Help, ik heb verkering!
ds. Oscar Lohuis • 86 - 2010 • Uitgave: 5
Het spreekt vanzelf dat de keuze om met iemand te trouwen behoort tot de allerbelangrijkste keuzes die een mens kan maken in dit leven. Na de relatie met God is de relatie met je man of vrouw de belangrijkste relatie die je hebt, als je getrouwd bent. Het huwelijk kan mensen intens gelukkig maken, maar kan ook veel verdriet met zich meebrengen. Heeft de Bijbel ons ook iets te zeggen over verkering? Kunnen wij ook iets vinden in de Bijbel dat ons helpt bij het nemen van de beslissing om wel of niet met iemand te trouwen? Ja zeker!
Ten eerste is het belangrijk dat de man en de vrouw die willen trouwen een zekere mate van volwassenheid hebben bereikt. Er staat geschreven: ‘Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen, en zij zullen tot één vlees zijn’ (Genesis 2:24). Er staat niet: ‘Daarom zal een jongen zijn vader en moeder verlaten…’ In het bekendste hoofdstuk uit de Bijbel over de liefde staat dan ook: ‘Toen ik nog een kind was sprak ik als een kind, dacht ik als een kind, redeneerde ik als een kind. Nu ik volwassen ben heb ik al het kinderlijke achter me gelaten’ (1 Korintiërs 13:11). Ben je al zo volwassen dat je ook in staat bent om aan het belang van de ander te denken? Heb je al geleerd te geven in plaats van alleen maar te ontvangen? Weet wat het is om serieus de verantwoordelijkheid voor je eigen leven op je te nemen? Doe je je best in het vervullen van je taken op school, als student? Doe je je best op je werk en in het huishouden? Ga je bewust om met tijd en geld?
Volwassen worden heeft ook te maken met eenvoudige dingen als je kamer netjes houden en op tijd je werk inleveren. Dat er op jou vertrouwd kan worden in kleine dingen, zoals het uit jezelf doen van wat je moet doen, is niet van klein, maar van groot belang. Trouw niet als jij zelf nog niet weet wat het is verantwoordelijkheid te dragen, of als je geliefde daar geen kaas van heeft gegeten. Stimuleer elkaar als je verkering hebt om vooral ook in de kleine dingen gedisciplineerd en zorgvuldig te zijn, want alleen wie trouw is in kleine dingen zal ook trouw kunnen zijn in grote dingen.
Ten tweede is het in de aanloop naar het huwelijk heel belangrijk om goed met elkaar te leren praten. Niet het lichamelijke contact, maar het geestelijke contact is het meest bepalend voor de relatie. Gelukkig zijn met elkaar heeft te maken met je thuis voelen bij elkaar, je gedachten en gevoelens met elkaar kunnen delen, open en eerlijk en kwetsbaar durven zijn voor elkaar. Zelfs met de ander kunnen praten over de dingen waar je zo bang voor bent, of waar je je het meest voor schaamt. Als je met elkaar omgaat om misschien met elkaar te gaan trouwen, dan moet je veel tijd nemen om diep met elkaar in gesprek te komen. Het met elkaar naar bed gaan voordat je getrouwd bent, is verkeerd omdat het ertoe leidt dat de relatie in een te vroeg stadium te veel een lichamelijke relatie wordt. In het boek Hooglied, dat gaat over de verliefdheid en de liefde tussen man en vrouw, staat meerdere keren dat je heel voorzichtig moet omgaan met de seksuele liefde: wek haar niet te vroeg op! Het huwelijk - en zelfs de seksuele relatie - is voor 90 procent afhankelijk van de geestelijke, hartelijke relatie die je met elkaar hebt. Het is dus heel belangrijk om door de communicatie elkaar echt te leren kennen en intimiteit te ervaren in het geestelijke.
Ten derde is het samen bidden, samen God liefhebben en samen groeien in geloof belangrijk. Dat is uiteindelijk de hoogste vorm van intimiteit die er is: samen de eenheid met God beleven, een drievoudig snoer gaan vormen, dat niet snel verbroken wordt (Prediker 4:12). Het nemen van de beslissing om te trouwen moet je ook in gebed brengen: “Heer, wat wilt U dat wij doen zullen?” Betrek God bij je beslissing. Hij kent je beter dan dat jij jezelf kent en Hij kent je vriend of vriendin beter dan dat jij hem of haar kent. De Here is Raadgever en kan en zal ook raad geven aan wie Hem daar oprecht om vraagt. Wat bij mijzelf indertijd de doorslag heeft gegeven om inderdaad te gaan trouwen met mijn lieve Loïs, was dat ik na veel gebed en het zoeken van de Here, op een gegeven moment zeker wist dat ik haar uit Zijn hand ontving.
