Het begon toen ik zestien was

Karsten J. van Slooten • 77 - 2001/02 • Uitgave: 4
Het begon allemaal toen ik zestien was. Zoals iedereen dat kan overkomen, werd ik verliefd. Ze had van dat schitterende blonde haar en ogen die altijd leken te stralen. Toen ik haar om verkering vroeg was ik er absoluut zeker van: ik zou met haar gaan trouwen. Ze was vijftien. Jong waren we wel, maar desondanks vastbesloten dat we er serieus aan wilden werken om met elkaar verder te gaan. Jardena en ik zijn nu bijna drie en een half jaar bij elkaar. We hebben ons in Israël verloofd. Dit jaar hopen we elkaar het ja-woord te geven. We zijn nog altijd even gelukkig met elkaar als in het prille begin. We hebben alleen wel het volgende ontdekt. Een relatie vol liefde, daar moet je voor werken. Dat is niet iets wat aan komt waaien. Het kost strijd, moeite, geduld, soms tranen. Maar als je bereid bent samen door dingen heen te gaan, dan is het resultaat wonderbaarlijk!

Toen ik Jardena leerde kennen was ik zelf iemand die vrij hard was van binnen. Ik sloot mijn binnenste eigenlijk af voor alles wat liefde aandroeg. Mijn ouders weten dat als geen ander, want zij hebben een aantal moeilijke jaren gehad met mij als hun zoon. Mijn zusje, die nu zestien jaar oud is, zegt nog wel eens tegen mij: ik ben zo blij dat je veranderd bent, ik was vroeger echt bang van je. Maar wat heeft mij nu precies veranderd? In eerste instantie is dat God geweest, maar Hij heeft daarvoor zeker mijn geliefde gebruikt. Openheid is heel belangrijk en daar kun je samen een heleboel aan doen. Elk mens gaat in zijn of haar leven door moeilijkheden heen. Een open communicatielijn is daarom zo ontzettend belangrijk.

Maar ook het samen bezig zijn met Gods Woord is een essentieel onderdeel geworden van onze relatie. We bepraten niet alleen alle dingen met elkaar, maar ook met onze Hemelse Vader. We lezen samen in Zijn Woord en bidden regelmatig voor elkaar, voor onze relatie en voor onze toekomst. Dit aspect is denk ik nog het aller belangrijkste in ons leven samen. God zorgt immers voor ons. Hij is onze Vader en Hij verlangt ernaar een drievoudig snoer te vormen met ons. Straks als we getrouwd zijn, maar ook nu al. Hij is het fundament van onze relatie en Hij schiep ons om Hem te aanbidden en te dienen. Zoals Hij in Zijn Woord zegt: doe alles door woord en werk als voor de Here. Het is heel belangrijk dat we dat ook in de relatie naar onze levenspartner toe doen. Als ik naar Jardena luister en er voor haar ben, dan weet ik dat ik daarmee God eer. Hij heeft haar immers aan mij toevertrouwd. Ik moet hier op aarde voor haar zorgen, haar liefhebben. Dat zie ik als een hele mooie taak die God aan mij gegeven heeft.

Niet alleen liefde en genegenheid zijn belangrijk in een relatie. Volgens mij speelt 'trouw' een minstens zo grote rol. In Spreuken 3:3 staat niet voor niets dat we liefde en trouw om onze hals moeten binden en op de tafel van ons hart moeten schrijven. Zoals ik hierboven al noemde, Christus is het fundament van onze relatie. Iemand zei eens: "liefde en trouw zijn de pilaren".

Dat is absoluut waar. Liefde wordt heel vaak als een gevoel gezien. Natuurlijk komen er heel veel gevoelens en emoties kijken bij liefde. Maar liefde is ook zeker een keuze. En dan hebben we het over trouw. Want wat doe je, wanneer je samen door moeilijkheden heengaat? Tegenwoordig zouden ze de trouwbeloften eigenlijk aan moeten passen. Niet meer "tot de dood ons scheidt", maar "tot het eerste probleem ons scheidt-. Scheiden lijkt wel een trend geworden en de enige uitweg uit een probleem. Maar scheiden is juist een stap naar nog meer problemen. Wanneer je kiest voor een partner, dan maak je een grote keuze, waar je van tevoren goed over moet nadenken en voor moet bidden. Als je kiest, heb je gekozen voor liefde en voor trouw. Als je voor moeilijkheden komt te staan, dan heb je juist elkaar om er samen doorheen te komen.

Ik vind het altijd zo heerlijk dat als ik het ergens moeilijk mee heb, Jardena er altijd voor mij is om naast mij te staan en er samen doorheen te gaan. Ervoor wegrennen is dwaas. Er samen doorheen gaan, brengt geduld en wijsheid. Wat rest mij te zeggen dan dat mijn verkerings- en verlovingstijd de mooiste tijd in mijn leven is geweest tot nu toe. Maar de mooiste tijd staat mij vast en zeker nog te wachten. Als we nu deze Christus, in wie de liefde Gods is, vragen het fundament te zijn van onze relatie, dan ben ik ervan overtuigd dat Hij ons zal leren liefhebben, zoals we dat nooit tevoren gekund hebben.

Karsten J. van Slooten