Europa gegijzeld!
Feike ter Velde • 91 - 2015 • Uitgave: 23
De grote wereldproblemen kunnen wij niet oplossen. Ook onze regering niet. Bovendien hebben we allemaal een mening en zien we allemaal andere oplossingen. Wij hebben ook geen grote morele leiders in ons land, zoals we er vroeger een paar hadden. We staan eigenlijk met z’n allen een beetje vertwijfeld te kijken naar wat er allemaal gebeurt. Blijft Nederland nog wel Nederland? Of wordt Europa steeds meer gegijzeld… bijvoorbeeld door Turkije?
De grote stroom vluchtelingen die Europa overspoelt, leidt overal tot problemen, interne spanningen, internationale spanningen en weifelende overheden.
Het kan zo niet verder gaan en dus zoeken regeringen naar oplossingen om vooral de straat rustig te houden. Bij de ophitsende taal van sommige politici over asielzoekerscentra, vluchtelingen en hun gezinnen, dreigen dingen uit de hand te lopen. Bij ons zal ultrarechts, in casu de PVV van Geert Wilders, garen spinnen bij de grote problemen waarvoor onze overheid zich ziet gesteld: het opnemen van vluchtelingen, het huisvesten van deze mensen en ze uiteindelijk een plek te geven in onze samenleving.
Grenzen dicht
De grenzen sluiten is onmogelijk. Dat deden we in de jaren ‘30 om de Joodse vluchtelingen uit Duitsland tegen te houden en terug te sturen. Onze marechaussee stond toen met wapens in de aanslag tegenover Joodse gezinnen met kinderen die veiligheid zochten voor de nazi-terreur. De druk vanuit de bevolking noodzaakte onze regering in de jaren ’30 tot harde maatregelen. De Nationaalsocialistische Beweging (NSB) kreeg steeds meer politieke invloed in ons land. Joodse vluchtelingen uit Duitsland zouden het antisemitisme in Nederland alleen maar doen toenemen, luidde het argument voor het sluiten van de grenzen. In heel Europa overigens heerste een sterkte antisemitische geest. Nergens waren de Joden welkom. Uiteindelijk werden er zevenduizend(!) toegelaten, zij werden nota bene ondergebracht in een kamp: kamp Westerbork! Later zou dit een doorvoerkamp voor Joden worden naar Auschwitz en de gaskamers.
Joden die geen inkomsten hadden, mochten helemaal niet binnenkomen. Zij moesten maar in Duitsland blijven. Daarna kregen de Joden zonder geldig paspoort ook geen toestemming meer om Nederland binnen te komen. Duitsland had alle paspoorten van de Joden ongeldig verklaard. Onze samenwerking met de nazi’s tégen de Joden was meer dan schaamteloos en is vaak onbespreekbaar tot op vandaag.
Gelukkig was er een aantal burgers in de grensstreek dat zich het lot van deze ontredderde Joodse mensen aantrok en iets voor ze deed in praktische opvang… voor zover mogelijk. Maar dat verschilde van dorp tot dorp. Er verscheen destijds een boek over: ‘Grensgevallen – Vluchtelingen tussen 1933 en 1940’ door Henk Krosenbrink. Overigens trok niet iedereen uit de grensstreek zich het lot van de Joden aan: er werden ook Joodse vluchtelingen beroofd door hun ‘helpers’ in Nederland.
De Groene Amsterdammer schreef in 2009 een aangrijpend artikel waarin onder andere deze schanddaad van Nederland beschreven staat:
Kurt Rosenthal uit Düsseldorf heeft een Arische moeder, zijn vader is evangelisch maar van joodse herkomst. De nazi’s aanvaarden niet dat een halfjood met een Arische vrouw een relatie heeft. De man probeert zijn herkomst te ontkennen. Tevergeefs, in 1938 wordt hij wegens ‘Rassenschande’ in voorlopige hechtenis genomen. Zijn zoon Kurt is dan 26 en besluit te vluchten naar de Verenigde Staten, waar zijn zus woont. Op 12 maart steekt hij de grens met Nederland over. Te voet gaat hij naar Doetinchem, via Arnhem reist hij met de trein naar Den Haag. Hij komt terecht bij een joods vluchtelingencomité in Amsterdam. Omdat hij geldige reispapieren nodig heeft, gaat hij naar de vreemdelingenpolitie. Daar wordt hij in hechtenis genomen en terug naar Duitsland gestuurd. De nazi’s brengen hem naar Dachau.
