Eenheid en verzoening tussen Joodse en Arabische gelovigen
Dirk van Genderen • 97 - 2021 • Uitgave: 8
De crisis in Israël het afgelopen jaar leidt door Gods genade tot meer eenheid en verzoening tussen Joodse en Arabische gelovigen in het land. Het besef dringt door: we kunnen niet zonder Hem en we hebben elkaar nodig en in de Messias, de Heere Jezus, zijn we één. Deze ontwikkeling biedt hoop voor de toekomst.
Eerst waren er de coronacrisis en de politieke crisis, daarna braken de gevechten uit tussen Hamas en Israël, waardoor de spanningen in de Israëlische samenleving hoog opliepen. Arabische Israëliërs vielen Joden aan en andersom gebeurde hetzelfde. Winkels werden geplunderd, synagogen in brand gestoken, huizen en bezittingen vernield. Buren die al jaren in vrede samen leefden, vielen elkaar nu aan. Er was blinde haat ontstaan, een potentieel ernstige bedreiging voor het voortbestaan van de staat Israël.
Toen het nationale comité ‘Sitting at Yeshua’s Feet’ (SAYF; in het Nederlands: Zittend aan Jezus’ voeten), bestaande uit Hebreeuws- en Arabisch sprekende voorgangers – zag dat de situatie in het land zo fors uit de hand begon te lopen, riep SAYF leiders van tientallen gemeenten op om samen te komen voor gebed, verootmoediging en verzoening.
Gezamenlijke verklaring
Ook werd een unieke, gezamenlijke verklaring uitgegeven. Op een moment dat Arabieren en Joden letterlijk met elkaar op de vuist gingen, reikten Joodse en Arabische gelovigen in nederigheid elkaar de hand. Wat een getuigenis! Ze schreven onder meer: “Wij verklaren dat we verenigd zijn in broederlijke liefde, die is geworteld in ons geloof en is gebaseerd op de Schriften van het Oude en het Nieuwe Testament. Zoals is geschreven in Johannes 13:34 en 35: ‘Een nieuw gebod geef Ik u, namelijk dat u elkaar liefhebt; zoals Ik u liefgehad heb, moet u elkaar liefhebben. Hierdoor zullen allen inzien dat u Mijn discipelen bent; als u liefde onder elkaar hebt.’
We doen een beroep op al onze broeders en zusters die in Jezus onze Heere geloven, om praktisch onze eenheid in Christus Jezus tot uitdrukking te brengen, in liefde, in wederzijdse hulp en standvastigheid, en de confrontatie aan te gaan met de krachten van satan die vol haat zijn. Dit alles omdat we geroepen zijn om ambassadeurs van de Heere te zijn, zodat de naam van God glorie zal ontvangen en Zijn Zoon Jezus Christus, onze Heere, verheerlijkt zal worden, zowel in ons land als in de wereld.
Onze gebeden zijn dat de strijd en vijandigheid zullen ophouden en dat de vrede van God zal heersen in ons land en onder onze buren: want Hij is onze vrede, Die ons beiden één heeft gemaakt en in Zijn vlees de scheidsmuur van vijandigheid heeft afgebroken (naar Efeze 2:14 en 15).”
Groep gelovigen groeit
De groep gelovigen in Israël is nog gering, maar groeit. Het aantal Messias-belijdende Joden wordt momenteel geschat op tussen de 20.000 en 30.000. Van de Arabische inwoners van Israël is waarschijnlijk maximaal 2 procent christen, van wie enkele duizenden als evangelische christenen worden gezien.
Voorgangers en leiders van gemeenten in Israël waren al gewend om elkaar te spreken op de jaarlijkse tweedaagse bijeenkomsten van SAYF, om elkaar te ontmoeten aan de voeten van de Heere Jezus, en tijd door te brengen in gebed en bezinning. De eerste bijeenkomst vond plaats in het jaar 2000, toen nog alleen met Joodse Messias-belijdende voorgangers en leiders, later ook met Arabische christenen.
Howard Bass, voorganger van de gemeente Nachalat Yeshua en ook lid van het organisatiecomité van SAYF, geeft aan dat ‘het altijd goed is om als broeders in eenheid samen te komen, omdat we redding hebben ontvangen door de rechtvaardige goedheid van de ene ware God.’
Hij hoopt dat de oproep tot gebed en verootmoediging weerklank zal vinden onder de leiders van de gemeenten en ook in de gemeenten. De voorganger wijst hierbij op 2 Kronieken 7, woorden van de Heere tot Zijn volk: ‘Als Mijn volk, waarover Mijn Naam is uitgeroepen, in ootmoed buigt en bidt, en zij Mijn aangezicht zoeken, en zij zich bekeren van hun slechte wegen, zal Ik vanuit de hemel horen, hun zonden vergeven en hun land genezen’ (vers 14).