Daarom zie ik de verantwoordelijkheid van het huwelijk en het vaderschap ook als een taak die ik dagelijks met vreugde op mij neem voor de Here. Met het liefhebben van mijn vrouw en het mij geven als vader aan mijn kinderen dien ik de Here. Alles is uit respect en eerbied voor Hem. De grootheid en liefde van God motiveren mij het meest om er naar te streven een goede echtgenoot en vader te zijn. Daarom is ook het kennen en vrezen van God het belangrijkste fundament voor een goed huwelijk. Als je verkering hebt met een jongen of een meisje, een man of een vrouw, die de Here niet van harte liefheeft, dan begeef je je op glad ijs. Trouw niet met iemand die geen vrees voor God heeft, want de vrees voor God is het begin van alle (huwelijks)wijsheid. De tijd van de verkering en het toegroeien naar elkaar kan echter ook een tijd zijn van groeien in geloof, hoop en liefde. Het is net als bij een driehoek: hoe hoger je op de beide zijkanten omhoog klimt, hoe dichter je bij elkaar komt.
ds. Oscar Lohuis
Ten eerste is het belangrijk dat de man en de vrouw die willen trouwen een zekere mate van volwassenheid hebben bereikt. Er staat geschreven: ‘Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen, en zij zullen tot één vlees zijn’ (Genesis 2:24). Er staat niet: ‘Daarom zal een jongen zijn vader en moeder verlaten…’ In het bekendste hoofdstuk uit de Bijbel over de liefde staat dan ook: ‘Toen ik nog een kind was sprak ik als een kind, dacht ik als een kind, redeneerde ik als een kind. Nu ik volwassen ben heb ik al het kinderlijke achter me gelaten’ (1 Korintiërs 13:11). Ben je al zo volwassen dat je ook in staat bent om aan het belang van de ander te denken? Heb je al geleerd te geven in plaats van alleen maar te ontvangen? Weet wat het is om serieus de verantwoordelijkheid voor je eigen leven op je te nemen? Doe je je best in het vervullen van je taken op school, als student? Doe je je best op je werk en in het huishouden? Ga je bewust om met tijd en geld?
Volwassen worden heeft ook te maken met eenvoudige dingen als je kamer netjes houden en op tijd je werk inleveren. Dat er op jou vertrouwd kan worden in kleine dingen, zoals het uit jezelf doen van wat je moet doen, is niet van klein, maar van groot belang. Trouw niet als jij zelf nog niet weet wat het is verantwoordelijkheid te dragen, of als je geliefde daar geen kaas van heeft gegeten. Stimuleer elkaar als je verkering hebt om vooral ook in de kleine dingen gedisciplineerd en zorgvuldig te zijn, want alleen wie trouw is in kleine dingen zal ook trouw kunnen zijn in grote dingen.
Ten tweede is het in de aanloop naar het huwelijk heel belangrijk om goed met elkaar te leren praten. Niet het lichamelijke contact, maar het geestelijke contact is het meest bepalend voor de relatie. Gelukkig zijn met elkaar heeft te maken met je thuis voelen bij elkaar, je gedachten en gevoelens met elkaar kunnen delen, open en eerlijk en kwetsbaar durven zijn voor elkaar. Zelfs met de ander kunnen praten over de dingen waar je zo bang voor bent, of waar je je het meest voor schaamt. Als je met elkaar omgaat om misschien met elkaar te gaan trouwen, dan moet je veel tijd nemen om diep met elkaar in gesprek te komen. Het met elkaar naar bed gaan voordat je getrouwd bent, is verkeerd omdat het ertoe leidt dat de relatie in een te vroeg stadium te veel een lichamelijke relatie wordt. In het boek Hooglied, dat gaat over de verliefdheid en de liefde tussen man en vrouw, staat meerdere keren dat je heel voorzichtig moet omgaan met de seksuele liefde: wek haar niet te vroeg op! Het huwelijk - en zelfs de seksuele relatie - is voor 90 procent afhankelijk van de geestelijke, hartelijke relatie die je met elkaar hebt. Het is dus heel belangrijk om door de communicatie elkaar echt te leren kennen en intimiteit te ervaren in het geestelijke.
Ten derde is het samen bidden, samen God liefhebben en samen groeien in geloof belangrijk. Dat is uiteindelijk de hoogste vorm van intimiteit die er is: samen de eenheid met God beleven, een drievoudig snoer gaan vormen, dat niet snel verbroken wordt (Prediker 4:12). Het nemen van de beslissing om te trouwen moet je ook in gebed brengen: “Heer, wat wilt U dat wij doen zullen?” Betrek God bij je beslissing. Hij kent je beter dan dat jij jezelf kent en Hij kent je vriend of vriendin beter dan dat jij hem of haar kent. De Here is Raadgever en kan en zal ook raad geven aan wie Hem daar oprecht om vraagt. Wat bij mijzelf indertijd de doorslag heeft gegeven om inderdaad te gaan trouwen met mijn lieve Loïs, was dat ik na veel gebed en het zoeken van de Here, op een gegeven moment zeker wist dat ik haar uit Zijn hand ontving.
Daarom zie ik de verantwoordelijkheid van het huwelijk en het vaderschap ook als een taak die ik dagelijks met vreugde op mij neem voor de Here. Met het liefhebben van mijn vrouw en het mij geven als vader aan mijn kinderen dien ik de Here. Alles is uit respect en eerbied voor Hem. De grootheid en liefde van God motiveren mij het meest om er naar te streven een goede echtgenoot en vader te zijn. Daarom is ook het kennen en vrezen van God het belangrijkste fundament voor een goed huwelijk. Als je verkering hebt met een jongen of een meisje, een man of een vrouw, die de Here niet van harte liefheeft, dan begeef je je op glad ijs. Trouw niet met iemand die geen vrees voor God heeft, want de vrees voor God is het begin van alle (huwelijks)wijsheid. De tijd van de verkering en het toegroeien naar elkaar kan echter ook een tijd zijn van groeien in geloof, hoop en liefde. Het is net als bij een driehoek: hoe hoger je op de beide zijkanten omhoog klimt, hoe dichter je bij elkaar komt.
ds. Oscar Lohuis
