De strijd om het land
Jan van Barneveld • 90 - 2014 • Uitgave: 10
Weer is een poging om een Palestijnse staat in het hartland van Israël te stichten mislukt. Maar de vijanden van Israël geven niet op. Voorbereidingen van nieuwe aanvallen op Gods volk in Gods land zijn in volle gang. Hoe zal Israël reageren? We moeten niet vergeten dat het ten diepste een geestelijke strijd is. Het gaat om het komende koninkrijk van God. We geven een korte schets van belangrijke politieke leiders van Israël en hun visie. Dat kan ons aandeel in die strijd, gebed, verdiepen.
Beide partijen geven elkaar de schuld van het mislukken van de zoveelste poging om een Palestijnse staat te stichten en zo vrede te maken. Mahmoud Abbas wees ‘woedend’ op de bouw van een paar huizen in gebied C. Hij kwam ook met een lange lijst nieuwe eisen aan Israël en weigerde, met steun van de Arabische Liga, Israël als Joodse staat te erkennen. Ook gaat Abbas met de terroristenorganisatie Hamas in zee.
Netanyahu hamert op de meer dan 3000 jaar oude band van Israël met het land. De Palestijnen hebben een nieuwe mythe opgehaald: Zij zijn afstammelingen van oude Kanaänitische volken. Netanyahu zit dichter bij de waarheid als hij de meeste ‘Palestijnen’ ziet als nakomelingen van arme Arabieren die begin van de 20e eeuw in Palestina werk zochten bij de ijverige Joodse nederzettingen die het woeste land weer vruchtbaar maakten. M.a.w. een Palestijnse volk bestaat niet.
Gevaarlijke plannen
Nieuwe aanvallen op land en volk van Israël zijn in volle gang. De Palestijnse Autoriteit (PA) heeft 15 internationale organisaties, de meeste van de VN, schriftelijk verzocht Palestina als lidstaat te accepteren. Meer aanvragen zijn onderweg. Als dat lukt kan de VN de PA niet langer weigeren als lid. Dan komt er een islamitisch terroristenstaatje in het hart van Israël. De PA en Hamas kunnen Israël voor het Internationale Gerechtshof in Den Haag dagen.
Een tweede aanval is de dreiging van Abbas om de PA te ontbinden. Dat betekent dat Israël verantwoordelijk wordt voor de zogenaamde Palestijnse gebieden A, B en C.
In gebied A is de PA autonoom. In gebied B is de PA administratief de baas en Israël verantwoordelijkheid voor de veiligheid. In gebied C is Israël verantwoordelijk voor allebei. Als Abbas zijn dreiging waar maakt, wat velen betwijfelen, is Israël, wat die gebieden betreft, overgeleverd aan de VN – ‘Verenigde Niets’, spotten veel Israëli’s – en de publieke opinie van de ‘internationale gemeenschap’. Een vage term die iedereen gebruikt om zijn mening kracht bij te zetten. Annexeren kan dan niet zo snel meer. Vandaar dat in Israël steeds meer stemmen roepen: “Laten we snel gebied C annexeren.” Daar wonen ongeveer 300.000 Israëli’s. En tussen 30.000 – 100.000 Arabieren (Palestijnen), die liever onder de ‘bezetting’ van Israël leven dan onder het corrupte regiem van de PA. Nu hebben ze tenminste redelijk betaald werk.
De derde aanval is de overeenkomst tussen Hamas en de PA. Nafatali Bennett zegt: “Deze overeenkomst heeft de PA tot de grootste terroristenorganisatie ter wereld gemaakt.” Lieberman constateert dat Abbas nu nooit een vredesovereenkomst met Israël kan sluiten. Dus: “Waarom niet annexeren?” redeneert Israël. Wat heeft Rusland anders gedaan met de Krim? Met welk argument? Om de Russen in dat gebied en de nationale veiligheid te beschermen. “Wel, dat zeggen wij ook”, zegt men in Israël. Het is allemaal erg spannend.
