Een leesbare brief
Feike ter Velde • 77 - 2001/02 • Uitgave: 24
Sjaak was een dronkaard, die op wondervolle wijze tot bekering was gekomen bij de stadsevangelisatie. Voordien had hij een reputatie van een zuiplap die te vies was om aan te pakken en waar geen hoop voor was. Voor hem zou er alleen een bestaan zijn onder de zwervers van de stad. Maar nadat hij tot bekering was gekomen en een volkomen nieuw leven uit Christus had ontvangen was alles anders geworden.
Sjaak werd een uiterst zorgzame man, zoals niemand het in het werk van de stadsevangelisatie ooit had meegemaakt. Dag en nacht was hij op de opvangpost aanwezig en deed alles wat nodig was. Hij zag het werk dat gedaan moest worden en deed het. Niets van wat hem gevraagd werd te doen was te min voor hem. Of het nu ging om het opruimen van braaksel van een of andere dronkaard, die kwam overnachten, of het boenen van de door de zwervers vuil achtergelaten toiletten, Sjaak deed wat hem gevraagd werd met een vriendelijke lach op zijn gelaat als ware hij dankbaar hij het vuile werk doen mócht. Dagelijks voerde hij de mannen die niet meer in staat waren zelf een lepel naar hun mond te brengen, hij maakte hen klaar, die dat ook niet meer konden, voor een bed en de nachtrust in de grote slaapzaal, hij droeg ze soms bijna het bed in en dekte de onbekwame daklozen toe.
Bij de dagsluiting, bracht meestal de leider van het werk een evangelisatie-boodschap aan het wonderlijke gezelschap van toehoorders uit het straatleven. Mensen, zonder hoop en zonder toekomst. Meestal luisterden ze stil met de ogen neergeslagen. Soms hoorden enkelen kennelijk helemaal niets. Altijd ging het over Jezus. de liefdevolle Heiland, ook voor hopelozen en daklozen. Die avond kwam er een man tussen de rijen naar voren en knielde neer en riep tot God hem te helpen en hem te veranderen. Was hij ook donken? Hij riep: "0 God, maak me als Sjaak! Maak me als Sjaak!
De spreker boog zich voorover en zei: "Zou je niet bidden: maak me als Jezus?" De arme man keek naar hem op en vroeg enigszins in verwarring: "Is Hij nèt zoals Sjaak?"
Sjaak had kennelijk met zijn leven de beste preek ooit geleverd.
Feike ter Velde
Sjaak werd een uiterst zorgzame man, zoals niemand het in het werk van de stadsevangelisatie ooit had meegemaakt. Dag en nacht was hij op de opvangpost aanwezig en deed alles wat nodig was. Hij zag het werk dat gedaan moest worden en deed het. Niets van wat hem gevraagd werd te doen was te min voor hem. Of het nu ging om het opruimen van braaksel van een of andere dronkaard, die kwam overnachten, of het boenen van de door de zwervers vuil achtergelaten toiletten, Sjaak deed wat hem gevraagd werd met een vriendelijke lach op zijn gelaat als ware hij dankbaar hij het vuile werk doen mócht. Dagelijks voerde hij de mannen die niet meer in staat waren zelf een lepel naar hun mond te brengen, hij maakte hen klaar, die dat ook niet meer konden, voor een bed en de nachtrust in de grote slaapzaal, hij droeg ze soms bijna het bed in en dekte de onbekwame daklozen toe.
Bij de dagsluiting, bracht meestal de leider van het werk een evangelisatie-boodschap aan het wonderlijke gezelschap van toehoorders uit het straatleven. Mensen, zonder hoop en zonder toekomst. Meestal luisterden ze stil met de ogen neergeslagen. Soms hoorden enkelen kennelijk helemaal niets. Altijd ging het over Jezus. de liefdevolle Heiland, ook voor hopelozen en daklozen. Die avond kwam er een man tussen de rijen naar voren en knielde neer en riep tot God hem te helpen en hem te veranderen. Was hij ook donken? Hij riep: "0 God, maak me als Sjaak! Maak me als Sjaak!
De spreker boog zich voorover en zei: "Zou je niet bidden: maak me als Jezus?" De arme man keek naar hem op en vroeg enigszins in verwarring: "Is Hij nèt zoals Sjaak?"
Sjaak had kennelijk met zijn leven de beste preek ooit geleverd.
Feike ter Velde
