Gods stem in de leegte?
ds. Theo Niemeijer • 93 - 2017 • Uitgave: 16
In onze gemeentekring zijn we bezig met het doornemen van het boek ‘Het feest van de navolging’ van Richard Foster. Met name in de eerste hoofdstukken gaat het over meditatie/contemplatie. Ik heb er moeite mee om dit op Bijbelse gronden te kunnen accepteren. Natuurlijk zoek ik in mijn stille tijd God om Zijn stem te kunnen verstaan, echter dat vind ik iets anders dan in de stilte constant woorden als: God, Jezus, etc. te herhalen en daardoor contact te kunnen krijgen met God. Ik kan mij dan ook niet aan de indruk onttrekken dat er weinig verschil zit tussen de Oosterse meditatie en deze ‘christelijke meditatie’. Hoe denkt u hierover? (J. M. te D.)
Antwoord:
In deze steeds drukker wordende samenleving is het steeds meer een uitdaging geworden om tot echte stilte te komen en om Gods stem te horen en te leren verstaan. Niet voor niets is de interesse voor het kloosterleven in onze tijd bijzonder toegenomen. Stilte-weekends zijn vaak volgeboekt, waaruit blijkt dat de mensen graag de drukte van alle dag willen ontvluchten. Richard Foster is de oprichter van de oecumenische wereldwijde organisatie Renovare (vernieuwing) en heeft vele boeken geschreven die door vele evangelischen omarmd worden. Toch moet ik, net zoals de Bijbelgetrouwe leraren Tim Keller en John Piper, wijzen op het gevaar van deze leer van vernieuwing van genoemde organisatie.
Foster nodigt zijn navolgers uit voor een ontdekkingsreis in de geestelijke wereld. Hij heeft zijn leer ontleend aan het onderwijs van de Jezuïet Ignatius Loyola die met deze school voor gebed en het ontdekken van de geestelijke wereld begonnen is. Zijn uitgangspunt is dat het contact met God pas echt gelegd kan worden met behulp van de leer van de oude mystiek en we de techniek, visualisering en verbeelding van de meditatie onder de knie krijgen. Hij gaat zelfs zo ver in zijn ontdekkingstocht in de geestelijke wereld, dat hij ons aanmoedigt het fysieke lichaam te verlaten, dus ‘uit te treden’, van buiten op ons lichaam neer te zien en geestelijk op te varen in de nabijheid van God. U snapt wel dat het occulte gevaar hier om de hoek ligt en mensen onwetend besmet worden.
De Bijbel leert ons duidelijk dat we alleen via de Here Jezus tot God kunnen komen, op grond van het volbrachte werk op Golgotha (Johannes 14:6) en dat Hij tot ons wil spreken door middel van Zijn volmaakte Woord, de Bijbel. Wanneer de Here Jezus de Heilige Geest aan ons belooft, dan zegt Hij hierover dat de Geest niet uit Zichzelf zal spreken. De stem van Gods Geest vinden we altijd terug in de Bijbel. Stil zijn voor Gods aangezicht, met Gods Woord, de Bijbel in onze handen, is de weg om Zijn stem te verstaan. Het stil zijn en uitstrekken naar het horen van de stem van God in de leegte, zonder de Bijbel, zou ook wel eens kunnen leiden tot het horen van andere stemmen, die niet van God zijn! Een waarschuwing is hier zeker op zijn plaats!
Mag je als christen opnieuw trouwen? Er staat toch geschreven ‘al wie een weggezondene trouwt, pleegt echtbreuk’? (A. R. te @)
Antwoord:
Matteüs 19:3-10 gaat de Here Jezus in op de vraag over scheiden en hertrouwen. De farizeeën komen met de vraag: ‘Is het geoorloofd zijn vrouw weg te zenden om allerlei redenen?’ Het is bekend dat in de tijd waarin de Here Jezus op aarde leefde de Joodse mannen hun vrouw om luttele dingen weg mochten zenden. Zelfs wanneer een vrouw niet goed kon koken, had de man het recht zijn vrouw weg te zenden! U snapt wel dat de huwelijkstrouw in de tijd van de Here Jezus behoorlijk ontspoord was! Toen de Here Jezus hen duidelijk maakte dat alleen op grond van hoererij de man zijn vrouw weg mocht zenden reageerde men: ‘Indien voor een man de zaak met zijn vrouw zo staat, is het niet raadzaam te trouwen’ (vers 10)! Hier wordt duidelijk hoe men in die tijd tegen het huwelijk aankeek!
Gods principe was huwelijkstrouw voor het leven en ‘wat God samengevoegd heeft, scheide de mens niet!’ (vers 6). Sommigen zullen misschien hier tegenin brengen dat God hen helemaal niet samengevoegd heeft! Er staat echter niet: ‘wie God samengevoegd heeft’, maar ‘wat God samengevoegd heeft’. Hier wordt niet over personen gesproken, maar over de instelling van het huwelijk, het principe. Elke echtscheiding is tegen het Goddelijke principe. Toch werd echtscheiding door Mozes toegestaan ‘met oog op de hardheid van hun harten, maar van den beginne is het zo niet geweest!’ (vers 8).
