Hello Goodbye Hello
Henk van Blijderveen • 92 - 2016 • Uitgave: 14/15
In ‘Hello Goodbye’ struinen Joris Linssen en Yvon Jaspers de aankomst- en vertrekhal van Schiphol af, op zoek naar smeuïge, pikante en tranentrekkende verhalen. Emo-tv die mij nooit heeft getrokken. Maar een mens en een programma kunnen veranderen, dus besloot ik na vele Hello Goodbyeloze jaren nog eens een poging te wagen. Lukraak bekeek ik twee items. En dat was meer dan genoeg.
Eerst zag ik kijkcijfermachine Yvon Jaspers een zenuwachtige, naïeve knaap van een jaar of 27 fileren. Hij stond te wachten op zijn Russische vriendin, waarvan hij via WhatsApp wel een goede indruk had gekregen.
Yvon had al snel in de gaten dat hier een prachtig slachtoffer stond. Ze kreeg hem zo ver dat hij bij het verlaten van de aankomsthal, al naar gelang het meisje hem wat leek, een duim omhoog of omlaag zou houden. Yvon komt blijkbaar maar niet los van Boer Zoekt Vrouw, waar de vrouwen als vee gekeurd worden.
Maar goed, Yvon wilde nog meer weten: “En dan kom je thuis, ga je er dan naast liggen?” Nee, hij had twee bedden klaargemaakt. Nou dat vond Yvon wel netjes. Zelf ging ze minder netjes verder door vrijpostig te vragen of “het” er dan niet in zat. Ze kwamen tot de gemeenschappelijke deler, dat de duim in deze weleens bepalend kon zijn. Na lang wachten arriveerde eindelijk de Russische vriendin. Een kusje, wat zenuwachtig gelach, een bosje bloemen, een onhandige manoeuvre met de koffer en daar ging het kersverse paar. Op een meter of 20 van de camera hield hij nog even een duim achter zijn rug omhoog…
Een tranentrekker
Het tweede fragment dat ik bekeek werd gepresenteerd door Joris Linssen. Een Surinaams dametje van 91 ging, na 30 jaar Nederland, voorgoed naar Suriname. Daar had ze namelijk nog een huisje op een stukje grond met wat vruchtbomen waaronder ze haar laatste dagen wilde slijten. Het vrouwtje was erg geliefd bij het omvangrijke nageslacht dat in Nederland achterbleef en haar uitgeleide deed. En daar zit natuurlijk een tranentrekker van jewelste in. Ja, de KRO-NCRV was erbij. En hoe! Niet discreet, maar met een camera die bijna waterschade opliep, zo dicht en lang stond deze ongegeneerd bovenop de emoties. En natuurlijk werd het tafereel afgemonteerd met een tranentrekkend liedje, voor de ontwatering van de kijkers thuis.
Nee, ik hou er nog steeds niet van. Andermans emoties en onzekerheden moet je niet vercommercialiseren. Wil je een luisterend oor zijn, doe dat dan zonder camera, microfoon en kijkcijferbejag. Toch wil ik de makers van Hello Goodbye nog een compliment maken. De gelijknamige titelsong van de Beatles, met heel veel oppervlakkige hello’s en goodbye’s, past namelijk uitstekend bij het programma.
Hello Goodbye Hello
Wat een verschil met het hemelse lied van de Here Jezus: “Hello, Goodbye, Hello”. Komst, hemelvaart en wederkomst. Bij Jezus gaat het niet om luister- en kijkcijfers. Hij schotelt Zijn publiek niet voor wat het wil horen. Zijn boodschap van genade is weliswaar voor iedereen, maar is niet echt populair. Televisiemakers zouden zo iemand een vertrekregeling aanbieden en inwisselen voor een andere ankerman. Een die meer luisteraars en kijkers weet te trekken.
Zo niet de regisseur van het leven, God. Hij blijft het volste vertrouwen houden in Zijn Zoon Jezus, die een boodschap van leven verkondigt. Heel persoonlijk, zonder camera’s, bezoekt Jezus mensen in de vertrekhal die leven heet. Want in wezen zijn we vanaf onze geboorte tot onze dood op doorreis. Naar de hemel of de hel.
