De strijd woedt op vele fronten
Kees Noorlander • 96 - 2020 • Uitgave: 2
In Israël mogen de Israëliërs op 2 maart voor de derde keer binnen een jaar naar de stembus om leden van de Knesset te kiezen, in de hoop dat er een nieuwe regering gevormd zal worden. De verkiezingen van 9 april en 17 september 2019 hebben niet geresulteerd in de vorming van een regering, tot frustratie van de Israëlische president Reuven Rivlin.
Zowel Likoed als Blauw en Wit zijn niet in staat geweest om een meerderheidsregering te vormen. Benny Gantz, leider van Blauw en Wit, weigert daarbij nog steeds om samen met Likoed een regering te vormen, omdat er aanklachten lopen tegen premier Netanyahu. Zolang Netanyahu premier blijft van Israël hoeft hij niet te vrezen voor een veroordeling door de rechter. Wel heeft hij per 1 januari zijn ministerposten neergelegd. Het is zeer de vraag of de verkiezingen van 2 maart een uitweg zullen bieden aan deze patstelling. Mocht er een regering komen zonder Benjamin Netanyahu, dan verliest Israël een zeer ervaren premier, die goede relaties heeft met Rusland en Amerika. Dat zal de veiligheid van Israël niet ten goede komen.
Verkiezingsstrijd
Een opsteker voor Israël is dat de Britse parlementsverkiezingen van 12 december zijn verloren door de Israël vijandig gezinde Labour Party, ze zijn gewonnen door de Conservatieve Partij van Boris Johnson, waar Netanyahu ook een goede relatie mee heeft. Johnson wil dan ook verbieden dat Britse publieke organisaties BDS-acties (BDS = Boycot, Desinvestering en Sancties tegen Israël) gaan voeren.
In februari beginnen in de Verenigde Staten de voorverkiezingen, waarin wordt bepaald welke kandidaten namens de Democraten en de Republikeinen de presidentsverkiezingen zullen aangaan in november. Voor Israël staat daarbij veel op het spel. De huidige president Trump is de meest Israël-vriendelijke president sinds het ontstaan van de staat Israël; de Verenigde Staten hebben in 2019 de Amerikaanse ambassade verhuisd naar Jeruzalem, hebben erkend dat de Golanhoogten behoren tot Israël en dat de Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever niet strijdig zijn met het internationaal recht. Daarnaast hebben de Amerikanen hun financiële steun aan de VN-organisatie voor Palestijnse vluchtelingen (UNRWA) ingetrokken. Als Trump de verkiezingen verliest kan het weer moeilijk worden voor Israël. De Democratische Partij, die sinds 2018 enkele moslima’s in het Huis van Afgevaardigden heeft, wordt steeds negatiever naar Israël.
Impeachment Trump
In de Verenigde Staten loopt een afzettingsprocedure tegen president Trump. De Democraten hebben twee aanklachten tegen de president ingediend: hij zou zijn macht hebben misbruikt door Oekraïne te dreigen met intrekking van militaire steun, als dat land geen onderzoek zou doen naar Hunter Biden, zoon van de Democratische presidentskandidaat Joe Biden. Daarnaast wordt Trump verweten dat hij het Congres heeft tegengewerkt door te weigeren documenten of getuigen ter beschikking te stellen voor onderzoek naar zijn handelen inzake Oekraïne.
Het Huis van Afgevaardigden, waar de Democraten in de meerderheid zijn, heeft Trump veroordeeld. Nu ligt het oordeel bij de Amerikaanse Senaat. Verwacht wordt dat de Senaat Trump niet zal veroordelen, omdat de Republikeinen daar de meerderheid hebben en een 2/3 meerderheid nodig is voor afzetting. Het eigenlijke doel van deze afzettingsprocedure is dan ook niet de daadwerkelijke afzetting van Trump, maar om hem zwart te maken bij de Amerikaanse bevolking. Dat lijkt te werken: de populariteit van Trump neemt af onder christenen. Het blad Christianity Today schreef zelfs (tot onvrede van Franklin Graham) dat Trump moet worden afgezet. Trump zou hierdoor de presidentsverkiezingen van november kunnen verliezen. Israël dreigt dan weer veroordelingen van de VN-Veiligheidsraad te krijgen.
