De kerk als los-zandgezin?
Bert Reinds • 90 - 2014 • Uitgave: 14
‘Wij zullen ze niet verbergen voor hun kinderen, maar aan de volgende generatie de loffelijke daden van de HEERE vertellen, Zijn kracht en Zijn wonderen, die Hij gedaan heeft. Want Hij heeft een getuigenis ingesteld in Jakob, een wet vastgesteld in Israël; die heeft Hij onze vaderen geboden om ze hun kinderen bekend te maken, opdat de volgende generatie ze zal kennen, de kinderen die geboren zullen worden, en zij opstaan en ze weer aan hun kinderen vertellen; zodat zij hun hoop op God stellen en Gods daden niet vergeten, maar Zijn geboden in acht nemen, en niet worden als hun vaderen: een opstandige en ongehoorzame generatie, een generatie die zijn hart niet richtte op God en van wie de geest niet trouw was aan God’ (Psalm 78:4-8).
Mannengroepen, vrouwengroepen, tienerweekenden, jeugdavonden, 50+-middagen, echtparenavonden, alleengaandenweekenden en ga zo maar door. Voor elke doelgroep wordt er wel wat georganiseerd. Het is het feest der herkenning, veilig, gezellig, comfortabel. Maar is dat alles? Er schuilt volgens mij een gevaar: namelijk of ze wel op elkaar zijn afgestemd, of ze wel verbindend als een geheel optrekken? Of opereren ze onafhankelijk van elkaar, als eilanden in een oceaan die kerk heet, waardoor de kerk een los-zandgezin blijft?
In de Bijbel lezen we vooral over generaties en over de effecten die de generaties op elkaar hebben. Tot in het derde en vierde geslacht, schrijft Mozes in Exodus 34:7. Wanneer iemand met een belasting uit zijn verleden bij het pastorale team wordt aangemeld, wordt de vraag over de generaties vastgesteld. Maar kennen wij dit principe ook in een andere zin? Namelijk dat generaties nodig zijn als dragers en doorgevers, en ontvangers van het getuigenis van de gekruisigde en opgestane Here.
Van betekenis zijn voor elkaar
Wat kunnen we kostbare waarheden, bijzondere herinneringen aan de volgende generaties doorgeven. Doe het maar en ontdek dat onze kinderen het interessant vinden om naar de verhalen van hun ouders te luisteren over hoe zij bijvoorbeeld als kind de kerk en geloof hebben beleefd. Stel uw kinderen maar vragen hoe zij de tieneravonden ervaren.
Interesse tonen in elkaars leefwereld, ook al behoort u niet tot elkaars doelgroep, werkt verbindend en vormt een stevig fundament. Gemeenschappelijke belevenissen als gedenkstenen die je hoopvol doen stemmen en op de been houden bij tegenwind, omdat de verbanden sterk zijn!
Samen, als doelgroepen door de generaties heen verweven, in plaats van iedere doelgroep voor zich. Als één grote gemeenschap met verschillende leeftijden, leefsituaties, interesses. Leren met elkaar te delen en van elkaar te ontvangen. Zo groeit de Gemeente als een stevig bouwwerk, een gezond gezin, Zijn tempel! (1 Petrus 2:1-10, Kolossenzen 3:14-16).
Bereidheid tot investeren en ontvangen?
We hebben als kerk in 2014 alle generaties nodig om Gods opdracht (het bereiken van geestelijke volwassenheid, groeien naar Zijn Beeld en het evangelie brengen onder de volkeren) te realiseren. Jong en oud, elkaars ervaringen, elkaars leefwerelden delen, leren te kijken naar elkaar door de ogen van de ander.
Vindt u dat ook? Wilt u alvast aan de slag? Ik heb een paar praktische toepassingen opgeschreven.
De praktijk
Deel in uw gezin de visie dat elke generatie er toe doet. Thuis ligt de basis om de mogelijkheden van het leren van en leven in de generaties te leggen. Dus niet mopperen over ‘die jeugd van tegenwoordig’ of ‘die halsstarrige ouderen’).
Erken dat alle generaties aanwezig en nodig zijn. Trek u dus niet terug op uw generatie-eiland. Uiteraard mag er voldoende ruimte zijn om per generatie/doelgroep iets eigens te doen of te hebben. Maar stop de rivaliteit der generaties, zie verandering, ontwikkeling, verscheidenheid en diversiteit als een gegeven, laat het u uitdagen.
Bied mogelijkheden om metelkaar te praten in plaats van over elkaar. Mildheid en begrip zijn onmisbare ingrediënten voor een goede verstandhouding tussen de generaties. Laat dat merken door in (thema)diensten de leefwerelden van de verschillende generaties toe te spreken. Geef ze een plek in de dienst zodat generaties van elkaar kunnen leren. Als een echtpaar 50 jaar getrouwd is, haal ze naar voren en laat hen de jonge stellen vertellen wat hun ‘geheim’ is. Is er een jongerendag geweest, laat de jongeren iets vertellen over hoe gaaf ze het hebben gehad. Geniet als generaties van elkaars ervaringen en mogelijkheden.
Spreek elkaar eens aan tijdens de koffie. Als er examenperiodes zijn, vraag de jongeren hoe het gaat. Als er tijdens de mededelingen iets wordt gezegd over een ziekenhuisopname van een ouder gemeentelid, ga dan als jongere even naar de persoon in kwestie toe of, als hij/zij al in het ziekenhuis ligt, stuur hem als gezin een kaart. Maak het generatiekerk-zijn concreet zodat de verbanden worden versterkt, er barmhartigheid naar elkaar wordt getoond en de verdraagzaamheid groeit.
