Gezegend Hij die komt...

Jan van Barneveld • 77 - 2001/02 • Uitgave: 8
Een paar weken geleden haastten de machtigste leiders van de wereld zich weer eens naar het Midden Oosten. Zij vreesden terecht dat een oorlog op het punt stond uit te breken. Zo'n plaatselijke oorlog zou makkelijk en snel kunnen uitlopen op een wereldbrand! Na de vreselijke Palestijnse zelfmoordaanslag bij de ingang van de Dolfinarium discotheek in Tel Aviv was de spanning te snijden. (Overigens staat 76% van de Palestijnen achter dit soort zelfmoordterrorisme). Iedereen verwachtte een keiharde reactie van de regering van Israël. Maar premier Sharon bleef, tot ieders verbazing, vasthouden aan het eenzijdige staakt-het-vuren, die hij als een 'gebaar van goede wil' al op 22 mei had afgekondigd. Palestijnen hadden gehoond: 'Een loze propagandastunt'. Israëli's hoonden toen massaal: 'Wij staken en de Palestijnen vuren!'. Dat bleek terecht te zijn want in de drie weken daarna zijn er 300 terreuracties van de Palestijnen geweest. Arafat, een 'pathologische leugenaar' en terrorist, zoals Sharon hem terecht noemde, greep na de moordaanslag op die 'Russische' jongelui, ineens naar het wapen van de vredestaal en kondigde van zijn kant een bestand aan. Waar uiteraard niets van terecht kwam. Voor de Palestijnen betekende het alleen maar dat het vuur van het geweld even wat lager werd gedraaid. De aanslagen en de aanvallen met mortiergranaten gingen gewoon door. Ach, u hebt het allemaal in de krant kunnen lezen. Maar toen raakte het geduld van premier Sharon op. Wereldleiders vlogen haastig naar het Midden Oosten. Speciale afgezant Burns en het hoofd van de Amerikaanse geheime dienst, Bill Tenet werden vooruit gestuurd. Tenet, die alleen maar een veiligheidsplan in verband met het staakt-het-vuren had, is inmiddels weer naar huis. Daarna kwamen Kofi Annan, de Algemeen Secretaris van de V.N. en Javier Solana de 'minister van Buitenlandse Zaken' van de E.U. Met het Mitchell-rapport als basis probeert men nu een soort vrede te bewerkstelligen.

Er zijn al zoveel rapporten en 'overeenkomsten' geweest. Ook dit zal de zaak van de vrede geen stap verder brengen. Heel Israël is het er over eens dat het niet langer zo kan doorgaan. Geen regering kan tolereren dat de burgers niet veilig meer zijn in eigen land. In het geval van Israël komt er nog een schrijnend aspect bij: Israël is bedoeld als een veilig toevluchtsoord voor het Joodse volk dat voortdurend en eeuwenlang bedreigd is in een vijandige. antisemitische wereld. Zelfs dit toevluchtsoord wordt door Palestijnse zelfmoord-Islamieten onveilig gemaakt. Hoe lang kan dit nog doorgaan? Jan Willem v/d Hoeven voorziet een bloedbad in het Midden Oosten: "De enige manier om dit te voorkomen is al de gebieden, die aan de Palestijnse Autoriteit zijn overgedragen en waar het geweld tegen Israël gepland wordt, weer in bezit te nemen". Daar zal het ook wel van moeten komen. Immers Judea en Samaria horen bij Israël. Het is Arafat, die al provocerend op een oorlog aanstuurt. Hij meent dat de tijd voor een internationaal ingrijpen rijp is. Onbewust is zelfs hij bezig met de vervulling van het profetische Woord. Wereldleiders zien de geestelijke achtergronden van de problematiek niet.

Misschien zien ze wel in dat de felle haat van het antisemitisme van de Palestijnen en in de Arabische landen de hoofdoorzaak is van de onoplosbaarheid van het M.O. probleem. Maar ze zien niet in dat het ten diepste gaat om de komst van het Koninkrijk en de Koning-Messias. Hoe lang zal het nog duren voordat de God van Israël ingrijpt? Wanneer zal Israël juichen om de triomfantelijke intocht van de Messias in Jeruzalem?

