Een lege huls

Ik ben vroeger ooit eens naar een kerk geweest waar de dominee het zelfs met Pasen voor elkaar kreeg om het niet over redding van zonde te hebben. Wel een mooi verhaal over nieuw leven, opnieuw beginnen, je problemen achter je laten, maar niets over het waarom van Jezus’ lijden én opstanding.
Ik moest hieraan terugdenken toen ik de bijdragen van Hans Frinsel en Henk van Blijderveen las. Frinsel heeft het in zijn artikel over ons persoonlijk geloof, dat zonder genade een lege huls is. Van Blijderveen zegt hetzelfde over de kerk in het algemeen. We doen alles om het kerkgebouw in stand te houden, maar de Geest is allang vertrokken, vaak al ver voor de laatste kerkgangers.
Het is niet voor niets dat de Bijbel ons oproept om waakzaam te zijn, om ook binnen de Gemeente alert te zijn. Zo kunnen we elkaar behoeden voor het afdwalen van het reddende Evangelie. Als dat niet gebeurt, krijg je kerken als Sardes (zie de column van Jef De Vriese). Daarom zijn we blij met de bijdrage van Els ter Welle, die laat zien dat een liefdevolle vermaning beterschap kan brengen.

Peter de Haan