Een nieuwe aanval
Jan van Barneveld • 80 - 2004/05 • Uitgave: 17
Een nieuwe aanval
Ware het niet de HERE, die met ons was,toen mensen tegen ons opstonden, dan hadden zij ons levend verslonden (Psalm 124:2,3).
Zij hebben mij ten zeerste benauwd van mijn jeugd aan, maar zij hebben mij niet overmocht ...de HERE, die rechtvaardig is, heeft doorgehouwen de touwen der goddelozen (Psalm 129:2,4).
Vanaf de geboorte, nu ongeveer 3.500 jaar geleden, is Israël in levensgevaar. De eerste aanvallen kwamen van Farao en de Egyptenaren. Toen overvielen de Amalekieten het jonge volk. In en om het Beloofde Land waren machtige volken erop uit Israël te vernietigen. In de tijd van de Richters was Israël voortdurend in levensgevaar. Toen kwam, in de 8e eeuw voor onze jaartelling Assyrië en daarna, 136 jaar later, Nebukadnezar van Babel, die Israël wilden verslinden. Daarna waren het de Perzen, de Grieken en vervolgens de Romeinen, die het Joodse volk en het Joodse geloof trachtten uit te roeien. Alle volken die hen benauwden zijn er niet meer. Maar am Yisrael chai, het volk Israël leeft! De geschiedenis van jodenvervolgingen ging toen 1900 jaar lang onafgebroken door. Clifford May, de voorzitter van de Stichting voor de Verdediging van Democratieën, onthult dat nu voorbereidingen worden getroffen voor de volgende aanval op Israël. We vertaalden grote delen van zijn onthullende artikel.
Volkenmoord onder een dekmantel
In de veertiger jaren liep antisemitisme uit, op de volkenmoord van de Holocaust: Zes miljoen Joden werden verdelgd.
In 1948 bracht antisemitisme vijf Arabische landen ertoe een vernietigingsoorlog tegen Israël te beginnen. Met als doel de Joden in de zee te drijven. In 1967 stonden Egypte, Jordanië, Syrië en Irak klaar om een volgende oorlog tegen Israël te beginnen. De Stem van de Arabieren verkondigde luid en duidelijk hun doel: De vernietiging van Israël. De toenmalige leider van de PLO, Achmed Soekary, voegde hieraan toe: Wij zullen Israël en haar inwoners vernietigen.
Sinds 2000, toen bleek dat de Camp David Akkoorden (Arafat sloeg toen een aanbod van een Palestijnse Staat op 93% van Gaza en de Westbank af) op niets waren uitgelopen, heeft het antisemitisme de vorm aangenomen van zelfmoordaanslagen in de straten, winkels en restaurants van Israël. Abu Mazen, de vroegere premier van de Palestijnse Autoriteit, zei vorige maand nog dat de verantwoordelijke leiders geloofden dat na het doden van 1.000 Israëlis, Israël zou instorten. Inderdaad zijn er nu ongeveer 1.000 Israëlis omgekomen, maar Israël is niet ingestort. Integendeel, Israël heeft aangetoond dat terrorisme verslagen kan worden.