DE ‘MISLUKTE’ INTOCHT
Ook wij, gelovigen-uit-de-volken, spelen een belangrijke rol bij de komst van het Koninkrijk. Om de ontwikkelingen goed te begrijpen en de geestelijke achtergrond goed te verstaan, verdiepen we ons voortdurend in wat het profetische Woord uit de Bijbel erover zegt. We willen in deze 'Signalen' aandacht geven aan de intocht van de Here Jezus in Jeruzalem. Kort het verhaal: Jezus had het grote wonder van de opwekking van Lazarus uit de doden verricht. Een paar dagen later besloot Hij naar Jeruzalem te gaan. Dat was ter gelegenheid van het Pesach (Paas)feest. De mensen waren vol verwachting en trokken met Hem mee vanaf de Olijfberg naar de Stad van David. Een tweede menigte kwam Hem vanuit Jeruzalem zwaaiend met palmtakken en juichend tegemoet. Ze waren ervan overtuigd dat Hij Zich in de Tempel als Messias zou uitroepen.

Toen Hij een ezeltje liet halen en op die ezel naar de Heilige Stad reed, werden de mensen helemaal dol van enthousiasme. Ze riepen:
• Hosanna, de Zoon van David. Gezegend Hij die komt in de Naam van de HEER.
• Gezegend het komende Rijk van onze vader David.
• Gezegend Hij die komt, de Koning, in de Naam van de HEER. De koning van Israël. Dat was duidelijk wat zij verwachtten: De Koning komt; de Verlosser; Bevrijding!

WIE HEEFT GELIJK?
Ons is geleerd dat de Joodse menigte in die tijd zich had vergist. 'Ze verwachtten een aards koninkrijk en dat was fout' werd ons verteld. Toch zijn er wel een paar indringende vragen te stellen bij deze intocht van de Here Jezus. In de eerste plaats kan men zich afvragen waarom de Here Jezus op dat ezeltje is gaan zitten als Hij toch geen Koning wilde worden? Iedere gelovige Jood kende de profetie uit Zacharia 9:9,10. 'Jubel luide, gij dochter van Sion; juich gij dochter van Jeruzalem! Zie uw Koning komt tot _„Hij is rechtvaardig en zegevierend, nederig en rijdend op een ezelhengst, een ezelinnejong”. Deze profetie werd toen letterlijk vervuld.

Maar de profeet gaat verder: 'Dan zal Hij de wagens uit Efraïm en de paarden uit Jeruzalem teniet doen, ook de strijdboog wordt teniet gedaan; en Hij zal de volken vrede verkondigen en Zijn heerschappij zal zich uitstrekken van zee tot zee en van de Rivier tot de einden der aarde'. Het is niet meer dan logisch dat de discipelen en de anderen het Koninkrijk verwachtten! Dan had de Here Jezus maar niet op dat ezeltje moeten gaan zitten! Maar er gebeurde niets. Hij ging naar de Tempel, keek om zich heen en vertrok. De dag daarop kwam Hij terug, reinigde de Tempel en genas een —paar blinden en verlamden. Maar geen Koninkrijk! Een tweede vraag is hiermee al beantwoord. In Joh. 12:16 lezen we dat de discipelen het 'aanvankelijk niet begrepen'. Wat begrepen ze niet? De vervulling, of beter het uitblijven van de vervulling van de profetie uit Zacharia.