Verdeeldheid
De Israëlische regering was verdeeld. Verschillende ministers willen meteen gebied C annexeren. Zij zeggen: “We trekken ons terug uit de regering als er één vierkante centimeter weggegeven wordt.” De Bijbel zegt: ‘De grond zal niet voor altijd verkocht worden, want het land is van MIJ’ (Leviticus 25:23). Gods land mag niet ‘verkocht’ worden. Zelfs niet voor een (valse) vrede. Minister Naftali Bennett heeft herhaaldelijk gedreigd op te stappen als er een Palestijnse staat komt. Ministers die het ‘vredesproces’ wilden doorzetten staan momenteel door het samengaan van de PA en de Hamas voor het blok. Bijvoorbeeld minister Yaïr Lapid die dreigde te vertrekken als het vredesproces niet verder zou doorgaan; hij is nu voor stoppen. Israël staat voor belangrijke beslissingen. Belangrijk in verband met Gods plan voor het herstel van Israël en de terugkeer van andere stammen. We bidden dat de HERE Zijn grote macht op Zich zal nemen en dat Zijn wil zal geschieden.
Wie is wie?
We zullen nu enkele collega’s van premier Netanyahu kort aan u voorstellen. Collega’s, die tegelijk rivalen zijn voor de ‘troon’ van Israël, kandidaten voor het premierschap.
1. Avigdor Lieberman (55) is in Rusland geboren en in 1978 met het gezin naar Israël gekomen. Spreekt Russisch, Roemeens, Hebreeuws en Engels. Hij is getrouwd en ze hebben drie volwassen kinderen. Lieberman is leider van de ‘Russische partij’, Israël Beiteinu (Israël ons Tehuis). Deze partij is met de Likoed een fusie aangegaan voor de verkiezingen, die ze hebben gewonnen. Lieberman, minister van Buitenlandse Zaken, erkent de belangrijke rol van de religie in Israël: “Zonder godsdienst en Judaïsme zou de staat Israël nooit tot stand gekomen zijn.” Religie is voor hem nationalisme; geen scheiding tussen ‘synagoge en staat’. Hij ziet een Tweestaten-oplossing als de enige weg naar vrede. Lieberman heeft een goede relatie met Poetin. Hij wil Netanyahu opvolgen.
2. Yaïr Lapid (50) had tot 2012 een populaire tv en radio nieuwsrubriek en talkshow. Is getrouwd. Ze hebben drie kinderen. Begin 2012 ging hij in de politiek en dook in een gat tussen links en rechts Israël. Zijn partij, Yesh Atid (Er is een Toekomst), werd tot ieders verrassing de tweede partij. Hij werd ministerie van Financiën. Schijnt het goed te doen. Het ‘vredesproces’ en de Tweestaten-oplossing wilde hij redden door nog meer concessies aan de PA. Als de regering valt wil hij met de linkse partijen een coalitie vormen.
3. Naftali Bennett (42) was een seculiere Jood. Hij kwam in een Chabad (Orthodox Joods) jeugdkamp tot geloof en is nu modern-orthodox. Bennet is getrouwd en heeft vier kinderen. Verkocht zijn ict-bedrijf voor $ 145 miljoen (€ 105 miljoen) en voegde zich bij de Nationaal Religieuze Partij die in verval was. Bennet bouwde die partij om tot Habayit Hayehudi (Joods Tehuis). Hij is minister van Economische Zaken en Religieuze Zaken, een pleitbezorger voor de nederzettingen en wil liever vandaag als morgen gebied C annexeren. Hij heeft ambitie premier te worden.
4. Moshe Feiglin (51) is gehuwd, heeft vijf kinderen en is orthodox gelovig. Hij streeft naar het leiderschap van Likoed. Feiglin wil de gebieden A,B en C annexeren. Arabieren (Palestijnen) die dan willen emigreren krijgen financiële compensatie aangeboden. Ook wil hij de Waqf (islamitische beheersorganisatie van de Tempelberg) verwijderen zodat Joden daar kunnen bidden. Heel Israël is voor het Joodse volk.
Als de regering valt kan premier Netanyahu alleen nog een coalitie met de ultra-orthodoxe partijen vormen. Dat is een recept voor grote problemen.
