De wereld is geen speelplaats meer...
Paul Prijt • 92 - 2016 • Uitgave: 18
maar wordt het Bijbels gezien wel…
Over de angst voor terreur, Pokémon Go en de ezel van Bileam die ons zegenend leert spreken…
Angst van je af spelen
Jaren geleden werd ik door een moeder uit onze gemeente aangesproken die zich zorgen maakte over haar zoon. Ze was een aantal jaren daarvoor plotseling weduwe geworden en zij en haar twee kinderen hadden daar natuurlijk nog steeds veel verdriet van. Ze bleef trouw naar de kerk komen, maar haar kinderen namen daar door hun verdriet steeds meer afstand van. Een van de zonen vond zijn vertier in een gamecentrum, waar je je geld royaal kan uitgeven, om zich uit te leven op allerlei speelautomaten. Ik besloot een keer met hem mee te gaan om samen te praten. Een moment om niet te vergeten, juist omdat ik zo bij hem de pijn van het verdriet proefde, die hij op deze manier probeerde weg te spelen. Jaren later kwam hij met zijn kinderen in de kerk en een tijdje terug deed hij belijdenis van zijn geloof in de doop en u kunt zich de vreugde van zijn moeder voorstellen. Hij was, om het in computertaal te zeggen op een ‘nieuw level’ gekomen, dat van de Here Jezus.
Proberen velen met ‘Pokémon Go’ de wereld weer een beetje in de greep te krijgen?
Deze zorgelijke moeder en haar spelende zoon zijn misschien wel symbolisch voor vandaag. In de wereld worden we pijnlijk geconfronteerd met vreselijke terreuraanslagen. Geen plek lijkt meer veilig. We maken ons zorgen over de wereld waarin de taal van de angst en haat en vervloekingen zoals van IS lijkt te regeren. Tegelijk zien we dat honderdduizenden die werkelijkheid lijken te ontvluchten in een fantasiewereld zoals die nieuwe rage van Pokémon Go. Een spel op de telefoon waarbij je allerlei virtuele wezens (waar je op zijn minst gezegd niet altijd vrolijk van wordt!) moet zien te vangen. Blijkbaar is er bij velen behoefte in die fantasiewereld, waar het vaak gaat om de strijd tussen goed en kwaad, de zaken juist wel in de greep te krijgen. Overigens horen we helaas ook dat menig amokmaker geïnspireerd is door gewelddadige computerspellen. Als we de rauwe werkelijkheid van de wereld, maar ook van de boodschap van het evangelie niet meer kunnen verdragen en wegvluchten in een virtuele wereld, zien we toch ook wat terug van wat de apostel Paulus schrijft in 2 Timoteüs 4:3-4 ‘Want er komt een tijd dat de mensen de heilzame leer niet meer verdragen… Ze zullen niet meer naar de waarheid luisteren, maar naar verzinsels.’
Zegenend spreken in een dreigende, vervloekende wereld!
De vraag is beste lezer hoe onze houding als christenen tegenover die wereld van angst terreur en vervloeking kan zijn? Vergelden we kwaad met kwaad, spreken we dezelfde harde taal, kijken we de andere kant op, vluchten we weg van de werkelijkheid in onze eigen wereld? Ik denk dat we als christenen juist een ander geluid mogen laten horen en zien. Ik moest in de afgelopen tijd denken aan die bijzondere geschiedenis van Bileam die was ingehuurd om Israël te vervloeken. Maar dan lezen we dat het een ezel was die hem letterlijk op een ander spoor bracht (Numeri 22). Een ezel, die door de engel van God gebruikt wordt, maakt Bileam duidelijk dat hij niet moet vervloeken en zorgt ervoor dat Bileam alleen nog maar zegenend kon spreken. Ik denk dat we dat nodig hebben in onze tijd: dat we de negatieve woorden, angsten en sentimenten juist weer leren ombuigen om vooral zegenend te spreken. Dat is niet weglopen en de andere kant uitkijken voor het kwaad, dat is geen spel in een virtuele wereld, maar realiteit als we biddend en zegenend willen spreken en handelen op het ‘level’ van de Here Jezus Christus, in de verwachting dat eens de profetie van Zacharia uitkomt: ‘…en de straten zullen krioelen van de spelende kinderen…’
