cijfers haal je geen angst weg die door beelden en woorden is gezaaid. Wie herinnert zich niet de beelden van de eerste onthoofdingen in Irak. We kennen de moslimwereld sowieso niet als echte mensenrechtenhandhavers, kijk bijvoorbeeld alleen maar naar de Ranglijst Christenvervolging van Open Doors. Wat Noord-Korea en veel moslimlanden met elkaar gemeen hebben, is het streng bestraffen van het uitkomen voor een ander geloof dan de leer van de staat, het communisme dan wel de islam.
Hoe kijkt u naar de toekomst?
Angst heeft alles te maken met hoe we naar de toekomst kijken. Die staat dan immers op het spel. Hoe kijkt u naar de toekomst, waar houdt u zich aan vast? Is dat aan onze welvaart of geluk? In dat geval is er veel onzeker en zijn er nog veel meer zaken die daar invloed op hebben. Dan kijken we naar Rusland, naar de klimaatverandering, naar de (on)betrouwbaarheid van de financiële sector, enzovoorts.
Maar met Kerst vieren we, gedenken we dat de Here Jezus op aarde is gekomen. De Zoon van God werd mens, omdat Hij zich om ons bekommerde. Zijn komst plaatst ons leven in een heel ander perspectief. Wanneer we zeggen dat Hij onze Redder is, dan is dat met een blik op de eeuwigheid. We mogen dan weten dat onze toekomst na dit leven bij de Here God is, waar geen pijn, geen verdriet meer zal zijn. Bovendien laat de Bijbel ons weten dat de Gemeente wordt opgenomen voordat het helemaal verkeerd gaat met de wereld (1 Tessalonicenzen 4 en 5, Openbaring 3:10,11).
Wat is belangrijk?
Leven met dat perspectief maakt ons niet blind voor de situatie van vandaag. Ook niet voor wat er zou kunnen gebeuren in ons land. Wat zou er kunnen gebeuren? Het ergste scenario is dat moslims de overhand krijgen in Nederland (en andere Westerse landen) en we hetzelfde lot ondergaan als dat van onze broeders en zusters in de Arabische landen. Dan doemen beelden van onthoofdingen in Syrië en gevangenissen in Iran en Pakistan op. Of veel minder vergaand, maar ook zeer ernstig: aanslagen op kerken, christelijke organisaties en christenen in ons eigen land, gepleegd door moslimfundamentalisten, zoals we kennen uit Egypte en Indonesië.
Máár leven met zicht op de toekomst maakt wel dat we loskomen van dat wat in deze wereld belangrijk is: welvaart, bezit, werk. Dat zien we ook bij onze broeders en zusters die nu al lijden om hun geloof in Jezus Christus. Als zij dit kunnen doorstaan, waar zouden wij dan bang voor zijn? Waarom zouden wij niet beproefd worden?
Daarnaast, hebben we ons niet gewoon druk te maken over de mensen om ons heen? Kennen zij onze Redder, is Hij ook hun Redder? En is uw vertrouwen in Hem groter dan de angst voor wat er in ons land kan gebeuren? Vragen die je jezelf moet stellen voor je je laat verontrusten door de beelden van het nieuws en suggesties die gedaan worden over mogelijke gevolgen voor de toekomst. Verplaats je daarbij eens in de schoenen van Esther. Onder het motto ‘kom ik om, dan kom ik om’ zette ze haar angst opzij om haar volk te redden.
Hoop
Het leven van een christen is een leven vanuit hoop. Het is leven uit de verwachting dat God de wereld in Zijn hand heeft en gelijk ook betrokken is bij het leven van ieder van ons, heel persoonlijk. Vanuit dat leven kijken we vol verwachting naar de toekomst, waarin de Here Zijn plan zal uitvoeren.
Aan ons, volgelingen van Jezus Christus, is de taak gegeven om daarvan te getuigen. De periode rond Kerst kan bijzondere openingen bieden om met familie, vrienden en buren in gesprek te raken over dat wat u raakt. Over het vertrouwen waar u uit leeft. Wanneer u leeft in angst is dat ook wat u uitstraalt. Maar welk mooier licht kan er deze Kerst schijnen dan het licht van Christus door u heen.
Dit geldt vanzelfsprekend ook voor de 366 dagen van het jaar dat voor ons ligt. En misschien dat u op één van die dagen dat vertrouwen door kunt geven aan een Syrische vluchteling, zodat ook die mag weten dat de Redder ook voor hem of haar is gekomen.
Peter de Haan
