De rust van de ononderbroken sabbat
Joop Schotanus • 78 - 2002/03 • Uitgave: 15
Er hangen me nog wat losse flarden van een nostalgisch vakantie liedje in m'n geheugen. Het ging over eldorado. Ja, zelfs eldorado 'in 't kwadraat'. Uit een tijd van m'n leven, waar ik waarschijnlijk nog een heel romantisch beeld van het leven had. In ieder geval een ideaalbeeld van een vakantie. Wat wisten we toen eigenlijk van 'met vakantie gaan'? Alleen uit de schoolboekjes van W.G. van der Hulst. Alleen maar iets om over te fantaseren. Een fantasie wereld waarin je je in volmaakte harmonie waande met de natuur en met (niet al teveel) mensen. Mocht het je ooit nog eens staan te gebeuren. Helemaal in evenwicht met je rustgevende omgeving.
Ingaan in de rust
Toch wordt het ware leven van een christen omschreven als een ingaan in de rust. We mogen ontdekken dat er een heel speciaal geluk is bestemd voor gelovigen met als hoofdkenmerk RUST. Niet alleen vergeving van zonden, maar rust, bevrijding van onrust. Een sabbatsrust ervaren! Dat is niet alleen maar een Oudtestamentische feestelijke sabbat, de rust van de zevende dag. Die sabbat van de zevende dag is een voorafschaduwing van de Nieuwtestamentische rust als speciale inhoud van ons leven (ontoegankelijk voor elke ongelovige). Een ononderbroken periode van zeven dagen rust. Van tweeënvijftig weken in het jaar. De zevende dag uit het Oude Testament is er een indrukwekkende illustratie van. Voor veel christenen lijkt zoiets helemaal onbereikbaar. Het is voor velen alleen maar een nooit te verwerkelijken ideaalbeeld van het christenleven. Een eldorado in 't verschiet. Voor als we bij de Here zijn. Toch worden we ertoe opgeroepen om dat paradijs nu reeds binnen te treden. "Laten we er dus ernst mee maken tot die rust (sabbat) in te gaan" (Hebr. 4:11).
Hoe?
Hoe kom je in contact met die wereld van rust? Hoe kom je er binnen? Hoe kun je die innerlijke rust blijvend ervaren? Hoe kom je over de drempel? In het verlengde van onze wereld van verlossing ligt een wereld van rust. Hebreeën 3 en 4 geven het waarschuwende voorbeeld van Israël, dat door ongeloof verstoken bleef van de RUST. De waarschuwing aan ons is nu om dat voorbeeld van ongeloof niet na te volgen. De oproep aan ons is om in te gaan in de Rust. Er moet bewust een grens overschreden worden. Over die grens liggen de beloften van Leven en Overvloed. Beloften van een leven van een harmonische omgang met de Here en van daaruit in harmonie met je omgeving. Hoe kom je van de onrust in de rust? Hoe kom je over de drempel?
De geloofsbarrière doorbreken
Hoe doe je dat? Bij het minste of geringste raken we overstuur, ook al hebben we weet van de beloften van de Heer en van de aanmoedigingen om op Hem te blijven vertrouwen. We ontberen de stabiele geloofshouding, die moet voorkomen dat we zo gemakkelijk van streek raken. We staan voor een barrière. Deze barrière is maar op één manier te doorbreken en dat is door een onwrikbaar geloofsvertrouwen. Alles uit handen geven en zich volkomen afhankelijk stellen van de Here. De hand leggen op de beloften brengt ons over de drempel in het stiltegebied. Een geloofshouding aannemen van waaruit de Stem van God gehoord kan worden. Absoluut vertrouwen in de leiding en voorziening van onze Heer schuift de drempel als het ware onder ons door, waardoor we in een nieuwe wereld terecht komen. Die nieuwe wereld is het leven vanuit onze positie in Christus. Daarmee zijn we ons bewust van onze geestelijke adeldom en dat geeft ons vaste grond onder de voeten. We hoeven niet meer iets te presteren om voor die adeldom in aanmerking te komen, want we zijn koningskinderen. We hoeven ons niet meer uit te sloven om iets te bereiken, maar gewoon in geloof aanvaarden wat bij onze hoge positie hoort. Dus niet uitsloven, maar geloven. We gaan ons niet meer inspannen om een hogere trap in ons geestelijk bestaan te kunnen ervaren, maar heel ontspannen rusten in wat we in Christus zijn. Dus niet inspannen, maar ontspannen. Dat hoort bij eldorado. Niet proberen om elke dag een betere christen te worden, maar ons vereenzelvigd weten met de dood van Christus, om uit Hem te kunnen leven. Dus niet streven, maar sterven. We hoeven niet meer van alles tot stand te brengen, maar we worden alleen maar gevraagd om de heerlijkheid des Heren te weerspiegelen. Dus niet presteren, maar reflecteren.
