Gedenken en vooruitzien
Jan van Barneveld • 81 - 2005/06 • Uitgave: 6
Gedenken en vooruitzien
De grote problemen waarmee Israël nu kampt worden niet verhuld.
Jeruzalem
Deze maand viert Israël twee gedenkwaardige gedenkdagen. Morgen is het 38 jaar geleden dat Israël de Oude Stad Jeruzalem op Jordanië heroverde. Na eeuwen was het tempelplein weer in Joodse handen. De opperrabbijn van het leger, rabbi Goren, wilde direct de volgende, profetische stap zetten: De herbouw van de Tempel. De Israëlische regering wilde een vriendelijk, verzoenend gebaar naar de moslimwereld maken. Het beheer over de islamitische heiligdommen werd overgedragen aan de Waqf, een Moslim beheersraad. Een stap terug op de profetische kalender. Toch gaat de HERE, de God van Israël, door met zijn plan. De voorbereidingen voor de Derde Tempel zijn bijna klaar. Hierin ligt een geestelijke betekenis en een voorbeeld voor ons. Laten we bidden dat de Heer ook zijn geestelijke tempel, de Gemeente, bouwt en door de Heilige Geest nieuw leven geeft.
Een tweede, merkwaardige gedenkdag vond deze week plaats. Het was toen 25 jaar geleden dat de Knesset de Jeruzalemwet heeft aangenomen. Sindsdien is Jeruzalem, in zijn geheel en verenigd, de hoofdstad van Israël. De Koning van Israël komt nu echt naar de hoofdstad van Israël. De stad van de Grote Koning, zoals Jezus Jeruzalem noemt. De wereld reageerde onmiddellijk. De Veiligheidsraad van de VN nam 20 augustus 1980 een resolutie aan, waarin de Jeruzalemwet scherp werd veroordeeld. De VN verzocht de lidstaten, hun ambassades uit Jeruzalem terug te trekken. Ook de Nederlandse Ambassade verhuisde naar Tel Aviv. Nederland heeft toen duidelijk de Koning van Israël de rug toegekeerd, waardoor de geestelijk neerwaartse spiraal waarin ons land zich al bevond, versneld is. De kranslegging door premier Balkenende op het graf van aartsterrorist Arafat was een verdere stap achteruit. Er komt heus geen opwekking als we niet op één lijn komen met de vurige ijver van de HERE voor Sion. Hij heeft Jeruzalem uitgekozen als zijn residentie. Het is beleefd en getuigt van eerbied tegenover de Koning als wij een ambassade in Sion, zijn stad hebben.
Gedenkdagen in mei
Belangrijke gedenkdagen in mei waren herinneringen aan de Holocaust, aan de bevrijding en Israëls Onafhankelijkheidsdag op 12 mei. De staat Israël bestaat 57 jaar en telt nu 6,9 miljoen inwoners, 8½ x zoveel als in 1948. 76% Joden en 20% Arabieren. Het waren 57 jaren onder ongeloofl ijk zware druk. Meer dan 20.000 jonge mensen hebben hun leven gegeven voor hun land. Het is een wonder, niet alleen dat Israël staande is gebleven, maar dat ook zoveel is bereikt. In diverse redevoeringen op de Onafhankelijkheidsdag werden de grote problemen waarmee Israël nu kampt niet verhuld. De interne strijd over het ontruimingsplan van Gaza heeft enorme spanningen opgeroepen. De voorzitter van de Knesset, Ruby Rivlin, deed een geemotioneerde oproep de eenheid te bewaren en om tot nationale verzoening te komen. Zelf is hij, evenals minister Netanjahu, niet voor het ontruimen van Gaza. Hij besloot zijn redevoering met een gebed:
Dit jaar, wellicht meer dan elk ander jaar, kunnen we onze smeking opzenden aan de Rots en Verlosser van Israël: Zegen de staat Israël, de eerste bloesem van onze verlossing. Verdedig haar met Uw genade, strek over haar uit de bedekking van vrede, zend Uw licht en Uw waarheid aan haar leiders, offi cieren en adviseurs en raad hen met Uw goede raad. Geef vrede aan het land en eeuwige vreugde aan de inwoners.
Velen in Israël roepen naar de HERE, hun God. Het is ontroerend te lezen hoe Joodse mensen in de nederzettingen in Gaza hun hoop en vertrouwen hebben gevestigd op de HERE. Hij zal antwoorden en tot zijn doel komen met zijn volk. Ook premier Sharon heeft het niet makkelijk. Hij staat onder zware internationale druk. Voortdurend betoogt hij dat zijn ontruimingsplan de enige weg is om Joodse nederzettingen in Judea en Samaria en Jeruzalem te behouden. De Palestijnse leider Abbas is duidelijk. Tijdens een Arabisch-Zuid-Amerikaanse ontmoeting in Brasilia, de hoofdstad van Brazilië, heeft hij met nadruk gezegd dat alle Joden weg moeten uit Judea en Samaria en dat Oost Jeruzalem de hoofdstad van zijn Palestijnse staat zal worden. Ontruiming of niet, de strijd gaat door. Gelukkig gaat de Heer ook door. Voor ons geldt: Het zij verre van mij dat ik tegen de HERE zou zondigen door op te houden voor u te bidden.
