De synode heeft gesproken
Joop Schotanus • 76 - 2000/01 • Uitgave: 3
Verbazing en verbijstering. Verslagenheid en diepe teleurstelling. Aangeslagen! De eenduidige waarheid van het plaatsbekledend lijden en sterven van Christus opgegeven! Waar mensen op wrede wijze om zijn vervolgd, om zijn gemarteld en gedood, telt niet meer als het hart van het Evangelie. De wanhopige stemmen om het ergste te voorkomen hadden geen resultaat. Ondanks een tachtigtal bezwaarschriften houdt de synode Den Heyer de hand boven het hoofd. Zelfs al zou het illegaal zijn, volgens het ondertekeningsformulier, toch zal zijn standpunt moeten worden getolereerd.
MEN KIEST VOOR EEN COMPROMIS
Het had twee kanten uit kunnen gaan. Men had op grond van de bezwaarschriften kunnen kiezen voor het eeuwenlange standpunt of beter gezegd: men had kunnen kiezen voor het zeer duidelijke bijbelse standpunt. Ook had men kunnen besluiten om voor het onbijbelse standpunt van Den Heyer te kiezen. Men heeft gekozen voor een soort Siamese tweeling. Het was een kwestie van de "geit en de kool sparen" (wat het in wezen al vanaf 1968 is). Enerzijds kiezen voor het verzoeningswerk van Christus, waarin Gods liefdevolle toewending naar de kerk toe ervaren wordt en tegelijkertijd willen vasthouden aan mensen als Den Heyer, "wier overleggingen de god dezer eeuw met blindheid heeft geslagen: (2 Cor. 4:4). Hen vast willen houden, die het schijnsel van het Evangelie der heerlijkheid van Christus niet ontwaren. Zo worden in ieder geval dergelijke valse leraars door Paulus omschreven.
HOE NU VERDER?
De twee helften van de kerk zijn tot elkaar veroordeeld. Elkaar als een soort Siamese tweeling gaan voortslepen tot aan de komst van Christus. De scheidingsoperatie aan de Here God Zelf overlaten of…???? Wat is het alternatief? Hebben we hier te maken met de apostolische opdracht: Scheidt u af! Doet dan niet met hen mede! Welke gemeenschap heeft het licht met de duisternis of welke overeenstemming is er tussen de tempel van Bacil en de tempel Gods? Weet gij niet dat wie zich aan een hoer hecht één lichaam met haar is?
DE KERK ALS ORGANISATIE
Men laat de Gemeente van Christus samenvallen met een landelijke organisatie. Men past daarop de menselijke regels van orde en bestuur toe. Op deze manier komt men in totaal onbijbelse situaties terecht. Binnen die constructie verwachten de niet-huichelaars (oftewel de waarachtige gelovigen) een bijbelse oplossing voor problemen die uit dit soort samengaan zou moeten voortkomen. Mag men nog wel bidstonden organiseren voor een Goddelijke oplossing voor een ongoddelijk samengaan? Hier wringt de schoen. Moet dit niet een kostbare les zijn voor het Evangelisch Werkverband, als men zich afvraagt, waarom de Here God hun gebeden niet heeft verhoord aangaande het synode-besluit? Moet de vraag nu niet zijn:" Here, Here, wat wilt U ons duidelijk maken, nu het zo gelopen is?"
DE PLURALE KERK
Ging het zoveel jaren geleden nog om de mogelijkheid van een pluriforme kerk, waarbij men met die kerk nog verschillende kanten uit zou kunnen, als men maar vast zou houden aan de kern van het Evangelie. Nu wordt er zonder blikken of blozen gesproken van een plurale kerk, waarbij men naar believen wel of niet mag geloven in het plaatsbekledend lijden en sterven van Christus. Dit vergemakkelijkt de weg terug naar het Oudtestamentische Jodendom. Dit vergemakkelijkt de weg van de dialoog met de Islam. Waar blijven we nu met de scherpe veroordeling van Paulus ten opzichte van de Judaïstische indringers in de gemeenten van Galatië? Hij verzet zich met hand en tand tegen deze indringers, omdat ze af willen doen van het Evangelie van verzoening in Christus. Er is geen ander evangelie! Wie een ander evangelie denkt te mogen en kunnen brengen, die zij vervloekt. Met een variatie op Mozes: Ik heb u de zegen en de vloek voorgesteld. Kies dan nu de weg van de zegen.
