Generatiekloof 6
Channa Tomassen • 96 - 2020 • Uitgave: 7
’Evenzo moeten de oudere vrouwen in hun gedrag zijn zoals het heiligen past: geen kwaadspreeksters, niet verslaafd aan veel wijn, maar leraressen van het goede opdat zij de jongere vrouwen leren…
Hun kinderen lief te hebben…’ (Titus 2:4).
Op het moment dat we van de Heere God nieuw leven krijgen, zijn we verwonderd over het grote wonder dat in 9 maanden tijd in onze schoot gevormd wordt. De liefde voor het kindje begint al te groeien voordat we het in onze armen gesloten hebben. Dit is een natuurlijk proces, iets wat de Heere God zo mooi bedacht heeft en alleen maar genade is als we dit mogen meemaken.
We leven in een wereld waarin gebrokenheid is en daarom spoort Paulus de oudere vrouwen aan om de jongere vrouwen in het geloof hun kinderen lief te hebben. Want iets wat zo natuurlijk is, de liefde voor je eigen kind, wordt door de omstandigheden van het leven vertroebeld. Het Griekse woord voor hun ‘kinderen lief te hebben’ (phi’loteknos) heeft meerdere dimensies: hij die vertrouwd met iemand omgaat, wederzijdse betrekking tussen mensen, gevormd door banden van liefde, vriendschap.
De grootste vijand in deze tijd voor de liefde van moeder naar haar kind toe is de tijd.
Vrijetijdsbesteding of roeping?
We leven in een tijd waarin moeders door het nastreven van carrière of het maar meer en meer willen hebben, afwezig zijn voor hun eigen kinderen. In deze tijd worden kinderen vaak ‘genomen’ alsof het een vrijetijdsbesteding is naast de andere liefhebberijen. Als we de Bijbelse principes leren, gaan we zien dat het moederschap een roeping van de Heere is. In een roeping van God wordt de aandacht nooit op onszelf gericht, maar altijd op het reddende Evangelie van de Heere Jezus. Dus op het leven!
Daar waar de Heere God leven geeft, komt ook het punt om te sterven. Wij krijgen door het offer van de Heere Jezus de mogelijkheid om naar het kruis te rennen waar we als moeders mogen sterven aan onszelf. Daar waar de wereld schreeuwt dat we carrière moeten maken om te bewijzen wie we zijn en wat we kunnen, of om financieel onafhankelijk te worden van onze mannen, mogen we onze toekomst afleggen bij het kruis. Als de wereld zegt dat we ruim de tijd moeten hebben om onszelf te ‘ontwikkelen’ mogen we ons verlangen om gezien te worden afleggen bij het kruis. Zijn we geïrriteerd naar onze kinderen toe, dan mogen we naar het kruis rennen om ons ongeduld te belijden, etc.
Eenzaam, maar toch niet alleen
Het moederschap kan in deze individualistische wereld een eenzame weg zijn. Een weg waarop we denken dat niemand het ziet. We mogen de Heere bidden dat we een diep besef krijgen dat het veel meer waarde heeft dat Hij het bidden en werken van het moederschap ziet. Daar zit denk ik meteen de sleutel om onze kinderen op te voeden in de vreze des Heeren. Op het moment dat wij gaan geloven dat we een heilig God dienen, een God zo groot, dan gaan we getuigen van Zijn grootheid en goedheid in onze gezinnen. Psalm 78 beschrijft het zo mooi: ’we zullen ze niet verbergen voor hun kinderen, maar aan de volgende generatie de loffelijke daden van de Heere vertellen, Zijn kracht en Zijn wonderen, die Hij gedaan heeft’ (vers 4). Zoals de Heere Jezus ons gediend heeft om voor onze zonden te sterven, mogen we onszelf opofferen, sterven aan onszelf, dienend in ons gezin staan net zoals de Heere Jezus dienend was. ’Ik ben met u alle dagen tot aan de voleinding van de wereld’ (Mattheüs 28:20).
Channa Tomassen
Hun kinderen lief te hebben…’ (Titus 2:4).
Op het moment dat we van de Heere God nieuw leven krijgen, zijn we verwonderd over het grote wonder dat in 9 maanden tijd in onze schoot gevormd wordt. De liefde voor het kindje begint al te groeien voordat we het in onze armen gesloten hebben. Dit is een natuurlijk proces, iets wat de Heere God zo mooi bedacht heeft en alleen maar genade is als we dit mogen meemaken.
We leven in een wereld waarin gebrokenheid is en daarom spoort Paulus de oudere vrouwen aan om de jongere vrouwen in het geloof hun kinderen lief te hebben. Want iets wat zo natuurlijk is, de liefde voor je eigen kind, wordt door de omstandigheden van het leven vertroebeld. Het Griekse woord voor hun ‘kinderen lief te hebben’ (phi’loteknos) heeft meerdere dimensies: hij die vertrouwd met iemand omgaat, wederzijdse betrekking tussen mensen, gevormd door banden van liefde, vriendschap.
De grootste vijand in deze tijd voor de liefde van moeder naar haar kind toe is de tijd.
Vrijetijdsbesteding of roeping?
We leven in een tijd waarin moeders door het nastreven van carrière of het maar meer en meer willen hebben, afwezig zijn voor hun eigen kinderen. In deze tijd worden kinderen vaak ‘genomen’ alsof het een vrijetijdsbesteding is naast de andere liefhebberijen. Als we de Bijbelse principes leren, gaan we zien dat het moederschap een roeping van de Heere is. In een roeping van God wordt de aandacht nooit op onszelf gericht, maar altijd op het reddende Evangelie van de Heere Jezus. Dus op het leven!
Daar waar de Heere God leven geeft, komt ook het punt om te sterven. Wij krijgen door het offer van de Heere Jezus de mogelijkheid om naar het kruis te rennen waar we als moeders mogen sterven aan onszelf. Daar waar de wereld schreeuwt dat we carrière moeten maken om te bewijzen wie we zijn en wat we kunnen, of om financieel onafhankelijk te worden van onze mannen, mogen we onze toekomst afleggen bij het kruis. Als de wereld zegt dat we ruim de tijd moeten hebben om onszelf te ‘ontwikkelen’ mogen we ons verlangen om gezien te worden afleggen bij het kruis. Zijn we geïrriteerd naar onze kinderen toe, dan mogen we naar het kruis rennen om ons ongeduld te belijden, etc.
Eenzaam, maar toch niet alleen
Het moederschap kan in deze individualistische wereld een eenzame weg zijn. Een weg waarop we denken dat niemand het ziet. We mogen de Heere bidden dat we een diep besef krijgen dat het veel meer waarde heeft dat Hij het bidden en werken van het moederschap ziet. Daar zit denk ik meteen de sleutel om onze kinderen op te voeden in de vreze des Heeren. Op het moment dat wij gaan geloven dat we een heilig God dienen, een God zo groot, dan gaan we getuigen van Zijn grootheid en goedheid in onze gezinnen. Psalm 78 beschrijft het zo mooi: ’we zullen ze niet verbergen voor hun kinderen, maar aan de volgende generatie de loffelijke daden van de Heere vertellen, Zijn kracht en Zijn wonderen, die Hij gedaan heeft’ (vers 4). Zoals de Heere Jezus ons gediend heeft om voor onze zonden te sterven, mogen we onszelf opofferen, sterven aan onszelf, dienend in ons gezin staan net zoals de Heere Jezus dienend was. ’Ik ben met u alle dagen tot aan de voleinding van de wereld’ (Mattheüs 28:20).
Channa Tomassen