Nu staat dit gedeelte (vers 9), maar ook in Matteüs 5:32 een belangrijk vers, dat om meer aandacht van ons vraagt. In 19:9 staat: ‘Doch Ik zeg u: Wie zijn vrouw wegzendt om een andere reden dan hoererij en een andere vrouw trouwt, pleegt echtbreuk.’ Ik meen dat vanuit dit vers twee waarheden naar voren komen:
1. Alleen op grond van hoererij van je partner is het geoorloofd te scheiden.
2. Alleen wanneer er sprake geweest is van hoererij, is het geoorloofd om opnieuw te trouwen.
Deze conclusie kun je ook trekken uit Matteüs 5: ‘Een ieder die zijn vrouw wegzendt om een andere reden dan ontucht, maakt, dat er echtbreuk met haar gepleegd wordt; en al wie een weggezonde trouwt, pleegt echtbreuk’ (vers 32).
Ook hier kunnen we de volgende conclusies trekken:
1. Wanneer een man zijn vrouw weg zendt, zonder dat er van ontucht sprake geweest is, en een andere man neemt haar dan als vrouw, dan neemt deze andere man de vrouw van de eerste man tot vrouw, terwijl deze nog steeds de vrouw van deze eerste man is omdat er geen sprake van ontucht geweest is. Hiermee pleegt deze (tweede) man dus echtbreuk!
2. Wanneer er wel sprake is geweest van ontucht en deze vrouw als ‘weggezondene’ door haar eerste man weggezonden wordt, is het verwerpelijk wanneer een andere man zich met deze weggezondene in het huwelijk verbindt, ze is immers een ‘weggezondene’, dus een ontuchtige vrouw.
Verder moet ik u ook nog wijzen op een gedeelte uit 1 Korintiërs 7:12-15, waar we kunnen lezen over man en vrouw die getrouwd zijn, waarvan één van de partners tot het geloof gekomen is. Het kan zijn dat de ongelovige partner het geen punt vindt dat zijn of haar partner tot geloof gekomen is en geen probleem ziet om het huwelijk voort te zetten. Het kan echter ook anders gaan, waarbij de ongelovige partner zo vijandig tegen het geloof is en het huwelijk met een gelovige partner niet verder ziet zitten. In dit laatste geval staat het voor de gelovige partner vrij de ongelovige partner te verlaten: ‘De broeder of zuster is in dit geval niet gebonden; tot vrede heeft God u geroepen’ (vers 15).
Hier hebben we dus te maken met een situatie, waarbij het huwelijk ‘legaal’ ontbonden mag worden. We moeten hier echter wel bij opmerken dat hier geen sprake is van Bijbelse ruimte om met een nieuwe relatie te beginnen! Dit wordt vaak wel zo gezien, maar het staat er niet!
Theo Niemeijer
Antwoord:
In deze steeds drukker wordende samenleving is het steeds meer een uitdaging geworden om tot echte stilte te komen en om Gods stem te horen en te leren verstaan. Niet voor niets is de interesse voor het kloosterleven in onze tijd bijzonder toegenomen. Stilte-weekends zijn vaak volgeboekt, waaruit blijkt dat de mensen graag de drukte van alle dag willen ontvluchten. Richard Foster is de oprichter van de oecumenische wereldwijde organisatie Renovare (vernieuwing) en heeft vele boeken geschreven die door vele evangelischen omarmd worden. Toch moet ik, net zoals de Bijbelgetrouwe leraren Tim Keller en John Piper, wijzen op het gevaar van deze leer van vernieuwing van genoemde organisatie.
Foster nodigt zijn navolgers uit voor een ontdekkingsreis in de geestelijke wereld. Hij heeft zijn leer ontleend aan het onderwijs van de Jezuïet Ignatius Loyola die met deze school voor gebed en het ontdekken van de geestelijke wereld begonnen is. Zijn uitgangspunt is dat het contact met God pas echt gelegd kan worden met behulp van de leer van de oude mystiek en we de techniek, visualisering en verbeelding van de meditatie onder de knie krijgen. Hij gaat zelfs zo ver in zijn ontdekkingstocht in de geestelijke wereld, dat hij ons aanmoedigt het fysieke lichaam te verlaten, dus ‘uit te treden’, van buiten op ons lichaam neer te zien en geestelijk op te varen in de nabijheid van God. U snapt wel dat het occulte gevaar hier om de hoek ligt en mensen onwetend besmet worden.
De Bijbel leert ons duidelijk dat we alleen via de Here Jezus tot God kunnen komen, op grond van het volbrachte werk op Golgotha (Johannes 14:6) en dat Hij tot ons wil spreken door middel van Zijn volmaakte Woord, de Bijbel. Wanneer de Here Jezus de Heilige Geest aan ons belooft, dan zegt Hij hierover dat de Geest niet uit Zichzelf zal spreken. De stem van Gods Geest vinden we altijd terug in de Bijbel. Stil zijn voor Gods aangezicht, met Gods Woord, de Bijbel in onze handen, is de weg om Zijn stem te verstaan. Het stil zijn en uitstrekken naar het horen van de stem van God in de leegte, zonder de Bijbel, zou ook wel eens kunnen leiden tot het horen van andere stemmen, die niet van God zijn! Een waarschuwing is hier zeker op zijn plaats!