DE SYNODE HEEFT GEKOZEN
De synode heeft gekozen voor een plurale gemeente. Wat moet hiervan de consequentie zijn voor de waarachtige gelovigen, die ongewild aan deze constructie verbonden zijn? Was er door de synode gekozen tegen Den Heyer, dan hadden zijn aanhangers het wel geweten. Zij hadden zich waarschijnlijk niets aangetrokken van het trauma van 1944. Binnen zo'n enge en intolerante kerk zouden ze niet hebben willen blijven. De synode heeft het niet aangedurfd of gewoon niet gewild om met een kleine Gideonsbende verder te gaan. Zou deze kleine Gideonsbende nu de moed hebben om nu ook duidelijk te kiezen? Te breken met hun plaatselijke kerk als ze weten dat zich daar voorstanders van Den Heyer in de kerkenraad bevinden. Als er nu eens hartstochtelijk gebeden zou worden dat de Here God door Zijn Geest nu alle waarachtige gelovigen zou bewegen op zoek te gaan naar een plaatselijke gemeente waar de volledige kerkenraad zich hartgrondig verzet heeft tegen het dreigende synode-besluit. Als die er niet te vinden is in de naaste omgeving bij de gereformeerd synodalen, dan is er in tweede instantie altijd nog de mogelijkheid bij andere kerken uit de gereformeerde gezindte een plekje te vinden. Zoniet, dan zullen er hopelijk nog andere geestelijke toevluchtsoorden zijn, waar men zich niet hoeft te compromitteren. Toevluchtsoorden waar men misschien geen enkele moeite heeft met pluriformiteit, maar waar men wel met heilige vrees bevangen is voor pluraliteit. Pluraliteit betekent dus dat men het niet eens hoeft te zijn over het hart van het Evangelie. Wat zou er een geweldig positief getuigenis uitgaan van zo'n massale uittreding.
Joop Schotanus
MEN KIEST VOOR EEN COMPROMIS
Het had twee kanten uit kunnen gaan. Men had op grond van de bezwaarschriften kunnen kiezen voor het eeuwenlange standpunt of beter gezegd: men had kunnen kiezen voor het zeer duidelijke bijbelse standpunt. Ook had men kunnen besluiten om voor het onbijbelse standpunt van Den Heyer te kiezen. Men heeft gekozen voor een soort Siamese tweeling. Het was een kwestie van de "geit en de kool sparen" (wat het in wezen al vanaf 1968 is). Enerzijds kiezen voor het verzoeningswerk van Christus, waarin Gods liefdevolle toewending naar de kerk toe ervaren wordt en tegelijkertijd willen vasthouden aan mensen als Den Heyer, "wier overleggingen de god dezer eeuw met blindheid heeft geslagen: (2 Cor. 4:4). Hen vast willen houden, die het schijnsel van het Evangelie der heerlijkheid van Christus niet ontwaren. Zo worden in ieder geval dergelijke valse leraars door Paulus omschreven.
HOE NU VERDER?
De twee helften van de kerk zijn tot elkaar veroordeeld. Elkaar als een soort Siamese tweeling gaan voortslepen tot aan de komst van Christus. De scheidingsoperatie aan de Here God Zelf overlaten of…???? Wat is het alternatief? Hebben we hier te maken met de apostolische opdracht: Scheidt u af! Doet dan niet met hen mede! Welke gemeenschap heeft het licht met de duisternis of welke overeenstemming is er tussen de tempel van Bacil en de tempel Gods? Weet gij niet dat wie zich aan een hoer hecht één lichaam met haar is?