Dus nu neemt de antisemitische volkenmoord een andere vorm aan. Een nieuwe aanval op het bestaan van Israël en het Joodse volk. Half oktober werd deze aanval geopend in een artikel van Michael Tarazi, een Amerikaanse jurist, die als adviseur van de PLO fungeert. Hij komt met de volgende onbeschaamde redenering: Pogingen om Israël door tanks en door terrorisme uit te roeien hebben gefaald. Palestijnse leiders zijn nu gedwongen om de één-staat-oplossing te overwegen. Tarazi doelt op een oud idee van één staat voor Joden en Palestijnen. Wat bedoelt hij? De Palestijnen zijn nu gedwongen om te overwegen het recht te eisen om Israël te overstromen, met mensen die de Israëlis haten en die terroristenorganisaties zoals Hamas, steunen en Israël willen omzetten in een radicale islamitische staat. Als Israël dan weigert een verachte minderheid te worden in hun eigen land, overheerst door mensen die al bijna zestig jaar bezig zijn met pogingen Israël uit te roeien, zal dat aantonen, zo betoogt Michael Tarazi, dat christenen en moslims, de miljoenen Palestijnen in de bezette gebieden, niet welkom zijn in de Joodse staat. Niet welkom de onbeschaamde brutaliteit! Tarazi weet heel goed, maar dat vermeldt hij niet, dat er op deze planeet maar één kleine Joodse staat is. Daarentegen zijn er 22 Arabische staten plus nog eens 50 landen met een moslim meerderheid, die een gebied bestrijken dat groter is dan Europa en de V.S. samen! In die landen zijn Joden, in verschillende gradatie, opvallend niet welkom. Bijvoorbeeld in Jordanië, een betrekkelijk vrij land dat diplomatieke betrekkingen met Israël heeft, is het Joden verboden staatsburger te zijn. (Sinds de stichting van Jordanië in 1922 mogen Joden zich in dat gebied niet vestigen). In Saoedi Arabië mogen geen kerken of synagogen worden gebouwd. Bovendien, ook dat vermeldt Tarazi niet, heeft de helft van de Israëlische Joden hun wortels in landen als Egypte, Jemen, Irak en Iran. Onder felle vervolgingen moesten zij, met achterlating van hun bezittingen, die landen, waar hun families eeuwen hadden gewoond, ontvluchten. Christenen moesten vluchten uit Libanon en uit Bethlehem en Nazareth sinds die steden onder Arafat kwamen. Ook is Tarazi vergeten dat 15% van de Israëlische staatsburgers moslim zijn. Zij genieten in Israël meer vrijheid en rechten dan moslims in andere landen van het Midden Oosten. Stemrecht, godsdienstvrijheid, recht van spreken, kiesrecht en een zetel in het Hooggerechtshof. Bedoeïen en Druzen (Moslims!) dienen in het Israëlische leger en velen hebben hun leven gegeven in de verdediging van hun land. De heer Tarazi is ervan overtuigd dat hij de internationale gemeenschap ervan kan overtuigen dat, als Israël niet bereid blijkt te zijn de deuren te openen voor miljoenen mensen, die geïndoctrineerd zijn te geloven dat het afslachten van Joden een vorm van martelaarschap is, dat het juist de Israëlis zijn die de (godsdienstige) fanatici en onderdrukkers zijn. Er is voor mr.Tarazi een heel eenvoudige manier om te bewijzen dat ik (Clifford May) ongelijk heb. De premier van Israël, Ariel Sharon, heeft toegezegd om alle Joodse nederzettingen uit Gaza weg te halen. Mr. Tarazi zou de Palestijnse Autoriteit moeten adviseren om de Joden in Gaza en op de Westbank hartelijk welkom te heten. Als er dan een Palestijnse staat wordt gesticht dan zouden die Joden daar een kleine minderheid vormen. Veel kleiner dan het percentage moslims in Israël. Zo zal mr. Tarazi kunnen bewijzen dat hij oprecht is als hij zegt dat alle geloven en volken als gelijken samen zouden moeten leven. Maar Tarazi is niet oprecht. Hij wil Gaza en de Westbank Judenrein hebben. Uiteindelijk wil hij heel Israël Jodenvrij maken. Welke middelen daartoe gebruikt worden kan hem niets schelen. Dit is de kwalijke vorm die de antisemitische volkenmoord in 2004 gaat aannemen. Het doel van alle antisemitisme is om uiteindelijk de hele wereld Jodenvrij te maken. De eerste stap is nu, dat de wereld zich bevrijdt van de Joodse staat. Als men dit soort antisemitisch extremisme kan verhullen als een strijd tegen (religieus) fanatisme, of een strijd voor gelijkwaardig burgerschap, of een strijd tegen apartheiden ze kunnen de internationale pers voor deze leugens gebruiken, zullen ze wel gek zijn als ze dat niet doen. Maar mensen als Tarazi zijn niet gek. Ze weten heel goed wat ze doen. Ze hopen alleen dat mensen, zoals mijn lezers, het niet in de gaten hebben voordat het te laat is voor Israël en het Joodse volk.
Michael D.May
De geestelijke kant
De strijd om Israël wordt heviger en neemt wereldwijde vormen aan. Het zijn benauwde tijden voor Israël. Wij weten dat Israël nu, voor de tweede keer de barensweeën van de komende Messias ondergaat. We leven in de tijd van het begin van de weeën (Mattheüs 24:8).
We weten ook dat de HERE hun antisemitische touwen zal doorhouwen (zie Psalm 129:4) en Zich duidelijk zal manifesteren als de God van Israël. En wij, wij steunen Israël in deze zware tijden door onze gebeden, onze liefde en door op te komen voor de waarheid.
drs. Jan van Barneveld
Ware het niet de HERE, die met ons was,toen mensen tegen ons opstonden, dan hadden zij ons levend verslonden (Psalm 124:2,3).
