Die ‘gekke’ Johan Huibers bouwt de ark na!
ds. Yme Horjus • 88 - 2012 • Uitgave: 21
Ik herinner mij nog toen enige tijd geleden de eerste krantenberichten verschenen over iemand in Noord-Holland die de ark van Noach op de helft van de ware grootte wilde nabouwen. Ik dacht: daar heb je weer een man die een christelijke attractie wil organiseren! Ik moest er eigenlijk om glimlachen en deed het af als nostalgische romantiek van christelijke huize.
Wakker schudden
Die ark op halve ware grootte is er gekomen en heeft op vele plekken in Nederland bezoekers getrokken. Toen is Johan Huibers de ark van Noach op ware grootte gaan bouwen. Er zijn misschien wel veel mensen geweest die, net als ik, hem een beetje hebben uitgelachen. Die ‘gekke’ Johan Huibers stond vele uren, weken en maanden vaak in zijn eentje in weer en wind aan zijn ark te timmeren. Hij moet zich vaak als Noach zelf hebben gevoeld, die in zijn dagen natuurlijk ook de spot en hoon van de mensen over zich heen kreeg.
Die ark op ware grootte is nu af en ligt in Dordrecht afgemeerd. Ik heb inmiddels ook het boek gelezen dat hij en Henk Stoorvogel hebben geschreven over deze wonderlijke onderneming: Laat je droom varen. Waarom heb ik dat boek gekocht en gelezen? Wel, ik ben er achter gekomen dat gekke Johans en Noachs nodig zijn om de wereld wakker te schudden. We hebben profeten nodig om mensen weer terug te brengen naar God. De financiële crisis van 2008 heeft een morele en geestelijke crisis in onze wereld aan het licht gebracht.
En zij bemerkten niets
Door de ongebreidelde hebzucht en het zoeken naar genot zijn mensen steeds verder af komen te staan van Gods bedoelingen met het leven. In Genesis 6 lezen we erover: ‘De aarde nu was verdorven voor Gods aangezicht, en de aarde was vol geweldenarij.’ Het hedonisme vierde hoogtij. Dat horen wij ook terug in de woorden van de Here Jezus in Matteüs 24. Daar stelt Hij de dagen van Noach als afschrikwekkend voorbeeld van een mensengeslacht dat volkomen in zichzelf opgaat: ‘Want zoals zij in die dagen vóór de zondvloed waren, etende en drinkende, huwende en ten huwelijk gevende, tot op de dag, waarop Noach in de ark ging en zij niets bemerkten, eer de zondvloed kwam en hen allen wegnam…’ Die woorden ‘en zij niets bemerkten…’ zijn gewoonweg griezelig van inhoud. Want wie bemerkt het vandaag dat de wereld zo verdorven is dat alleen een zondvloed de boel kan schoonwassen?
Eigentijdse profeet
Gelukkig heeft God aangegeven dat zo’n zondvloed er niet meer zal komen. Dat verbond heeft Hij volgens Genesis 9:11 gesloten met de mensenwereld. Als teken van dat verbond toont Hij ons steeds weer opnieuw de regenboog in al zijn kleuren. Misschien gelukkig maar. Toch vind ik het getuigen van een bepaalde goddelijke timing dat uitgerekend nu die ‘gekke’ Johan Huibers zijn ark, de ark van Noach, klaar heeft. Die ligt daar in Dordrecht als een profetische aanklacht tegen de ‘verdorvenheid en geweldenarij’ in onze dagen. Ik ben steeds meer gaan inzien dat mijn lacherigheid ongepast was en dat ik het waarschuwende teken in de tijd zelf niet heb opgemerkt. Johan Huibers verdient mijn excuses! En de Here God mijn verootmoediging!
Johan Huibers (lees het boek!) is een eigentijdse profeet door zijn ark te bouwen. En we hebben vandaag zulke profeten nodig! Profeten die de kat de bel aanbinden in de Naam van God. Profeten die niet schuwen de waarheid over de ontaarding van de schepping naar voren te brengen. Profeten die de mensen weer terugroepen naar de gehoorzaamheid aan Gods geboden. Het moet in alle scherpte worden gezegd: dat de mensen op de verkeerde weg zijn als zij alleen voor zichzelf leven en alleen aan zichzelf denken en geen boodschap hebben aan het bestaan van hun Schepper.
Durf te staan
Misschien moeten er in de gemeente ook meer profeten opstaan om de mensen te bepalen bij de ware navolging en het radicale discipelschap. Misschien moeten de voorgangers méér profeten dan priesters zijn en in Naam van God de versofting van het christelijke leven aanpakken. Hoeveel scherpte van prediking wordt er nog in de kerken gevonden? Is het niet waar dat als het in de wereld regent, het drupt in de kerk? Dan moet het oordeel beginnen bij het huis Gods (1 Petrus 4:17). Mijn verlangen is dat een zuivere en schoongewassen gemeente haar profetische taak in deze wereld verstaat en midden in de branding van onze tijd durft te staan met de oproep om terug te keren tot God en de Here Jezus als zijn Zoon aan te nemen.
De profetenmantel die de gemeente vandaag moet dragen, levert misschien veel spot en hoon op. De seculiere wereld is vandaag fel op christenen die het getuigenis van Jezus uitdragen. Eén verkeerd begrepen woord en een lading drek wordt over ons uitgestort. Dan zijn we net als ‘gekke’ Johan en ‘gekke’ Noach het mikpunt van verachting. Nee, het valt dan niet mee de profetenmantel te dragen. Ik zie er tegenop om ‘gekke’ Yme te worden. Ik blijf liever een beschaafd burger die het met iedereen wel kan vinden. Toch komen er momenten dat we tegen wil en dank moeten profeteren. Om voor Gods eer op te komen!
