De moraal van Nederland
Feike ter Velde • 89 - 2013 • Uitgave: 13
Al lange tijd is Gods Woord uit de samenleving verbannen. De Bijbelse geboden zijn niet langer maatgevend. Mensen zeggen vrij te willen zijn. Weg met God en weg met Zijn Woord. Dat is officieel al zo sinds de Franse Revolutie, maar de gevolgen worden nu pas echt zichtbaar. Tot in de Universiteit en het Ziekenhuis aan toe! Waar gaan we heen?
Bijna dagelijks komen er nieuwe gevallen van fraude aan het licht in de wereld van de zorg, de ziekenhuizen, de banken, sociale diensten en van de overheid. Alom zien we witte-boorden-criminaliteit. Medisch specialisten die frauduleus declareren bij de zorgverzekeraars, ziekenhuizen die de zaak oplichten, Bulgaren die hier ons belastinggeld komen wegroven via handige trucjes en een overheid die kennelijk niet voor haar taak is berekend.
Er wordt een wet gemaakt, zoals onlangs bleek met zorgtoeslagen en vanuit het buitenland, in dit geval met name Bulgarije, komt geboefte erachter hoe zij de Nederlandse overheid, gewoon via het zorgloket, geld afhandig kunnen maken. Dat kon lange tijd doorgaan en de overheid deed niks. Toen werd het kennelijk te gek en er kwam een televisieprogramma over. Ons parlement riep ach en wee en schoof de schuld naar de desbetreffende staatssecretaris, die op het nippertje nog kon blijven zitten. Dat leden van ons parlement zelf verantwoordelijk zijn voor de mazen in het net en voor de fraudegevoeligheid van het systeem probeert men met glad gepraat te verdoezelen. Leden van ons parlement, de Tweede Kamer dus, zijn kennelijk niet bekwaam genoeg om ons land te regeren.
Zorgfraude
Ziekenhuizen dienen hoge declaraties in voor niet-medisch noodzakelijke handelingen. Ziekenhuismedewerkers hebben verklaard dat ze moeten leren wat het meest opbrengt en dat bedrag moeten ze declareren. Onderwijs in crimineel gedrag, heet dat in gewoon Nederlands. Allerlei behandelingen worden als medisch noodzakelijk geclassificeerd, zoals onnodige verwijdering van spataderen, ooglidcorrecties en andere dure cosmetische schoonheidsbehandelingen. Vorig jaar meer dan twintigduizend behandelingen op rekening van ons zorgbudget. De Tweede Kamer vraagt nu om een parlementaire enquête.
Artsen en ziekenhuizen raken bezorgd over het wantrouwen dat bij de patiënt ontstaat naar aanleiding van de regen van fraudeklachten. Wantrouwen jegens artsen, die soms onnodige behandelingen uitvoeren, zinloze operaties doen of laten doen en ziekenhuizen die behandelingen declareren die nooit zijn verricht. Dat is een ernstige ontwikkeling en laat zien hoe onze maatschappij zich ontwikkelt. Volgens sommige berichten is er zelfs sprake van een georganiseerde fraudetactiek, waarbij adviesbureaus aanzetten tot het indienen van hogere declaraties. Zorgverzekeraars deden nagenoeg niets om dit uit te zoeken, maar verhoogde eenvoudig de premies, ‘omdat de kosten nu eenmaal stijgen’. Eigen risico wordt steeds hoger, ‘omdat de patiënt kostenbewust moet worden gemaakt’. Ondertussen graaien adviesbureaus, medische specialisten, ziekenhuizen en hun managers om het hardst uit de geldpot van een overheid die niet of nauwelijks controleert.
Minister Edith Schippers van Volksgezondheid was tot voor kort doof voor de vele signalen die uit de sector zelf kwamen en deed niets. Op aandringen van enkele Kamerleden gaat ze nu een onderzoek instellen. Vooral omdat de media met harde bewijzen kwamen van misschien wel maffiapraktijken in de medische sector.
