Habemus papam
Henk Schouten • 89 - 2013 • Uitgave: 8
Sneller dan we misschien hadden verwacht kwam er witte rook uit het schoorsteentje van de Sixtijnse Kapel. De witte rook was het eerste signaal dat ons vertelde dat er een nieuwe paus was. Alle camera’s en alle microfoons wezen richting Rome en registreerden de gebeurtenissen. Vaticaanstad was weer even het centrum van de wereld.
De nieuwe paus is lid van de orde van de Jezuïten, de officiële naam daarvan luidt: Societas Jesu, afgekort S.J. Deze orde werd opgericht door Ignatius van Loyola. Toen Ignatius onderweg was naar Rome kreeg hij een visioen en werd tot hem gezegd: “Ego vobis Romae proptitius ero”: “Ik zal in Rome welgezind zijn voor jullie.” Deze Ignatius was geïnspireerd door Franciscus van Assisi, de zogenaamde apostel van de armen. Dat verklaart de keuze voor de naam van de nieuwe paus.
Kenmerkend voor de Jezuïeten is niet, zoals bij andere ordes, dat zij gehouden zijn aan kuisheid, armoede en gehoorzaamheid, maar hun absolute gehoorzaamheid aan de paus. Vanuit die absolute gehoorzaamheid krijgen zij veel betekenis in de zogenaamde contrareformatie. Hun orde was haast militaristisch en opereerde direct onder de paus. De leden van deze orde bewogen zich in de wereld als zijn stoottroepen. Door hun strijd tegen de ketters en de bekering van heidenen wilden ze aan hun kerk de alleenheerschappij verschaffen. Ze begrepen daarbij ook het belang van goed onderwijs en stichtten veel scholen. Ook wisten ze zich aan de hoven van de koningen onmisbaar te maken als opvoeders van prinsen en prinsessen. Zo kregen zij een verborgen maar zeer grote invloed. Er wordt gesproken van kadaverdiscipline aan generaal en paus.
Het is niet verkeerd dat we deze uitgangspunten nog weer eens benoemen, nu er een paus gekozen is uit deze orde, die soms op zeer brute wijze de reformatie te lijf ging.
Habemus papam
Wij? hebben een paus. Het is met verbazing te zien hoeveel aandacht er gegeven is in de media, al dan niet van christelijke, ook protestantse signatuur aan de verkiezing en de inauguratie van de nieuwe paus. Met trots werd ook ons koninklijk paar in beeld gebracht toen ze, samen met de premier, de paus de hand mochten schudden. Schijnbaar de normaalste zaak van de wereld. Alles lijkt me gespeend van enig historisch besef. Was het niet Willem van Oranje die vanwege zijn verzet tegen het Roomse juk werd doodgeschoten? Weten we nog iets van alle banvloeken die vanuit Rome zijn uitgegaan, ze werden nooit herroepen. Maar nu zien we hoe de zogenaamd christelijke wereld de nieuwe paus omarmt. Ja, alsof hij onze paus is. Wij? hebben een paus.
Tijden veranderen
Dat valt niet te ontkennen. De Jezuïeten jagen niet meer achter ons aan. De brandstapels zijn gedoofd. We zoeken wat ons samenbindt en hebben we als christenheid niet een geweldige taak? Zorg voor de planeet, de arme en de behoeftige? Het klinkt mooi, verbroedering is beter dan verloedering. En toch heb ik het gevoel dat het wringt. Ik zie al die vertegenwoordigers uit al die landen, een potpourri van verscheidenheid in politieke kleur, christelijke diversiteit en zelfs vertegenwoordigers van andere religies. Allemaal bij elkaar, allemaal de handen op elkaar, we hebben een paus.
Natuurlijk moet ik volledig afblijven van iemands persoonlijke integriteit. De mensen die daar zaten ken ik alleen uit de krant en via de nieuwsuitzendingen. Mijn gedachten kwamen ergens anders uit. De Bijbel is een profetisch boek en onthult ons hoe de wereld eruit zal zien tegen de tijd dat Christus terugkomt.
In al deze ontwikkelingen zie ik steeds meer de contouren van de antichristelijke kerk van de eindtijd die als een weelderige versierde vrouw (hoer) rijdt op de rug van het beest. Ik zie de contouren van het antichristelijke rijk komen (Openbaring 17). Nee, ik zeg niet die of die is de antichrist. Ik stel vast dat de vage beelden van het profetisch woord door de ontwikkelingen op aarde steeds duidelijker zijn contour krijgen. Dat te ontkennen is ontkenning van de profetie en een schrijnend gebrek aan inzicht. Al deze dingen leren mij, de komst van de Here Jezus is zeer nabij.
