Een scenario voor oorlog!
Feike ter Velde • 91 - 2015 • Uitgave: 23
Het klonk in niet mis te verstane woorden: “This is the Chinese Marine. Get out of here, immediately!” (“Dit is de Chinese Marine. Gaat u hier onmiddellijk weg!”) Op de radio van een Amerikaans verkenningsvliegtuig boven de Zuid-Chinese Zee sprak een Chinese marineofficier dreigende woorden.
Het ging niet om Chinees territoriaal gebied in dat luchtruim, althans volgens de internationale gegevens. Maar China geeft daar vandaag een eigen uitleg aan: Dit is Chinees gebied, hier vaart de Chinese vloot en de Chinese kustwacht en hier vliegen Chinese gevechtsvliegtuigen. Grote gebieden met tal van eilanden in zee worden door China geclaimd. De Filippijnen, Maleisië, Taiwan en Brunei maken allemaal aanspraak op deze eilanden of delen ervan. De bodemschatten – met name olie en gas – van de Spratly-eilanden zijn mede de oorzaak van China’s expansiedrift.
‘Dit gebied hoort bij China’
China’s eerste vliegdekschip vaart er al rond, uitgerust met de modernste apparatuur, raketlanceringssystemen en communicatie- en bewakingsapparatuur. Ook luchtafweergeschut moet de vijand overtuigen dat het China ernst is: dit gebied hoort bij China. Er worden kunstmatige eilanden gebouwd om de territoriale aanspraken kracht bij te zetten; daarop worden havens aangelegd en ook start- en landingsbanen gebouwd. Amerikaanse satellietbeelden tonen de ernst van de situatie aan. China tart daarmee alle internationale afspraken.
Landen in Zuidoost-Azië, maar vooral ook de Verenigde Staten, hebben zich in duidelijke bewoordingen uitgesproken over deze dreigende ontwikkelingen voor heel Zuidoost-Azië. Europa zwijgt en heeft de handen vol aan het vluchtelingenprobleem. China zit aan tafel om samen met andere atoommachten de nucleaire overeenkomst met Iran te ondertekenen, terwijl de regering haar eigen handtekeningen onder internationale verdragen over grenzen en territorium negeert. Het Chinese leger wijst alle internationale kritiek van de hand.
China blijft provoceren
Ook met Japan dreigde het conflict over de Zuid-Chinese zee te escaleren. Japanse oorlogsvliegtuigen vliegen regelmatig over het door China geclaimde luchtruim. Japan eist eveneens enkele eilanden op en vindt dat het gebied strategisch is als internationale vaarroute. In 2013 zijn de twee landen voorlopig een adempauze overeengekomen om de spanning niet verder te laten oplopen.
China blijft echter provoceren, met de verdere militaire opbouw in het gebied. Daarom schroeft Japan zijn defensiebudget tot grotere hoogte op; dit jaar zo’n vijfendertig miljard euro. Maar China geeft driemaal zo veel uit. Amerika blijft volledige vrije toegang eisen van China en doet pogingen Beijing tot andere gedachte te brengen, echter zonder resultaat.
Het sluimerende conflict, waarbij ook Indonesië betrokken is, biedt het scenario voor een grote oorlog in het Verre Oosten.
Feike ter Velde
Volgende week is er een studiedag over ‘De dreiging uit het Oosten’. Daar spreken Feike ter Velde, Emerson Vermaat en Jan van Benthem over het Verre Oosten, het einde van de Westerse dominantie en de gevolgen voor het Midden-Oosten.
Deze studiedag is volgeboekt.
Het ging niet om Chinees territoriaal gebied in dat luchtruim, althans volgens de internationale gegevens. Maar China geeft daar vandaag een eigen uitleg aan: Dit is Chinees gebied, hier vaart de Chinese vloot en de Chinese kustwacht en hier vliegen Chinese gevechtsvliegtuigen. Grote gebieden met tal van eilanden in zee worden door China geclaimd. De Filippijnen, Maleisië, Taiwan en Brunei maken allemaal aanspraak op deze eilanden of delen ervan. De bodemschatten – met name olie en gas – van de Spratly-eilanden zijn mede de oorzaak van China’s expansiedrift.
‘Dit gebied hoort bij China’
China’s eerste vliegdekschip vaart er al rond, uitgerust met de modernste apparatuur, raketlanceringssystemen en communicatie- en bewakingsapparatuur. Ook luchtafweergeschut moet de vijand overtuigen dat het China ernst is: dit gebied hoort bij China. Er worden kunstmatige eilanden gebouwd om de territoriale aanspraken kracht bij te zetten; daarop worden havens aangelegd en ook start- en landingsbanen gebouwd. Amerikaanse satellietbeelden tonen de ernst van de situatie aan. China tart daarmee alle internationale afspraken.
Landen in Zuidoost-Azië, maar vooral ook de Verenigde Staten, hebben zich in duidelijke bewoordingen uitgesproken over deze dreigende ontwikkelingen voor heel Zuidoost-Azië. Europa zwijgt en heeft de handen vol aan het vluchtelingenprobleem. China zit aan tafel om samen met andere atoommachten de nucleaire overeenkomst met Iran te ondertekenen, terwijl de regering haar eigen handtekeningen onder internationale verdragen over grenzen en territorium negeert. Het Chinese leger wijst alle internationale kritiek van de hand.
China blijft provoceren
Ook met Japan dreigde het conflict over de Zuid-Chinese zee te escaleren. Japanse oorlogsvliegtuigen vliegen regelmatig over het door China geclaimde luchtruim. Japan eist eveneens enkele eilanden op en vindt dat het gebied strategisch is als internationale vaarroute. In 2013 zijn de twee landen voorlopig een adempauze overeengekomen om de spanning niet verder te laten oplopen.
China blijft echter provoceren, met de verdere militaire opbouw in het gebied. Daarom schroeft Japan zijn defensiebudget tot grotere hoogte op; dit jaar zo’n vijfendertig miljard euro. Maar China geeft driemaal zo veel uit. Amerika blijft volledige vrije toegang eisen van China en doet pogingen Beijing tot andere gedachte te brengen, echter zonder resultaat.
Het sluimerende conflict, waarbij ook Indonesië betrokken is, biedt het scenario voor een grote oorlog in het Verre Oosten.
Feike ter Velde
Volgende week is er een studiedag over ‘De dreiging uit het Oosten’. Daar spreken Feike ter Velde, Emerson Vermaat en Jan van Benthem over het Verre Oosten, het einde van de Westerse dominantie en de gevolgen voor het Midden-Oosten.
Deze studiedag is volgeboekt.
