De stille jihad van de islam
ds. Oscar Lohuis • 85 - 2009 • Uitgave: 5
De stille jihad van de islam
Misschien kunt u zich het fragment nog herinneren: Toenmalig minister Rita Verdonk kwam ergens op bezoek, trad een moslimman tegemoet en stak de hand uit om hem te begroeten. Deze moslimmeneer weigerde echter om minister Verdonk de hand te schudden. Haar reactie liet zien dat zij daardoor verontwaardigd was. Naar aanleiding van dit incident is er heel wat geschreven in kranten en tijdschriften. Eén van de dingen die ik begrepen heb, is dat het hier een toegewijde moslimman betrof wiens geloof hem niet toestaat een vrouw aan te raken en dat hij daarom Rita Verdonk ook geen hand wilde geven. Dat neemt niet weg dat het in termen van de Nederlandse cultuur buitengewoon onbeleefd was wat hij deed. Het was nota bene een minister van de Nederlandse regering die hem de hand toereikte, een vertegenwoordiger van de nationale overheid die op bezoek kwam. Op het moment dat deze minister haar hand naar hem uitstak, stond deze man voor de keuze om respect te tonen voor de Nederlandse cultuur en overheid, of om de islam als alles bepalende ideologie te volgen. Dit incident lijkt een kleinigheid, maar er schuilt een enorme botsing van culturen achter.
De islam heeft als doel de hele wereld aan zich te onderwerpen. We kennen allemaal de praktijken van de radicale moslims, we weten waar de extremistische moslims toe in staat zijn. De grootste bedreiging voor de vrede in de wereld (inclusief de vrije Westerse wereld) komt van de radicale moslimfanaten, die in sommige landen van de wereld ook aan de macht zijn gekomen. We weten dat daar waar de regering eenmaal is overgenomen door radicale moslims zelfs de eigen bevolking wordt geterroriseerd, omdat vrijheid van meningsuiting en godsdienstvrijheid niet bestaan in deze landen. We weten dat Hamas de afgelopen maanden in de Gaza-strook een niet gering aantal Palestijnen (eigen mensen) heeft gedood of de benen heeft afgezaagd, zonder enige vorm van proces. Alleen God weet hoeveel onschuldige mensen in het geheim door dit soort Jihad-achtige militante organisaties de afgelopen decennia zijn vermoord. Deze moordpartijen vinden plaats omdat deze moslims in de Quran (Koran) lezen dat vijanden van de islam moeten worden gedood. Soms worden er zelfs bewust video's gemaakt van hoe gemaskerde mannen, onder het roepen van Allah Akbar (Allah is groot), een tegenstander onthoofden om de wereld te laten zien dat ze daar niet voor terugdeinzen.
Maar in de Westerse wereld vindt een ander soort Jihad plaats. Dat zouden we de stille, culturele jihad kunnen noemen. Door de eeuwen heen is gebleken dat dit de meest efficiënte manier is om de islam te verspreiden. In de islam wordt dit de Taghiyya genoemd, waarmee wordt bedoeld het infiltreren in niet-moslimgemeenschappen door het creëren van een beeld van de islam als een vredelievende religie. Daarbij moeten wij wel rekening houden met het feit dat liegen en bedriegen door de islam niet als kwalijk worden beschouwd als dit leidt tot bevordering van de islam. In de jarenlange gesprekken en onderhandelingen met bijvoorbeeld Yasser Arafat is telkens weer gebleken dat hij naar de buitenwereld toe en in de contacten met overheden en regeringsleiders de ene voorstelling van zaken gaf, terwijl hij binnen zijn eigen gelederen een heel ander geluid liet horen. Mohammed heeft gezegd dat je ook je tong moet gebruiken in de strijd tegen de polytheïsten (Christen worden als zodanig beschouwd omdat zij geloven in de Drie-Eenheid). Als het mogelijk is een heilig doel te bereiken door middel van de leugen, dan is dat toegestaan.