Mag je als christen opnieuw trouwen? Er staat toch geschreven ‘al wie een weggezondene trouwt, pleegt echtbreuk’? (A. R. te @)
Antwoord:
Matteüs 19:3-10 gaat de Here Jezus in op de vraag over scheiden en hertrouwen. De farizeeën komen met de vraag: ‘Is het geoorloofd zijn vrouw weg te zenden om allerlei redenen?’ Het is bekend dat in de tijd waarin de Here Jezus op aarde leefde de Joodse mannen hun vrouw om luttele dingen weg mochten zenden. Zelfs wanneer een vrouw niet goed kon koken, had de man het recht zijn vrouw weg te zenden! U snapt wel dat de huwelijkstrouw in de tijd van de Here Jezus behoorlijk ontspoord was! Toen de Here Jezus hen duidelijk maakte dat alleen op grond van hoererij de man zijn vrouw weg mocht zenden reageerde men: ‘Indien voor een man de zaak met zijn vrouw zo staat, is het niet raadzaam te trouwen’ (vers 10)! Hier wordt duidelijk hoe men in die tijd tegen het huwelijk aankeek!
Gods principe was huwelijkstrouw voor het leven en ‘wat God samengevoegd heeft, scheide de mens niet!’ (vers 6). Sommigen zullen misschien hier tegenin brengen dat God hen helemaal niet samengevoegd heeft! Er staat echter niet: ‘wie God samengevoegd heeft’, maar ‘wat God samengevoegd heeft’. Hier wordt niet over personen gesproken, maar over de instelling van het huwelijk, het principe. Elke echtscheiding is tegen het Goddelijke principe. Toch werd echtscheiding door Mozes toegestaan ‘met oog op de hardheid van hun harten, maar van den beginne is het zo niet geweest!’ (vers 8).
Nu staat dit gedeelte (vers 9), maar ook in Matteüs 5:32 een belangrijk vers, dat om meer aandacht van ons vraagt. In 19:9 staat: ‘Doch Ik zeg u: Wie zijn vrouw wegzendt om een andere reden dan hoererij en een andere vrouw trouwt, pleegt echtbreuk.’ Ik meen dat vanuit dit vers twee waarheden naar voren komen:
1. Alleen op grond van hoererij van je partner is het geoorloofd te scheiden.
2. Alleen wanneer er sprake geweest is van hoererij, is het geoorloofd om opnieuw te trouwen.
Deze conclusie kun je ook trekken uit Matteüs 5: ‘Een ieder die zijn vrouw wegzendt om een andere reden dan ontucht, maakt, dat er echtbreuk met haar gepleegd wordt; en al wie een weggezonde trouwt, pleegt echtbreuk’ (vers 32).
Ook hier kunnen we de volgende conclusies trekken:
1. Wanneer een man zijn vrouw weg zendt, zonder dat er van ontucht sprake geweest is, en een andere man neemt haar dan als vrouw, dan neemt deze andere man de vrouw van de eerste man tot vrouw, terwijl deze nog steeds de vrouw van deze eerste man is omdat er geen sprake van ontucht geweest is. Hiermee pleegt deze (tweede) man dus echtbreuk!
2. Wanneer er wel sprake is geweest van ontucht en deze vrouw als ‘weggezondene’ door haar eerste man weggezonden wordt, is het verwerpelijk wanneer een andere man zich met deze weggezondene in het huwelijk verbindt, ze is immers een ‘weggezondene’, dus een ontuchtige vrouw.
Verder moet ik u ook nog wijzen op een gedeelte uit 1 Korintiërs 7:12-15, waar we kunnen lezen over man en vrouw die getrouwd zijn, waarvan één van de partners tot het geloof gekomen is. Het kan zijn dat de ongelovige partner het geen punt vindt dat zijn of haar partner tot geloof gekomen is en geen probleem ziet om het huwelijk voort te zetten. Het kan echter ook anders gaan, waarbij de ongelovige partner zo vijandig tegen het geloof is en het huwelijk met een gelovige partner niet verder ziet zitten. In dit laatste geval staat het voor de gelovige partner vrij de ongelovige partner te verlaten: ‘De broeder of zuster is in dit geval niet gebonden; tot vrede heeft God u geroepen’ (vers 15).
Hier hebben we dus te maken met een situatie, waarbij het huwelijk ‘legaal’ ontbonden mag worden. We moeten hier echter wel bij opmerken dat hier geen sprake is van Bijbelse ruimte om met een nieuwe relatie te beginnen! Dit wordt vaak wel zo gezien, maar het staat er niet!
Theo Niemeijer