De moraal van Nederland
Ooit was ons volk een hardwerkend calvinistisch kerkvolk dat bekend stond als betrouwbaar en integer. Maar de tijden zijn kennelijk veranderd. Betrouwbaarheid is overal ver te zoeken, tot in de wetenschappelijke wereld van de universiteit toe. Alles moet worden gewantrouwd en daarom gecontroleerd op fraude, tot doctoraalscripties aan toe.
Als het daar gebeurt, dan moet dat toch ook gebeuren in de wereld van de persoonsgebonden budgetten en andere subsidies? Die geldpot is bestemd voor mensen die thuis zorg nodig hebben. Het vermoeden van fraude zou heel logisch zijn geweest, omdat ook deze wet geen beveiliging tegen fraude kent. Ook hier heeft onze overheid, onze regering en ons parlement, ontoelaatbaar gefaald. Inmiddels komen de cijfers boven tafel. De fraude beloopt miljoenen euro’s. Dat had vermeden kunnen worden als onze overheid eerder had ingegrepen.
De moraal is zo diep gedaald dat overheid en bevolking gemakshalve de andere kant opkijken. Die miljoenen – en men zegt dat dit nog maar het topje van de ijsberg is – zijn niet meer terug te halen. De meeste fraudeurs zullen ook nooit voor de rechter verschijnen. Allerlei louche tussenpersonen of adviesbureautjes graaiden ook maar raak en wilden snel rijk worden. Tegen sommigen loopt nu een rechtszaak, maar het duurt allemaal jaren. In Almere kon de fraude lange tijd doorgaan en sluisden twee mensen achthonderdduizend euro weg naar eigen rekeningen uit budgetten voor mensen die thuis hulp nodig hadden. In dit geval ging het om een slim echtpaar, dat wist hoe ze het hulpgeld bij het overheidsloket kon loskrijgen. Ze konden het bedrag nog ongehoord ver opschroeven en de winstdelen met de mensen die recht hadden op het hulpgeld. Ook die staan binnenkort voor de rechter. De wet is zo slecht, dat de overheid nu controleurs op pad stuurt. Hiervoor is voor het eerste jaar al 30 miljoen euro uitgetrokken.
Europa
Deze frauduleuze gedragingen worden overal in Europa gevonden. Grote bedrijven en kleinere bedrijven trachten massaal de belasting te ontduiken door bedrieglijke constructies, geheime bankrekeningen en brievenbusfirma’s. In de Eurolanden betekent dit een jaarlijks verlies aan inkomsten voor het rijk van zo’n duizend miljard euro! In ons land is de afgelopen tijd ook veel gesjoemel van woningcorporaties boven tafel gekomen. In enkele jaren tijd konden directeuren daar zo’n dertig miljoen in eigen zak steken en verdween driehonderd miljoen door onverantwoord handelen met het geld deze organisaties. Zelfverrijking van directieleden was een groot bestanddeel uit de honderden aanmeldingen die bij de overheid binnenkwamen. Een frauderende directeur van de grootste woningcorporatie, die weg moest wegens onverantwoord beleid, kreeg nog 3,5 miljoen euro mee. Deze wantoestanden spelen in heel Europa op allerlei niveaus.
De moraal van ons land is diep gezonken. De geboden van God worden massaal overtreden, legaal en illegaal. Gij zult niet stelen heeft ook betrekking op belastingontduiking. Integriteit is een groot goed en moet door christenen en door de kerk hoog gehouden worden. Christenen zouden een voorbeeldfunctie moeten hebben van goed gedrag in de samenleving. Maar is dat wel zo? Bij alle ontwikkelingen in het publieke domein moet elke christen zich afvragen: Hoe zit dat bij mij? Hoe ga ik om met de ander? Ben ik honderd procent integer en betrouwbaar? Doe ik niet mee aan roddels of onderdrukking in arbeidsverhoudingen? De dingen liggen soms zo dichtbij. Als de wetteloosheid toeneemt, moeten wij ons extra inspannen om Gods geboden te leven.
