Een dag voor God…
Dirk van Genderen • 90 - 2014 • Uitgave: 23
Vijf broeders hadden een doordeweekse dag vrijgemaakt in hun agenda’s en apart gezet als ‘Een dag voor God’. Op een stille plaats. Het was een voorrecht erbij te mogen zijn. In de rust, met een open Bijbel, voor de Heere. Zulke ontmoetingen zijn goud waard en gun ik iedereen.
Eén van deze broeders was door de Heere aangeraakt, al enige tijd geleden. Hij was zo geraakt door de geestelijke nood in ons land en ons volk, in onze kerken en gemeenten, dat hij zich gedrongen wist tot verootmoediging. Om schuld te belijden voor de zonden van land en volk. Om de Heere te zoeken en te smeken ons land en volk genadig te zijn. Vol van verlangen naar een geestelijke herleving.
Biddend zocht hij een weg en de Heere legde de gedachte in zijn hart om zijn nood en verlangen te delen met een paar andere broeders. Zijn nood, zijn verlangen, bleek ook hun nood, hun verlangen te zijn. Dat leidde tot deze samenkomst.
Stilte
Het is spannend om tijd door te brengen met de Heere Jezus. Om tot Hem te naderen in Zijn aanwezigheid. Zal Hij spreken en wat zal Hij ons duidelijk maken? We bogen onze hoofden of knielden neer. En werden stil. De Heere was er met Zijn Geest. Waar twee of drie bijeen zijn in Zijn Naam, is Hij immers aanwezig, zegt Hij in Zijn Woord.
Woorden van verootmoediging klonken, woorden van schuldbelijdenis. Belijdenis van eigen zonden, zonden in onze kerken en gemeenten, in land en volk. Smeekbeden om Gods genade en ontferming. Woorden ook van lofprijzing, omdat de Heere het waard is geëerd en geprezen te worden. Het verhogen van Zijn grote Naam. Ontzagwekkend, heilig, ook vol van liefde en genade. En wat een genade: gereinigd te mogen zijn door het dierbare bloed van de Heere Jezus Christus.
Indrukwekkend waren ook de momenten van stilte. Momenten waarin de Heilige Geest ons woorden uit de Bijbel te binnen bracht, die we deelden. Ter bemoediging, ter vertroosting, ter aansporing.
Het is hard werken
We geloven dat God Die in het verleden geestelijke herlevingen en opwekkingen gaf, dat ook nu kan doen. Juist in een tijd van wereldwijde crisis en geestelijke duisternis willen we ons vertrouwen alleen op Hem stellen.
Zulke ontmoetingen gun ik iedereen. Dit is de gemeenschap van de heiligen. Samen één-zijn in de Naam van de Heere Jezus.
Hij kan het verlangen naar een ‘dag voor God’ ook in uw hart leggen. Maak er dan tijd voor in je agenda en laat je hierin leiden door de Heilige Geest. Denk niet te snel: dat doe ik wel even, want bidden is werken, hard werken, geestelijk werken, misschien wel met de uitroep van Jakob: ‘Ik zal U niet laten gaan, tenzij U mij zegent’ (Genesis 32:26, HSV).
Ezechiël 22:30 zegt: ‘Ik zocht naar iemand onder hen, die een muur kon optrekken en voor Mijn aangezicht in de bres kon staan voor het land, zodat Ik het niet te gronde hoefde te richten…’ (HSV). Laat het niet zo zijn dat wij ons hebben neergelegd bij de geestelijke crisis in ons land, want dan gelden ook de slotwoorden van dit vers: ‘…maar Ik vond niemand.’
Gelooft u nog dat God bij machte is een verootmoediging en een herleving te schenken? Laten we veel, ja alles, van Hem verwachten en bereid zijn om voor ons land en volk voor Zijn aangezicht in de bres te staan.
Gezanten namens Christus
Zeg dit niet in een opwelling tegen de Heere, maar ga op de knieën en overweeg de kosten. Het is niet iets wat je er even bij doet, een paar minuutjes bidden of zo. Een werkelijke voorbidder wijdt zijn lichaam toe aan God als een levend offer, heilig en voor de Heere welbehaaglijk (Romeinen 12:1).
Als een Mozes zal een voorbidder in de bres staan om Gods oordeel van het volk af te wenden (Exodus 32). Hij of zij zal zich vereenzelvigen met de woorden van Paulus: ‘Wij zijn dan gezanten namens Christus, alsof God Zelf door ons smeekt. Namens Christus smeken wij: laat u met God verzoenen’ (2 Korintiërs 5:20).
