Een vader klaagt aan
Feike ter Velde • 76 - 2000/01 • Uitgave: 4
- Dramatische toespraak -
In het Amerikaanse stadje Littleton, Colorado, voltrok zich vorig jaar een enorm drama. Twee jongens van 16 jaar trokken, schietend met automatische wapens, een schoolgebouw binnen en doodden twaalf kinderen en een onderwijzeres. Ze hadden het allemaal gezien in een film, waarin hun 'helden' ditzelfde deden. De twee jongens kleedden zich identiek als zij en zaaiden dood en verderf in de school.
Onlangs sprak een vader van één van de omgekomen kinderen - daartoe uitgenodigd - tot een comité van het Amerikaanse ministerie van Justitie. Het werd een dramatische redevoering. maar het werd niet zo positief ontvangen. omdat het politiek niet in hun straatje paste. De vader, Darrel Scott, legde pijnlijk de vinger bij de zere plek in de verdorven Amerikaanse samenleving. Hier een stukje uit zijn toespraak:
"Sinds de zondeval is er goed en kwaad in de harten van mannen en vrouwen. De kiemen van dood en geweld zitten in ons allemaal. De dood van mijn lieve dochter. Rachel Jop Scott. en de dood van haar moedige onderwijzeres, tesamen met de andere elf kinderen. mag niet in de vergetelheid geraken. Hun bloed roept om antwoorden. De eerste daad van geweld vond plaats tussen Kain en Abel. Niet de omgeving, niet de club waar hij toe behoorde, maar Kain zelf was de moordenaar. In zijn hart lagen de motieven ertoe. In de eerste dagen na de moordaanslag op de schoolkinderen stond onze overheid echter onmiddellijk klaar om de schuldige aan te wijzen, namelijk de National Club Association. Ik ben er geen lid van, ook niet van een jachtvereniging; ik heb zelf geen wapen in huis. Ik ben hier niet als vertegenwoordiger van welke club dan ook, maar zij zijn niet verantwoordelijk voor de dood van mijn dochter en de anderen. Daarom geloof ik ook niet dat deze organisaties behoeven te worden verdedigd. Vandaag ben ik hier om te verklaren dat het moorddrama van Littleton niet alleen een tragedie is. maar ook een geestelijk gebeuren, dat ons ertoe dwingt, om de ware schuldigen te vinden. Veel van de schuld ligt hier, in deze zaal! Achter uw beschuldigende vingers staan de Ware schuldigen. Ik heb enkele dagen geleden een gedicht geschreven om mijn gevoelens onder woorden te brengen. Ik schreef dit vóórdat ik wist dat ik hier zou spreken:
Uw wetten gaan voorbij aan onze diepste nood, uw woorden zijn van lucht. U hebt ons beroofd van onze erfenis, u verbood het schoolgebed. Nu vullen geweerschoten onze klaslokalen en sterven kostbare kinderen. U zoekt de antwoorden overal en vraagt zich af Waarom?'. U maakt veel wetten met uw geloof in de wetgeving. Maar u schijnt niet te kunnen begrijpen, dat we God zelf nodig hebben.
Mensen zijn drievuldige wezens, we zijn lichaam, ziel en geest. Als we een derde deel van onszelf weigeren te erkennen, scheppen we een innerlijke leegte. die plaats biedt voor kwaad, vooroordeel, haat en stinkende verwoesting. Ons onderwijssysteem had ook altijd geestelijke dimensies. Veel van onze grote universiteiten begonnen ooit als christelijke en theologische instituten. Dat is een historisch feit.
Wat is er met ons als natie gebeurd? We hebben geweigerd God de eer te geven, zodat geweld en haat open deuren vonden. Nu dit tragisch zichtbaar wordt staat u direct klaar een zondebok aan te wijzen. Onmiddellijk worden er nieuwe wetsvoorstellen gedaan, die mensen beperken in hun vrijheden. Maar die beperkingen hebben we niet nodig.