Paul Prijt
Over de angst voor terreur, Pokémon Go en de ezel van Bileam die ons zegenend leert spreken…
Angst van je af spelen
Jaren geleden werd ik door een moeder uit onze gemeente aangesproken die zich zorgen maakte over haar zoon. Ze was een aantal jaren daarvoor plotseling weduwe geworden en zij en haar twee kinderen hadden daar natuurlijk nog steeds veel verdriet van. Ze bleef trouw naar de kerk komen, maar haar kinderen namen daar door hun verdriet steeds meer afstand van. Een van de zonen vond zijn vertier in een gamecentrum, waar je je geld royaal kan uitgeven, om zich uit te leven op allerlei speelautomaten. Ik besloot een keer met hem mee te gaan om samen te praten. Een moment om niet te vergeten, juist omdat ik zo bij hem de pijn van het verdriet proefde, die hij op deze manier probeerde weg te spelen. Jaren later kwam hij met zijn kinderen in de kerk en een tijdje terug deed hij belijdenis van zijn geloof in de doop en u kunt zich de vreugde van zijn moeder voorstellen. Hij was, om het in computertaal te zeggen op een ‘nieuw level’ gekomen, dat van de Here Jezus.
Proberen velen met ‘Pokémon Go’ de wereld weer een beetje in de greep te krijgen?
Deze zorgelijke moeder en haar spelende zoon zijn misschien wel symbolisch voor vandaag. In de wereld worden we pijnlijk geconfronteerd met vreselijke terreuraanslagen. Geen plek lijkt meer veilig. We maken ons zorgen over de wereld waarin de taal van de angst en haat en vervloekingen zoals van IS lijkt te regeren. Tegelijk zien we dat honderdduizenden die werkelijkheid lijken te ontvluchten in een fantasiewereld zoals die nieuwe rage van Pokémon Go. Een spel op de telefoon waarbij je allerlei virtuele wezens (waar je op zijn minst gezegd niet altijd vrolijk van wordt!) moet zien te vangen. Blijkbaar is er bij velen behoefte in die fantasiewereld, waar het vaak gaat om de strijd tussen goed en kwaad, de zaken juist wel in de greep te krijgen. Overigens horen we helaas ook dat menig amokmaker geïnspireerd is door gewelddadige computerspellen. Als we de rauwe werkelijkheid van de wereld, maar ook van de boodschap van het evangelie niet meer kunnen verdragen en wegvluchten in een virtuele wereld, zien we toch ook wat terug van wat de apostel Paulus schrijft in 2 Timoteüs 4:3-4 ‘Want er komt een tijd dat de mensen de heilzame leer niet meer verdragen… Ze zullen niet meer naar de waarheid luisteren, maar naar verzinsels.’
Zegenend spreken in een dreigende, vervloekende wereld!
De vraag is beste lezer hoe onze houding als christenen tegenover die wereld van angst terreur en vervloeking kan zijn? Vergelden we kwaad met kwaad, spreken we dezelfde harde taal, kijken we de andere kant op, vluchten we weg van de werkelijkheid in onze eigen wereld? Ik denk dat we als christenen juist een ander geluid mogen laten horen en zien. Ik moest in de afgelopen tijd denken aan die bijzondere geschiedenis van Bileam die was ingehuurd om Israël te vervloeken. Maar dan lezen we dat het een ezel was die hem letterlijk op een ander spoor bracht (Numeri 22). Een ezel, die door de engel van God gebruikt wordt, maakt Bileam duidelijk dat hij niet moet vervloeken en zorgt ervoor dat Bileam alleen nog maar zegenend kon spreken. Ik denk dat we dat nodig hebben in onze tijd: dat we de negatieve woorden, angsten en sentimenten juist weer leren ombuigen om vooral zegenend te spreken. Dat is niet weglopen en de andere kant uitkijken voor het kwaad, dat is geen spel in een virtuele wereld, maar realiteit als we biddend en zegenend willen spreken en handelen op het ‘level’ van de Here Jezus Christus, in de verwachting dat eens de profetie van Zacharia uitkomt: ‘…en de straten zullen krioelen van de spelende kinderen…’
Paul Prijt
