Een boom vol zorgen
Feike ter Velde • 76 - 2000/01 • Uitgave: 16
Eens vroeg ik een timmerman mij te helpen bij wat werkzaamheden. Had wel wat tegenslagen gehad die dag bij het doen van zijn werk. Het begon al 's morgens met een lekke band van zijn bestelautootje. Dat kostte hem ruim een uur. Toen begaf zijn elektrische zaag het en tegen het einde van de middag weigerde zijn oude bestelautootje te starten.
Ik bracht hem thuis. Hij was erg zwijgzaam op weg naar huis. Misschien dacht hij aan zijn verloren die tijd die dag, de kosten voor het repareren van zijn gereedschap of misschien wel de kosten voor het repareren van zijn auto.
Toen we aankwamen vroeg hij of ik even met zijn gezin wilde kennismaken. We liepen naar de voordeur. Hij stond even stil bij een boom langs het pad en raakte de stam met beide handen even aan. Bij de voordeur had hij een ander gelaat gekregen. Er lag een vriendelijke glimlach op zijn gebruinde gezicht toen hij zijn twee kleine kinderen in zijn armen sloot en zijn vrouw een kus gaf.
Na een kopje koffie besloot ik het lieve gezinnetje weer te verlaten en hij bracht me naar m’n auto. We kwamen weer langs de boom en ik kon niet laten hem te vragen wat hij deed toen hij bij aankomst de boom als ‘t ware even vasthield. “O”, zei hij dat is mijn boom van de zorgen! Ik kan er soms niets aan doen als de dag moeilijk verloopt, er tegenslagen zijn en zorgen mijn gedachten vervullen.
Maar één ding heb ik me vast voorgenomen, die zorgen horen niet in mijn huis waar ook mijn vrouw en kinderen wonen. Daarom, hang ik ze elke dag even op aan mijn boom van de zorgen. Morgenochtend, als ik weer aan `t werk ga pak ik ze weer met me mee". Ik stond even heel verbaasd. "'t is eigenlijk wonderlijk" zei, hij, “als ik ze ’s morgens weer mee wil nemen zijn er vaak heel wat minder dan ik er ’s avonds heb opgehangen”.
FtV
Ik bracht hem thuis. Hij was erg zwijgzaam op weg naar huis. Misschien dacht hij aan zijn verloren die tijd die dag, de kosten voor het repareren van zijn gereedschap of misschien wel de kosten voor het repareren van zijn auto.
Toen we aankwamen vroeg hij of ik even met zijn gezin wilde kennismaken. We liepen naar de voordeur. Hij stond even stil bij een boom langs het pad en raakte de stam met beide handen even aan. Bij de voordeur had hij een ander gelaat gekregen. Er lag een vriendelijke glimlach op zijn gebruinde gezicht toen hij zijn twee kleine kinderen in zijn armen sloot en zijn vrouw een kus gaf.
Na een kopje koffie besloot ik het lieve gezinnetje weer te verlaten en hij bracht me naar m’n auto. We kwamen weer langs de boom en ik kon niet laten hem te vragen wat hij deed toen hij bij aankomst de boom als ‘t ware even vasthield. “O”, zei hij dat is mijn boom van de zorgen! Ik kan er soms niets aan doen als de dag moeilijk verloopt, er tegenslagen zijn en zorgen mijn gedachten vervullen.
Maar één ding heb ik me vast voorgenomen, die zorgen horen niet in mijn huis waar ook mijn vrouw en kinderen wonen. Daarom, hang ik ze elke dag even op aan mijn boom van de zorgen. Morgenochtend, als ik weer aan `t werk ga pak ik ze weer met me mee". Ik stond even heel verbaasd. "'t is eigenlijk wonderlijk" zei, hij, “als ik ze ’s morgens weer mee wil nemen zijn er vaak heel wat minder dan ik er ’s avonds heb opgehangen”.
FtV