Feike ter Velde
Bijna dagelijks komen er nieuwe gevallen van fraude aan het licht in de wereld van de zorg, de ziekenhuizen, de banken, sociale diensten en van de overheid. Alom zien we witte-boorden-criminaliteit. Medisch specialisten die frauduleus declareren bij de zorgverzekeraars, ziekenhuizen die de zaak oplichten, Bulgaren die hier ons belastinggeld komen wegroven via handige trucjes en een overheid die kennelijk niet voor haar taak is berekend.
Er wordt een wet gemaakt, zoals onlangs bleek met zorgtoeslagen en vanuit het buitenland, in dit geval met name Bulgarije, komt geboefte erachter hoe zij de Nederlandse overheid, gewoon via het zorgloket, geld afhandig kunnen maken. Dat kon lange tijd doorgaan en de overheid deed niks. Toen werd het kennelijk te gek en er kwam een televisieprogramma over. Ons parlement riep ach en wee en schoof de schuld naar de desbetreffende staatssecretaris, die op het nippertje nog kon blijven zitten. Dat leden van ons parlement zelf verantwoordelijk zijn voor de mazen in het net en voor de fraudegevoeligheid van het systeem probeert men met glad gepraat te verdoezelen. Leden van ons parlement, de Tweede Kamer dus, zijn kennelijk niet bekwaam genoeg om ons land te regeren.
Zorgfraude
Ziekenhuizen dienen hoge declaraties in voor niet-medisch noodzakelijke handelingen. Ziekenhuismedewerkers hebben verklaard dat ze moeten leren wat het meest opbrengt en dat bedrag moeten ze declareren. Onderwijs in crimineel gedrag, heet dat in gewoon Nederlands. Allerlei behandelingen worden als medisch noodzakelijk geclassificeerd, zoals onnodige verwijdering van spataderen, ooglidcorrecties en andere dure cosmetische schoonheidsbehandelingen. Vorig jaar meer dan twintigduizend behandelingen op rekening van ons zorgbudget. De Tweede Kamer vraagt nu om een parlementaire enquête.
Artsen en ziekenhuizen raken bezorgd over het wantrouwen dat bij de patiënt ontstaat naar aanleiding van de regen van fraudeklachten. Wantrouwen jegens artsen, die soms onnodige behandelingen uitvoeren, zinloze operaties doen of laten doen en ziekenhuizen die behandelingen declareren die nooit zijn verricht. Dat is een ernstige ontwikkeling en laat zien hoe onze maatschappij zich ontwikkelt. Volgens sommige berichten is er zelfs sprake van een georganiseerde fraudetactiek, waarbij adviesbureaus aanzetten tot het indienen van hogere declaraties. Zorgverzekeraars deden nagenoeg niets om dit uit te zoeken, maar verhoogde eenvoudig de premies, ‘omdat de kosten nu eenmaal stijgen’. Eigen risico wordt steeds hoger, ‘omdat de patiënt kostenbewust moet worden gemaakt’. Ondertussen graaien adviesbureaus, medische specialisten, ziekenhuizen en hun managers om het hardst uit de geldpot van een overheid die niet of nauwelijks controleert.
Minister Edith Schippers van Volksgezondheid was tot voor kort doof voor de vele signalen die uit de sector zelf kwamen en deed niets. Op aandringen van enkele Kamerleden gaat ze nu een onderzoek instellen. Vooral omdat de media met harde bewijzen kwamen van misschien wel maffiapraktijken in de medische sector.
