De opkomst en ondergang van de kerk van Rome
Hans Visser • 75 - 1999/2000 • Uitgave: 8
In deze nieuwe serie artikelen zal aandacht worden besteed aan de geschiedenis van de Rooms-Katholieke kerk. Om bepaalde hedendaagse ontwikkelingen te kunnen begrijpen moeten we terug naar het verre verleden. Vandaar dat het historische aspect van de Rooms-Katholieke kerk uitvoerig zal worden belicht. Wat de nabije toekomst van de Rooms-Katholieke kerk betreft kan men uiteraard alleen maar gissen. Ik ga mij niet wagen aan allerlei speculaties. Iedere serieuze bijbelonderzoeker die de huidige ontwikkelingen binnen de Rooms-Katholieke kerk plaatst binnen het profetische kader van de Bijbel zal inzien dat deze ontwikkelingen moeiteloos in een bijbels raamwerk passen. Dat is voor ons interessant. Ik wil allereerst iedere Rooms-Katholieke 'Zoeklicht-en-daarbuiten lezer' op het hart drukken dat deze artikelen weliswaar gewijd zijn aan de Rooms-Katholieke kerk, zonder dat ik een oordeel of afkeur wil uitspreken over haar vele trouwe gelovigen. Het gaat in mijn artikelen over het 'instituut' Rooms-Katholieke kerk, niet om haar individuele gelovigen die in mijn optiek allemaal persoonlijk rekenschap moeten geven aan het Hoofd van de universele kerk: Jezus Christus.
De Rooms-Katholieke kerk heeft in de loop der eeuwen een grote schare trouwe gelovigen gehad. De geschiedenis vermeldt echter met nadruk alleen die lieden die op grove wijze misbruik hebben gemaakt van hun positie. In onze tijd mag de Rooms-Katholieke kerk, m.n. in Nederland, zich verheugen op leiders die staan voor hun katholiek-christelijke zaak; zij zijn maatschappelijk betrokken en niet bang om hun mening te geven. Iedereen kent de controversiële uitlatingen van bisschop Muskens (buiten beschouwing gelaten of men het er mee eens is of niet. Ik wil alleen zijn goede oprechte bedoelingen benadrukken). De Rooms-Katholieke kerk torst vandaag de dag de enorme last van haar verleden met zich mee. Hier mogen we nuanceren. In persoonlijke correspondentie met bisschop Punt van Haarlem schreef hij - in mijn ogen zeer terecht - "Ik erken zeker dat de geschiedenis van de R.K.-kerk zeer zwarte bladzijden heeft, maar ook een - natuurlijk minder in het oog springend - verborgen geloofstrouw van miljoenen alle eeuwen door, een getuigenis tot de grenzen der aarde en een vaak onderschatte inzet van ontelbare naamloze priesters, religieuzen, leken voor armen, weduwen en wezen overal ter wereld. In mijn ogen blijft de strategie van de Boze steeds hetzelfde, namelijk het heiligste te bederven, zowel vroeger als nu".
Vooral de slotzin van dit citaat zullen we moeten onthouden omdat het als een rode draad loopt door volgende artikelen: "De Boze bederft telkens het heiligste, zowel vroeger als nu".... Laten we dat goed in de gaten blijven houden; iedereen, katholiek, protestant, etc.
Tenslotte, wat is de hoofdzaak van het Evangelie? Is dit niet het erkennen dat Jezus Christus Heer van ons leven is en dat Hij gestorven is voor onze zonden en is opgestaan uit de dood? Hoe staat het hoofd van de Nederlandse Rooms-Katholieke kerk, Mgr. Simonis, tegenover de Here Jezus Christus? Het feit dat hij mij in een persoonlijke brief feliciteerde met het feit dat ik Jezus Christus in mijn leven heb mogen vinden is veelzeggend. In zijn boekje "Op de adem van het leven" (pag. 12) schrijft Simonis dan ook: Het "Onze Vader" is uniek omdat het wordt gebeden door de gehele christenheid - door katholieken, hervormden, gereformeerden, en alle anderen die Jezus Christus belijden als de Zoon van God, de levende Heer." Welnu, zo'n belijdenis uit de mond van een kardinaal is hoopgevend voor de Nederlandse Rooms-Katholieke kerk. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat ik persoonlijk instem met katholieke dogma's, zoals die van Maria als middelares e.d. of de gebeden opgezonden naar heiligen. Buiten de grenzen van dit land ben ik minder hoopvol gestemd. Rond de hoge clerus in het Vaticaanse hart van de Rooms-Katholieke wereld gebeuren vreemde dingen. Diverse uitlatingen van hooggeplaatste katholieken doen mij rillen over de ontwikkelingen die zich in het Vaticaan zouden kunnen afspelen.