Juridische strijd
In november is premier Netanyahu formeel aangeklaagd voor fraude, omkoping en bedrog. Daarom heeft hij per 1 januari zijn ministersposten neergelegd. Hij blijft alleen nog aan als (demissionair) premier. Benny Gantz, leider van Blauw en Wit, gebruikt die aanklachten om van Netanyahu af te komen in een toekomstige regering; hij wil niet regeren met iemand die aangeklaagd wordt.
De ironie wil dat Benny Gantz ook wordt aangeklaagd. Niet in Israël, maar in Nederland, door de Palestijnse Nederlander Ismail Ziada. Deze heeft Benny Gantz en Amir Eshel civielrechtelijk aangeklaagd, omdat zij in 2014 tijdens de Gaza-oorlog Operatie Beschermende Rand als toenmalige commandanten van het Israëlische leger verantwoordelijk waren voor het bombardement op het huis van Ziada’s familie, waarbij zijn moeder, drie broers, schoonzus, neefje en een vriend zijn omgekomen. Ziada procedeert in Nederland, omdat hij stelt dat Palestijnen geen eerlijk proces hierover in Israël kunnen voeren. Ziada eist € 600.000 schadevergoeding. Gantz en Eshel stellen dat Nederlandse rechtbanken niet gerechtigd zijn hierover te oordelen. Op 29 januari 2020 doen de Nederlandse rechters hierover uitspraak.
Omgekeerd heeft het Israëlische KKL-Joods Nationaal Fonds samen met inwoners van grensregio van Gaza een rechtszaak aangespannen in Amerika tegen de Amerikaanse organisatie ‘Education For a Just Peace in the Middle East’ wegens de financiering van brandvliegers e.d. die vanuit Gaza naar Israël werden gevlogen. De Israëliërs zeggen te kunnen bewijzen dat deze BDS-organisatie geld heeft overgemaakt naar Hamas teneinde deze brandterreur vanuit Gaza te ondersteunen. De schade aan vernietigde landbouwgrond en bossen bedraagt zeker tientallen miljoenen dollars.
De moslima Fatou Bensouda, hoofdaanklaagster van het Internationaal Strafhof (ICC), wil na Palestijnse aanklachten onderzoeken of Israël oorlogsmisdaden in Gaza en de Westelijke Jordaanoever heeft begaan. Voordat het ICC daar een uitspraak over kan doen, moet eerst worden onderzocht of het ICC daar de bevoegdheid voor heeft; alleen soevereine staten mogen aanklachten indienen bij het ICC en ‘Palestina’ is geen VN-lid.
Wat het internationaal ‘recht’ betreft: Israël wordt jaarlijks meer veroordeeld door VN-organisaties dan welk ander land ook. Dat geeft al de selectieve verontwaardiging aan. Het gevolg is dat het Israël Producten Centrum te Nijkerk van het Europees Hof van Justitie producten van de Westelijke Jordaanoever niet meer mag verkopen als er op het etiket ‘Product of Israel’ staat. Producten uit bezette gebieden als Tibet, de Spaanse Sahara en Noord-Cyprus hebben niet te maken met dit soort maatregelen.