En nu vandaag
Een hulpverlener op het Centraal Station van Amsterdam vertelde onlangs een verhaal op de radio: een jongeman uit Syrië was met de trein aangekomen en wist niet waar hij heen moest. Hij durfde niet naar een vluchtelingenkamp omdat hij bang was beroofd te worden. Hij sprak prima Engels, had een deel van zijn universitaire opleiding in Damascus achter de rug, maar moest hals over kop weg omdat men hem zocht teneinde hem om te brengen.
De Nederlandse hulpverlener heeft lange tijd met hem gepraat om zijn vertrouwen te winnen. Hij was overal bang voor, uitgeput en wist niet precies waar hij terecht was gekomen en waar hij nu heen moest. Die nacht heeft hij doorgebracht in het huis van de hulpverlener. Die nacht heeft zijn hele verhaal kunnen vertellen en uiteindelijk dodelijk vermoeid in een echt bed geslapen.
Nu moeten onze regeringen oplossingen vinden voor hele moeilijke problemen. Men heeft de hete adem in de nek van bepaalde politieke stromingen die volgens de peilingen – net als de NSB in de jaren ’30 – goede papieren hebben bij de volgende verkiezingen. Een belangrijk Europees besluit is: We moeten de vluchtelingen in de regio helpen. Turkije heeft miljoenen vluchtelingen uit vooral Syrië en Afghanistan opgevangen in tentenkampen. Nu de winter voor de deur staat leidt dat tot ernstige problemen voor mensen, gezinnen met kinderen, in tenten die soms lekken en nauwelijks verwarmd kunnen worden.
Turkije
Europa heeft ongeveer drie miljard euro toegezegd aan Turkije, om de nood te helpen lenigen. Turkije zegt al zeven miljard in de hulp te hebben gestoken.
Met het geld van Europa moet Turkije dus echt helpen de vluchtelingen een menswaardige opvang in dat land te bieden. Dat werd beloofd, maar er werd wel een voorwaarde aan verbonden: Turkije wil volwaardig lid worden van de Europese Unie. Met een mokkende Europese bevolking en een groeiende ultrarechtse beweging, ook in Nederland, heeft Turkije de belofte van Duitsland gekregen dat dit land en deze regering zal meewerken aan dat lidmaatschap. Dit betekent dat er meer dan tachtig miljoen islamieten in Europa in één klap bijkomen. Daarbij ook nog de honderdduizenden Syriërs en Afghanen die nog steeds binnenstromen en zie daar het probleem. Turkije wil wel helpen, maar zet tegelijkertijd Europa het mes op de keel: Wij, in ruil voor het vasthouden van vluchtelingen in Turkije, een volwaardig lidmaatschap van de EU. De Turken hebben ook bedongen dat er per direct een soepeler visumbeleid komt voor Turken die naar Europa willen reizen. Bondskanselier Angela Merkel heeft toegezegd zich voor deze eisen van Turkije sterk te maken in Europa. Ander wisselgeld in de onderhandelingen had ze niet.
Turkije, dat steeds meer een fundamentalistisch moslimland wordt onder de fundamentalistische president Recep Tayyip Erdogan, wil onder geen beding de democratische rechtsregels zoals die in Europa gelden. Erdogan laat met gemak politieke tegenstanders en journalisten opsluiten als hem dat uitkomt. Bovendien heult hij met de moordenaars van Islamitische Staat en bombardeert hij dagelijks de Koerden, die uit zijn op zelfstandigheid en vrijheid. Europa lijkt nu al behoorlijk gegijzeld te zijn door een sluwe islamitische president Erdogan.