Daarover later meer.
Hans Visser
De Rooms-Katholieke kerk heeft in de loop der eeuwen een grote schare trouwe gelovigen gehad. De geschiedenis vermeldt echter met nadruk alleen die lieden die op grove wijze misbruik hebben gemaakt van hun positie. In onze tijd mag de Rooms-Katholieke kerk, m.n. in Nederland, zich verheugen op leiders die staan voor hun katholiek-christelijke zaak; zij zijn maatschappelijk betrokken en niet bang om hun mening te geven. Iedereen kent de controversiële uitlatingen van bisschop Muskens (buiten beschouwing gelaten of men het er mee eens is of niet. Ik wil alleen zijn goede oprechte bedoelingen benadrukken). De Rooms-Katholieke kerk torst vandaag de dag de enorme last van haar verleden met zich mee. Hier mogen we nuanceren. In persoonlijke correspondentie met bisschop Punt van Haarlem schreef hij - in mijn ogen zeer terecht - "Ik erken zeker dat de geschiedenis van de R.K.-kerk zeer zwarte bladzijden heeft, maar ook een - natuurlijk minder in het oog springend - verborgen geloofstrouw van miljoenen alle eeuwen door, een getuigenis tot de grenzen der aarde en een vaak onderschatte inzet van ontelbare naamloze priesters, religieuzen, leken voor armen, weduwen en wezen overal ter wereld. In mijn ogen blijft de strategie van de Boze steeds hetzelfde, namelijk het heiligste te bederven, zowel vroeger als nu".
Vooral de slotzin van dit citaat zullen we moeten onthouden omdat het als een rode draad loopt door volgende artikelen: "De Boze bederft telkens het heiligste, zowel vroeger als nu".... Laten we dat goed in de gaten blijven houden; iedereen, katholiek, protestant, etc.
Tenslotte, wat is de hoofdzaak van het Evangelie? Is dit niet het erkennen dat Jezus Christus Heer van ons leven is en dat Hij gestorven is voor onze zonden en is opgestaan uit de dood? Hoe staat het hoofd van de Nederlandse Rooms-Katholieke kerk, Mgr. Simonis, tegenover de Here Jezus Christus? Het feit dat hij mij in een persoonlijke brief feliciteerde met het feit dat ik Jezus Christus in mijn leven heb mogen vinden is veelzeggend. In zijn boekje "Op de adem van het leven" (pag. 12) schrijft Simonis dan ook: Het "Onze Vader" is uniek omdat het wordt gebeden door de gehele christenheid - door katholieken, hervormden, gereformeerden, en alle anderen die Jezus Christus belijden als de Zoon van God, de levende Heer." Welnu, zo'n belijdenis uit de mond van een kardinaal is hoopgevend voor de Nederlandse Rooms-Katholieke kerk. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat ik persoonlijk instem met katholieke dogma's, zoals die van Maria als middelares e.d. of de gebeden opgezonden naar heiligen. Buiten de grenzen van dit land ben ik minder hoopvol gestemd. Rond de hoge clerus in het Vaticaanse hart van de Rooms-Katholieke wereld gebeuren vreemde dingen. Diverse uitlatingen van hooggeplaatste katholieken doen mij rillen over de ontwikkelingen die zich in het Vaticaan zouden kunnen afspelen.
Daarover later meer.
Hans Visser