Turkse annexatie van Middellandse Zee
Turkije gedraagt zich steeds agressiever op de Middellandse Zee. In november 2019 hebben Turkije en Libië een maritiem verdrag gesloten, waardoor hun Exclusieve Economische Zones (EEZ’s) aan elkaar grenzen. Binnen een EEZ heeft een land het recht om grondstoffen te delven en te vissen. Volgens het VN-Zeerechtverdrag, wat Libië niet heeft geratificeerd en Turkije zelfs niet heeft getekend, mag een EEZ tot 200 mijl van de kust lopen, zodat de EEZ van Griekenland grenst aan die van Egypte. Turkije en Libië annexeren hiermee dus zeegebied van Griekenland en Egypte. Turkije wil zo ook profiteren van de brandstoffen, die zich in de Middellandse Zee bevinden. Tevens belemmert Turkije hiermee een pijpleiding om aardgas van Israël en Cyprus naar Europa te transporteren.
Daarbij heeft de Libische regering in Tripoli om Turkse militaire hulp gevraagd tegen het oprukkende leger van krijgsheer Haftar, die wordt gesteund door Egypte en Rusland. Turkije is op die hulpvraag ingegaan om zodoende geclaimde Turkse zeerechten te waarborgen.
Ondertussen gaat Turkije door met gasboringen in de Cypriotische EEZ. De samenwerking tussen Cyprus en Israël is Turkije een doorn in het oog. In december heeft de Turkse marine een Israëlisch onderzoeksschip, dat samen met Cypriotische wetenschappers bezig was met onderzoek in de Cypriotische wateren, daaruit weggejaagd.
Iran
In steeds meer landen zijn er milities actief, die in feite handlangers van Iran zijn. De bekendste groepering is Hezbollah in Libanon. Daar zijn bijgekomen de Houthi-rebellen in Jemen, de PIJ (Palestijnse Islamitische Jihad) in de Gazastrook, de Hashd al-Shaabi (Volksmobilisatietroepen) en Kataib Hezbollah in Irak. Zo kan Iran vanuit diverse buitenlandse regio raketaanvallen op Israël uitvoeren. Iran is zelfs bezig om stiekem ballistische raketten in Irak te plaatsen. Zo kan het ook terugslaan, als bij een oorlog de raketten in Iran worden vernietigd. De bevolking in Irak is hier niet blij mee. Er zijn demonstraties tegen de armoede, maar ook tegen de invloed van Iran. Honderden Irakezen zijn gedood tijdens deze demonstraties. Ook in Iran zijn bij demonstraties tegen het regime. Meer dan duizend demonstranten zijn daar doodgeschoten.
Inmiddels escaleert in Irak de strijd tussen Iran en de VS. Na de bestorming van de Amerikaanse ambassade in Irak reageerde Amerika door op het vliegveld Bagdad de Iraanse generaal Qassem Soleimani te liquideren. Iran heeft wraak gezworen, niet alleen op Amerika, maar ook op Israël. De Ezechiël 38-oorlog lijkt steeds dichterbij.
Geestelijke strijd
Achter dit alles zit een geestelijke strijd. De Joodste staat Israël wordt in de wereld veel strenger beoordeeld dan andere landen. Zolang Joden een ondergeschikte status hadden in de islamitische wereld, werden ze getolereerd. In de islam is het zo dat als een gebied niet meer islamitisch is, er volop moet worden ingezet om dat gebied weer te islamiseren. Het is al helemaal problematisch als voormalig islamitisch gebied Joods geworden is. Dat verklaart vijandschap vanuit islamitische hoek.
Maar ook in de westerse wereld zijn er steeds meer mensen, die moeite hebben met de Joodse staat Israël. De gedachte dat God nog een plan heeft met Joden en de staat Israël in de eindtijd (Zacharia 8:13) past niet bij de theologie van sommige kerken dat Israël voor altijd heeft afgedaan als Gods volk, en ook niet bij de visie van atheïsten.
Maar Israël is er nog steeds. Het was al een Godswonder dat de staat Israël in 1948 weer kon worden opgericht. Maar het feit dat Israël daarna al die oorlogen om hun bestaan heeft gewonnen, is bijzonder en duidt ook op ingrijpen van God. Toch zal Israël het nog heel moeilijk krijgen in de eindtijd. Maar in die moeilijkheden zullen ze vanuit Jeruzalem roepen om Jezus: “Gezegend Hij die komt in de naam van de Heer” (Mattheüs 23:39) en zich rouwend verootmoedigen als ze Hem zien die ze doorstoken hebben (Openbaring 1:7). Maranatha!
