De Gemeente: sanatorium of veldhospitaal?

Bert Reinds • 90 - 2014 • Uitgave: 11
‘Al zal de vijgenboom niet in bloei staan en er geen vrucht aan de wijnstok zijn, al zal de opbrengst van de olijfboom tegenvallen en zullen de velden geen voedsel voortbrengen, al zal het kleinvee uit de kooi verdwenen zijn en er geen rund in de stallen over zijn – ik zal dan toch in de HEERE van vreugde opspringen, mij verheugen in de God van mijn heil. De HEERE Heere is mijn kracht, Hij maakt mijn voeten als die van de hinden, en Hij doet mij treden op mijn hoogten’ (Habakuk 3:17-19, HSV).

‘Ach, het wordt toch niets, ik heb een hard hoofd in de gemeente. Wat kan ik betekenen? Ik kan niks, veel te moeilijk joh. Ik heb de handen vol aan mijn eigen leven, ja maar, u moest eens weten uit wat voor een nest ik kom.’

Klaagliederen. En ze zijn niet alleen buiten de kerk te horen. Een greep uit de klaagliederen: er wordt geklaagd over het geluid, het tempo van de muziek, een dubieuze vertaling, over het groeiende aantal lege plekken in de kerk, de afwezige jeugd, de temperatuur die te hoog of te laag is, de stoelen die niet lekker zitten, de te lange preken, populistisch taalgebruik.
Wanneer klagende mensen met elkaar praten, hebben ze de neiging elkaar te versterken in het geklaag. Sterker nog, hun gemeenschappelijke binding krijgt de smaak en geur van azijn, die hun zieligheid koesteren en als rechtvaardiging gebruiken om passief en/of consumptief te blijven. Op deze wijze pamperen ze elkaar en krijgt een dergelijke gemeente iets weg van een sanatorium, i.p.v. een veldhospitaal. Waar strijders van de goede strijd, vertegenwoordigers van de Allerhoogste toegerust worden, opdat zij het evangelie gaan uitdragen, mensen dopen, een plek waar baby’s in het geloof opgeleid worden tot geestelijke volwassen mannen en vrouwen (discipelen), wetende dat Jezus spoedig komt!

Niet focussen op de omstandigheden
Wat ‘zingt’ u? Zijn de omstandigheden voor u ook zo bepalend voor uw leven. Ik bedoel, als het om u heen anders gaat dan u had gehoopt of verwacht, bent u dan in de war en richt u verwijtend uw zurigheid op de omstanders en omstandigheden?
Het is Jeremia die in hoofdstuk 17:7-8 juist het tegenovergestelde laat zien: ‘Gezegend is de man die op de HEERE vertrouwt, wiens vertrouwen de HEERE is. Hij zal zijn als een boom, die bij water geplant is, en die zijn wortels laat uitlopen bij een waterloop. Hij merkt het niet als er hitte komt, zijn blad blijft groen. Een jaar van droogte deert hem niet, en hij houdt niet op vrucht te dragen’ (HSV).
Niet focussen op de omstandigheden, want die zijn wellicht niet goed. Nee, zorg dat u in Hem geworteld blijft, zodat het klagen verstomd, er een honger is naar gebed en het woord, er verlangen ontstaat om samen te komen, de onderlinge liefde toe neemt, er een passie komt om uit te gaan, waar verlangend uitgezien wordt naar Zijn komst.

Leve het leven, ongeacht de omstandigheden
Het leven vieren in plaats van klagen kan daarom, ongeacht de omstandigheden. Het leven vieren is erkennen dat Hij Schepper is en u schepsel! Hij heeft u gekozen, om Zijn ambassadeur op aarde te zijn. Afgestemd op Hem, zoekend naar uw missie, wat een feest, vooral wanneer u beseft Wie u mag vertegenwoordigen.
Het leven vieren is de vrijheid om te zijn wie u bent, doen wat bij u past, een lust voor het oog van God, van uzelf en voor anderen te zijn. Het leven vieren is uw moeten inruilen voor willen. Dat betekent dat u de verantwoordelijkheid neemt voor uw leven en deze niet legt bij anderen of in de omstandigheden.
Het leven vieren is niet klagen maar dragen. Klagen beperkt uw groei in volwassenheid. Klagen heeft geestelijke ondervoeding als gevolg. Het leven vieren is niet grenzeloos, maar het vinden en toepassen van bevrijdende grenzen. Zonder grenzen leven is een vogelvrij leven leven! Het leven vieren is risico’s durven nemen. Denk aan Ester 4:16, ‘Kom ik om, dan kom ik om.’
Het leven vieren is onderzoeken waarvoor u dankbaar kunt zijn, waar u zo blij mee bent. Blij met God, met uzelf en met uw broeder en/of zuster, ook als ze anders zijn, misschien wel juist omdat deze anders zijn, want het anders zijn ziet u als een aanvulling, dat heeft Jezus u door Zijn woord bekend gemaakt.

Omarm de omstandigheden en je groeit
Afgelopen maand mochten mijn vrouw en ik met een groep mensen namens Dorcas de Kilimanjaro beklimmen. Een hele klus, dat zeker zijn voorbereiding vroeg. Mijn vrouw had een loopschema van 12 weken bedacht. Het werden pittige weken, maar de mooiste les die ik geleerd heb is deze: ‘Als je pijn accepteert kom je verder, als je pijn vermijdt of er tegen vecht blijf je stilstaan.’
Stop met klagen, bidt om kracht en leef het geweldige leven, zodat de mensen zeggen God is goed!

Bert Reinds