Strijd
De strijd om Gods land dat HIJ onder ede aan Israël heeft beloofd, is in volle gang. Als de PA en Hamas hun terroristenstaatje krijgen, jubelt de islam. Immers, dan heeft hun godheid een overwinning geboekt op de God van Israël. Wij zingen en getuigen met Israël: “De HEER regeert.”
Jan van Barneveld
Beide partijen geven elkaar de schuld van het mislukken van de zoveelste poging om een Palestijnse staat te stichten en zo vrede te maken. Mahmoud Abbas wees ‘woedend’ op de bouw van een paar huizen in gebied C. Hij kwam ook met een lange lijst nieuwe eisen aan Israël en weigerde, met steun van de Arabische Liga, Israël als Joodse staat te erkennen. Ook gaat Abbas met de terroristenorganisatie Hamas in zee.
Netanyahu hamert op de meer dan 3000 jaar oude band van Israël met het land. De Palestijnen hebben een nieuwe mythe opgehaald: Zij zijn afstammelingen van oude Kanaänitische volken. Netanyahu zit dichter bij de waarheid als hij de meeste ‘Palestijnen’ ziet als nakomelingen van arme Arabieren die begin van de 20e eeuw in Palestina werk zochten bij de ijverige Joodse nederzettingen die het woeste land weer vruchtbaar maakten. M.a.w. een Palestijnse volk bestaat niet.
Gevaarlijke plannen
Nieuwe aanvallen op land en volk van Israël zijn in volle gang. De Palestijnse Autoriteit (PA) heeft 15 internationale organisaties, de meeste van de VN, schriftelijk verzocht Palestina als lidstaat te accepteren. Meer aanvragen zijn onderweg. Als dat lukt kan de VN de PA niet langer weigeren als lid. Dan komt er een islamitisch terroristenstaatje in het hart van Israël. De PA en Hamas kunnen Israël voor het Internationale Gerechtshof in Den Haag dagen.
Een tweede aanval is de dreiging van Abbas om de PA te ontbinden. Dat betekent dat Israël verantwoordelijk wordt voor de zogenaamde Palestijnse gebieden A, B en C.
In gebied A is de PA autonoom. In gebied B is de PA administratief de baas en Israël verantwoordelijkheid voor de veiligheid. In gebied C is Israël verantwoordelijk voor allebei. Als Abbas zijn dreiging waar maakt, wat velen betwijfelen, is Israël, wat die gebieden betreft, overgeleverd aan de VN – ‘Verenigde Niets’, spotten veel Israëli’s – en de publieke opinie van de ‘internationale gemeenschap’. Een vage term die iedereen gebruikt om zijn mening kracht bij te zetten. Annexeren kan dan niet zo snel meer. Vandaar dat in Israël steeds meer stemmen roepen: “Laten we snel gebied C annexeren.” Daar wonen ongeveer 300.000 Israëli’s. En tussen 30.000 – 100.000 Arabieren (Palestijnen), die liever onder de ‘bezetting’ van Israël leven dan onder het corrupte regiem van de PA. Nu hebben ze tenminste redelijk betaald werk.
De derde aanval is de overeenkomst tussen Hamas en de PA. Nafatali Bennett zegt: “Deze overeenkomst heeft de PA tot de grootste terroristenorganisatie ter wereld gemaakt.” Lieberman constateert dat Abbas nu nooit een vredesovereenkomst met Israël kan sluiten. Dus: “Waarom niet annexeren?” redeneert Israël. Wat heeft Rusland anders gedaan met de Krim? Met welk argument? Om de Russen in dat gebied en de nationale veiligheid te beschermen. “Wel, dat zeggen wij ook”, zegt men in Israël. Het is allemaal erg spannend.