Zij hebben mij ten zeerste benauwd van mijn jeugd aan, maar zij hebben mij niet overmocht ...de HERE, die rechtvaardig is, heeft doorgehouwen de touwen der goddelozen (Psalm 129:2,4).
Vanaf de geboorte, nu ongeveer 3.500 jaar geleden, is Israël in levensgevaar. De eerste aanvallen kwamen van Farao en de Egyptenaren. Toen overvielen de Amalekieten het jonge volk. In en om het Beloofde Land waren machtige volken erop uit Israël te vernietigen. In de tijd van de Richters was Israël voortdurend in levensgevaar. Toen kwam, in de 8e eeuw voor onze jaartelling Assyrië en daarna, 136 jaar later, Nebukadnezar van Babel, die Israël wilden verslinden. Daarna waren het de Perzen, de Grieken en vervolgens de Romeinen, die het Joodse volk en het Joodse geloof trachtten uit te roeien. Alle volken die hen benauwden zijn er niet meer. Maar am Yisrael chai, het volk Israël leeft! De geschiedenis van jodenvervolgingen ging toen 1900 jaar lang onafgebroken door. Clifford May, de voorzitter van de Stichting voor de Verdediging van Democratieën, onthult dat nu voorbereidingen worden getroffen voor de volgende aanval op Israël. We vertaalden grote delen van zijn onthullende artikel.
Volkenmoord onder een dekmantel
In de veertiger jaren liep antisemitisme uit, op de volkenmoord van de Holocaust: Zes miljoen Joden werden verdelgd.
In 1948 bracht antisemitisme vijf Arabische landen ertoe een vernietigingsoorlog tegen Israël te beginnen. Met als doel de Joden in de zee te drijven. In 1967 stonden Egypte, Jordanië, Syrië en Irak klaar om een volgende oorlog tegen Israël te beginnen. De Stem van de Arabieren verkondigde luid en duidelijk hun doel: De vernietiging van Israël. De toenmalige leider van de PLO, Achmed Soekary, voegde hieraan toe: Wij zullen Israël en haar inwoners vernietigen.
Sinds 2000, toen bleek dat de Camp David Akkoorden (Arafat sloeg toen een aanbod van een Palestijnse Staat op 93% van Gaza en de Westbank af) op niets waren uitgelopen, heeft het antisemitisme de vorm aangenomen van zelfmoordaanslagen in de straten, winkels en restaurants van Israël. Abu Mazen, de vroegere premier van de Palestijnse Autoriteit, zei vorige maand nog dat de verantwoordelijke leiders geloofden dat na het doden van 1.000 Israëlis, Israël zou instorten. Inderdaad zijn er nu ongeveer 1.000 Israëlis omgekomen, maar Israël is niet ingestort. Integendeel, Israël heeft aangetoond dat terrorisme verslagen kan worden.
Dus nu neemt de antisemitische volkenmoord een andere vorm aan. Een nieuwe aanval op het bestaan van Israël en het Joodse volk. Half oktober werd deze aanval geopend in een artikel van Michael Tarazi, een Amerikaanse jurist, die als adviseur van de PLO fungeert. Hij komt met de volgende onbeschaamde redenering: Pogingen om Israël door tanks en door terrorisme uit te roeien hebben gefaald. Palestijnse leiders zijn nu gedwongen om de één-staat-oplossing te overwegen. Tarazi doelt op een oud idee van één staat voor Joden en Palestijnen. Wat bedoelt hij? De Palestijnen zijn nu gedwongen om te overwegen het recht te eisen om Israël te overstromen, met mensen die de Israëlis haten en die terroristenorganisaties zoals Hamas, steunen en Israël willen omzetten in een radicale islamitische staat. Als Israël dan weigert een verachte minderheid te worden in hun eigen land, overheerst door mensen die al bijna zestig jaar bezig zijn met pogingen Israël uit te roeien, zal dat aantonen, zo betoogt Michael Tarazi, dat christenen en moslims, de miljoenen Palestijnen in de bezette gebieden, niet welkom zijn in de Joodse staat. Niet welkom de onbeschaamde brutaliteit! Tarazi weet heel goed, maar dat vermeldt hij niet, dat er op deze planeet maar één kleine Joodse staat is. Daarentegen zijn er 22 Arabische staten plus