Kees Noorlander
Zowel Likoed als Blauw en Wit zijn niet in staat geweest om een meerderheidsregering te vormen. Benny Gantz, leider van Blauw en Wit, weigert daarbij nog steeds om samen met Likoed een regering te vormen, omdat er aanklachten lopen tegen premier Netanyahu. Zolang Netanyahu premier blijft van Israël hoeft hij niet te vrezen voor een veroordeling door de rechter. Wel heeft hij per 1 januari zijn ministerposten neergelegd. Het is zeer de vraag of de verkiezingen van 2 maart een uitweg zullen bieden aan deze patstelling. Mocht er een regering komen zonder Benjamin Netanyahu, dan verliest Israël een zeer ervaren premier, die goede relaties heeft met Rusland en Amerika. Dat zal de veiligheid van Israël niet ten goede komen.
Verkiezingsstrijd
Een opsteker voor Israël is dat de Britse parlementsverkiezingen van 12 december zijn verloren door de Israël vijandig gezinde Labour Party, ze zijn gewonnen door de Conservatieve Partij van Boris Johnson, waar Netanyahu ook een goede relatie mee heeft. Johnson wil dan ook verbieden dat Britse publieke organisaties BDS-acties (BDS = Boycot, Desinvestering en Sancties tegen Israël) gaan voeren.
In februari beginnen in de Verenigde Staten de voorverkiezingen, waarin wordt bepaald welke kandidaten namens de Democraten en de Republikeinen de presidentsverkiezingen zullen aangaan in november. Voor Israël staat daarbij veel op het spel. De huidige president Trump is de meest Israël-vriendelijke president sinds het ontstaan van de staat Israël; de Verenigde Staten hebben in 2019 de Amerikaanse ambassade verhuisd naar Jeruzalem, hebben erkend dat de Golanhoogten behoren tot Israël en dat de Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever niet strijdig zijn met het internationaal recht. Daarnaast hebben de Amerikanen hun financiële steun aan de VN-organisatie voor Palestijnse vluchtelingen (UNRWA) ingetrokken. Als Trump de verkiezingen verliest kan het weer moeilijk worden voor Israël. De Democratische Partij, die sinds 2018 enkele moslima’s in het Huis van Afgevaardigden heeft, wordt steeds negatiever naar Israël.
Impeachment Trump
In de Verenigde Staten loopt een afzettingsprocedure tegen president Trump. De Democraten hebben twee aanklachten tegen de president ingediend: hij zou zijn macht hebben misbruikt door Oekraïne te dreigen met intrekking van militaire steun, als dat land geen onderzoek zou doen naar Hunter Biden, zoon van de Democratische presidentskandidaat Joe Biden. Daarnaast wordt Trump verweten dat hij het Congres heeft tegengewerkt door te weigeren documenten of getuigen ter beschikking te stellen voor onderzoek naar zijn handelen inzake Oekraïne.
Het Huis van Afgevaardigden, waar de Democraten in de meerderheid zijn, heeft Trump veroordeeld. Nu ligt het oordeel bij de Amerikaanse Senaat. Verwacht wordt dat de Senaat Trump niet zal veroordelen, omdat de Republikeinen daar de meerderheid hebben en een 2/3 meerderheid nodig is voor afzetting. Het eigenlijke doel van deze afzettingsprocedure is dan ook niet de daadwerkelijke afzetting van Trump, maar om hem zwart te maken bij de Amerikaanse bevolking. Dat lijkt te werken: de populariteit van Trump neemt af onder christenen. Het blad Christianity Today schreef zelfs (tot onvrede van Franklin Graham) dat Trump moet worden afgezet. Trump zou hierdoor de presidentsverkiezingen van november kunnen verliezen. Israël dreigt dan weer veroordelingen van de VN-Veiligheidsraad te krijgen.
