Gods boodschap en de postmoderne mens
Dick Slikker • 91 - 2015 • Uitgave: 1
Allerlei bedrijven en organisaties proberen de aandacht te krijgen om hun ‘geweldige’ product aan ons bekend te maken. We worden overspoeld met allerlei reclames. Alleen de boodschappen die een aanknopingspunt met onze interesse hebben, zullen blijven hangen.
Wij, christenen, hebben de belangrijkste boodschap voor de mensheid; Gods boodschap van eeuwig leven en hoop; de vernieuwing van het menselijk hart. De kunst is om de aanknopingspunten bij ons hedendaags postmoderne publiek te kennen, zodat we deze Boodschap kunnen laten landen.
Onze maatschappij is niet erg enthousiast over onze christelijke boodschap en leefstijl. Men zit niet te wachten op de boodschap ‘als je je niet bekeert ben je eeuwig verloren’, deze landt meestal niet. Hoe moeten we dan wel bij de postmoderne mens interesse wekken voor Gods boodschap?
We kunnen lessen leren uit de preventieve gezondheidszorg. Preventiemedewerkers willen dat we voorzichtig leven, gezond eten, meer bewegen, minder roken en nog veel meer. Deze boodschap is niet populair. We willen juist:
• de uitdaging – dus geen voorzichtigheid,
• lekker eten – dus vooral niet te gezond,
• lekker tv kijken – dus niet bewegen,
• stoer zijn – dus doorgaan met roken.
Er is heel veel gezondheidswinst te behalen door mensen te laten stoppen met roken. De overheid verplichtte de rookindustrie om negatieve boodschappen op een pakje sigaretten te plaatsen; ‘roken is dodelijk of ongezond’. Het resultaat was dat men bleef roken, de boodschap landde niet. De tabakslobby hoefde maar een cowboy op een paard een sigaret te laten roken en iedereen vond het stoer om ook zelf te roken.
Stoer of asociaal
Op welke manier kunnen we, zonder de inhoud aan te passen, de Bijbelse boodschap acceptabel maken voor onze huidige postmoderne generatie die geen absolute waarheden kent? Laten we nog eens kijken naar het voorbeeld om het aantal rokers te verminderen. Roken was populair, vooral onder jongeren. Je wilde erbij horen, je wilde stoer doen. Toch is er een behoorlijke ommekeer gekomen. De boodschap die de laatste tijd gebracht wordt, is niet een waarschuwing (als je rookt dan…), maar een imagoverandering. Het is uiteindelijk gelukt roken niet meer als een stoer imago te zien, maar als smerig of asociaal. Dit leidde tot veel minder rokers.
Door gezamenlijke aanpak werd veel succes behaald. Roken werd duurder, in openbare gebouwen werd roken verboden (wetgeving) en veel andere aspecten tegelijkertijd hebben samen tot die imagoverandering bijgedragen.
We kunnen hieruit lessen leren om de Bijbelse, niet populaire boodschap ook te laten landen in onze huidige maatschappij.
Niet populair
Het vrije leven, zonder Gods gebod, is populair. Het imago is nu dat christenen niet erg bij de moderne tijd passen, niet erg wetenschappelijk zijn, saai en erg met zichzelf bezig, enzovoort. Daar zal op allerlei fronten tegelijk aan gewerkt moeten worden, net zoals bij de strijd tegen het roken. De roker dacht negatief over de niet-roker, die is saai en niet stoer. De ongelovige denkt op dezelfde manier over de gelovige en zo ook over God.
Evaluatie van de effecten van (gezondheid)interventies leert ons een paar belangrijke lessen. Om succes te behalen moeten programma’s:
• Goed onderbouwd en overdacht zijn.
• Langdurig en intensief zijn (o.a. beter gebruik van de media).
• Aansluiten bij de doelgroep.
• Samenhangend zijn, dus projecten moeten op elkaar aansluiten.
• Verschillende soorten aanpak, liefst tegelijk.
Uit deze lessen kunnen we een hele eenduidige conclusie trekken. Zolang we binnen de kerken ons gelijk willen halen, zullen we alleen maar krimpen. We zijn vaak erg naar binnen gericht omdat we het moeilijk vinden om Gods boodschap uit te dragen. We hebben veel interne onenigheden, zoals de vrouw in het ambt, de kinder- of volwassendoop, de soort muziek in de dienst, uitverkiezing, de toekomst, enzovoort. Het imago wat de niet-gelovige van de kerk en God krijgt is niet positief. Hun redenering is: hoe kunnen de christenen het antwoord hebben op mijn problemen en die van de wereld als ze hun eigen problemen niet kunnen oplossen?