Ds. Yme Horjus
Wakker schudden
Die ark op halve ware grootte is er gekomen en heeft op vele plekken in Nederland bezoekers getrokken. Toen is Johan Huibers de ark van Noach op ware grootte gaan bouwen. Er zijn misschien wel veel mensen geweest die, net als ik, hem een beetje hebben uitgelachen. Die ‘gekke’ Johan Huibers stond vele uren, weken en maanden vaak in zijn eentje in weer en wind aan zijn ark te timmeren. Hij moet zich vaak als Noach zelf hebben gevoeld, die in zijn dagen natuurlijk ook de spot en hoon van de mensen over zich heen kreeg.
Die ark op ware grootte is nu af en ligt in Dordrecht afgemeerd. Ik heb inmiddels ook het boek gelezen dat hij en Henk Stoorvogel hebben geschreven over deze wonderlijke onderneming: Laat je droom varen. Waarom heb ik dat boek gekocht en gelezen? Wel, ik ben er achter gekomen dat gekke Johans en Noachs nodig zijn om de wereld wakker te schudden. We hebben profeten nodig om mensen weer terug te brengen naar God. De financiële crisis van 2008 heeft een morele en geestelijke crisis in onze wereld aan het licht gebracht.
En zij bemerkten niets
Door de ongebreidelde hebzucht en het zoeken naar genot zijn mensen steeds verder af komen te staan van Gods bedoelingen met het leven. In Genesis 6 lezen we erover: ‘De aarde nu was verdorven voor Gods aangezicht, en de aarde was vol geweldenarij.’ Het hedonisme vierde hoogtij. Dat horen wij ook terug in de woorden van de Here Jezus in Matteüs 24. Daar stelt Hij de dagen van Noach als afschrikwekkend voorbeeld van een mensengeslacht dat volkomen in zichzelf opgaat: ‘Want zoals zij in die dagen vóór de zondvloed waren, etende en drinkende, huwende en ten huwelijk gevende, tot op de dag, waarop Noach in de ark ging en zij niets bemerkten, eer de zondvloed kwam en hen allen wegnam…’ Die woorden ‘en zij niets bemerkten…’ zijn gewoonweg griezelig van inhoud. Want wie bemerkt het vandaag dat de wereld zo verdorven is dat alleen een zondvloed de boel kan schoonwassen?
Eigentijdse profeet
Gelukkig heeft God aangegeven dat zo’n zondvloed er niet meer zal komen. Dat verbond heeft Hij volgens Genesis 9:11 gesloten met de mensenwereld. Als teken van dat verbond toont Hij ons steeds weer opnieuw de regenboog in al zijn kleuren. Misschien gelukkig maar. Toch vind ik het getuigen van een bepaalde goddelijke timing dat uitgerekend nu die ‘gekke’ Johan Huibers zijn ark, de ark van Noach, klaar heeft. Die ligt daar in Dordrecht als een profetische aanklacht tegen de ‘verdorvenheid en geweldenarij’ in onze dagen. Ik ben steeds meer gaan inzien dat mijn lacherigheid ongepast was en dat ik het waarschuwende teken in de tijd zelf niet heb opgemerkt. Johan Huibers verdient mijn excuses! En de Here God mijn verootmoediging!
Johan Huibers (lees het boek!) is een eigentijdse profeet door zijn ark te bouwen. En we hebben vandaag zulke profeten nodig! Profeten die de kat de bel aanbinden in de Naam van God. Profeten die niet schuwen de waarheid over de ontaarding van de schepping naar voren te brengen. Profeten die de mensen weer terugroepen naar de gehoorzaamheid aan Gods geboden. Het moet in alle scherpte worden gezegd: dat de mensen op de verkeerde weg zijn als zij alleen voor zichzelf leven en alleen aan zichzelf denken en geen boodschap hebben aan het bestaan van hun Schepper.
Durf te staan
Misschien moeten er in de gemeente ook meer profeten opstaan om de mensen te bepalen bij de ware navolging en het radicale discipelschap. Misschien moeten de voorgangers méér profeten dan priesters zijn en in Naam van God de versofting van het christelijke leven aanpakken. Hoeveel scherpte van prediking wordt er nog in de kerken gevonden? Is het niet waar dat als het in de wereld regent, het drupt in de kerk? Dan moet het oordeel beginnen bij het huis Gods (1 Petrus 4:17). Mijn verlangen is dat een zuivere en schoongewassen gemeente haar profetische taak in deze wereld verstaat en midden in de branding van onze tijd durft te staan met de oproep om terug te keren tot God en de Here Jezus als zijn Zoon aan te nemen.
De profetenmantel die de gemeente vandaag moet dragen, levert misschien veel spot en hoon op. De seculiere wereld is vandaag fel op christenen die het getuigenis van Jezus uitdragen. Eén verkeerd begrepen woord en een lading drek wordt over ons uitgestort. Dan zijn we net als ‘gekke’ Johan en ‘gekke’ Noach het mikpunt van verachting. Nee, het valt dan niet mee de profetenmantel te dragen. Ik zie er tegenop om ‘gekke’ Yme te worden. Ik blijf liever een beschaafd burger die het met iedereen wel kan vinden. Toch komen er momenten dat we tegen wil en dank moeten profeteren. Om voor Gods eer op te komen!
Ds. Yme Horjus
