De nieuwe wereldorde (11)
Robert de Telder • 78 - 2002/03 • Uitgave: 5
Assyrië...de geschiedenis herhaalt zich
Het hiervoor beschreven scenario heeft zich reeds in het oude Israël voorgedaan. Koning Achaz van Juda sloot een verbond met Tiglath Pileser III van Assyrië tegen Aram. De profeet Jesaja , die ook ten tijde van Achaz optrad. Profeteerde tegen dit verbond en noemde het een verbond met de dood. De Assyriër heeft daarop Damascus veroverd en schijnbaar verlichting voor Juda gebracht. Schijnbaar, want Juda is daarop ook aan Assyrië schatplichtig geworden. Deze geschiedenis herhaalt zich in de eindtijd. In 1985 zag ik de Sovjet-Unie met als aanleiding de vernietiging van Damascus/Syrië, het Midden-Oosten binnenrukken. Syrië was tot aan het einde van de koude oorlog een geallieerde van de Sovjets. Het huidige Rusland maakt min of meer deel uit van het westen, heeft als achtste land een zitje bij de jaarlijkse topbijeenkomsten van de G-7, of 'grote zeven', en speelt zijn rol in de veiligheidsraad van de VN. Heden zou ik durven voorspellen dat een toekomstige Gog met een VN Mandaat naar Israël oprukt. De toekomst zal het uitmaken. Ik hou er nog steeds rekening mee dat Irak zich herstelt en opnieuw een gesel voor het Midden-Oosten wordt.
Een overmoedig Irak viel in 1990 de rijke oliestaat Koeweit binnen en dicteerde de wereldgemeenschap haar visie. Het resultaat was een mobilisering van de VN o.l.v. de Verenigde Staten, gevolgd door de zogenaamde Golfoorlog waarbij het Irakese leger verslagen werd en het land een vrede oplegde. O.l.v. Iraks leider Saddam Hoessein begon het land eerder met de heropbouw van Babylon op zijn oorspronkelijke plaats. Tot groot ongenoegen van vele archeologen, want de nieuwe gebouwen werden boven op de oude ruïnes geplaatst. Opmerkelijk was dat tengevolge van de Golfcrisis het profetische schema te voorschijn kwam, door de keuze die verschillende landen maakten i.v.m. wie-wie steunde in het Golf conflict.
Aan de ene zijde hadden we Egypte en andere Arabische landen zoals de V.A.E. en Saoedi-Arabië. Aan de andere zijde het afwijzingsfront met Perzië en Libi~ tegen Egypte en andere gematigde landen. Op het Arabische schiereiland hebben we als buitenbeentje Syrië(=Aram) dat weliswaar met een contingent soldaten aan de strijd deelnam maar verder met Israël officieel op voet van oorlog blijft. Deze opstelling van landen lijkt nu sterk op het bijbelse schema voor de eindtijd. De Bijbel voorspelt namelijk dat de landen Libië, Kush en Perzië als bondgenoten van Magog het Midden-Oosten en met name Israël zullen aanvallen (vgl. Ezechiël 38 en 39). Daarnaast voorspelt de Bijbel een Israël dat in de eindtijd in een 'noodzaakvrede' leeft met zijn directe buurlanden: Egypte en Assyrië! Het kan dus voor de hand liggen dat er een 'as' tussen Caïro, Bagdad en Jeruzalem tot stand zou komen. Dat de 'as' Egypte/Assur/Israël in onze dagen tot stand komt ligt volgens mij binnen de mogelijkheden. Wie zou trouwens voor 1977 gedacht hebben dat vrede tussen Egypte en Israël mogelijk was! Niettemin is dit alles, tot verrassing van de hele wereld plotseling werkelijkheid geworden. Een ijskoude vrede weliswaar maar een toestand van geen oorlog sinds 1978 is wel een realiteit.
Robert de Telder
'De nieuwe wereldorde', 16 jaar geleden gepubliceerd.