De moraal van Nederland
Ooit was ons volk een hardwerkend calvinistisch kerkvolk dat bekend stond als betrouwbaar en integer. Maar de tijden zijn kennelijk veranderd. Betrouwbaarheid is overal ver te zoeken, tot in de wetenschappelijke wereld van de universiteit toe. Alles moet worden gewantrouwd en daarom gecontroleerd op fraude, tot doctoraalscripties aan toe.
Als het daar gebeurt, dan moet dat toch ook gebeuren in de wereld van de persoonsgebonden budgetten en andere subsidies? Die geldpot is bestemd voor mensen die thuis zorg nodig hebben. Het vermoeden van fraude zou heel logisch zijn geweest, omdat ook deze wet geen beveiliging tegen fraude kent. Ook hier heeft onze overheid, onze regering en ons parlement, ontoelaatbaar gefaald. Inmiddels komen de cijfers boven tafel. De fraude beloopt miljoenen euro’s. Dat had vermeden kunnen worden als onze overheid eerder had ingegrepen.
De moraal is zo diep gedaald dat overheid en bevolking gemakshalve de andere kant opkijken. Die miljoenen – en men zegt dat dit nog maar het topje van de ijsberg is – zijn niet meer terug te halen. De meeste fraudeurs zullen ook nooit voor de rechter verschijnen. Allerlei louche tussenpersonen of adviesbureautjes graaiden ook maar raak en wilden snel rijk worden. Tegen sommigen loopt nu een rechtszaak, maar het duurt allemaal jaren. In Almere kon de fraude lange tijd doorgaan en sluisden twee mensen achthonderdduizend euro weg naar eigen rekeningen uit budgetten voor mensen die thuis hulp nodig hadden. In dit geval ging het om een slim echtpaar, dat wist hoe ze het hulpgeld bij het overheidsloket kon loskrijgen. Ze konden het bedrag nog ongehoord ver opschroeven en de winstdelen met de mensen die recht hadden op het hulpgeld. Ook die staan binnenkort voor de rechter. De wet is zo slecht, dat de overheid nu controleurs op pad stuurt. Hiervoor is voor het eerste jaar al 30 miljoen euro uitgetrokken.
Europa
Deze frauduleuze gedragingen worden overal in Europa gevonden. Grote bedrijven en kleinere bedrijven trachten massaal de belasting te ontduiken door bedrieglijke constructies, geheime bankrekeningen en brievenbusfirma’s. In de Eurolanden betekent dit een jaarlijks verlies aan inkomsten voor het rijk van zo’n duizend miljard euro! In ons land is de afgelopen tijd ook veel gesjoemel van woningcorporaties boven tafel gekomen. In enkele jaren tijd konden directeuren daar zo’n dertig miljoen in eigen zak steken en verdween driehonderd miljoen door onverantwoord handelen met het geld deze organisaties. Zelfverrijking van directieleden was een groot bestanddeel uit de honderden aanmeldingen die bij de overheid binnenkwamen. Een frauderende directeur van de grootste woningcorporatie, die weg moest wegens onverantwoord beleid, kreeg nog 3,5 miljoen euro mee. Deze wantoestanden spelen in heel Europa op allerlei niveaus.
De moraal van ons land is diep gezonken. De geboden van God worden massaal overtreden, legaal en illegaal. Gij zult niet stelen heeft ook betrekking op belastingontduiking. Integriteit is een groot goed en moet door christenen en door de kerk hoog gehouden worden. Christenen zouden een voorbeeldfunctie moeten hebben van goed gedrag in de samenleving. Maar is dat wel zo? Bij alle ontwikkelingen in het publieke domein moet elke christen zich afvragen: Hoe zit dat bij mij? Hoe ga ik om met de ander? Ben ik honderd procent integer en betrouwbaar? Doe ik niet mee aan roddels of onderdrukking in arbeidsverhoudingen? De dingen liggen soms zo dichtbij. Als de wetteloosheid toeneemt, moeten wij ons extra inspannen om Gods geboden te leven.
Feike ter Velde
