De griezelbus

Henk Schouten • 76 - 2000/01 • Uitgave: 23
Misschien was hij al bij u in de stad, misschien komt hij binnenkort. Hij zal parkeren ergens in de buurt van een school, de basisschool, een happening voor uw kroost. We hebben het over de griezelbus, een creatie van Paul van Loon, schrijver van griezelverhalen voor kinderen. In die verhalen gaat het allemaal om 'grumor', een woord dat hij zelf heeft bedacht, iets moet eng maar ook leuk zijn. Griezelig maar ook humoristisch. In de praktijk blijkt het meer eng dan leuk te zijn. De reeks griezelboeken van Paul van Loon horen tot de top van de Nederlandse griezelboeken. De schrijver meldt in een interview, dat wanneer een verhaal niet vlotten wil, hij op bed gaat liggen, dan ziet hij zijn verhaal als een film. In hetzelfde interview meldt hij 's nachts over kerkhoven te lopen, dat vindt hij lekker rustig. Ook vertelt hij tijdens het schrijven van een boek last gehad te hebben van klopgeesten, maar daar is hij niet bang voor, zijn vrouw wel, je hoeft niet bang te zijn, geesten kunnen je niets doen. Dan schrijft hij dat een geest een boek van Annie M.G. Schmidt uit zijn boekenkast geduwd heeft precies voor zijn voeten om het onder zijn aandacht te brengen. P. Onnoval (anagram van P. van Loon) schreef ook een 'griezelhandboek' waarin hij alles verzameld heeft van geesten tot witte wieven, van weerwolven tot dracula, van zombies tot heksen.

Waar gaat het in zijn boeken zoal over? Je komt van alles tegen, vervloekingen, dwaalgeesten die bezit nemen van onschuldige mensen, een duivelse baby, mensen met boze krachten, een tot leven komend geraamte en veel meer bizarre, duistere humor. Misschien staat er wel een boek van P. Onnoval op de boekenplank van uw kind, zonder dat u weet waar het over gaat.

In de griezelbus zien we dat de boeken van Paul van loon werkelijkheid worden. 'De kinderen worden uitgenodigd de bus binnen te gaan. De bus zelf is beschilderd met een vampiershoofd en spinnenwebben op de zijkant. Wanneer de kinderen eenmaal binnen zijn gaat de deur dicht, ze zitten in het stikdonkere. Dan wordt er gezegd "jullie mogen er niet meer uit". De volgende taferelen spelen zich dan af: een vrouw wordt opgehangen, een vrouw wordt de keel doorgesneden, een dichtgenaaid oog wordt met een mes opengepeuterd, waar van alles uitkomt. Iemand veranderde in een weerwolf, er is een vampier met bebloede tanden die vertelt dorst te hebben. Een ander persoon was als spook verkleed en maande de kinderen tot rust.

Wat dit voor invloed op de kinderen heeft kunt u zich nauwelijks voorstellen. Er zijn kinderen die van angst moeten overgeven en slaapstoornissen kregen. Het is schokkend te horen dat deze bus ook 'christelijke' scholen aandoet. Zo wordt er een gemeen werkend gif uitgegoten over de kinderzieltjes. We staan er soms bij, maar zien het niet, we zijn immers traag geworden. Maar de nieuwe generatie komt meer en meer onder invloed van de boze. Ik moest denken aan een tekst uit de bijbel, u kent hem vast wel. 'De duivel gaat rond als een brullende leeuw, zoekende wie hij zal verslinden" (1 Petrus 5:9). Hoevelen zullen nog ten prooi vallen in het web dat de boze hem spant?

Tegenover deze werken der duisternis mogen wij van het licht getuigen van Jezus Christus. We mogen dankbaar zijn voor het vele kinderwerk dat gedaan wordt. Soms via kerken en gemeenten, soms door particulieren gewoon aan huis. Daar wordt het zaad gezaaid van de liefde van onze Heiland. Maar het belangrijkste is dat u als vader of als moeder, als opa of als oma praat met uw kinderen, luistert naar uw kinderen, • zodat u weet wat er in uw kind omgaat en hem of haar helpen kan de goede weg. te vinden. Belangrijk is dat u een muur van gebed bouwt, een wal van bescherming legt rondom hen die u toevertrouwd zijn. Dat kost tijd, dat vergt energie, maar onze kinderen zijn dat meer dan waard.

ds. Henk Schouten