Gods gebod gebroken
Feike ter Velde • 76 - 2000/01 • Uitgave: 4
GODS GEBODEN VINDEN WE IN DE BIJBEL. DE MEEST BEKENDE ZIJN DE TIEN WOORDEN, DE TIEN GEBODEN, DIE BEGINNEN MET DE HERE GOD; HIJ STELT ZICHZELF VOOR ALS DE GROTE BEVRIJDER. EERST AAN ISRAËL EN DAARNA AAN ALLE VOLKEREN GEEFT HIJ ZIJN GEBODEN. GODS WET IS HEILIG EN GOED EN WEERSPIEGELT GODS HEILIGHEID. MAAR ZIJN GEBODEN WORDEN ALLERWEGEN MET VOETEN GETREDEN. HOE NU VERDER?
Op de straten van onze steden en dorpen zien we in toenemende mate de wet van chaos en verwarring heersen. Via de media zien we het ook nog eens voor onze ogen in de huiskamer. De mens der wetteloosheid heeft zijn intreden gedaan in onze samenleving. Gezag en autoriteit lijken, zeker bij de opgroeiende generatie te hebben afgedaan. Iedereen die het nog waagt met iets te komen dat 'absoluut' is, dat dwingend wordt opgelegd, wordt weggehoond. Immers, onze generatie is zozeer teleurgesteld in alles wat 'autoriteit' heet of wat 'gezag' vertegenwoordigt, dat men daarvan totaal geen heil van verwacht. Integendeel, dat is bedreigend.
Dat gevoel van 'bedreigend gezag' is in veel jonge mensenlevens al voelbaar. Door het steeds maar groeiende aantal echtscheidingen worden steeds meer kinderen en jonge mensen diep in hun ziel blijvend verwond. Hun ouders, die alles wat autoriteit en gezag voor hen was, maken ruzie, roepen ondragelijke spanningen op in het gezin en beroven het kind, de tiener, van de enige veilige plek op aarde, het ouderlijk huis. Al vroeg zochten ze hun heil op straat of bij - verkeerde - vrienden. Een groot deel van de opvoeding - zo niet alles ervan - viel in het water. De kinderen en de tieners die dit meemaakten zijn als een stuurloos scheepje op een golvende oceaan, middenin in de storm. Schipbreuk lijden, vroeg of laat, is de enige toekomst.
Deze ontsporing van gezinnen is vooral ook sinds de '60-er jaren ook in christelijke gezinnen begonnen. Alles wat in onze samenleving onder de veertig jaar is heeft dit aan den lijve ondervonden of heeft er van dichtbij mee te maken gehad. Zijn deze kinderen nog gelovig gebleven - velen haakten echter af - dan is er bij dat geloof vaak een grote dosis scepsis, cynisme en wantrouwen.
Gods gebod heeft een 'absolute' claim, maar voor deze mensen is niets meer absoluut. Hun vertrouwen in het 'absolute' is diep geschonden. Immers, op jonge leeftijd werd het fundament onder hun leven - een zorgende vader en moeder - al weggebroken. Natuurlijk is er goddelijke genezing voor deze diep verwonde mensen, maar die lijkt voor velen toch niet binnen de gezichtskring. Alles wat zich derhalve aandient als dwingend, eisend, claimend, om ons de wet op te leggen, wordt krachtig afgeweerd.
De gevolgen daarvan in kerk en samenleving zijn dramatisch zichtbaar geworden. Velen dulden geen gezag meer, ook niet van de kerk of de dominee.