“Het beste wat we in onze situatie kunnen doen, is het Woord van de Heere gehoorzamen door samen te komen en Hem om Zijn ingrijpen te smeken in gebed en lofprijzing. Als we eensgezind samen in gebed gaan en voor Hem buigen en vergeving vragen voor onszelf en voor ons volk, dan zal Hij antwoorden.”
Vergeving en vrede
Messias-belijdende Joden en Arabische christenen kwamen tot het besef: alleen gebed, verootmoediging, schuldbelijdenis, ja, alleen de Heere kan ons nog redden. Leiders van verschillende groepen gelovigen – Hebreeuws, Arabisch, Russisch, Ethiopisch - kwamen de afgelopen weken samen. Er vond verzoening plaats aan de voet van het kruis. Arabische christenen beleden schuld aan Joodse gelovigen, andersom gebeurde hetzelfde. Ze schonken elkaar vergeving en ontvingen vergeving van de Heere in hun hart. Dit is echte vrede, shalom!
Dit is zo’n hoopvolle ontwikkeling. God heeft de moeilijkheden van het afgelopen jaar gebruikt om Zijn volk tot het inzicht te brengen dat alleen Hij hen kan redden. Ook legde Hij het verlangen in hun hart om de weg te gaan die Hij wijst in Zijn Woord.
Voorganger Saleem Shalash, van de King Church in Nazareth, vertelt dat hij veel Joodse vrienden heeft. Hij merkt op: “We moeten elkaar liefhebben, we moeten samen opstaan tegen geweld. Er is zoveel haat, er zijn onschuldige mensen gestorven. Dit is de satan, die probeert families kapot te maken en de relatie tussen Arabieren en Joden te vernietigen.”
Daniel Yahav, predikant van de gemeente Peniel in Tiberias, stelt: “Israël staat tegenover grote beproevingen en gevaren. Bid voor de redding van het volk Israël,” vraagt hij nadrukkelijk ook aan christenen wereldwijd.
Eitan Shishkoff, oprichter van de gemeente Tents of Mercy, die recent ook bij zo’n samenkomst aanwezig was, stelt: “Verklaringen van eenheid en samenwerking zijn niet genoeg. Het is tijd om berouw te tonen in plaats van wrok, genezing in plaats van haat en broederschap in plaats van bloedvergieten.”
Wij voelen ons verbonden met onze Joodse en Arabische broeders en zusters in het geloof in de Heere Jezus. We blijven met hen bidden om de vrede voor Jeruzalem.
Johannes 17:21 komt mij in gedachten: ‘…opdat zij allen één zullen zijn, zoals U, Vader in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons één zullen zijn, opdat de wereld zal geloven dat U Mij gezonden hebt.’
Dirk van Genderen
Eerst waren er de coronacrisis en de politieke crisis, daarna braken de gevechten uit tussen Hamas en Israël, waardoor de spanningen in de Israëlische samenleving hoog opliepen. Arabische Israëliërs vielen Joden aan en andersom gebeurde hetzelfde. Winkels werden geplunderd, synagogen in brand gestoken, huizen en bezittingen vernield. Buren die al jaren in vrede samen leefden, vielen elkaar nu aan. Er was blinde haat ontstaan, een potentieel ernstige bedreiging voor het voortbestaan van de staat Israël.
Toen het nationale comité ‘Sitting at Yeshua’s Feet’ (SAYF; in het Nederlands: Zittend aan Jezus’ voeten), bestaande uit Hebreeuws- en Arabisch sprekende voorgangers – zag dat de situatie in het land zo fors uit de hand begon te lopen, riep SAYF leiders van tientallen gemeenten op om samen te komen voor gebed, verootmoediging en verzoening.
Gezamenlijke verklaring
Ook werd een unieke, gezamenlijke verklaring uitgegeven. Op een moment dat Arabieren en Joden letterlijk met elkaar op de vuist gingen, reikten Joodse en Arabische gelovigen in nederigheid elkaar de hand. Wat een getuigenis! Ze schreven onder meer: “Wij verklaren dat we verenigd zijn in broederlijke liefde, die is geworteld in ons geloof en is gebaseerd op de Schriften van het Oude en het Nieuwe Testament. Zoals is geschreven in Johannes 13:34 en 35: ‘Een nieuw gebod geef Ik u, namelijk dat u elkaar liefhebt; zoals Ik u liefgehad heb, moet u elkaar liefhebben. Hierdoor zullen allen inzien dat u Mijn discipelen bent; als u liefde onder elkaar hebt.’
We doen een beroep op al onze broeders en zusters die in Jezus onze Heere geloven, om praktisch onze eenheid in Christus Jezus tot uitdrukking te brengen, in liefde, in wederzijdse hulp en standvastigheid, en de confrontatie aan te gaan met de krachten van satan die vol haat zijn. Dit alles omdat we geroepen zijn om ambassadeurs van de Heere te zijn, zodat de naam van God glorie zal ontvangen en Zijn Zoon Jezus Christus, onze Heere, verheerlijkt zal worden, zowel in ons land als in de wereld.