Kortom, kleedt de Gemeente zo aan dat generaties elkaar willen ontmoeten, zodat Psalm 78 ook in 2014, een werkelijkheid wordt.
“It takes a church to raise a child!”
Bert Reinds
Mannengroepen, vrouwengroepen, tienerweekenden, jeugdavonden, 50+-middagen, echtparenavonden, alleengaandenweekenden en ga zo maar door. Voor elke doelgroep wordt er wel wat georganiseerd. Het is het feest der herkenning, veilig, gezellig, comfortabel. Maar is dat alles? Er schuilt volgens mij een gevaar: namelijk of ze wel op elkaar zijn afgestemd, of ze wel verbindend als een geheel optrekken? Of opereren ze onafhankelijk van elkaar, als eilanden in een oceaan die kerk heet, waardoor de kerk een los-zandgezin blijft?
In de Bijbel lezen we vooral over generaties en over de effecten die de generaties op elkaar hebben. Tot in het derde en vierde geslacht, schrijft Mozes in Exodus 34:7. Wanneer iemand met een belasting uit zijn verleden bij het pastorale team wordt aangemeld, wordt de vraag over de generaties vastgesteld. Maar kennen wij dit principe ook in een andere zin? Namelijk dat generaties nodig zijn als dragers en doorgevers, en ontvangers van het getuigenis van de gekruisigde en opgestane Here.
Van betekenis zijn voor elkaar
Wat kunnen we kostbare waarheden, bijzondere herinneringen aan de volgende generaties doorgeven. Doe het maar en ontdek dat onze kinderen het interessant vinden om naar de verhalen van hun ouders te luisteren over hoe zij bijvoorbeeld als kind de kerk en geloof hebben beleefd. Stel uw kinderen maar vragen hoe zij de tieneravonden ervaren.
Interesse tonen in elkaars leefwereld, ook al behoort u niet tot elkaars doelgroep, werkt verbindend en vormt een stevig fundament. Gemeenschappelijke belevenissen als gedenkstenen die je hoopvol doen stemmen en op de been houden bij tegenwind, omdat de verbanden sterk zijn!
Samen, als doelgroepen door de generaties heen verweven, in plaats van iedere doelgroep voor zich. Als één grote gemeenschap met verschillende leeftijden, leefsituaties, interesses. Leren met elkaar te delen en van elkaar te ontvangen. Zo groeit de Gemeente als een stevig bouwwerk, een gezond gezin, Zijn tempel! (1 Petrus 2:1-10, Kolossenzen 3:14-16).
Bereidheid tot investeren en ontvangen?
We hebben als kerk in 2014 alle generaties nodig om Gods opdracht (het bereiken van geestelijke volwassenheid, groeien naar Zijn Beeld en het evangelie brengen onder de volkeren) te realiseren. Jong en oud, elkaars ervaringen, elkaars leefwerelden delen, leren te kijken naar elkaar door de ogen van de ander.
Vindt u dat ook? Wilt u alvast aan de slag? Ik heb een paar praktische toepassingen opgeschreven.
De praktijk
Deel in uw gezin de visie dat elke generatie er toe doet. Thuis ligt de basis om de mogelijkheden van het leren van en leven in de generaties te leggen. Dus niet mopperen over ‘die jeugd van tegenwoordig’ of ‘die halsstarrige ouderen’).
Erken dat alle generaties aanwezig en nodig zijn. Trek u dus niet terug op uw generatie-eiland. Uiteraard mag er voldoende ruimte zijn om per generatie/doelgroep iets eigens te doen of te hebben. Maar stop de rivaliteit der generaties, zie verandering, ontwikkeling, verscheidenheid en diversiteit als een gegeven, laat het u uitdagen.
Bied mogelijkheden om metelkaar te praten in plaats van over elkaar. Mildheid en begrip zijn onmisbare ingrediënten voor een goede verstandhouding tussen de generaties. Laat dat merken door in (thema)diensten de leefwerelden van de verschillende generaties toe te spreken. Geef ze een plek in de dienst zodat generaties van elkaar kunnen leren. Als een echtpaar 50 jaar getrouwd is, haal ze naar voren en laat hen de jonge stellen vertellen wat hun ‘geheim’ is. Is er een jongerendag geweest, laat de jongeren iets vertellen over hoe gaaf ze het hebben gehad. Geniet als generaties van elkaars ervaringen en mogelijkheden.
Spreek elkaar eens aan tijdens de koffie. Als er examenperiodes zijn, vraag de jongeren hoe het gaat. Als er tijdens de mededelingen iets wordt gezegd over een ziekenhuisopname van een ouder gemeentelid, ga dan als jongere even naar de persoon in kwestie toe of, als hij/zij al in het ziekenhuis ligt, stuur hem als gezin een kaart. Maak het generatiekerk-zijn concreet zodat de verbanden worden versterkt, er barmhartigheid naar elkaar wordt getoond en de verdraagzaamheid groeit.
Kortom, kleedt de Gemeente zo aan dat generaties elkaar willen ontmoeten, zodat Psalm 78 ook in 2014, een werkelijkheid wordt.
“It takes a church to raise a child!”
Bert Reinds