Velen gaan er in de contacten met moslims van uit dat zij net zo veel waarde hechten aan het spreken van de waarheid als wij, maar dat is niet het geval. Toch zijn er veel mensen in de Westerse wereld, waaronder de meeste intellectuelen en regeringsleiders, die op grond van een leugenachtige voorstelling van zaken geloven dat de islam een vredelievende godsdienst is en dus net zo gerespecteerd moet worden als het Jodendom en christendom. Maar het incident van het niet groeten van de minister met een handdruk laat zien dat de islam overal waar zij komt wil dat islamitische gewoonten en gebruiken langzaam maar zeker geïmplementeerd moeten worden. Dat is juist de tactiek van Taghiyya, dat geprobeerd wordt om stukje bij beetje de grond voor de islamitische regelgeving rijp te maken. Overheden worden ervan overtuigd dat het geen kwaad kan om kleine islamitische wetten te aanvaarden. Dan gaat het bijvoorbeeld om wetgeving over huwelijk en zaken doen, over gescheiden delen voor mannen en vrouwen in zwembaden of over het plaatsen van het halal-label op levensmiddelen.
In mijn eigen woonplaats ontdekte ik onlangs dat het zwembad op sommige tijden geheel wordt opgesplitst, tot en met de gangen van de kleedkamers toe, tussen een sectie voor mannen en vrouwen, speciaal voor moslims. Zij willen zich dus niet aanpassen aan de Nederlandse gewoonten wat dat betreft, maar vragen om de implementatie van moslimregelgeving. En op veel terreinen krijgen zij hun zin. In de loop van de tijd wordt toegewerkt naar steeds meer van dergelijke regels, waardoor nu in Engeland de sharia door de overheid is aanvaard als wetgeving voor moslims. Dat betekent dat moslims in Engeland hun vrouw mogen slaan (zoals ook de Quran leert) zonder nog bang te hoeven zijn voor het Wetboek van Strafrecht dat voor de rest van de bevolking van toepassing is.
Het dwaze is dat zoveel politici en mensen die onze cultuur vormgeven er totaal geen kwaad in zien en vrede, vrede verkondigen, terwijl er geen vrede is. De islam is niet alleen een godsdienst, maar ook een politieke ideologie die er naar streeft het ook in de media, de cultuur en de politiek het voor het zeggen te krijgen. Moslims zijn bereid in een democratie te leven zolang ze nog niet in staat zijn om zelf de sharia op te leggen. Maar daar waar de moslims eenmaal de meerderheid vormen, wordt al snel duidelijk dat deze godsdienst geen respect heeft voor andere godsdiensten en dat de islam dan als totalitair systeem over de hele samenleving heen wordt gelegd.
ds. Oscar Lohuis
Misschien kunt u zich het fragment nog herinneren: Toenmalig minister Rita Verdonk kwam ergens op bezoek, trad een moslimman tegemoet en stak de hand uit om hem te begroeten. Deze moslimmeneer weigerde echter om minister Verdonk de hand te schudden. Haar reactie liet zien dat zij daardoor verontwaardigd was. Naar aanleiding van dit incident is er heel wat geschreven in kranten en tijdschriften. Eén van de dingen die ik begrepen heb, is dat het hier een toegewijde moslimman betrof wiens geloof hem niet toestaat een vrouw aan te raken en dat hij daarom Rita Verdonk ook geen hand wilde geven. Dat neemt niet weg dat het in termen van de Nederlandse cultuur buitengewoon onbeleefd was wat hij deed. Het was nota bene een minister van de Nederlandse regering die hem de hand toereikte, een vertegenwoordiger van de nationale overheid die op bezoek kwam. Op het moment dat deze minister haar hand naar hem uitstak, stond deze man voor de keuze om respect te tonen voor de Nederlandse cultuur en overheid, of om de islam als alles bepalende ideologie te volgen. Dit incident lijkt een kleinigheid, maar er schuilt een enorme botsing van culturen achter.
De islam heeft als doel de hele wereld aan zich te onderwerpen. We kennen allemaal de praktijken van de radicale moslims, we weten waar de extremistische moslims toe in staat zijn. De grootste bedreiging voor de vrede in de wereld (inclusief de vrije Westerse wereld) komt van de radicale moslimfanaten, die in sommige landen van de wereld ook aan de macht zijn gekomen. We weten dat daar waar de regering eenmaal is overgenomen door radicale moslims zelfs de eigen bevolking wordt geterroriseerd, omdat vrijheid van meningsuiting en godsdienstvrijheid niet bestaan in deze landen. We weten dat Hamas de afgelopen maanden in de Gaza-strook een niet gering aantal Palestijnen (eigen mensen) heeft gedood of de benen heeft afgezaagd, zonder enige vorm van proces. Alleen God weet hoeveel onschuldige mensen in het geheim door dit soort Jihad-achtige militante organisaties de afgelopen decennia zijn vermoord. Deze moordpartijen vinden plaats omdat deze moslims in de Quran (Koran) lezen dat vijanden van de islam moeten worden gedood. Soms worden er zelfs bewust video's gemaakt van hoe gemaskerde mannen, onder het roepen van Allah Akbar (Allah is groot), een tegenstander onthoofden om de wereld te laten zien dat ze daar niet voor terugdeinzen.