Verdeeldheid
De Israëlische regering was verdeeld. Verschillende ministers willen meteen gebied C annexeren. Zij zeggen: “We trekken ons terug uit de regering als er één vierkante centimeter weggegeven wordt.” De Bijbel zegt: ‘De grond zal niet voor altijd verkocht worden, want het land is van MIJ’ (Leviticus 25:23). Gods land mag niet ‘verkocht’ worden. Zelfs niet voor een (valse) vrede. Minister Naftali Bennett heeft herhaaldelijk gedreigd op te stappen als er een Palestijnse staat komt. Ministers die het ‘vredesproces’ wilden doorzetten staan momenteel door het samengaan van de PA en de Hamas voor het blok. Bijvoorbeeld minister Yaïr Lapid die dreigde te vertrekken als het vredesproces niet verder zou doorgaan; hij is nu voor stoppen. Israël staat voor belangrijke beslissingen. Belangrijk in verband met Gods plan voor het herstel van Israël en de terugkeer van andere stammen. We bidden dat de HERE Zijn grote macht op Zich zal nemen en dat Zijn wil zal geschieden.
Wie is wie?
We zullen nu enkele collega’s van premier Netanyahu kort aan u voorstellen. Collega’s, die tegelijk rivalen zijn voor de ‘troon’ van Israël, kandidaten voor het premierschap.
1. Avigdor Lieberman (55) is in Rusland geboren en in 1978 met het gezin naar Israël gekomen. Spreekt Russisch, Roemeens, Hebreeuws en Engels. Hij is getrouwd en ze hebben drie volwassen kinderen. Lieberman is leider van de ‘Russische partij’, Israël Beiteinu (Israël ons Tehuis). Deze partij is met de Likoed een fusie aangegaan voor de verkiezingen, die ze hebben gewonnen. Lieberman, minister van Buitenlandse Zaken, erkent de belangrijke rol van de religie in Israël: “Zonder godsdienst en Judaïsme zou de staat Israël nooit tot stand gekomen zijn.” Religie is voor hem nationalisme; geen scheiding tussen ‘synagoge en staat’. Hij ziet een Tweestaten-oplossing als de enige weg naar vrede. Lieberman heeft een goede relatie met Poetin. Hij wil Netanyahu opvolgen.
2. Yaïr Lapid (50) had tot 2012 een populaire tv en radio nieuwsrubriek en talkshow. Is getrouwd. Ze hebben drie kinderen. Begin 2012 ging hij in de politiek en dook in een gat tussen links en rechts Israël. Zijn partij, Yesh Atid (Er is een Toekomst), werd tot ieders verrassing de tweede partij. Hij werd ministerie van Financiën. Schijnt het goed te doen. Het ‘vredesproces’ en de Tweestaten-oplossing wilde hij redden door nog meer concessies aan de PA. Als de regering valt wil hij met de linkse partijen een coalitie vormen.
3. Naftali Bennett (42) was een seculiere Jood. Hij kwam in een Chabad (Orthodox Joods) jeugdkamp tot geloof en is nu modern-orthodox. Bennet is getrouwd en heeft vier kinderen. Verkocht zijn ict-bedrijf voor $ 145 miljoen (€ 105 miljoen) en voegde zich bij de Nationaal Religieuze Partij die in verval was. Bennet bouwde die partij om tot Habayit Hayehudi (Joods Tehuis). Hij is minister van Economische Zaken en Religieuze Zaken, een pleitbezorger voor de nederzettingen en wil liever vandaag als morgen gebied C annexeren. Hij heeft ambitie premier te worden.
4. Moshe Feiglin (51) is gehuwd, heeft vijf kinderen en is orthodox gelovig. Hij streeft naar het leiderschap van Likoed. Feiglin wil de gebieden A,B en C annexeren. Arabieren (Palestijnen) die dan willen emigreren krijgen financiële compensatie aangeboden. Ook wil hij de Waqf (islamitische beheersorganisatie van de Tempelberg) verwijderen zodat Joden daar kunnen bidden. Heel Israël is voor het Joodse volk.
Als de regering valt kan premier Netanyahu alleen nog een coalitie met de ultra-orthodoxe partijen vormen. Dat is een recept voor grote problemen.
Strijd
De strijd om Gods land dat HIJ onder ede aan Israël heeft beloofd, is in volle gang. Als de PA en Hamas hun terroristenstaatje krijgen, jubelt de islam. Immers, dan heeft hun godheid een overwinning geboekt op de God van Israël. Wij zingen en getuigen met Israël: “De HEER regeert.”
Jan van Barneveld