Ultrarechts in Nederland en in de rest van Europa werken hard mee aan het plan van Turkije en van de islam om Europa ‘vreedzaam’ te veroveren.
Feike ter Velde
De grote stroom vluchtelingen die Europa overspoelt, leidt overal tot problemen, interne spanningen, internationale spanningen en weifelende overheden.
Het kan zo niet verder gaan en dus zoeken regeringen naar oplossingen om vooral de straat rustig te houden. Bij de ophitsende taal van sommige politici over asielzoekerscentra, vluchtelingen en hun gezinnen, dreigen dingen uit de hand te lopen. Bij ons zal ultrarechts, in casu de PVV van Geert Wilders, garen spinnen bij de grote problemen waarvoor onze overheid zich ziet gesteld: het opnemen van vluchtelingen, het huisvesten van deze mensen en ze uiteindelijk een plek te geven in onze samenleving.
Grenzen dicht
De grenzen sluiten is onmogelijk. Dat deden we in de jaren ‘30 om de Joodse vluchtelingen uit Duitsland tegen te houden en terug te sturen. Onze marechaussee stond toen met wapens in de aanslag tegenover Joodse gezinnen met kinderen die veiligheid zochten voor de nazi-terreur. De druk vanuit de bevolking noodzaakte onze regering in de jaren ’30 tot harde maatregelen. De Nationaalsocialistische Beweging (NSB) kreeg steeds meer politieke invloed in ons land. Joodse vluchtelingen uit Duitsland zouden het antisemitisme in Nederland alleen maar doen toenemen, luidde het argument voor het sluiten van de grenzen. In heel Europa overigens heerste een sterkte antisemitische geest. Nergens waren de Joden welkom. Uiteindelijk werden er zevenduizend(!) toegelaten, zij werden nota bene ondergebracht in een kamp: kamp Westerbork! Later zou dit een doorvoerkamp voor Joden worden naar Auschwitz en de gaskamers.
Joden die geen inkomsten hadden, mochten helemaal niet binnenkomen. Zij moesten maar in Duitsland blijven. Daarna kregen de Joden zonder geldig paspoort ook geen toestemming meer om Nederland binnen te komen. Duitsland had alle paspoorten van de Joden ongeldig verklaard. Onze samenwerking met de nazi’s tégen de Joden was meer dan schaamteloos en is vaak onbespreekbaar tot op vandaag.
Gelukkig was er een aantal burgers in de grensstreek dat zich het lot van deze ontredderde Joodse mensen aantrok en iets voor ze deed in praktische opvang… voor zover mogelijk. Maar dat verschilde van dorp tot dorp. Er verscheen destijds een boek over: ‘Grensgevallen – Vluchtelingen tussen 1933 en 1940’ door Henk Krosenbrink. Overigens trok niet iedereen uit de grensstreek zich het lot van de Joden aan: er werden ook Joodse vluchtelingen beroofd door hun ‘helpers’ in Nederland.
De Groene Amsterdammer schreef in 2009 een aangrijpend artikel waarin onder andere deze schanddaad van Nederland beschreven staat:
Kurt Rosenthal uit Düsseldorf heeft een Arische moeder, zijn vader is evangelisch maar van joodse herkomst. De nazi’s aanvaarden niet dat een halfjood met een Arische vrouw een relatie heeft. De man probeert zijn herkomst te ontkennen. Tevergeefs, in 1938 wordt hij wegens ‘Rassenschande’ in voorlopige hechtenis genomen. Zijn zoon Kurt is dan 26 en besluit te vluchten naar de Verenigde Staten, waar zijn zus woont. Op 12 maart steekt hij de grens met Nederland over. Te voet gaat hij naar Doetinchem, via Arnhem reist hij met de trein naar Den Haag. Hij komt terecht bij een joods vluchtelingencomité in Amsterdam. Omdat hij geldige reispapieren nodig heeft, gaat hij naar de vreemdelingenpolitie. Daar wordt hij in hechtenis genomen en terug naar Duitsland gestuurd. De nazi’s brengen hem naar Dachau.
