Een wereld vol onbegrip
Joop Schotanus • 77 - 2001/02 • Uitgave: 14
Met de terroristische aanval op Amerika’s grondgebied is er aan de serie van aanslagen weer een afgrijselijke aanslag toegevoegd. Het geweld blijft doorgaan. Er staan twee werelden radicaal tegenover elkaar. Hadden we ooit gedacht dat we er met goede objectieve informatie uit zouden komen, dan zijn we die illusie ondertussen wel kwijt. Die objectiviteit geeft niet de doorslag, maar een door gevoelens beheerste interpretatie van allerlei objectieve gegevens en ervaringen. Die verkeerde uitleg heeft ondertussen natuurlijk ook weer te maken met een verdraaiing van de feiten.
VERDRAAING VAN FEITEN
Als Israël aangewezen wordt als de grote agressor dan bewijst haar geschiedenis toch wel het tegendeel. Hoe vaak is Israël (toegegeven: soms onder druk van de wereldopinie) niet de tweede mijl gegaan. Hoe zorgvuldig gaat zij (overigens evenals Amerika) om met het uitzoeken van haar doelen om te voorkomen dat onschuldige burgers getroffen zouden worden. Als er daarbij wel eens iets mis is gegaan dan zijn dat incidenten. Zo ver de hemel van de aarde verwijderd is zo ver ligt bij hen ook de gedachte vandaan om bijvoorbeeld een bus met Palestijnse schoolkinderen aan te vallen. Als er op 31 augustus een wereldconferentie in Durban gehouden wordt dan staan niet de Palestijnen (de Hitlervereerders) op het programma als racisten, maar - wie kan het geloven - de Israëliërs.
In 2000 deed de toenmalige premier Barak een vergaand (te vergaand?) voorstel aan Arafat, waarbij zelfs de deling van Jeruzalem niet onbespreekbaar was. Arafat koos voor de Aksa-intifada, met als gevolg dood en verderf. Wie moet er nu aangeklaagd worden? Wie zou er in de Scheveningse gevangenis moeten zitten? Wie zou er voor het Haagse wereldtribunaal moeten verschijnen?
VERGOEILIJKING AANSLAG
In het programma standpunt-NL van de NCRV, waarin luisteraars in een paar zinnen op een stelling kunnen reageren kwam een in Nederland wonende mohammedaan vertellen dat men best begrip mocht hebben voor de aanslag. Als er dan bij gezegd wordt dat de Palestijnen dit soort aanvallen dagelijks van de Israëliërs mee moeten maken, dan blijkt dat men de feitelijke verhoudingen totaal uit het oog verloren heeft. Als men achter deze gruwelijke aanslag staat dan is men in wezen mede schuldig aan een dergelijk gebeuren. Het is een belediging van onze rechtstaat waarvan men deel uitmaakt. Dat geldt natuurlijk in het bijzonder ook voor hen die de straat op zijn gegaan om het gebeuren in Amerika te bejubelen. Dit is toch een aantasting van elke rechtsnorm. Er is in de verste verte geen vergelijking mogelijk met het uitschakelen van Palestijnse terroristen vanwege veiligheidsbelang van Israël en het doden van duizenden onschuldige burgers. De aanval van Israël in Nablus en elders had als doel om moordenaars uit te schakelen. Zelfs de Wereldraad van
Kerken verliest de juiste verhoudingen uit het oog en het is natuurlijk historisch volkomen onterecht om Israël als bezetter van Judea te zien. De Wereldraad van Kerken zou beter moeten weten. Ook in haar standpunt ligt de kiem van onjuiste stellingnamen.
VERGELIJKING
De tegenstelling tussen democratie en dictatuur laat haast geen ruimte voor een mogelijke oplossing. Het is de dictatuur van een godsdienst waarbij de aanhangers zich helemaal vereenzelvigen met het gelijk van de (sharia) regeringen in moslimlanden tegenover een democratie. Bij de mohammedaanse dictatuur is alles geoorloofd als het hun godsdienst maar ten goede komt. Zelfs liegen, bedriegen en stelen behoort tot de Islamitische regeringscultuur. Als we dat vergelijken met het zuivere bijbelse christendom (niet dat van de Middeleeuwse geschiedenis), dan ontdekken we een wereld van verschil. Onze God, die zich in Christus geopenbaard heeft, is zo anders dan de Allah van de mohammedanen. Een god die hemelse beloningen uitreikt voor het (massaal) doden van (onschuldige) mensen kent de Bijbel niet en is in absolute strijd met het liefhebben van de naaste.