Maranatha,
Ds. Henk Schouten
De nieuwe paus is lid van de orde van de Jezuïten, de officiële naam daarvan luidt: Societas Jesu, afgekort S.J. Deze orde werd opgericht door Ignatius van Loyola. Toen Ignatius onderweg was naar Rome kreeg hij een visioen en werd tot hem gezegd: “Ego vobis Romae proptitius ero”: “Ik zal in Rome welgezind zijn voor jullie.” Deze Ignatius was geïnspireerd door Franciscus van Assisi, de zogenaamde apostel van de armen. Dat verklaart de keuze voor de naam van de nieuwe paus.
Kenmerkend voor de Jezuïeten is niet, zoals bij andere ordes, dat zij gehouden zijn aan kuisheid, armoede en gehoorzaamheid, maar hun absolute gehoorzaamheid aan de paus. Vanuit die absolute gehoorzaamheid krijgen zij veel betekenis in de zogenaamde contrareformatie. Hun orde was haast militaristisch en opereerde direct onder de paus. De leden van deze orde bewogen zich in de wereld als zijn stoottroepen. Door hun strijd tegen de ketters en de bekering van heidenen wilden ze aan hun kerk de alleenheerschappij verschaffen. Ze begrepen daarbij ook het belang van goed onderwijs en stichtten veel scholen. Ook wisten ze zich aan de hoven van de koningen onmisbaar te maken als opvoeders van prinsen en prinsessen. Zo kregen zij een verborgen maar zeer grote invloed. Er wordt gesproken van kadaverdiscipline aan generaal en paus.
Het is niet verkeerd dat we deze uitgangspunten nog weer eens benoemen, nu er een paus gekozen is uit deze orde, die soms op zeer brute wijze de reformatie te lijf ging.
Habemus papam
Wij? hebben een paus. Het is met verbazing te zien hoeveel aandacht er gegeven is in de media, al dan niet van christelijke, ook protestantse signatuur aan de verkiezing en de inauguratie van de nieuwe paus. Met trots werd ook ons koninklijk paar in beeld gebracht toen ze, samen met de premier, de paus de hand mochten schudden. Schijnbaar de normaalste zaak van de wereld. Alles lijkt me gespeend van enig historisch besef. Was het niet Willem van Oranje die vanwege zijn verzet tegen het Roomse juk werd doodgeschoten? Weten we nog iets van alle banvloeken die vanuit Rome zijn uitgegaan, ze werden nooit herroepen. Maar nu zien we hoe de zogenaamd christelijke wereld de nieuwe paus omarmt. Ja, alsof hij onze paus is. Wij? hebben een paus.
Tijden veranderen
Dat valt niet te ontkennen. De Jezuïeten jagen niet meer achter ons aan. De brandstapels zijn gedoofd. We zoeken wat ons samenbindt en hebben we als christenheid niet een geweldige taak? Zorg voor de planeet, de arme en de behoeftige? Het klinkt mooi, verbroedering is beter dan verloedering. En toch heb ik het gevoel dat het wringt. Ik zie al die vertegenwoordigers uit al die landen, een potpourri van verscheidenheid in politieke kleur, christelijke diversiteit en zelfs vertegenwoordigers van andere religies. Allemaal bij elkaar, allemaal de handen op elkaar, we hebben een paus.
Natuurlijk moet ik volledig afblijven van iemands persoonlijke integriteit. De mensen die daar zaten ken ik alleen uit de krant en via de nieuwsuitzendingen. Mijn gedachten kwamen ergens anders uit. De Bijbel is een profetisch boek en onthult ons hoe de wereld eruit zal zien tegen de tijd dat Christus terugkomt.
In al deze ontwikkelingen zie ik steeds meer de contouren van de antichristelijke kerk van de eindtijd die als een weelderige versierde vrouw (hoer) rijdt op de rug van het beest. Ik zie de contouren van het antichristelijke rijk komen (Openbaring 17). Nee, ik zeg niet die of die is de antichrist. Ik stel vast dat de vage beelden van het profetisch woord door de ontwikkelingen op aarde steeds duidelijker zijn contour krijgen. Dat te ontkennen is ontkenning van de profetie en een schrijnend gebrek aan inzicht. Al deze dingen leren mij, de komst van de Here Jezus is zeer nabij.
Maranatha,
Ds. Henk Schouten