Welke van deze twee bestemmingen het wordt, is afhankelijk van een bijzonder stempel in ons paspoort. Want alleen zij die Jezus hebben aangenomen als Heer en Heiland en die op grond hiervan door de Heilige Geest tot Jezus’ eigendom zijn gestempeld, zullen de hemelse reis gaan maken…
Weet u al wat uw bestemming is?
Henk van Blijderveen
Eerst zag ik kijkcijfermachine Yvon Jaspers een zenuwachtige, naïeve knaap van een jaar of 27 fileren. Hij stond te wachten op zijn Russische vriendin, waarvan hij via WhatsApp wel een goede indruk had gekregen.
Yvon had al snel in de gaten dat hier een prachtig slachtoffer stond. Ze kreeg hem zo ver dat hij bij het verlaten van de aankomsthal, al naar gelang het meisje hem wat leek, een duim omhoog of omlaag zou houden. Yvon komt blijkbaar maar niet los van Boer Zoekt Vrouw, waar de vrouwen als vee gekeurd worden.
Maar goed, Yvon wilde nog meer weten: “En dan kom je thuis, ga je er dan naast liggen?” Nee, hij had twee bedden klaargemaakt. Nou dat vond Yvon wel netjes. Zelf ging ze minder netjes verder door vrijpostig te vragen of “het” er dan niet in zat. Ze kwamen tot de gemeenschappelijke deler, dat de duim in deze weleens bepalend kon zijn. Na lang wachten arriveerde eindelijk de Russische vriendin. Een kusje, wat zenuwachtig gelach, een bosje bloemen, een onhandige manoeuvre met de koffer en daar ging het kersverse paar. Op een meter of 20 van de camera hield hij nog even een duim achter zijn rug omhoog…
Een tranentrekker
Het tweede fragment dat ik bekeek werd gepresenteerd door Joris Linssen. Een Surinaams dametje van 91 ging, na 30 jaar Nederland, voorgoed naar Suriname. Daar had ze namelijk nog een huisje op een stukje grond met wat vruchtbomen waaronder ze haar laatste dagen wilde slijten. Het vrouwtje was erg geliefd bij het omvangrijke nageslacht dat in Nederland achterbleef en haar uitgeleide deed. En daar zit natuurlijk een tranentrekker van jewelste in. Ja, de KRO-NCRV was erbij. En hoe! Niet discreet, maar met een camera die bijna waterschade opliep, zo dicht en lang stond deze ongegeneerd bovenop de emoties. En natuurlijk werd het tafereel afgemonteerd met een tranentrekkend liedje, voor de ontwatering van de kijkers thuis.
Nee, ik hou er nog steeds niet van. Andermans emoties en onzekerheden moet je niet vercommercialiseren. Wil je een luisterend oor zijn, doe dat dan zonder camera, microfoon en kijkcijferbejag. Toch wil ik de makers van Hello Goodbye nog een compliment maken. De gelijknamige titelsong van de Beatles, met heel veel oppervlakkige hello’s en goodbye’s, past namelijk uitstekend bij het programma.
Hello Goodbye Hello
Wat een verschil met het hemelse lied van de Here Jezus: “Hello, Goodbye, Hello”. Komst, hemelvaart en wederkomst. Bij Jezus gaat het niet om luister- en kijkcijfers. Hij schotelt Zijn publiek niet voor wat het wil horen. Zijn boodschap van genade is weliswaar voor iedereen, maar is niet echt populair. Televisiemakers zouden zo iemand een vertrekregeling aanbieden en inwisselen voor een andere ankerman. Een die meer luisteraars en kijkers weet te trekken.
Zo niet de regisseur van het leven, God. Hij blijft het volste vertrouwen houden in Zijn Zoon Jezus, die een boodschap van leven verkondigt. Heel persoonlijk, zonder camera’s, bezoekt Jezus mensen in de vertrekhal die leven heet. Want in wezen zijn we vanaf onze geboorte tot onze dood op doorreis. Naar de hemel of de hel.
Welke van deze twee bestemmingen het wordt, is afhankelijk van een bijzonder stempel in ons paspoort. Want alleen zij die Jezus hebben aangenomen als Heer en Heiland en die op grond hiervan door de Heilige Geest tot Jezus’ eigendom zijn gestempeld, zullen de hemelse reis gaan maken…
Weet u al wat uw bestemming is?
Henk van Blijderveen