Het geheim
Het geheim van dit ervaren van de rust is stilstaan in plaats van jachten en jagen. Het is open ogen hebben voor de weg waarheen de Here ons leidt. Zien welke middelen Hij bij voorkeur gebruikt om ons te toetsen. Zien hoe de Here ons bevrijdt uit nare situaties. De Bijbel heeft allang het geheim geopenbaard, maar iedere christen moet het als het ware aan de lijve ondervinden, wat het betekent. Wees stil en verbeidt de Here, want het is niet onze strijd, maar het is de strijd van de Here. De deur is GELOOF en VERTROUWEN. Hij die Zijn eigen Zoon niet gespaard heeft, maar voor ons allen overgegeven heeft (verlossing), hoe zal Hij ook met Hem ons niet alle dingen schenken (rust). Het is de wereld binnengaan waar de genade heerst.
Praktische gevolgen
Binnen die RUST hebben we een afweersysteem voor allerlei negatieve invloeden. Daarom is het zo belangrijk dat niemand verzaakt om die rust binnen te gaan. Er is in deze hoofdstukken van Hebreeën 3 en 4 een klemmende oproep om niet door wantrouwen en ongeloof achter te blijven in dit armzalige woestijnleven, terwijl er een mogelijkheid bestaat om door geloof en vertrouwen rust te ervaren. Laten we op onze hoede zijn om niet (zoals Israël) ten prooi te vallen aan allerlei negativiteit en bitterheid. Laten we het Massa (strijd) en het Meriba (mopperplaats) achter ons laten. Als we die wereld van RUST niet kennen, dan blijven we bij voortduring blootstaan aan allerlei negatieve invloeden, die ons kunnen verbitteren. Zelfs in onze verloste staat kan onze gemoedstoestand beheerst worden door onrust! Er zijn nog heel wat christenen die nooit binnen gegaan zijn in die RUST van de ononderbroken sabbat! Die het geheim niet hebben leren kennen. Er zijn nog heel wat christenen die bij het minste en geringste gevloerd worden door de omstandigheden of door kritiek van mensen. We vinden het vaak moeilijk om overeind te kunnen blijven, als er tegenspoed, moeiten en zorgen op ons afkomen. Als we dan neer zouden kunnen knielen om de Here te danken voor de gelegenheid, die Hij ons biedt, om op Hem te vertrouwen, dan zou ons dat in de rust kunnen leiden. Vertrouwen is het sleutelwoord! We worden aangemoedigd om op onze hoede te zijn, om niet in ons woestijnleven te blijven steken, maar het beloofde land van sjalom binnen te gaan. Het leven met de Here ervaren als een 'dorado'. De schrijver van de Hebreeënbrief stelt het leven uit het geloof niet voor als een ongenaakbare droomwereld, maar als een paradijs van innerlijke geloofsrust, waarbij het eerst en vooral gaat om onze zuivere reacties op wat ons overkomt. Eldorado in 't kwadraat.
Joop Schotanus
Ingaan in de rust
Toch wordt het ware leven van een christen omschreven als een ingaan in de rust. We mogen ontdekken dat er een heel speciaal geluk is bestemd voor gelovigen met als hoofdkenmerk RUST. Niet alleen vergeving van zonden, maar rust, bevrijding van onrust. Een sabbatsrust ervaren! Dat is niet alleen maar een Oudtestamentische feestelijke sabbat, de rust van de zevende dag. Die sabbat van de zevende dag is een voorafschaduwing van de Nieuwtestamentische rust als speciale inhoud van ons leven (ontoegankelijk voor elke ongelovige). Een ononderbroken periode van zeven dagen rust. Van tweeënvijftig weken in het jaar. De zevende dag uit het Oude Testament is er een indrukwekkende illustratie van. Voor veel christenen lijkt zoiets helemaal onbereikbaar. Het is voor velen alleen maar een nooit te verwerkelijken ideaalbeeld van het christenleven. Een eldorado in 't verschiet. Voor als we bij de Here zijn. Toch worden we ertoe opgeroepen om dat paradijs nu reeds binnen te treden. "Laten we er dus ernst mee maken tot die rust (sabbat) in te gaan" (Hebr. 4:11).
Hoe?
Hoe kom je in contact met die wereld van rust? Hoe kom je er binnen? Hoe kun je die innerlijke rust blijvend ervaren? Hoe kom je over de drempel? In het verlengde van onze wereld van verlossing ligt een wereld van rust. Hebreeën 3 en 4 geven het waarschuwende voorbeeld van Israël, dat door ongeloof verstoken bleef van de RUST. De waarschuwing aan ons is nu om dat voorbeeld van ongeloof niet na te volgen. De oproep aan ons is om in te gaan in de Rust. Er moet bewust een grens overschreden worden. Over die grens liggen de beloften van Leven en Overvloed. Beloften van een leven van een harmonische omgang met de Here en van daaruit in harmonie met je omgeving. Hoe kom je van de onrust in de rust? Hoe kom je over de drempel?
