De oproep van het Evangelie

Als de verkondiging van het Evangelie wordt beperkt tot de geschenken die God kan geven, groeit een generatie op die geen passie heeft voor het centrale gegeven van het Evangelie, namelijk bevrijding van zonde door de openbaring van het koningschap van God Die gerechtigheid tot stand brengt.  

Zondaren worden steeds minder opgeroepen om zich te bekeren, maar om Jezus in hun hart toe te laten, de pijn aan Zijn voeten te leggen of te schuilen bij het hart van de Vader. Wanneer het verwijzen naar zonde wordt vermeden, weet veronderstelde bekeerling niet meer waarvan hij is gered, noch waartoe. En als er dan al op zonde wordt gewezen, dan gebruikt men tegenwoordig minder confronterende termen als ‘verkeerde dingen’, ‘imperfecties’ en ‘fouten’. Discipelschap die levensvernieuwende vrucht draagt en oproept tot overgave aan de wil van God, komt zelden in beeld.  

Het is begrijpelijk dat iemand christen wordt op grond van motieven die later moeten worden uitgezuiverd. Probleem is dat men steeds meer de bekeerling in de waan laat dat menselijke motieven (geluk, innerlijke genezing, aanvaarding, etc.) waardoor hij ‘Jezus heeft aangenomen’ voldoende zijn en dat men de bekeerling niet helpt om die egocentrische motieven plaats te laten ruimen voor een grondiger besef van de inhoud van het Evangelie.
De oproep is: bekering van zonde!  

Jef De Vriese