Eric en Dylan (de twee moordenaars, ftv) zouden zich niet door een veiligheidspoortje hebben laten tegenhouden. Geen wet over wapenvergunningen kan mensen stoppen die maandenlang een massamoord in hun geest hebben voorbereid. De ware schurk ligt diep in het hart van een mens. De politicus uithangen en nieuwe wetten bedenken geven geen antwoord. Jonge mensen in onze samenleving hebben de sleutel. Er is een geestelijk ontwaken in ons land onder jongeren. Dat niet kan worden uitgedoofd.
We hebben geen behoefte aan meer religie. We hebben geen behoefte aan meer televisiedominees, die hun religieuze drek over ons uitspugen, terwijl aan de echte nood wordt voorbij gegaan. We hebben een veranderd hart nodig. Een nederig erkennen, dat deze natie was gegrond op het eenvoudige vertrouwen op God.
Toen mijn zoon Graig onder de tafel lag in de schoolbibliotheek en zag hoe zijn twee vrienden voor zijn ogen werden vermoord, toen heeft hij daar, in de school, gebeden! Ik daag elke wet en elke politicus uit om hem dat recht af te nemen! Ik daag ook elke jongere in Amerika, en in heel de wereld. uit zich te realiseren, dat op 20 april 1999 in de Columbine High School, in Littleton, het gebed in de school is teruggekomen.
Laat de vele gebeden van deze leerlingen niet tevergeefs zijn. Durf het derde millennium in te gaan met een heilige afwijzing van wetgeving. Die ingaat tegen het door God gegeven recht om met Hem te spreken.
Tot u allen, die de schuldigen elders zoeken, zeg ik : Durf uw eigen hart te onderzoeken, voordat u de eerste steen gooit. De dood van mijn dochter zal niet tevergeefs blijken. De jongeren in dit land zullen dat voorkomen. Doet u, wat de media hebben nagelaten. en laat iedereen deze oproep horen".
Feike ter Velde
In het Amerikaanse stadje Littleton, Colorado, voltrok zich vorig jaar een enorm drama. Twee jongens van 16 jaar trokken, schietend met automatische wapens, een schoolgebouw binnen en doodden twaalf kinderen en een onderwijzeres. Ze hadden het allemaal gezien in een film, waarin hun 'helden' ditzelfde deden. De twee jongens kleedden zich identiek als zij en zaaiden dood en verderf in de school.
Onlangs sprak een vader van één van de omgekomen kinderen - daartoe uitgenodigd - tot een comité van het Amerikaanse ministerie van Justitie. Het werd een dramatische redevoering. maar het werd niet zo positief ontvangen. omdat het politiek niet in hun straatje paste. De vader, Darrel Scott, legde pijnlijk de vinger bij de zere plek in de verdorven Amerikaanse samenleving. Hier een stukje uit zijn toespraak:
"Sinds de zondeval is er goed en kwaad in de harten van mannen en vrouwen. De kiemen van dood en geweld zitten in ons allemaal. De dood van mijn lieve dochter. Rachel Jop Scott. en de dood van haar moedige onderwijzeres, tesamen met de andere elf kinderen. mag niet in de vergetelheid geraken. Hun bloed roept om antwoorden. De eerste daad van geweld vond plaats tussen Kain en Abel. Niet de omgeving, niet de club waar hij toe behoorde, maar Kain zelf was de moordenaar. In zijn hart lagen de motieven ertoe. In de eerste dagen na de moordaanslag op de schoolkinderen stond onze overheid echter onmiddellijk klaar om de schuldige aan te wijzen, namelijk de National Club Association. Ik ben er geen lid van, ook niet van een jachtvereniging; ik heb zelf geen wapen in huis. Ik ben hier niet als vertegenwoordiger van welke club dan ook, maar zij zijn niet verantwoordelijk voor de dood van mijn dochter en de anderen. Daarom geloof ik ook niet dat deze organisaties behoeven te worden verdedigd. Vandaag ben ik hier om te verklaren dat het moorddrama van Littleton niet alleen een tragedie is. maar ook een geestelijk gebeuren, dat ons ertoe dwingt, om de ware schuldigen te vinden. Veel van de schuld ligt hier, in deze zaal! Achter uw beschuldigende vingers staan de Ware schuldigen. Ik heb enkele dagen geleden een gedicht geschreven om mijn gevoelens onder woorden te brengen. Ik schreef dit vóórdat ik wist dat ik hier zou spreken:
Uw wetten gaan voorbij aan onze diepste nood, uw woorden zijn van lucht. U hebt ons beroofd van onze erfenis, u verbood het schoolgebed. Nu vullen geweerschoten onze klaslokalen en sterven kostbare kinderen. U zoekt de antwoorden overal en vraagt zich af Waarom?'. U maakt veel wetten met uw geloof in de wetgeving. Maar u schijnt niet te kunnen begrijpen, dat we God zelf nodig hebben.