ONS UITZICHT OP DE OPLOSSING
God Zelf zal de uiteindelijke oplossing brengen in de verhoudingen tussen de volkeren. Ook als het gaat in de strijd om Jeruzalem en de tempelberg. De enige finale oplossing voor deze wereld is niet de democratie of de mohammedaanse dictatuur, maar de Christusregering. Die zal de vrede voor Jeruzalem en voor de wereld brengen. Moge de Gemeente van Christus haar roeping en opdracht voor Israël en deze wereld tot die tijd verstaan.
Joop Schotanus
VERDRAAING VAN FEITEN
Als Israël aangewezen wordt als de grote agressor dan bewijst haar geschiedenis toch wel het tegendeel. Hoe vaak is Israël (toegegeven: soms onder druk van de wereldopinie) niet de tweede mijl gegaan. Hoe zorgvuldig gaat zij (overigens evenals Amerika) om met het uitzoeken van haar doelen om te voorkomen dat onschuldige burgers getroffen zouden worden. Als er daarbij wel eens iets mis is gegaan dan zijn dat incidenten. Zo ver de hemel van de aarde verwijderd is zo ver ligt bij hen ook de gedachte vandaan om bijvoorbeeld een bus met Palestijnse schoolkinderen aan te vallen. Als er op 31 augustus een wereldconferentie in Durban gehouden wordt dan staan niet de Palestijnen (de Hitlervereerders) op het programma als racisten, maar - wie kan het geloven - de Israëliërs.
In 2000 deed de toenmalige premier Barak een vergaand (te vergaand?) voorstel aan Arafat, waarbij zelfs de deling van Jeruzalem niet onbespreekbaar was. Arafat koos voor de Aksa-intifada, met als gevolg dood en verderf. Wie moet er nu aangeklaagd worden? Wie zou er in de Scheveningse gevangenis moeten zitten? Wie zou er voor het Haagse wereldtribunaal moeten verschijnen?
VERGOEILIJKING AANSLAG
In het programma standpunt-NL van de NCRV, waarin luisteraars in een paar zinnen op een stelling kunnen reageren kwam een in Nederland wonende mohammedaan vertellen dat men best begrip mocht hebben voor de aanslag. Als er dan bij gezegd wordt dat de Palestijnen dit soort aanvallen dagelijks van de Israëliërs mee moeten maken, dan blijkt dat men de feitelijke verhoudingen totaal uit het oog verloren heeft. Als men achter deze gruwelijke aanslag staat dan is men in wezen mede schuldig aan een dergelijk gebeuren. Het is een belediging van onze rechtstaat waarvan men deel uitmaakt. Dat geldt natuurlijk in het bijzonder ook voor hen die de straat op zijn gegaan om het gebeuren in Amerika te bejubelen. Dit is toch een aantasting van elke rechtsnorm. Er is in de verste verte geen vergelijking mogelijk met het uitschakelen van Palestijnse terroristen vanwege veiligheidsbelang van Israël en het doden van duizenden onschuldige burgers. De aanval van Israël in Nablus en elders had als doel om moordenaars uit te schakelen. Zelfs de Wereldraad van
Kerken verliest de juiste verhoudingen uit het oog en het is natuurlijk historisch volkomen onterecht om Israël als bezetter van Judea te zien. De Wereldraad van Kerken zou beter moeten weten. Ook in haar standpunt ligt de kiem van onjuiste stellingnamen.
VERGELIJKING
De tegenstelling tussen democratie en dictatuur laat haast geen ruimte voor een mogelijke oplossing. Het is de dictatuur van een godsdienst waarbij de aanhangers zich helemaal vereenzelvigen met het gelijk van de (sharia) regeringen in moslimlanden tegenover een democratie. Bij de mohammedaanse dictatuur is alles geoorloofd als het hun godsdienst maar ten goede komt. Zelfs liegen, bedriegen en stelen behoort tot de Islamitische regeringscultuur. Als we dat vergelijken met het zuivere bijbelse christendom (niet dat van de Middeleeuwse geschiedenis), dan ontdekken we een wereld van verschil. Onze God, die zich in Christus geopenbaard heeft, is zo anders dan de Allah van de mohammedanen. Een god die hemelse beloningen uitreikt voor het (massaal) doden van (onschuldige) mensen kent de Bijbel niet en is in absolute strijd met het liefhebben van de naaste.
ONS UITZICHT OP DE OPLOSSING
God Zelf zal de uiteindelijke oplossing brengen in de verhoudingen tussen de volkeren. Ook als het gaat in de strijd om Jeruzalem en de tempelberg. De enige finale oplossing voor deze wereld is niet de democratie of de mohammedaanse dictatuur, maar de Christusregering. Die zal de vrede voor Jeruzalem en voor de wereld brengen. Moge de Gemeente van Christus haar roeping en opdracht voor Israël en deze wereld tot die tijd verstaan.
Joop Schotanus