Trouwens, vele leiders in de kerk laten het vandaag ook zo vaak afweten. Hoeveel kerken en gemeenten scheuren niet in stukken omdat men met elkaar binnen de leiding van de gemeente de wijsheid en het inzicht van de Here eenvoudig mist. De vleselijke mens eist zijn gelijk, weet niet van buigen, noch van de weg van de nederigheid. Met ontkend zondige motieven, diep van binnenuit, voert hij, meest samen met anderen, zijn strijd. Men eist zijn positie op ten koste van de hele gemeente. Alles moet voor het eigen gelijk zwichten en het wordt "Hij eruit of ik eruit". Men rolt niet zelden vechtend over de straat. De scheuring is een feit. Men probeert zoveel mogelijk gemeenteleden aan de eigen kant te krijgen, zonder dat men zich bekommert over het eeuwig heil van jong en oud in de gemeente. Er wordt een spoor van verwoesting getrokken. Het komt bovendien nog in de krant en de wereld lacht met minachting om 'die vromen'. Het gebod van God, om nooit je eigen gelijk te zoeken of te verdedigen? Men heeft het aan de vrome laars gelapt. En de jonge mensen? Zij wenden zich verbitterd af van zo'n kerk. De jonggelovigen en de pasbekeerden? Hun geloof, waarin ze zich zozeer hadden verblijd verbleekt, de eerste liefde ebt weg en maakt plaats voor de nodige scepsis en cynisme.
En zij die zo'n 'pastoraal' hart zeggen te hebben, zij zien niet eens welk een spoor van verwoesting zij aanrichten in de ziel van anderen. Diep tragisch!
DE GEEST ALS VUILNISBELT
Onze tijd wordt gekenmerkt door het loslaten van Gods geboden. Als nergens meer autoriteit en gezag wordt erkend, omdat het gezag zelf alles heeft verspeeld, dan wordt de samenleving stuurloos. In die stuurloze samenleving zijn we terecht gekomen. Dit is wat de Bijbel noemt 'de mens der wetteloosheid'. Een mens zonder wet is een mens zonder roer en zonder doel. Hij is als een bouwplaats, die bouwrijp is gemaakt. Alles is opgeruimd en heel het terrein ligt braak. Maar er wordt niet op gebouwd. De toevallige passant werpt er zijn rotzooi op neer. Langzamerhand is het een vuilnisbelt geworden.
De geest van de moderne mens is zo'n vuilnisbelt geworden. Een verdorven samenleving communiceerde haar drek, vooral via de televisie, in de geest van de mens. Soapseries, waarnaar ook veel christenen blijken te kijken, hebben vooral als inhoud "wie doet het vanavond met wie'. Overspel, echtbreking en opnieuw verliefd op een ander, is het stramien waarop het populaire programma is gebaseerd. Het scoort kijkcijfers en dus brengt het veel reclamegeld in het laatje. De keurige kapitaalverschaffers in hun dure villa's en hun grote auto's verdienen aan deze bagger het meest.
Binnenkort krijgen we de Europese voetbal kampioenschappen in ons land en in België. Miljoenen van onze belastingcenten zijn al uitgegeven voor de veiligheid. Voetbalvandalen, de zogenaamde 'hooligans', vormen de grootste bedreiging. Als ze zat van de drank en bezeten van de boze geesten van Zeus zijn - de god van de sport in het oude Griekenland - trekken ze een verwoestend spoor door de straten. Ze bekoelen hun woede, die heel diep van binnen in ze huist - en niets met voetballen heeft te maken - op treinen, bussen, winkels, en auto's van anderen. Een enorme politiemacht moet alles binnen de perken trachten te houden, zodat er tenminste geen doden zullen vallen.
We hebben de bevrijding gevierd van de Nazi's. Na de verschrikkingen van de oorlog zouden we bouwen aan een nieuwe samenleving van vrijheid en gerechtigheid. De samenleving koos er echter voor dit zonder de levende God en Zijn geboden te doen. Men kon het zelf wel. De tuchtiging van de oorlog heeft van ons echter geen betere mensen gemaakt. We zagen de oorlog niet eens als tuchtiging van God. Ook de armoedeval van de jaren '30 hebben we niet gezien als Gods tuchtig voor Europa met zijn christelijke cultuur en erfenis. De tuchtiging van de armoede werkte geen bekering. Toen kwam het zwaard van de oorlog na de jaren van decadentie in Europa. Immers, de jaren '20 kenmerkten zich door de opkomst van de wetteloosheid. Seksuele losbandigheid, homoseksualiteit en absolute normloosheid werden aanvaard in de samenleving. In de Duitse steden kwamen overal homobars en via de film werd er reclame voor gemaakt, zoals nu - maar nu veel krachtiger - via de televisie.