Mensen zijn drievuldige wezens, we zijn lichaam, ziel en geest. Als we een derde deel van onszelf weigeren te erkennen, scheppen we een innerlijke leegte. die plaats biedt voor kwaad, vooroordeel, haat en stinkende verwoesting. Ons onderwijssysteem had ook altijd geestelijke dimensies. Veel van onze grote universiteiten begonnen ooit als christelijke en theologische instituten. Dat is een historisch feit.
Wat is er met ons als natie gebeurd? We hebben geweigerd God de eer te geven, zodat geweld en haat open deuren vonden. Nu dit tragisch zichtbaar wordt staat u direct klaar een zondebok aan te wijzen. Onmiddellijk worden er nieuwe wetsvoorstellen gedaan, die mensen beperken in hun vrijheden. Maar die beperkingen hebben we niet nodig.
Eric en Dylan (de twee moordenaars, ftv) zouden zich niet door een veiligheidspoortje hebben laten tegenhouden. Geen wet over wapenvergunningen kan mensen stoppen die maandenlang een massamoord in hun geest hebben voorbereid. De ware schurk ligt diep in het hart van een mens. De politicus uithangen en nieuwe wetten bedenken geven geen antwoord. Jonge mensen in onze samenleving hebben de sleutel. Er is een geestelijk ontwaken in ons land onder jongeren. Dat niet kan worden uitgedoofd.
We hebben geen behoefte aan meer religie. We hebben geen behoefte aan meer televisiedominees, die hun religieuze drek over ons uitspugen, terwijl aan de echte nood wordt voorbij gegaan. We hebben een veranderd hart nodig. Een nederig erkennen, dat deze natie was gegrond op het eenvoudige vertrouwen op God.
Toen mijn zoon Graig onder de tafel lag in de schoolbibliotheek en zag hoe zijn twee vrienden voor zijn ogen werden vermoord, toen heeft hij daar, in de school, gebeden! Ik daag elke wet en elke politicus uit om hem dat recht af te nemen! Ik daag ook elke jongere in Amerika, en in heel de wereld. uit zich te realiseren, dat op 20 april 1999 in de Columbine High School, in Littleton, het gebed in de school is teruggekomen.
Laat de vele gebeden van deze leerlingen niet tevergeefs zijn. Durf het derde millennium in te gaan met een heilige afwijzing van wetgeving. Die ingaat tegen het door God gegeven recht om met Hem te spreken.
Tot u allen, die de schuldigen elders zoeken, zeg ik : Durf uw eigen hart te onderzoeken, voordat u de eerste steen gooit. De dood van mijn dochter zal niet tevergeefs blijken. De jongeren in dit land zullen dat voorkomen. Doet u, wat de media hebben nagelaten. en laat iedereen deze oproep horen".
Feike ter Velde