Onze gebeden zijn dat de strijd en vijandigheid zullen ophouden en dat de vrede van God zal heersen in ons land en onder onze buren: want Hij is onze vrede, Die ons beiden één heeft gemaakt en in Zijn vlees de scheidsmuur van vijandigheid heeft afgebroken (naar Efeze 2:14 en 15).”
Groep gelovigen groeit
De groep gelovigen in Israël is nog gering, maar groeit. Het aantal Messias-belijdende Joden wordt momenteel geschat op tussen de 20.000 en 30.000. Van de Arabische inwoners van Israël is waarschijnlijk maximaal 2 procent christen, van wie enkele duizenden als evangelische christenen worden gezien.
Voorgangers en leiders van gemeenten in Israël waren al gewend om elkaar te spreken op de jaarlijkse tweedaagse bijeenkomsten van SAYF, om elkaar te ontmoeten aan de voeten van de Heere Jezus, en tijd door te brengen in gebed en bezinning. De eerste bijeenkomst vond plaats in het jaar 2000, toen nog alleen met Joodse Messias-belijdende voorgangers en leiders, later ook met Arabische christenen.
Howard Bass, voorganger van de gemeente Nachalat Yeshua en ook lid van het organisatiecomité van SAYF, geeft aan dat ‘het altijd goed is om als broeders in eenheid samen te komen, omdat we redding hebben ontvangen door de rechtvaardige goedheid van de ene ware God.’
Hij hoopt dat de oproep tot gebed en verootmoediging weerklank zal vinden onder de leiders van de gemeenten en ook in de gemeenten. De voorganger wijst hierbij op 2 Kronieken 7, woorden van de Heere tot Zijn volk: ‘Als Mijn volk, waarover Mijn Naam is uitgeroepen, in ootmoed buigt en bidt, en zij Mijn aangezicht zoeken, en zij zich bekeren van hun slechte wegen, zal Ik vanuit de hemel horen, hun zonden vergeven en hun land genezen’ (vers 14).
“Het beste wat we in onze situatie kunnen doen, is het Woord van de Heere gehoorzamen door samen te komen en Hem om Zijn ingrijpen te smeken in gebed en lofprijzing. Als we eensgezind samen in gebed gaan en voor Hem buigen en vergeving vragen voor onszelf en voor ons volk, dan zal Hij antwoorden.”
Vergeving en vrede
Messias-belijdende Joden en Arabische christenen kwamen tot het besef: alleen gebed, verootmoediging, schuldbelijdenis, ja, alleen de Heere kan ons nog redden. Leiders van verschillende groepen gelovigen – Hebreeuws, Arabisch, Russisch, Ethiopisch - kwamen de afgelopen weken samen. Er vond verzoening plaats aan de voet van het kruis. Arabische christenen beleden schuld aan Joodse gelovigen, andersom gebeurde hetzelfde. Ze schonken elkaar vergeving en ontvingen vergeving van de Heere in hun hart. Dit is echte vrede, shalom!
Dit is zo’n hoopvolle ontwikkeling. God heeft de moeilijkheden van het afgelopen jaar gebruikt om Zijn volk tot het inzicht te brengen dat alleen Hij hen kan redden. Ook legde Hij het verlangen in hun hart om de weg te gaan die Hij wijst in Zijn Woord.
Voorganger Saleem Shalash, van de King Church in Nazareth, vertelt dat hij veel Joodse vrienden heeft. Hij merkt op: “We moeten elkaar liefhebben, we moeten samen opstaan tegen geweld. Er is zoveel haat, er zijn onschuldige mensen gestorven. Dit is de satan, die probeert families kapot te maken en de relatie tussen Arabieren en Joden te vernietigen.”
Daniel Yahav, predikant van de gemeente Peniel in Tiberias, stelt: “Israël staat tegenover grote beproevingen en gevaren. Bid voor de redding van het volk Israël,” vraagt hij nadrukkelijk ook aan christenen wereldwijd.
Eitan Shishkoff, oprichter van de gemeente Tents of Mercy, die recent ook bij zo’n samenkomst aanwezig was, stelt: “Verklaringen van eenheid en samenwerking zijn niet genoeg. Het is tijd om berouw te tonen in plaats van wrok, genezing in plaats van haat en broederschap in plaats van bloedvergieten.”
Wij voelen ons verbonden met onze Joodse en Arabische broeders en zusters in het geloof in de Heere Jezus. We blijven met hen bidden om de vrede voor Jeruzalem.
Johannes 17:21 komt mij in gedachten: ‘…opdat zij allen één zullen zijn, zoals U, Vader in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons één zullen zijn, opdat de wereld zal geloven dat U Mij gezonden hebt.’
Dirk van Genderen