HOMO'S EISEN KINDEREN
Ik zag onlangs een programma voor de RVU-televisie - onze nationale educatieve omroep(!) - over een meisje van een jaar of tien, dat opgevoed werd door twee vaders. Die twee vaders leefden met elkaar in een homoseksuele relatie en het meisje moest voor de camera vertellen hoe fijn het was om twee vaders te hebben. In keurige bewoordingen in de interviews met de beide mannen en de moeder van het kind, kwam de innerlijke verdorvenheid naar voren. Op het altaar van de absolute wetteloosheid werd een kind geslachtofferd, dat er tot meerdere glorie van volwassenen moest komen.
Dit alles via onze educatieve omroep - de Radio Volksuniversiteit. Deze stichting werd in 1932 al opgericht "uit de overtuiging dat het nieuwe medium radio het middel was tot volksontwikkeling. Langs deze weg zouden brede lagen van de Nederlandse bevolking kennis en inzicht kunnen verwerven in mens en maatschappij, kunst en cultuur, geschiedenis en wetenschap", zo luidt de officiële introductie van de RVU. Dit deftige orgaan is verworden tot propagandamiddel voor de wetteloosheid.
'T WAS ALTIJD ZONDE
Helaas wordt homoseksualiteit ook al in onze kerken gepropageerd. via belangengroepen van homoseksuelen. Ook in bijbel-getrouwe kerken vinden we tegenwoordig deze belangengroepen. Wat altijd zonde was, wordt nu niet alleen gesanctioneerd, maar ook gepropageerd, met zoiets als: "Zorg dat je erbij komt!"
De geboden van God staan voor absolute waarden, die een dwingende claim op ons leven leggen. Dat geldt voor alle geboden, omdat ze van de levende God komen. Wie verlangt te gehoorzamen krijgt de kracht des Geestes daartoe. Wie op de geest van de tijd meedrijft naar de afgronden des doods - ook al heet hij christen te zijn - zal daar uiteindelijk omkomen.
Feike ter Velde
Op de straten van onze steden en dorpen zien we in toenemende mate de wet van chaos en verwarring heersen. Via de media zien we het ook nog eens voor onze ogen in de huiskamer. De mens der wetteloosheid heeft zijn intreden gedaan in onze samenleving. Gezag en autoriteit lijken, zeker bij de opgroeiende generatie te hebben afgedaan. Iedereen die het nog waagt met iets te komen dat 'absoluut' is, dat dwingend wordt opgelegd, wordt weggehoond. Immers, onze generatie is zozeer teleurgesteld in alles wat 'autoriteit' heet of wat 'gezag' vertegenwoordigt, dat men daarvan totaal geen heil van verwacht. Integendeel, dat is bedreigend.
Dat gevoel van 'bedreigend gezag' is in veel jonge mensenlevens al voelbaar. Door het steeds maar groeiende aantal echtscheidingen worden steeds meer kinderen en jonge mensen diep in hun ziel blijvend verwond. Hun ouders, die alles wat autoriteit en gezag voor hen was, maken ruzie, roepen ondragelijke spanningen op in het gezin en beroven het kind, de tiener, van de enige veilige plek op aarde, het ouderlijk huis. Al vroeg zochten ze hun heil op straat of bij - verkeerde - vrienden. Een groot deel van de opvoeding - zo niet alles ervan - viel in het water. De kinderen en de tieners die dit meemaakten zijn als een stuurloos scheepje op een golvende oceaan, middenin in de storm. Schipbreuk lijden, vroeg of laat, is de enige toekomst.
