De wereldkerk: religie van de eindtijd
Feike ter Velde • 92 - 2016 • Uitgave: 13
Een van de belangrijkste kenmerken van de rooms-katholieke theologie is de wereldwijde kerk. Dat is: alle volken delen in het heil van Christus. De wereld als geheel is de plaats van de verzoening. De wereld als geheel… dat omvat ook de wereldreligies. Is dat wat de huidige paus, Franciscus nastreeft. Wordt dat die ene wereldreligie?
De verwachting die wij mogen hebben op grond van het Profetische Woord, is de komst van een wereldkerk, met een alles omvattende religie. Dat is niet het Bijbelse geloof, maar de theologie van de antichrist! Alle dingen in de wereld beginnen zich samen te voegen.
Eenheid wordt als het hoogste goed gezien. Overal waar nieuwe mensen aantreden, horen we dat het hoogste ideaal is om mensen met elkaar te verbinden, of het nu om een voetbalclub gaat, een politieke vereniging of in de politiek van een nieuwgekozen president, telkens komt dat woord terug. Het hangt als het ware in de lucht. Als een rode draad loopt dit ook door de activiteiten, toespraken en geschriften van paus Franciscus, de huidige paus van Rome.
Franciscus van Assisi, naar wie deze paus zich noemde, heeft onder bijna alle christenen een goede reputatie. Hij was de man van de armen, de hulpbehoevenden. Hij verkoos om zelf een van hen te zijn en leefde in armoede. Ook deze paus wordt steeds meer geliefd en bewonderd vanwege zijn bewogenheid met de armen in de wereld. Hij kiest er zelf ook voor niet in weelde te leven. Hij woont niet in het pauselijke paleis van het Vaticaan, maar in een gastenverblijf van het Vaticaan. In de Wikipedia-beschrijving van deze paus lezen we:
Zijn hele leven, als individu zowel als religieus leider, staat hij bekend om zijn nederigheid, zijn bekommernis om de armen en zijn inzet voor dialoog als een manier om bruggen te bouwen tussen mensen van alle achtergronden, overtuigingen en religies. Sinds zijn verkiezing tot paus toont hij een simpelere en minder formele aanpak van het pausdom. Zo verkiest hij het Vaticaans gastenverblijf als woonstee in plaats van het Pauselijk Paleis. Zijn eenvoud en menselijkheid hebben hem in korte tijd veel populariteit opgeleverd.
Sympathiek
Zowel binnen als de buiten de r.-k.-kerk oogst deze paus veel sympathie en bijval. Ook onder reformatorische christenen in ons land kan hij op bijval rekenen. Van Andries Knevel wordt gesproken over diens fascinatie voor de paus. Omdat hij een vierdelig tv-programma over paus Franciscus maakt, schrijft hij tevens een boek over de kerkelijke wereldleider. Het heeft voor Knevel en veel andere christenen kennelijk een grote nieuwswaarde als een christelijke leider afrekent met corruptie en zelfverrijking en opkomt voor arme mensen. Dat is toch heel normaal, zou je zeggen. Maar het is zowaar een tv-serie en een boek waard, dat een christen – de paus in dit geval – deze kenmerken vertoont. Ieder denkend mens zou zich hier achter de oren moeten krabben. Wat is er mis met ons? Waarom valt het op als een christelijke leider gewone christelijke waarden en principes in praktijk brengt?
En natuurlijk is het sympathiek als mensen opkomen voor de armen. EO-Metterdaad en Dorcas, om maar twee hulpinstanties te noemen, doen niet anders. Mooie projecten brengen gelukkig veel geld op in ons land en dagelijks worden mensen ter plekke en concreet geholpen. Daarom verdient deze paus, die daar ook aandacht voor vraagt, onze warme sympathie.
Maar er zit een adder onder het gras… let op!
De leer van de Kerk
Ons christelijke geloof staat vandaag op het spel en loopt direct gevaar. Het is natuurlijk bekend dat het christelijke geloof niet door de r.-k.-kerk wordt beleden. Er komen daar tal van andere, on-Bijbelse, zaken in beeld, zoals de Mariaverering, het gebed tot de zogenaamde heiligen, de visie op het heilig Avondmaal – dat is de leer in de transsubstantiatie, waarbij brood en wijn tot het échte vlees en bloed van Christus wordt omgezet. De heilige hostie – het brood – wordt dan ook aanbeden. De kerk van de Reformatie heeft dat direct een ‘vervloekte afgoderij’ genoemd. Omdat de leer van de kerk verheven wordt bóven de leer van de Bijbel, is dat dan ook niet bespreekbaar.
Toen ik onlangs met de zeer gewaardeerde kardinaal Simonis sprak over de aard en de komst van het Koninkrijk Gods heeft hij vriendelijk geluisterd, maar beriep zich op de voor hem geldende noodzaak zich te houden aan de leer van de Kerk. Daarin loopt alles vast.