Maar in de Westerse wereld vindt een ander soort Jihad plaats. Dat zouden we de stille, culturele jihad kunnen noemen. Door de eeuwen heen is gebleken dat dit de meest efficiënte manier is om de islam te verspreiden. In de islam wordt dit de Taghiyya genoemd, waarmee wordt bedoeld het infiltreren in niet-moslimgemeenschappen door het creëren van een beeld van de islam als een vredelievende religie. Daarbij moeten wij wel rekening houden met het feit dat liegen en bedriegen door de islam niet als kwalijk worden beschouwd als dit leidt tot bevordering van de islam. In de jarenlange gesprekken en onderhandelingen met bijvoorbeeld Yasser Arafat is telkens weer gebleken dat hij naar de buitenwereld toe en in de contacten met overheden en regeringsleiders de ene voorstelling van zaken gaf, terwijl hij binnen zijn eigen gelederen een heel ander geluid liet horen. Mohammed heeft gezegd dat je ook je tong moet gebruiken in de strijd tegen de polytheïsten (Christen worden als zodanig beschouwd omdat zij geloven in de Drie-Eenheid). Als het mogelijk is een heilig doel te bereiken door middel van de leugen, dan is dat toegestaan.
Velen gaan er in de contacten met moslims van uit dat zij net zo veel waarde hechten aan het spreken van de waarheid als wij, maar dat is niet het geval. Toch zijn er veel mensen in de Westerse wereld, waaronder de meeste intellectuelen en regeringsleiders, die op grond van een leugenachtige voorstelling van zaken geloven dat de islam een vredelievende godsdienst is en dus net zo gerespecteerd moet worden als het Jodendom en christendom. Maar het incident van het niet groeten van de minister met een handdruk laat zien dat de islam overal waar zij komt wil dat islamitische gewoonten en gebruiken langzaam maar zeker geïmplementeerd moeten worden. Dat is juist de tactiek van Taghiyya, dat geprobeerd wordt om stukje bij beetje de grond voor de islamitische regelgeving rijp te maken. Overheden worden ervan overtuigd dat het geen kwaad kan om kleine islamitische wetten te aanvaarden. Dan gaat het bijvoorbeeld om wetgeving over huwelijk en zaken doen, over gescheiden delen voor mannen en vrouwen in zwembaden of over het plaatsen van het halal-label op levensmiddelen.
In mijn eigen woonplaats ontdekte ik onlangs dat het zwembad op sommige tijden geheel wordt opgesplitst, tot en met de gangen van de kleedkamers toe, tussen een sectie voor mannen en vrouwen, speciaal voor moslims. Zij willen zich dus niet aanpassen aan de Nederlandse gewoonten wat dat betreft, maar vragen om de implementatie van moslimregelgeving. En op veel terreinen krijgen zij hun zin. In de loop van de tijd wordt toegewerkt naar steeds meer van dergelijke regels, waardoor nu in Engeland de sharia door de overheid is aanvaard als wetgeving voor moslims. Dat betekent dat moslims in Engeland hun vrouw mogen slaan (zoals ook de Quran leert) zonder nog bang te hoeven zijn voor het Wetboek van Strafrecht dat voor de rest van de bevolking van toepassing is.
Het dwaze is dat zoveel politici en mensen die onze cultuur vormgeven er totaal geen kwaad in zien en vrede, vrede verkondigen, terwijl er geen vrede is. De islam is niet alleen een godsdienst, maar ook een politieke ideologie die er naar streeft het ook in de media, de cultuur en de politiek het voor het zeggen te krijgen. Moslims zijn bereid in een democratie te leven zolang ze nog niet in staat zijn om zelf de sharia op te leggen. Maar daar waar de moslims eenmaal de meerderheid vormen, wordt al snel duidelijk dat deze godsdienst geen respect heeft voor andere godsdiensten en dat de islam dan als totalitair systeem over de hele samenleving heen wordt gelegd.
ds. Oscar Lohuis