Een heroverweging door de auteur.
Het hiervoor beschreven scenario heeft zich reeds in het oude Israël voorgedaan. Koning Achaz van Juda sloot een verbond met Tiglath Pileser III van Assyrië tegen Aram. De profeet Jesaja , die ook ten tijde van Achaz optrad. Profeteerde tegen dit verbond en noemde het een verbond met de dood. De Assyriër heeft daarop Damascus veroverd en schijnbaar verlichting voor Juda gebracht. Schijnbaar, want Juda is daarop ook aan Assyrië schatplichtig geworden. Deze geschiedenis herhaalt zich in de eindtijd. In 1985 zag ik de Sovjet-Unie met als aanleiding de vernietiging van Damascus/Syrië, het Midden-Oosten binnenrukken. Syrië was tot aan het einde van de koude oorlog een geallieerde van de Sovjets. Het huidige Rusland maakt min of meer deel uit van het westen, heeft als achtste land een zitje bij de jaarlijkse topbijeenkomsten van de G-7, of 'grote zeven', en speelt zijn rol in de veiligheidsraad van de VN. Heden zou ik durven voorspellen dat een toekomstige Gog met een VN Mandaat naar Israël oprukt. De toekomst zal het uitmaken. Ik hou er nog steeds rekening mee dat Irak zich herstelt en opnieuw een gesel voor het Midden-Oosten wordt.
Een overmoedig Irak viel in 1990 de rijke oliestaat Koeweit binnen en dicteerde de wereldgemeenschap haar visie. Het resultaat was een mobilisering van de VN o.l.v. de Verenigde Staten, gevolgd door de zogenaamde Golfoorlog waarbij het Irakese leger verslagen werd en het land een vrede oplegde. O.l.v. Iraks leider Saddam Hoessein begon het land eerder met de heropbouw van Babylon op zijn oorspronkelijke plaats. Tot groot ongenoegen van vele archeologen, want de nieuwe gebouwen werden boven op de oude ruïnes geplaatst. Opmerkelijk was dat tengevolge van de Golfcrisis het profetische schema te voorschijn kwam, door de keuze die verschillende landen maakten i.v.m. wie-wie steunde in het Golf conflict.
Aan de ene zijde hadden we Egypte en andere Arabische landen zoals de V.A.E. en Saoedi-Arabië. Aan de andere zijde het afwijzingsfront met Perzië en Libi~ tegen Egypte en andere gematigde landen. Op het Arabische schiereiland hebben we als buitenbeentje Syrië(=Aram) dat weliswaar met een contingent soldaten aan de strijd deelnam maar verder met Israël officieel op voet van oorlog blijft. Deze opstelling van landen lijkt nu sterk op het bijbelse schema voor de eindtijd. De Bijbel voorspelt namelijk dat de landen Libië, Kush en Perzië als bondgenoten van Magog het Midden-Oosten en met name Israël zullen aanvallen (vgl. Ezechiël 38 en 39). Daarnaast voorspelt de Bijbel een Israël dat in de eindtijd in een 'noodzaakvrede' leeft met zijn directe buurlanden: Egypte en Assyrië! Het kan dus voor de hand liggen dat er een 'as' tussen Caïro, Bagdad en Jeruzalem tot stand zou komen. Dat de 'as' Egypte/Assur/Israël in onze dagen tot stand komt ligt volgens mij binnen de mogelijkheden. Wie zou trouwens voor 1977 gedacht hebben dat vrede tussen Egypte en Israël mogelijk was! Niettemin is dit alles, tot verrassing van de hele wereld plotseling werkelijkheid geworden. Een ijskoude vrede weliswaar maar een toestand van geen oorlog sinds 1978 is wel een realiteit.
Robert de Telder
'De nieuwe wereldorde', 16 jaar geleden gepubliceerd.
Een heroverweging door de auteur.