Maar door de voortschrijdende geestelijke armoede in veel Protestantse kerken is er al lange tijd een zoeken ontstaan naar spiritualiteit en een meer geestelijke inhoud van het geloven. Steeds meer rituelen worden ingevoerd, meestal onder aanvoering van de plaatselijke predikant, die er dan ook de voorkeur aan geeft in de kerkdienst in allerlei gekleurde gewaden rond te wandelen. De jurken doen sterk denken aan de kledij van de rooms-katholieke priester. Frère Roger, leider van de protestantse beweging Taizé, geloofde wel in de rooms-katholieke leer van de transsubstantiatie. De beweging trekt jaarlijks honderdduizenden jonge bezoekers uit de hele wereld. En zo marcheert de valse leer de kerk binnen.
Franciscus
Franciscus van Assisi (12e eeuw) is misschien wel de beroemdste en meest gewaardeerde rooms-katholieke geestelijke. Hij stichtte de kloosterorde van de Franciscanen. Hij verkoos de volstrekte armoede en richtte zich op de nood van de medemens, aanvankelijk vooral op de nood van uitgestoten melaatsen.
Voor paus Franciscus is deze het grote voorbeeld. Naast zijn overtuigend persoonlijk geloof krijgen de ‘goede werken’ de overhand. Voortdurende horen wij paus Franciscus woorden van ‘verzoening’ spreken als het gaat om de islam. “Zij dienen dezelfde God als wij, christenen,” is zijn boodschap aan de wereld. Van alle Bijbelse waarschuwingen tegen de komst van de antichrist en de geest van de antichrist in de wereld en de wereldreligies, trekt de r.-k.-kerk zich niets aan. De leer van de kerk blijkt ook vandaag uit te gaan bóven de Bijbelse openbaring en de duidelijke tekenen van de eindtijd. Ook en misschien wel vooral, bij deze paus. Deze sympathieke paus is verworden tot een valse profeet, die kerk en wereld misleidt in het duistere oerwoud van de komende Antichrist.
De Bijbel als enige gids is dichtgeslagen, ook in veel Evangelische kringen. En daarmee worden de laatste barrières tegen de feestelijke intocht van de antichrist, over de rode loper van de valse leer, opgeruimd. Misschien wordt het tv-programma en het boek van Andries Knevel wel de koevoet om de deur in Evangelische kringen met geweld te openen. Eerder werd dat al gedaan met de Schepping en Israël als teken van de tijd! Hoelang blijven we nog geestelijk verblind? Jezus komt… om eerst Zijn Bruid thuis te halen! Maar… gelooft u dat? Of gaat u ook mee in de stroom van de goed voelende misleiding?
Feike ter Velde
Kijkt u eens op http://thepopevideo.org/en/video/interreligious-dialogue.html
De verwachting die wij mogen hebben op grond van het Profetische Woord, is de komst van een wereldkerk, met een alles omvattende religie. Dat is niet het Bijbelse geloof, maar de theologie van de antichrist! Alle dingen in de wereld beginnen zich samen te voegen.
Eenheid wordt als het hoogste goed gezien. Overal waar nieuwe mensen aantreden, horen we dat het hoogste ideaal is om mensen met elkaar te verbinden, of het nu om een voetbalclub gaat, een politieke vereniging of in de politiek van een nieuwgekozen president, telkens komt dat woord terug. Het hangt als het ware in de lucht. Als een rode draad loopt dit ook door de activiteiten, toespraken en geschriften van paus Franciscus, de huidige paus van Rome.
Franciscus van Assisi, naar wie deze paus zich noemde, heeft onder bijna alle christenen een goede reputatie. Hij was de man van de armen, de hulpbehoevenden. Hij verkoos om zelf een van hen te zijn en leefde in armoede. Ook deze paus wordt steeds meer geliefd en bewonderd vanwege zijn bewogenheid met de armen in de wereld. Hij kiest er zelf ook voor niet in weelde te leven. Hij woont niet in het pauselijke paleis van het Vaticaan, maar in een gastenverblijf van het Vaticaan. In de Wikipedia-beschrijving van deze paus lezen we:
Zijn hele leven, als individu zowel als religieus leider, staat hij bekend om zijn nederigheid, zijn bekommernis om de armen en zijn inzet voor dialoog als een manier om bruggen te bouwen tussen mensen van alle achtergronden, overtuigingen en religies. Sinds zijn verkiezing tot paus toont hij een simpelere en minder formele aanpak van het pausdom. Zo verkiest hij het Vaticaans gastenverblijf als woonstee in plaats van het Pauselijk Paleis. Zijn eenvoud en menselijkheid hebben hem in korte tijd veel populariteit opgeleverd.