En nu vandaag
Een hulpverlener op het Centraal Station van Amsterdam vertelde onlangs een verhaal op de radio: een jongeman uit Syrië was met de trein aangekomen en wist niet waar hij heen moest. Hij durfde niet naar een vluchtelingenkamp omdat hij bang was beroofd te worden. Hij sprak prima Engels, had een deel van zijn universitaire opleiding in Damascus achter de rug, maar moest hals over kop weg omdat men hem zocht teneinde hem om te brengen.
De Nederlandse hulpverlener heeft lange tijd met hem gepraat om zijn vertrouwen te winnen. Hij was overal bang voor, uitgeput en wist niet precies waar hij terecht was gekomen en waar hij nu heen moest. Die nacht heeft hij doorgebracht in het huis van de hulpverlener. Die nacht heeft zijn hele verhaal kunnen vertellen en uiteindelijk dodelijk vermoeid in een echt bed geslapen.
Nu moeten onze regeringen oplossingen vinden voor hele moeilijke problemen. Men heeft de hete adem in de nek van bepaalde politieke stromingen die volgens de peilingen – net als de NSB in de jaren ’30 – goede papieren hebben bij de volgende verkiezingen. Een belangrijk Europees besluit is: We moeten de vluchtelingen in de regio helpen. Turkije heeft miljoenen vluchtelingen uit vooral Syrië en Afghanistan opgevangen in tentenkampen. Nu de winter voor de deur staat leidt dat tot ernstige problemen voor mensen, gezinnen met kinderen, in tenten die soms lekken en nauwelijks verwarmd kunnen worden.
Turkije
Europa heeft ongeveer drie miljard euro toegezegd aan Turkije, om de nood te helpen lenigen. Turkije zegt al zeven miljard in de hulp te hebben gestoken.
Met het geld van Europa moet Turkije dus echt helpen de vluchtelingen een menswaardige opvang in dat land te bieden. Dat werd beloofd, maar er werd wel een voorwaarde aan verbonden: Turkije wil volwaardig lid worden van de Europese Unie. Met een mokkende Europese bevolking en een groeiende ultrarechtse beweging, ook in Nederland, heeft Turkije de belofte van Duitsland gekregen dat dit land en deze regering zal meewerken aan dat lidmaatschap. Dit betekent dat er meer dan tachtig miljoen islamieten in Europa in één klap bijkomen. Daarbij ook nog de honderdduizenden Syriërs en Afghanen die nog steeds binnenstromen en zie daar het probleem. Turkije wil wel helpen, maar zet tegelijkertijd Europa het mes op de keel: Wij, in ruil voor het vasthouden van vluchtelingen in Turkije, een volwaardig lidmaatschap van de EU. De Turken hebben ook bedongen dat er per direct een soepeler visumbeleid komt voor Turken die naar Europa willen reizen. Bondskanselier Angela Merkel heeft toegezegd zich voor deze eisen van Turkije sterk te maken in Europa. Ander wisselgeld in de onderhandelingen had ze niet.
Turkije, dat steeds meer een fundamentalistisch moslimland wordt onder de fundamentalistische president Recep Tayyip Erdogan, wil onder geen beding de democratische rechtsregels zoals die in Europa gelden. Erdogan laat met gemak politieke tegenstanders en journalisten opsluiten als hem dat uitkomt. Bovendien heult hij met de moordenaars van Islamitische Staat en bombardeert hij dagelijks de Koerden, die uit zijn op zelfstandigheid en vrijheid. Europa lijkt nu al behoorlijk gegijzeld te zijn door een sluwe islamitische president Erdogan.
Ultrarechts in Nederland en in de rest van Europa werken hard mee aan het plan van Turkije en van de islam om Europa ‘vreedzaam’ te veroveren.
Feike ter Velde