Deze ontsporing van gezinnen is vooral ook sinds de '60-er jaren ook in christelijke gezinnen begonnen. Alles wat in onze samenleving onder de veertig jaar is heeft dit aan den lijve ondervonden of heeft er van dichtbij mee te maken gehad. Zijn deze kinderen nog gelovig gebleven - velen haakten echter af - dan is er bij dat geloof vaak een grote dosis scepsis, cynisme en wantrouwen.
Gods gebod heeft een 'absolute' claim, maar voor deze mensen is niets meer absoluut. Hun vertrouwen in het 'absolute' is diep geschonden. Immers, op jonge leeftijd werd het fundament onder hun leven - een zorgende vader en moeder - al weggebroken. Natuurlijk is er goddelijke genezing voor deze diep verwonde mensen, maar die lijkt voor velen toch niet binnen de gezichtskring. Alles wat zich derhalve aandient als dwingend, eisend, claimend, om ons de wet op te leggen, wordt krachtig afgeweerd.
De gevolgen daarvan in kerk en samenleving zijn dramatisch zichtbaar geworden. Velen dulden geen gezag meer, ook niet van de kerk of de dominee.
Trouwens, vele leiders in de kerk laten het vandaag ook zo vaak afweten. Hoeveel kerken en gemeenten scheuren niet in stukken omdat men met elkaar binnen de leiding van de gemeente de wijsheid en het inzicht van de Here eenvoudig mist. De vleselijke mens eist zijn gelijk, weet niet van buigen, noch van de weg van de nederigheid. Met ontkend zondige motieven, diep van binnenuit, voert hij, meest samen met anderen, zijn strijd. Men eist zijn positie op ten koste van de hele gemeente. Alles moet voor het eigen gelijk zwichten en het wordt "Hij eruit of ik eruit". Men rolt niet zelden vechtend over de straat. De scheuring is een feit. Men probeert zoveel mogelijk gemeenteleden aan de eigen kant te krijgen, zonder dat men zich bekommert over het eeuwig heil van jong en oud in de gemeente. Er wordt een spoor van verwoesting getrokken. Het komt bovendien nog in de krant en de wereld lacht met minachting om 'die vromen'. Het gebod van God, om nooit je eigen gelijk te zoeken of te verdedigen? Men heeft het aan de vrome laars gelapt. En de jonge mensen? Zij wenden zich verbitterd af van zo'n kerk. De jonggelovigen en de pasbekeerden? Hun geloof, waarin ze zich zozeer hadden verblijd verbleekt, de eerste liefde ebt weg en maakt plaats voor de nodige scepsis en cynisme.
En zij die zo'n 'pastoraal' hart zeggen te hebben, zij zien niet eens welk een spoor van verwoesting zij aanrichten in de ziel van anderen. Diep tragisch!
DE GEEST ALS VUILNISBELT
Onze tijd wordt gekenmerkt door het loslaten van Gods geboden. Als nergens meer autoriteit en gezag wordt erkend, omdat het gezag zelf alles heeft verspeeld, dan wordt de samenleving stuurloos. In die stuurloze samenleving zijn we terecht gekomen. Dit is wat de Bijbel noemt 'de mens der wetteloosheid'. Een mens zonder wet is een mens zonder roer en zonder doel. Hij is als een bouwplaats, die bouwrijp is gemaakt. Alles is opgeruimd en heel het terrein ligt braak. Maar er wordt niet op gebouwd. De toevallige passant werpt er zijn rotzooi op neer. Langzamerhand is het een vuilnisbelt geworden.
De geest van de moderne mens is zo'n vuilnisbelt geworden. Een verdorven samenleving communiceerde haar drek, vooral via de televisie, in de geest van de mens. Soapseries, waarnaar ook veel christenen blijken te kijken, hebben vooral als inhoud "wie doet het vanavond met wie'. Overspel, echtbreking en opnieuw verliefd op een ander, is het stramien waarop het populaire programma is gebaseerd. Het scoort kijkcijfers en dus brengt het veel reclamegeld in het laatje. De keurige kapitaalverschaffers in hun dure villa's en hun grote auto's verdienen aan deze bagger het meest.