nog eens 50 landen met een moslim meerderheid, die een gebied bestrijken dat groter is dan Europa en de V.S. samen! In die landen zijn Joden, in verschillende gradatie, opvallend niet welkom. Bijvoorbeeld in Jordanië, een betrekkelijk vrij land dat diplomatieke betrekkingen met Israël heeft, is het Joden verboden staatsburger te zijn. (Sinds de stichting van Jordanië in 1922 mogen Joden zich in dat gebied niet vestigen). In Saoedi Arabië mogen geen kerken of synagogen worden gebouwd. Bovendien, ook dat vermeldt Tarazi niet, heeft de helft van de Israëlische Joden hun wortels in landen als Egypte, Jemen, Irak en Iran. Onder felle vervolgingen moesten zij, met achterlating van hun bezittingen, die landen, waar hun families eeuwen hadden gewoond, ontvluchten. Christenen moesten vluchten uit Libanon en uit Bethlehem en Nazareth sinds die steden onder Arafat kwamen. Ook is Tarazi vergeten dat 15% van de Israëlische staatsburgers moslim zijn. Zij genieten in Israël meer vrijheid en rechten dan moslims in andere landen van het Midden Oosten. Stemrecht, godsdienstvrijheid, recht van spreken, kiesrecht en een zetel in het Hooggerechtshof. Bedoeïen en Druzen (Moslims!) dienen in het Israëlische leger en velen hebben hun leven gegeven in de verdediging van hun land. De heer Tarazi is ervan overtuigd dat hij de internationale gemeenschap ervan kan overtuigen dat, als Israël niet bereid blijkt te zijn de deuren te openen voor miljoenen mensen, die geïndoctrineerd zijn te geloven dat het afslachten van Joden een vorm van martelaarschap is, dat het juist de Israëlis zijn die de (godsdienstige) fanatici en onderdrukkers zijn. Er is voor mr.Tarazi een heel eenvoudige manier om te bewijzen dat ik (Clifford May) ongelijk heb. De premier van Israël, Ariel Sharon, heeft toegezegd om alle Joodse nederzettingen uit Gaza weg te halen. Mr. Tarazi zou de Palestijnse Autoriteit moeten adviseren om de Joden in Gaza en op de Westbank hartelijk welkom te heten. Als er dan een Palestijnse staat wordt gesticht dan zouden die Joden daar een kleine minderheid vormen. Veel kleiner dan het percentage moslims in Israël. Zo zal mr. Tarazi kunnen bewijzen dat hij oprecht is als hij zegt dat alle geloven en volken als gelijken samen zouden moeten leven. Maar Tarazi is niet oprecht. Hij wil Gaza en de Westbank Judenrein hebben. Uiteindelijk wil hij heel Israël Jodenvrij maken. Welke middelen daartoe gebruikt worden kan hem niets schelen. Dit is de kwalijke vorm die de antisemitische volkenmoord in 2004 gaat aannemen. Het doel van alle antisemitisme is om uiteindelijk de hele wereld Jodenvrij te maken. De eerste stap is nu, dat de wereld zich bevrijdt van de Joodse staat. Als men dit soort antisemitisch extremisme kan verhullen als een strijd tegen (religieus) fanatisme, of een strijd voor gelijkwaardig burgerschap, of een strijd tegen apartheiden ze kunnen de internationale pers voor deze leugens gebruiken, zullen ze wel gek zijn als ze dat niet doen. Maar mensen als Tarazi zijn niet gek. Ze weten heel goed wat ze doen. Ze hopen alleen dat mensen, zoals mijn lezers, het niet in de gaten hebben voordat het te laat is voor Israël en het Joodse volk.
Michael D.May
De geestelijke kant
De strijd om Israël wordt heviger en neemt wereldwijde vormen aan. Het zijn benauwde tijden voor Israël. Wij weten dat Israël nu, voor de tweede keer de barensweeën van de komende Messias ondergaat. We leven in de tijd van het begin van de weeën (Mattheüs 24:8).
We weten ook dat de HERE hun antisemitische touwen zal doorhouwen (zie Psalm 129:4) en Zich duidelijk zal manifesteren als de God van Israël. En wij, wij steunen Israël in deze zware tijden door onze gebeden, onze liefde en door op te komen voor de waarheid.
drs. Jan van Barneveld