In de gunst van het volk
Het wordt tijd dat we onze tijd die gebruikt wordt voor interne onenigheden, hoe enorm belangrijk ook, voor een groot deel stoppen. De energie en tijd die dan vrijkomt, zullen we juist gezamenlijk en tegelijkertijd moeten gebruiken om een goede afstemming tussen externe programma’s en activiteiten te bewerken. We zijn nu bezig om heel veel energie te misbruiken. Als christenen zijn we één, zonder het altijd met elkaar eens te hoeven zijn. Het wordt tijd dat we de accenten gaan veranderen en meer naar ons één-zijn kijken dan naar onze verschillen.
Ook is er erg veel winst te behalen als we een breed opgezette gezamenlijke projectvisie ontwikkelen voor de benadering van de postmoderne mens. Ik ben ervan overtuigd dat misschien wel 80% van onze huidige interne problemen en onenigheden dan geen enkele prioriteit meer hebben.
De ongelovige heeft nu het imago van de kerk (en vermoedelijk ook over God)
• die met zichzelf bezig is, naar binnen gericht,
• ongelooflijk verdeeld is,
• geen antwoord heeft op belangrijke (maatschappelijke) vragen (omdat ze teveel met zichzelf bezig is).
Het imago over God in de eerste gemeenten was geheel anders, ‘de gemeente stond in de gunst van het volk’. Waarom? Ze waren eendrachtig (Handelingen 2:47).
God verandert mensen
Naast de organisatorische aanpak zullen we ook naar de inhoud moeten kijken. Wij, christenen, zullen moeten aantonen dat het gehoorzamen van Bijbelse waarden juist heel positief is en de chaos oplost. Het heeft weinig effect als er ergens een (pilot)project gestart wordt. Imagoverandering kan alleen over de gehele breedte tegelijk gebeuren en niet door speldenprikjes.
We moeten niet meteen komen met de boodschap ‘dat mag je niet’, maar we moeten het imago (over God en Gods boodschap) veranderen op grote landelijke schaal. Daarna zal de behoefte aan Bijbels gedrag vanzelf komen. Onze unieke boodschap is dat God mensen verandert en via hen de maatschappij. Het lijkt wel of we bang geworden zijn voor die boodschap.
Gelukkig hebben we ook nog een extra geestelijke dimensie: gebed.
Dick Slikker
www.dickslikker.org | www.projectcaremc.org | www.lessgodmorecrisis.org
Wij, christenen, hebben de belangrijkste boodschap voor de mensheid; Gods boodschap van eeuwig leven en hoop; de vernieuwing van het menselijk hart. De kunst is om de aanknopingspunten bij ons hedendaags postmoderne publiek te kennen, zodat we deze Boodschap kunnen laten landen.
Onze maatschappij is niet erg enthousiast over onze christelijke boodschap en leefstijl. Men zit niet te wachten op de boodschap ‘als je je niet bekeert ben je eeuwig verloren’, deze landt meestal niet. Hoe moeten we dan wel bij de postmoderne mens interesse wekken voor Gods boodschap?
We kunnen lessen leren uit de preventieve gezondheidszorg. Preventiemedewerkers willen dat we voorzichtig leven, gezond eten, meer bewegen, minder roken en nog veel meer. Deze boodschap is niet populair. We willen juist:
• de uitdaging – dus geen voorzichtigheid,
• lekker eten – dus vooral niet te gezond,
• lekker tv kijken – dus niet bewegen,
• stoer zijn – dus doorgaan met roken.
Er is heel veel gezondheidswinst te behalen door mensen te laten stoppen met roken. De overheid verplichtte de rookindustrie om negatieve boodschappen op een pakje sigaretten te plaatsen; ‘roken is dodelijk of ongezond’. Het resultaat was dat men bleef roken, de boodschap landde niet. De tabakslobby hoefde maar een cowboy op een paard een sigaret te laten roken en iedereen vond het stoer om ook zelf te roken.
Stoer of asociaal
Op welke manier kunnen we, zonder de inhoud aan te passen, de Bijbelse boodschap acceptabel maken voor onze huidige postmoderne generatie die geen absolute waarheden kent? Laten we nog eens kijken naar het voorbeeld om het aantal rokers te verminderen. Roken was populair, vooral onder jongeren. Je wilde erbij horen, je wilde stoer doen. Toch is er een behoorlijke ommekeer gekomen. De boodschap die de laatste tijd gebracht wordt, is niet een waarschuwing (als je rookt dan…), maar een imagoverandering. Het is uiteindelijk gelukt roken niet meer als een stoer imago te zien, maar als smerig of asociaal. Dit leidde tot veel minder rokers.