DE KERK ALS ORGANISATIE
Men laat de Gemeente van Christus samenvallen met een landelijke organisatie. Men past daarop de menselijke regels van orde en bestuur toe. Op deze manier komt men in totaal onbijbelse situaties terecht. Binnen die constructie verwachten de niet-huichelaars (oftewel de waarachtige gelovigen) een bijbelse oplossing voor problemen die uit dit soort samengaan zou moeten voortkomen. Mag men nog wel bidstonden organiseren voor een Goddelijke oplossing voor een ongoddelijk samengaan? Hier wringt de schoen. Moet dit niet een kostbare les zijn voor het Evangelisch Werkverband, als men zich afvraagt, waarom de Here God hun gebeden niet heeft verhoord aangaande het synode-besluit? Moet de vraag nu niet zijn:" Here, Here, wat wilt U ons duidelijk maken, nu het zo gelopen is?"
DE PLURALE KERK
Ging het zoveel jaren geleden nog om de mogelijkheid van een pluriforme kerk, waarbij men met die kerk nog verschillende kanten uit zou kunnen, als men maar vast zou houden aan de kern van het Evangelie. Nu wordt er zonder blikken of blozen gesproken van een plurale kerk, waarbij men naar believen wel of niet mag geloven in het plaatsbekledend lijden en sterven van Christus. Dit vergemakkelijkt de weg terug naar het Oudtestamentische Jodendom. Dit vergemakkelijkt de weg van de dialoog met de Islam. Waar blijven we nu met de scherpe veroordeling van Paulus ten opzichte van de Judaïstische indringers in de gemeenten van Galatië? Hij verzet zich met hand en tand tegen deze indringers, omdat ze af willen doen van het Evangelie van verzoening in Christus. Er is geen ander evangelie! Wie een ander evangelie denkt te mogen en kunnen brengen, die zij vervloekt. Met een variatie op Mozes: Ik heb u de zegen en de vloek voorgesteld. Kies dan nu de weg van de zegen.
DE SYNODE HEEFT GEKOZEN
De synode heeft gekozen voor een plurale gemeente. Wat moet hiervan de consequentie zijn voor de waarachtige gelovigen, die ongewild aan deze constructie verbonden zijn? Was er door de synode gekozen tegen Den Heyer, dan hadden zijn aanhangers het wel geweten. Zij hadden zich waarschijnlijk niets aangetrokken van het trauma van 1944. Binnen zo'n enge en intolerante kerk zouden ze niet hebben willen blijven. De synode heeft het niet aangedurfd of gewoon niet gewild om met een kleine Gideonsbende verder te gaan. Zou deze kleine Gideonsbende nu de moed hebben om nu ook duidelijk te kiezen? Te breken met hun plaatselijke kerk als ze weten dat zich daar voorstanders van Den Heyer in de kerkenraad bevinden. Als er nu eens hartstochtelijk gebeden zou worden dat de Here God door Zijn Geest nu alle waarachtige gelovigen zou bewegen op zoek te gaan naar een plaatselijke gemeente waar de volledige kerkenraad zich hartgrondig verzet heeft tegen het dreigende synode-besluit. Als die er niet te vinden is in de naaste omgeving bij de gereformeerd synodalen, dan is er in tweede instantie altijd nog de mogelijkheid bij andere kerken uit de gereformeerde gezindte een plekje te vinden. Zoniet, dan zullen er hopelijk nog andere geestelijke toevluchtsoorden zijn, waar men zich niet hoeft te compromitteren. Toevluchtsoorden waar men misschien geen enkele moeite heeft met pluriformiteit, maar waar men wel met heilige vrees bevangen is voor pluraliteit. Pluraliteit betekent dus dat men het niet eens hoeft te zijn over het hart van het Evangelie. Wat zou er een geweldig positief getuigenis uitgaan van zo'n massale uittreding.
Joop Schotanus