Juridische strijd
In november is premier Netanyahu formeel aangeklaagd voor fraude, omkoping en bedrog. Daarom heeft hij per 1 januari zijn ministersposten neergelegd. Hij blijft alleen nog aan als (demissionair) premier. Benny Gantz, leider van Blauw en Wit, gebruikt die aanklachten om van Netanyahu af te komen in een toekomstige regering; hij wil niet regeren met iemand die aangeklaagd wordt.
De ironie wil dat Benny Gantz ook wordt aangeklaagd. Niet in Israël, maar in Nederland, door de Palestijnse Nederlander Ismail Ziada. Deze heeft Benny Gantz en Amir Eshel civielrechtelijk aangeklaagd, omdat zij in 2014 tijdens de Gaza-oorlog Operatie Beschermende Rand als toenmalige commandanten van het Israëlische leger verantwoordelijk waren voor het bombardement op het huis van Ziada’s familie, waarbij zijn moeder, drie broers, schoonzus, neefje en een vriend zijn omgekomen. Ziada procedeert in Nederland, omdat hij stelt dat Palestijnen geen eerlijk proces hierover in Israël kunnen voeren. Ziada eist € 600.000 schadevergoeding. Gantz en Eshel stellen dat Nederlandse rechtbanken niet gerechtigd zijn hierover te oordelen. Op 29 januari 2020 doen de Nederlandse rechters hierover uitspraak.
Omgekeerd heeft het Israëlische KKL-Joods Nationaal Fonds samen met inwoners van grensregio van Gaza een rechtszaak aangespannen in Amerika tegen de Amerikaanse organisatie ‘Education For a Just Peace in the Middle East’ wegens de financiering van brandvliegers e.d. die vanuit Gaza naar Israël werden gevlogen. De Israëliërs zeggen te kunnen bewijzen dat deze BDS-organisatie geld heeft overgemaakt naar Hamas teneinde deze brandterreur vanuit Gaza te ondersteunen. De schade aan vernietigde landbouwgrond en bossen bedraagt zeker tientallen miljoenen dollars.
De moslima Fatou Bensouda, hoofdaanklaagster van het Internationaal Strafhof (ICC), wil na Palestijnse aanklachten onderzoeken of Israël oorlogsmisdaden in Gaza en de Westelijke Jordaanoever heeft begaan. Voordat het ICC daar een uitspraak over kan doen, moet eerst worden onderzocht of het ICC daar de bevoegdheid voor heeft; alleen soevereine staten mogen aanklachten indienen bij het ICC en ‘Palestina’ is geen VN-lid.
Wat het internationaal ‘recht’ betreft: Israël wordt jaarlijks meer veroordeeld door VN-organisaties dan welk ander land ook. Dat geeft al de selectieve verontwaardiging aan. Het gevolg is dat het Israël Producten Centrum te Nijkerk van het Europees Hof van Justitie producten van de Westelijke Jordaanoever niet meer mag verkopen als er op het etiket ‘Product of Israel’ staat. Producten uit bezette gebieden als Tibet, de Spaanse Sahara en Noord-Cyprus hebben niet te maken met dit soort maatregelen.
Turkse annexatie van Middellandse Zee
Turkije gedraagt zich steeds agressiever op de Middellandse Zee. In november 2019 hebben Turkije en Libië een maritiem verdrag gesloten, waardoor hun Exclusieve Economische Zones (EEZ’s) aan elkaar grenzen. Binnen een EEZ heeft een land het recht om grondstoffen te delven en te vissen. Volgens het VN-Zeerechtverdrag, wat Libië niet heeft geratificeerd en Turkije zelfs niet heeft getekend, mag een EEZ tot 200 mijl van de kust lopen, zodat de EEZ van Griekenland grenst aan die van Egypte. Turkije en Libië annexeren hiermee dus zeegebied van Griekenland en Egypte. Turkije wil zo ook profiteren van de brandstoffen, die zich in de Middellandse Zee bevinden. Tevens belemmert Turkije hiermee een pijpleiding om aardgas van Israël en Cyprus naar Europa te transporteren.