Sympathiek
Zowel binnen als de buiten de r.-k.-kerk oogst deze paus veel sympathie en bijval. Ook onder reformatorische christenen in ons land kan hij op bijval rekenen. Van Andries Knevel wordt gesproken over diens fascinatie voor de paus. Omdat hij een vierdelig tv-programma over paus Franciscus maakt, schrijft hij tevens een boek over de kerkelijke wereldleider. Het heeft voor Knevel en veel andere christenen kennelijk een grote nieuwswaarde als een christelijke leider afrekent met corruptie en zelfverrijking en opkomt voor arme mensen. Dat is toch heel normaal, zou je zeggen. Maar het is zowaar een tv-serie en een boek waard, dat een christen – de paus in dit geval – deze kenmerken vertoont. Ieder denkend mens zou zich hier achter de oren moeten krabben. Wat is er mis met ons? Waarom valt het op als een christelijke leider gewone christelijke waarden en principes in praktijk brengt?
En natuurlijk is het sympathiek als mensen opkomen voor de armen. EO-Metterdaad en Dorcas, om maar twee hulpinstanties te noemen, doen niet anders. Mooie projecten brengen gelukkig veel geld op in ons land en dagelijks worden mensen ter plekke en concreet geholpen. Daarom verdient deze paus, die daar ook aandacht voor vraagt, onze warme sympathie.
Maar er zit een adder onder het gras… let op!
De leer van de Kerk
Ons christelijke geloof staat vandaag op het spel en loopt direct gevaar. Het is natuurlijk bekend dat het christelijke geloof niet door de r.-k.-kerk wordt beleden. Er komen daar tal van andere, on-Bijbelse, zaken in beeld, zoals de Mariaverering, het gebed tot de zogenaamde heiligen, de visie op het heilig Avondmaal – dat is de leer in de transsubstantiatie, waarbij brood en wijn tot het échte vlees en bloed van Christus wordt omgezet. De heilige hostie – het brood – wordt dan ook aanbeden. De kerk van de Reformatie heeft dat direct een ‘vervloekte afgoderij’ genoemd. Omdat de leer van de kerk verheven wordt bóven de leer van de Bijbel, is dat dan ook niet bespreekbaar.
Toen ik onlangs met de zeer gewaardeerde kardinaal Simonis sprak over de aard en de komst van het Koninkrijk Gods heeft hij vriendelijk geluisterd, maar beriep zich op de voor hem geldende noodzaak zich te houden aan de leer van de Kerk. Daarin loopt alles vast.
Maar door de voortschrijdende geestelijke armoede in veel Protestantse kerken is er al lange tijd een zoeken ontstaan naar spiritualiteit en een meer geestelijke inhoud van het geloven. Steeds meer rituelen worden ingevoerd, meestal onder aanvoering van de plaatselijke predikant, die er dan ook de voorkeur aan geeft in de kerkdienst in allerlei gekleurde gewaden rond te wandelen. De jurken doen sterk denken aan de kledij van de rooms-katholieke priester. Frère Roger, leider van de protestantse beweging Taizé, geloofde wel in de rooms-katholieke leer van de transsubstantiatie. De beweging trekt jaarlijks honderdduizenden jonge bezoekers uit de hele wereld. En zo marcheert de valse leer de kerk binnen.
Franciscus
Franciscus van Assisi (12e eeuw) is misschien wel de beroemdste en meest gewaardeerde rooms-katholieke geestelijke. Hij stichtte de kloosterorde van de Franciscanen. Hij verkoos de volstrekte armoede en richtte zich op de nood van de medemens, aanvankelijk vooral op de nood van uitgestoten melaatsen.
Voor paus Franciscus is deze het grote voorbeeld. Naast zijn overtuigend persoonlijk geloof krijgen de ‘goede werken’ de overhand. Voortdurende horen wij paus Franciscus woorden van ‘verzoening’ spreken als het gaat om de islam. “Zij dienen dezelfde God als wij, christenen,” is zijn boodschap aan de wereld. Van alle Bijbelse waarschuwingen tegen de komst van de antichrist en de geest van de antichrist in de wereld en de wereldreligies, trekt de r.-k.-kerk zich niets aan. De leer van de kerk blijkt ook vandaag uit te gaan bóven de Bijbelse openbaring en de duidelijke tekenen van de eindtijd. Ook en misschien wel vooral, bij deze paus. Deze sympathieke paus is verworden tot een valse profeet, die kerk en wereld misleidt in het duistere oerwoud van de komende Antichrist.
De Bijbel als enige gids is dichtgeslagen, ook in veel Evangelische kringen. En daarmee worden de laatste barrières tegen de feestelijke intocht van de antichrist, over de rode loper van de valse leer, opgeruimd. Misschien wordt het tv-programma en het boek van Andries Knevel wel de koevoet om de deur in Evangelische kringen met geweld te openen. Eerder werd dat al gedaan met de Schepping en Israël als teken van de tijd! Hoelang blijven we nog geestelijk verblind? Jezus komt… om eerst Zijn Bruid thuis te halen! Maar… gelooft u dat? Of gaat u ook mee in de stroom van de goed voelende misleiding?
Feike ter Velde
Kijkt u eens op http://thepopevideo.org/en/video/interreligious-dialogue.html