Jan van Barneveld
De grote problemen waarmee Israël nu kampt worden niet verhuld.
Jeruzalem
Deze maand viert Israël twee gedenkwaardige gedenkdagen. Morgen is het 38 jaar geleden dat Israël de Oude Stad Jeruzalem op Jordanië heroverde. Na eeuwen was het tempelplein weer in Joodse handen. De opperrabbijn van het leger, rabbi Goren, wilde direct de volgende, profetische stap zetten: De herbouw van de Tempel. De Israëlische regering wilde een vriendelijk, verzoenend gebaar naar de moslimwereld maken. Het beheer over de islamitische heiligdommen werd overgedragen aan de Waqf, een Moslim beheersraad. Een stap terug op de profetische kalender. Toch gaat de HERE, de God van Israël, door met zijn plan. De voorbereidingen voor de Derde Tempel zijn bijna klaar. Hierin ligt een geestelijke betekenis en een voorbeeld voor ons. Laten we bidden dat de Heer ook zijn geestelijke tempel, de Gemeente, bouwt en door de Heilige Geest nieuw leven geeft.
Een tweede, merkwaardige gedenkdag vond deze week plaats. Het was toen 25 jaar geleden dat de Knesset de Jeruzalemwet heeft aangenomen. Sindsdien is Jeruzalem, in zijn geheel en verenigd, de hoofdstad van Israël. De Koning van Israël komt nu echt naar de hoofdstad van Israël. De stad van de Grote Koning, zoals Jezus Jeruzalem noemt. De wereld reageerde onmiddellijk. De Veiligheidsraad van de VN nam 20 augustus 1980 een resolutie aan, waarin de Jeruzalemwet scherp werd veroordeeld. De VN verzocht de lidstaten, hun ambassades uit Jeruzalem terug te trekken. Ook de Nederlandse Ambassade verhuisde naar Tel Aviv. Nederland heeft toen duidelijk de Koning van Israël de rug toegekeerd, waardoor de geestelijk neerwaartse spiraal waarin ons land zich al bevond, versneld is. De kranslegging door premier Balkenende op het graf van aartsterrorist Arafat was een verdere stap achteruit. Er komt heus geen opwekking als we niet op één lijn komen met de vurige ijver van de HERE voor Sion. Hij heeft Jeruzalem uitgekozen als zijn residentie. Het is beleefd en getuigt van eerbied tegenover de Koning als wij een ambassade in Sion, zijn stad hebben.
Gedenkdagen in mei
Belangrijke gedenkdagen in mei waren herinneringen aan de Holocaust, aan de bevrijding en Israëls Onafhankelijkheidsdag op 12 mei. De staat Israël bestaat 57 jaar en telt nu 6,9 miljoen inwoners, 8½ x zoveel als in 1948. 76% Joden en 20% Arabieren. Het waren 57 jaren onder ongeloofl ijk zware druk. Meer dan 20.000 jonge mensen hebben hun leven gegeven voor hun land. Het is een wonder, niet alleen dat Israël staande is gebleven, maar dat ook zoveel is bereikt. In diverse redevoeringen op de Onafhankelijkheidsdag werden de grote problemen waarmee Israël nu kampt niet verhuld. De interne strijd over het ontruimingsplan van Gaza heeft enorme spanningen opgeroepen. De voorzitter van de Knesset, Ruby Rivlin, deed een geemotioneerde oproep de eenheid te bewaren en om tot nationale verzoening te komen. Zelf is hij, evenals minister Netanjahu, niet voor het ontruimen van Gaza. Hij besloot zijn redevoering met een gebed:
Dit jaar, wellicht meer dan elk ander jaar, kunnen we onze smeking opzenden aan de Rots en Verlosser van Israël: Zegen de staat Israël, de eerste bloesem van onze verlossing. Verdedig haar met Uw genade, strek over haar uit de bedekking van vrede, zend Uw licht en Uw waarheid aan haar leiders, offi cieren en adviseurs en raad hen met Uw goede raad. Geef vrede aan het land en eeuwige vreugde aan de inwoners.
Velen in Israël roepen naar de HERE, hun God. Het is ontroerend te lezen hoe Joodse mensen in de nederzettingen in Gaza hun hoop en vertrouwen hebben gevestigd op de HERE. Hij zal antwoorden en tot zijn doel komen met zijn volk. Ook premier Sharon heeft het niet makkelijk. Hij staat onder zware internationale druk. Voortdurend betoogt hij dat zijn ontruimingsplan de enige weg is om Joodse nederzettingen in Judea en Samaria en Jeruzalem te behouden. De Palestijnse leider Abbas is duidelijk. Tijdens een Arabisch-Zuid-Amerikaanse ontmoeting in Brasilia, de hoofdstad van Brazilië, heeft hij met nadruk gezegd dat alle Joden weg moeten uit Judea en Samaria en dat Oost Jeruzalem de hoofdstad van zijn Palestijnse staat zal worden. Ontruiming of niet, de strijd gaat door. Gelukkig gaat de Heer ook door. Voor ons geldt: Het zij verre van mij dat ik tegen de HERE zou zondigen door op te houden voor u te bidden.
Jan van Barneveld
