Etalage of inwoning
‘Dan komt mij voor de geest uw ongeveinsd geloof, zoals het eerst gewoond heeft in uw grootmoeder Loïs en in uw moeder Eunike’ (2 Timotheüs 1:5).
Mijn wieg stond ooit letterlijk boven de etalage van de winkel van mijn familie waarin ik opgroeide. Mijn overgrootouders waren jaren daarvoor een huiskamer-gemeente begonnen. In diezelfde huiskamer had mijn overgrootmoeder een touwtje voor de ramen gespannen waar ze geweven producten ophing als etalage voor haar startende huiskamer-winkel. Kerk en etalage in een en dezelfde huiskamer dus.
Iets van die combinatie mocht ik ook in mijn eigen leven vormgeven. In mijn bediening als voorganger was altijd een diep besef van de opdracht, die de Heer ons meegaf, om in woord en daad getuigen van Hem te zijn tot Zijn wederkomst. Als kerk zijn we er immers niet alleen voor onszelf, maar dienen we altijd een ‘touwtje naar buiten’ gericht te hebben. We hebben immers een Woord voor de wereld! Op verschillende manieren mocht ik, in alle bescheidenheid, daaraan een steentje bijdragen.
Onlosmakelijk verbonden
Als voorganger in Limburg was en is evangelisatie een ‘speerpunt’: we stonden op de markt, hielden evangelisatiecampagnes, muziekavonden, deden mee aan de ‘Er is Hoop actie’ met de regenboog als symbool, organiseerden kinderweken, jeugdkampen, deelden folders en magazines huis aan huis uit, hadden alfacursussen, ik mocht middels columns iets van het Evangelie delen op de radio en betrokken zijn bij christelijk onderwijs. De Heer liet ons in de gelijkenis van de zaaier zien dat niet alle zaad ontkiemt en er vreugde mag zijn waar het Evangelie in mensenlevens opbloeit of voor ons verborgen zegen geeft. Die uitnodigende opdracht van evangelisatie is nooit ‘los verkrijgbaar’ maar altijd onderdeel met het gehele doen en laten van de gemeente van Christus.
Het is onlosmakelijk verbonden met de prediking, Bijbelonderricht, pastoraat, diaconaat, etc. Evangelisatie is dan ook meer dan de ‘etalage’ van de gemeente, maar het getuigenis van het gehele kerk-zijn. Destijds was die etalage in onze winkel heel belangrijk en kwamen er regelmatig speciale etaleurs om ze te vernieuwen. Vooral rond de kerst kreeg de etalage altijd iets speciaals. Tijden veranderen.
Wie in ons woont
Onze winkel heeft nu nauwelijks meer een fysieke etalage. Die is vooral digitaal geworden en mensen bereik je vandaag ook niet meer met een touwtje voor het raam. Ook in de kerken is het ‘uitzien en uitreiken’ naar die ander buiten de kerk (tegenwoordig ook wel ‘outreach’ genoemd) aan het veranderen. Er ontstaan nieuwe initiatieven en aanpak. Op veel plaatsen wordt bijvoorbeeld de ‘tafel van ontmoeting’ herontdekt door inloopmomenten met maaltijden en mooie gesprekken voor mensen uit de buurt. Waar eenzaamheid tot meerzaamheid kan worden. Het jaarthema van protestantse kerken is volgend jaar ‘aan tafel’ opdat juist de kerk iets van het getuigenis van de (avondmaals)-tafel, van verbinding met de Heere God en met elkaar, maar ook naar buiten zou mogen uitstralen. Misschien wat minder podium en meer tafel? Letterlijk dichter bij die ander.
Naar mijn idee zouden we vooral ons hart voor Christus weer meer mogen delen en tonen aan de mensen om ons heen. Niet wat we allemaal in huis hebben, maar wie in ons woont: Christus! En wat geloof, hoop, liefde en genade in vreugde en verdriet betekent. Zoals Timotheüs dat gezien en ervaren heeft bij zijn moeder en oma: dat Christus in hen woonde. Letterlijk inwoning in hen had en dat ze in hun dagelijkse wel en wee niet zonder de Heere Jezus konden. Zoals ik dat onder andere gezien heb bij mijn overgrootouders die ook boven die etalage woonden en mij en vele anderen lieten zien wie Jezus voor hen was. Als vader en opa probeer ik dan ook steeds meer van die waardevolle moeder en oma Loïs en Eunike te leren door misschien wat minder etalage en vooral meer woning van Jezus te zijn!
Paul Prijt