De geloofsbarrière doorbreken
Hoe doe je dat? Bij het minste of geringste raken we overstuur, ook al hebben we weet van de beloften van de Heer en van de aanmoedigingen om op Hem te blijven vertrouwen. We ontberen de stabiele geloofshouding, die moet voorkomen dat we zo gemakkelijk van streek raken. We staan voor een barrière. Deze barrière is maar op één manier te doorbreken en dat is door een onwrikbaar geloofsvertrouwen. Alles uit handen geven en zich volkomen afhankelijk stellen van de Here. De hand leggen op de beloften brengt ons over de drempel in het stiltegebied. Een geloofshouding aannemen van waaruit de Stem van God gehoord kan worden. Absoluut vertrouwen in de leiding en voorziening van onze Heer schuift de drempel als het ware onder ons door, waardoor we in een nieuwe wereld terecht komen. Die nieuwe wereld is het leven vanuit onze positie in Christus. Daarmee zijn we ons bewust van onze geestelijke adeldom en dat geeft ons vaste grond onder de voeten. We hoeven niet meer iets te presteren om voor die adeldom in aanmerking te komen, want we zijn koningskinderen. We hoeven ons niet meer uit te sloven om iets te bereiken, maar gewoon in geloof aanvaarden wat bij onze hoge positie hoort. Dus niet uitsloven, maar geloven. We gaan ons niet meer inspannen om een hogere trap in ons geestelijk bestaan te kunnen ervaren, maar heel ontspannen rusten in wat we in Christus zijn. Dus niet inspannen, maar ontspannen. Dat hoort bij eldorado. Niet proberen om elke dag een betere christen te worden, maar ons vereenzelvigd weten met de dood van Christus, om uit Hem te kunnen leven. Dus niet streven, maar sterven. We hoeven niet meer van alles tot stand te brengen, maar we worden alleen maar gevraagd om de heerlijkheid des Heren te weerspiegelen. Dus niet presteren, maar reflecteren.
Het geheim
Het geheim van dit ervaren van de rust is stilstaan in plaats van jachten en jagen. Het is open ogen hebben voor de weg waarheen de Here ons leidt. Zien welke middelen Hij bij voorkeur gebruikt om ons te toetsen. Zien hoe de Here ons bevrijdt uit nare situaties. De Bijbel heeft allang het geheim geopenbaard, maar iedere christen moet het als het ware aan de lijve ondervinden, wat het betekent. Wees stil en verbeidt de Here, want het is niet onze strijd, maar het is de strijd van de Here. De deur is GELOOF en VERTROUWEN. Hij die Zijn eigen Zoon niet gespaard heeft, maar voor ons allen overgegeven heeft (verlossing), hoe zal Hij ook met Hem ons niet alle dingen schenken (rust). Het is de wereld binnengaan waar de genade heerst.
Praktische gevolgen
Binnen die RUST hebben we een afweersysteem voor allerlei negatieve invloeden. Daarom is het zo belangrijk dat niemand verzaakt om die rust binnen te gaan. Er is in deze hoofdstukken van Hebreeën 3 en 4 een klemmende oproep om niet door wantrouwen en ongeloof achter te blijven in dit armzalige woestijnleven, terwijl er een mogelijkheid bestaat om door geloof en vertrouwen rust te ervaren. Laten we op onze hoede zijn om niet (zoals Israël) ten prooi te vallen aan allerlei negativiteit en bitterheid. Laten we het Massa (strijd) en het Meriba (mopperplaats) achter ons laten. Als we die wereld van RUST niet kennen, dan blijven we bij voortduring blootstaan aan allerlei negatieve invloeden, die ons kunnen verbitteren. Zelfs in onze verloste staat kan onze gemoedstoestand beheerst worden door onrust! Er zijn nog heel wat christenen die nooit binnen gegaan zijn in die RUST van de ononderbroken sabbat! Die het geheim niet hebben leren kennen. Er zijn nog heel wat christenen die bij het minste en geringste gevloerd worden door de omstandigheden of door kritiek van mensen. We vinden het vaak moeilijk om overeind te kunnen blijven, als er tegenspoed, moeiten en zorgen op ons afkomen. Als we dan neer zouden kunnen knielen om de Here te danken voor de gelegenheid, die Hij ons biedt, om op Hem te vertrouwen, dan zou ons dat in de rust kunnen leiden. Vertrouwen is het sleutelwoord! We worden aangemoedigd om op onze hoede te zijn, om niet in ons woestijnleven te blijven steken, maar het beloofde land van sjalom binnen te gaan. Het leven met de Here ervaren als een 'dorado'. De schrijver van de Hebreeënbrief stelt het leven uit het geloof niet voor als een ongenaakbare droomwereld, maar als een paradijs van innerlijke geloofsrust, waarbij het eerst en vooral gaat om onze zuivere reacties op wat ons overkomt. Eldorado in 't kwadraat.
Joop Schotanus