Dirk van Genderen
Eén van deze broeders was door de Heere aangeraakt, al enige tijd geleden. Hij was zo geraakt door de geestelijke nood in ons land en ons volk, in onze kerken en gemeenten, dat hij zich gedrongen wist tot verootmoediging. Om schuld te belijden voor de zonden van land en volk. Om de Heere te zoeken en te smeken ons land en volk genadig te zijn. Vol van verlangen naar een geestelijke herleving.
Biddend zocht hij een weg en de Heere legde de gedachte in zijn hart om zijn nood en verlangen te delen met een paar andere broeders. Zijn nood, zijn verlangen, bleek ook hun nood, hun verlangen te zijn. Dat leidde tot deze samenkomst.
Stilte
Het is spannend om tijd door te brengen met de Heere Jezus. Om tot Hem te naderen in Zijn aanwezigheid. Zal Hij spreken en wat zal Hij ons duidelijk maken? We bogen onze hoofden of knielden neer. En werden stil. De Heere was er met Zijn Geest. Waar twee of drie bijeen zijn in Zijn Naam, is Hij immers aanwezig, zegt Hij in Zijn Woord.
Woorden van verootmoediging klonken, woorden van schuldbelijdenis. Belijdenis van eigen zonden, zonden in onze kerken en gemeenten, in land en volk. Smeekbeden om Gods genade en ontferming. Woorden ook van lofprijzing, omdat de Heere het waard is geëerd en geprezen te worden. Het verhogen van Zijn grote Naam. Ontzagwekkend, heilig, ook vol van liefde en genade. En wat een genade: gereinigd te mogen zijn door het dierbare bloed van de Heere Jezus Christus.
Indrukwekkend waren ook de momenten van stilte. Momenten waarin de Heilige Geest ons woorden uit de Bijbel te binnen bracht, die we deelden. Ter bemoediging, ter vertroosting, ter aansporing.
Het is hard werken
We geloven dat God Die in het verleden geestelijke herlevingen en opwekkingen gaf, dat ook nu kan doen. Juist in een tijd van wereldwijde crisis en geestelijke duisternis willen we ons vertrouwen alleen op Hem stellen.
Zulke ontmoetingen gun ik iedereen. Dit is de gemeenschap van de heiligen. Samen één-zijn in de Naam van de Heere Jezus.
Hij kan het verlangen naar een ‘dag voor God’ ook in uw hart leggen. Maak er dan tijd voor in je agenda en laat je hierin leiden door de Heilige Geest. Denk niet te snel: dat doe ik wel even, want bidden is werken, hard werken, geestelijk werken, misschien wel met de uitroep van Jakob: ‘Ik zal U niet laten gaan, tenzij U mij zegent’ (Genesis 32:26, HSV).
Ezechiël 22:30 zegt: ‘Ik zocht naar iemand onder hen, die een muur kon optrekken en voor Mijn aangezicht in de bres kon staan voor het land, zodat Ik het niet te gronde hoefde te richten…’ (HSV). Laat het niet zo zijn dat wij ons hebben neergelegd bij de geestelijke crisis in ons land, want dan gelden ook de slotwoorden van dit vers: ‘…maar Ik vond niemand.’
Gelooft u nog dat God bij machte is een verootmoediging en een herleving te schenken? Laten we veel, ja alles, van Hem verwachten en bereid zijn om voor ons land en volk voor Zijn aangezicht in de bres te staan.
Gezanten namens Christus
Zeg dit niet in een opwelling tegen de Heere, maar ga op de knieën en overweeg de kosten. Het is niet iets wat je er even bij doet, een paar minuutjes bidden of zo. Een werkelijke voorbidder wijdt zijn lichaam toe aan God als een levend offer, heilig en voor de Heere welbehaaglijk (Romeinen 12:1).
Als een Mozes zal een voorbidder in de bres staan om Gods oordeel van het volk af te wenden (Exodus 32). Hij of zij zal zich vereenzelvigen met de woorden van Paulus: ‘Wij zijn dan gezanten namens Christus, alsof God Zelf door ons smeekt. Namens Christus smeken wij: laat u met God verzoenen’ (2 Korintiërs 5:20).
Dirk van Genderen