Daarbij heeft de Libische regering in Tripoli om Turkse militaire hulp gevraagd tegen het oprukkende leger van krijgsheer Haftar, die wordt gesteund door Egypte en Rusland. Turkije is op die hulpvraag ingegaan om zodoende geclaimde Turkse zeerechten te waarborgen.
Ondertussen gaat Turkije door met gasboringen in de Cypriotische EEZ. De samenwerking tussen Cyprus en Israël is Turkije een doorn in het oog. In december heeft de Turkse marine een Israëlisch onderzoeksschip, dat samen met Cypriotische wetenschappers bezig was met onderzoek in de Cypriotische wateren, daaruit weggejaagd.
Iran
In steeds meer landen zijn er milities actief, die in feite handlangers van Iran zijn. De bekendste groepering is Hezbollah in Libanon. Daar zijn bijgekomen de Houthi-rebellen in Jemen, de PIJ (Palestijnse Islamitische Jihad) in de Gazastrook, de Hashd al-Shaabi (Volksmobilisatietroepen) en Kataib Hezbollah in Irak. Zo kan Iran vanuit diverse buitenlandse regio raketaanvallen op Israël uitvoeren. Iran is zelfs bezig om stiekem ballistische raketten in Irak te plaatsen. Zo kan het ook terugslaan, als bij een oorlog de raketten in Iran worden vernietigd. De bevolking in Irak is hier niet blij mee. Er zijn demonstraties tegen de armoede, maar ook tegen de invloed van Iran. Honderden Irakezen zijn gedood tijdens deze demonstraties. Ook in Iran zijn bij demonstraties tegen het regime. Meer dan duizend demonstranten zijn daar doodgeschoten.
Inmiddels escaleert in Irak de strijd tussen Iran en de VS. Na de bestorming van de Amerikaanse ambassade in Irak reageerde Amerika door op het vliegveld Bagdad de Iraanse generaal Qassem Soleimani te liquideren. Iran heeft wraak gezworen, niet alleen op Amerika, maar ook op Israël. De Ezechiël 38-oorlog lijkt steeds dichterbij.
Geestelijke strijd
Achter dit alles zit een geestelijke strijd. De Joodste staat Israël wordt in de wereld veel strenger beoordeeld dan andere landen. Zolang Joden een ondergeschikte status hadden in de islamitische wereld, werden ze getolereerd. In de islam is het zo dat als een gebied niet meer islamitisch is, er volop moet worden ingezet om dat gebied weer te islamiseren. Het is al helemaal problematisch als voormalig islamitisch gebied Joods geworden is. Dat verklaart vijandschap vanuit islamitische hoek.
Maar ook in de westerse wereld zijn er steeds meer mensen, die moeite hebben met de Joodse staat Israël. De gedachte dat God nog een plan heeft met Joden en de staat Israël in de eindtijd (Zacharia 8:13) past niet bij de theologie van sommige kerken dat Israël voor altijd heeft afgedaan als Gods volk, en ook niet bij de visie van atheïsten.
Maar Israël is er nog steeds. Het was al een Godswonder dat de staat Israël in 1948 weer kon worden opgericht. Maar het feit dat Israël daarna al die oorlogen om hun bestaan heeft gewonnen, is bijzonder en duidt ook op ingrijpen van God. Toch zal Israël het nog heel moeilijk krijgen in de eindtijd. Maar in die moeilijkheden zullen ze vanuit Jeruzalem roepen om Jezus: “Gezegend Hij die komt in de naam van de Heer” (Mattheüs 23:39) en zich rouwend verootmoedigen als ze Hem zien die ze doorstoken hebben (Openbaring 1:7). Maranatha!
Kees Noorlander