Binnenkort krijgen we de Europese voetbal kampioenschappen in ons land en in België. Miljoenen van onze belastingcenten zijn al uitgegeven voor de veiligheid. Voetbalvandalen, de zogenaamde 'hooligans', vormen de grootste bedreiging. Als ze zat van de drank en bezeten van de boze geesten van Zeus zijn - de god van de sport in het oude Griekenland - trekken ze een verwoestend spoor door de straten. Ze bekoelen hun woede, die heel diep van binnen in ze huist - en niets met voetballen heeft te maken - op treinen, bussen, winkels, en auto's van anderen. Een enorme politiemacht moet alles binnen de perken trachten te houden, zodat er tenminste geen doden zullen vallen.
We hebben de bevrijding gevierd van de Nazi's. Na de verschrikkingen van de oorlog zouden we bouwen aan een nieuwe samenleving van vrijheid en gerechtigheid. De samenleving koos er echter voor dit zonder de levende God en Zijn geboden te doen. Men kon het zelf wel. De tuchtiging van de oorlog heeft van ons echter geen betere mensen gemaakt. We zagen de oorlog niet eens als tuchtiging van God. Ook de armoedeval van de jaren '30 hebben we niet gezien als Gods tuchtig voor Europa met zijn christelijke cultuur en erfenis. De tuchtiging van de armoede werkte geen bekering. Toen kwam het zwaard van de oorlog na de jaren van decadentie in Europa. Immers, de jaren '20 kenmerkten zich door de opkomst van de wetteloosheid. Seksuele losbandigheid, homoseksualiteit en absolute normloosheid werden aanvaard in de samenleving. In de Duitse steden kwamen overal homobars en via de film werd er reclame voor gemaakt, zoals nu - maar nu veel krachtiger - via de televisie.
HOMO'S EISEN KINDEREN
Ik zag onlangs een programma voor de RVU-televisie - onze nationale educatieve omroep(!) - over een meisje van een jaar of tien, dat opgevoed werd door twee vaders. Die twee vaders leefden met elkaar in een homoseksuele relatie en het meisje moest voor de camera vertellen hoe fijn het was om twee vaders te hebben. In keurige bewoordingen in de interviews met de beide mannen en de moeder van het kind, kwam de innerlijke verdorvenheid naar voren. Op het altaar van de absolute wetteloosheid werd een kind geslachtofferd, dat er tot meerdere glorie van volwassenen moest komen.
Dit alles via onze educatieve omroep - de Radio Volksuniversiteit. Deze stichting werd in 1932 al opgericht "uit de overtuiging dat het nieuwe medium radio het middel was tot volksontwikkeling. Langs deze weg zouden brede lagen van de Nederlandse bevolking kennis en inzicht kunnen verwerven in mens en maatschappij, kunst en cultuur, geschiedenis en wetenschap", zo luidt de officiële introductie van de RVU. Dit deftige orgaan is verworden tot propagandamiddel voor de wetteloosheid.
'T WAS ALTIJD ZONDE
Helaas wordt homoseksualiteit ook al in onze kerken gepropageerd. via belangengroepen van homoseksuelen. Ook in bijbel-getrouwe kerken vinden we tegenwoordig deze belangengroepen. Wat altijd zonde was, wordt nu niet alleen gesanctioneerd, maar ook gepropageerd, met zoiets als: "Zorg dat je erbij komt!"
De geboden van God staan voor absolute waarden, die een dwingende claim op ons leven leggen. Dat geldt voor alle geboden, omdat ze van de levende God komen. Wie verlangt te gehoorzamen krijgt de kracht des Geestes daartoe. Wie op de geest van de tijd meedrijft naar de afgronden des doods - ook al heet hij christen te zijn - zal daar uiteindelijk omkomen.
Feike ter Velde