Door gezamenlijke aanpak werd veel succes behaald. Roken werd duurder, in openbare gebouwen werd roken verboden (wetgeving) en veel andere aspecten tegelijkertijd hebben samen tot die imagoverandering bijgedragen.
We kunnen hieruit lessen leren om de Bijbelse, niet populaire boodschap ook te laten landen in onze huidige maatschappij.
Niet populair
Het vrije leven, zonder Gods gebod, is populair. Het imago is nu dat christenen niet erg bij de moderne tijd passen, niet erg wetenschappelijk zijn, saai en erg met zichzelf bezig, enzovoort. Daar zal op allerlei fronten tegelijk aan gewerkt moeten worden, net zoals bij de strijd tegen het roken. De roker dacht negatief over de niet-roker, die is saai en niet stoer. De ongelovige denkt op dezelfde manier over de gelovige en zo ook over God.
Evaluatie van de effecten van (gezondheid)interventies leert ons een paar belangrijke lessen. Om succes te behalen moeten programma’s:
• Goed onderbouwd en overdacht zijn.
• Langdurig en intensief zijn (o.a. beter gebruik van de media).
• Aansluiten bij de doelgroep.
• Samenhangend zijn, dus projecten moeten op elkaar aansluiten.
• Verschillende soorten aanpak, liefst tegelijk.
Uit deze lessen kunnen we een hele eenduidige conclusie trekken. Zolang we binnen de kerken ons gelijk willen halen, zullen we alleen maar krimpen. We zijn vaak erg naar binnen gericht omdat we het moeilijk vinden om Gods boodschap uit te dragen. We hebben veel interne onenigheden, zoals de vrouw in het ambt, de kinder- of volwassendoop, de soort muziek in de dienst, uitverkiezing, de toekomst, enzovoort. Het imago wat de niet-gelovige van de kerk en God krijgt is niet positief. Hun redenering is: hoe kunnen de christenen het antwoord hebben op mijn problemen en die van de wereld als ze hun eigen problemen niet kunnen oplossen?
In de gunst van het volk
Het wordt tijd dat we onze tijd die gebruikt wordt voor interne onenigheden, hoe enorm belangrijk ook, voor een groot deel stoppen. De energie en tijd die dan vrijkomt, zullen we juist gezamenlijk en tegelijkertijd moeten gebruiken om een goede afstemming tussen externe programma’s en activiteiten te bewerken. We zijn nu bezig om heel veel energie te misbruiken. Als christenen zijn we één, zonder het altijd met elkaar eens te hoeven zijn. Het wordt tijd dat we de accenten gaan veranderen en meer naar ons één-zijn kijken dan naar onze verschillen.
Ook is er erg veel winst te behalen als we een breed opgezette gezamenlijke projectvisie ontwikkelen voor de benadering van de postmoderne mens. Ik ben ervan overtuigd dat misschien wel 80% van onze huidige interne problemen en onenigheden dan geen enkele prioriteit meer hebben.
De ongelovige heeft nu het imago van de kerk (en vermoedelijk ook over God)
• die met zichzelf bezig is, naar binnen gericht,
• ongelooflijk verdeeld is,
• geen antwoord heeft op belangrijke (maatschappelijke) vragen (omdat ze teveel met zichzelf bezig is).
Het imago over God in de eerste gemeenten was geheel anders, ‘de gemeente stond in de gunst van het volk’. Waarom? Ze waren eendrachtig (Handelingen 2:47).
God verandert mensen
Naast de organisatorische aanpak zullen we ook naar de inhoud moeten kijken. Wij, christenen, zullen moeten aantonen dat het gehoorzamen van Bijbelse waarden juist heel positief is en de chaos oplost. Het heeft weinig effect als er ergens een (pilot)project gestart wordt. Imagoverandering kan alleen over de gehele breedte tegelijk gebeuren en niet door speldenprikjes.
We moeten niet meteen komen met de boodschap ‘dat mag je niet’, maar we moeten het imago (over God en Gods boodschap) veranderen op grote landelijke schaal. Daarna zal de behoefte aan Bijbels gedrag vanzelf komen. Onze unieke boodschap is dat God mensen verandert en via hen de maatschappij. Het lijkt wel of we bang geworden zijn voor die boodschap.
Gelukkig hebben we ook nog een extra geestelijke dimensie: gebed.
Dick Slikker
www.dickslikker.org | www.projectcaremc.org | www.lessgodmorecrisis.org