Daarom vroegen ze ook vlak voor de hemelvaart: 'Here, herstelt U in deze tijd het koningschap voor Israël?' Pas toen, veel later, begrepen zij dat Jezus eerst verheerlijkt moest worden en dan pas als Koning zou terugkeren. Een derde vraag is of de Here Jezus dan niet van te voren wist dat het zo zou aflopen? Is die intocht dan mislukt? Van Gods kant uit gezien natuurlijk niet. De intocht in Jeruzalem bracht Hem naar Golgotha, naar de verzoening van onze zonden! Halleluja! Paulus zegt:
'Want indien hun verwerping de verzoening der wereld is, wat zal hun aanneming anders wezen dan leven uit de doden' (Rom. 11:15). Maar de juichende mensen hadden gelijk. Waar zat dan de menselijke fout? Wat was er mis gegaan? De leiding van het Joodse volk was in de fout gegaan. Het Sanhedrin, de leiding, heeft Hem verworpen. Het volk is later hun leiders achterna gelopen. Wat gaat er nu, in onze tijd, gebeuren? Dat lezen we in de rede van Jezus tegen de Farizeeën en Schriftgeleerden, in Matt. 23. Aan het einde van het 8 maal 'vee u' van de Here Jezus zegt Hij tegen de leiding van het Joodse volk: 'Want Ik zeg u, gij zult Mij van nu aan niet meer zien, totdat gij zegt: Gezegend Hij die komt in de naam van de Here' (Matt. 23:39). De (geestelijke) leiding van Israël moet en zal Hem verwelkomen als Messias en als Verlosser. Niet alleen het volk!

EEN PROFETISCHE SITUATIE
De apostelen begrepen pas na de verheerlijking van de Here Jezus dat Hij eerst moest lijden, sterven, opstaan uit de doden en naar de hemel gaan om daarna als de door de Almachtige gezalfde Messias terug te keren. Maar het duurt nu al meer dan 19 eeuwen. Nu is er weer een gespannen Messias-verwachting. De situatie in Israël lijkt erg op de tijd van de Eerste Gemeente. Toen waren er Farizeeën en Schriftgeleerden; nu zijn er orthodoxe Joden van allerlei soort. Toen waren er Sadduceeërs en nu liberale Joden. Toen waren er Herodianen en Joden die niet veel 'aan het geloof deden' en nu zijn er seculiere Joden. Er waren en er zijn nu sinds 20 jaar, Messiaanse Joden. Er zijn nog wel meer tekenen, die de vraag: 'Here herstelt U nu het koninkrijk voor Israël?' wel erg actueel doet zijn. Anders gezegd: 'Here is het nu de tijd dat U Uw triomfantelijke intocht in Jeruzalem afmaakt?'

Wat betreft het ezeltje is de profetie al vervuld; dat hoeft niet meer! Gershon Salomon, de leider van de 'Getrouwen van de Tempelberg' verwacht dan ook dat binnenkort een soort Sanhedrin zal worden opgericht in Israël. Deze verwachting wordt gedeeld door een aantal Messiaans-Joodse leiders. Vergeleken met 1900 jaar geleden komt er nu een belangrijk element bij. Dat bent u! Dat zijn wij, de Gemeente-uit-de-volken! Samen met de Messiaans-Joodse gemeenten (immers de Gemeente van de Messias bestaat uit Jood en Griek) doen we intensieve voorbede voor Israël in deze moeilijke, zware en ook kritieke tijd. Het is ook opvallend dat juist nu wereldwijd het gebed voor Israël toeneemt.

TOENEMENDE SPANNINGEN
De spanningen in het Midden Oosten lopen nu zo hoog op dat het één dezer dagen wel tot een uitbarsting moet komen. Het antisemitisme neemt wereldwijd toe. Na een verdedigingsactie van Israël of een regionale oorlog ligt internationaal ingrijpen voor de hand. Een leger van 'alle volken' dat tegen Juda en Jeruzalem optrekt. Een aantal bijbelse scenario's lijken op dit moment mogelijk. De HEER zal zijn volk te hulp komen. Maar deze hulp en de vervulling van de profetie gaat niet buiten gebed en gehoorzaamheid om. De voorwaarde is en blijft dat er in Israël door de (geestelijke) leiding gezegd wordt:
'Gezegend Hij die komt in de Naam des Heren!'. Dan pas wordt de afgebroken intocht van de Here Jezus Messias voortgezet en komt de Vrede van Jeruzalem. Pas als er Vrede is in Jeruzalem, komt er vrede op aarde. We weten nu weer meer hoe we bidden moeten voor Israël: 'Heer, geef Uw volk leiders die bereid zijn te zeggen: 'Gezegend Hij die komt in de Naam van de HEER'.

drs. Jan van Barneveld