De dood is nergens veilig
P de Bruin • 76 - 2000/01 • Uitgave: 11
Ontroerend zijn de verhalen die vertellen van gestorvenen die door Jezus weer tot leven worden gewekt. Zo is daar die geschiedenis van een moeder, een weduwe, die wenend de baar volgt waarop haar zoon ligt, haar enige zoon. Hij is dood. Een hartverscheurende situatie. Maar toen de rouwstoet de stadspoort van Naïn verliet kwam men Jezus tegen. Deze hield de dragers van de baar staande en Zich richtende tot de dode jongen zei Hij: "Ik zeg u, sta op!" Toen herleefde hij en Jezus gaf hem aan zijn moeder terug.
Eveneens aangrijpend is het verhaal van die vader, die ondanks zijn voorname positie midden op straat Jezus te voet viel en Hem smeekte zijn stervend dochtertje te redden. Maar terwijl hij daar op zijn knieën lag werd hem bericht dat zijn kind al gestorven was. Maar de vader, die, zoals vrijwel iedereen in het land, moet hebben gehoord van de opwekking van de jongeling van Naïn, richtte temeer zijn smeekbede tot Jezus en zei: "Leg uw handen op haar en zij zal leven". Uiteindelijk ging Jezus met die vader mee naar diens woning. De kamer binnengaande waar het dode meisje lag zei Jezus: "Meisje, ik zeg, u sta op!" en het meisje stond onmiddellijk op. Ook hier sprak Jezus niet namens God. Hij is Zelf God! Hij sprak dan ook als de Almachtige: "Ik zeg u...!" Op hetzelfde moment dat die woorden werden geuit moest de dood ook van dat meisje wijken. Zij stond direct op.
Bij het graf van Lazarus sprak Jezus eveneens met de stem van een gezaghebbende. Hij gaf aan de reeds begraven Lazarus bevel om het graf te verlaten: "Lazarus, kom uit!" en de gestorvene kwam uit. Op hetzelfde moment dat Jezus hem riep kwam de dode Lazarus weer tot leven.
Driemaal heeft Jezus een gestorvene opgewekt. Eenmaal in een woning, eenmaal op straat en eenmaal bij een graf. Nu kent de Bijbel geen toevalligheden en dat houdt hier in, dat die drie plaatsen van opwekking van betekenis zijn. Normaal is de laatste gang van een dode vanuit zijn woning, via de weg naar het graf. Deze doodsweg heeft Jezus door Zijn opwekkingen gekruist. Door dat te doen en door het zó te doen als het gebeurde, heeft Hij duidelijk gemaakt dat de dood voor Hem nergens veilig is, noch in een woning, noch op straat en zelfs niet in het graf. Hij heeft daardoor een vooruitzicht gegeven op de vervulling van een bijbelse profetie. Deze zegt dat bij Jezus' wederkomst alle gestorven gelovigen uit de dood zullen herrijzen. De woorden die Hij eens tot die drie doden heeft gericht zullen dan van Hem wereldwijd uitgaan naar alle gestorven gelovigen: 'Ik zeg u, sta op!" Op datzelfde moment zullen zij allen uit de dood herrijzen. Dan zal, zoals de Bijbel dat zegt, 'het sterfelijke onsterfelijkheid hebben aangedaan'. Alle kinderen van God zullen elkaar dan verheugd kunnen toeroepen: "de dood is verslonden in de overwinning".
Jezus gaf een zoon terug aan zijn moeder, een dochtertje aan haar vader en Lazarus aan zijn zusters. Precies zo zal Jezus eens alle geliefden weer aan elkaar teruggeven. Ieder zal de ander herkennen en in een bovenaardse vreugde omhelzen. Wat een toekomst!
Pé de Bruin
Eveneens aangrijpend is het verhaal van die vader, die ondanks zijn voorname positie midden op straat Jezus te voet viel en Hem smeekte zijn stervend dochtertje te redden. Maar terwijl hij daar op zijn knieën lag werd hem bericht dat zijn kind al gestorven was. Maar de vader, die, zoals vrijwel iedereen in het land, moet hebben gehoord van de opwekking van de jongeling van Naïn, richtte temeer zijn smeekbede tot Jezus en zei: "Leg uw handen op haar en zij zal leven". Uiteindelijk ging Jezus met die vader mee naar diens woning. De kamer binnengaande waar het dode meisje lag zei Jezus: "Meisje, ik zeg, u sta op!" en het meisje stond onmiddellijk op. Ook hier sprak Jezus niet namens God. Hij is Zelf God! Hij sprak dan ook als de Almachtige: "Ik zeg u...!" Op hetzelfde moment dat die woorden werden geuit moest de dood ook van dat meisje wijken. Zij stond direct op.
Bij het graf van Lazarus sprak Jezus eveneens met de stem van een gezaghebbende. Hij gaf aan de reeds begraven Lazarus bevel om het graf te verlaten: "Lazarus, kom uit!" en de gestorvene kwam uit. Op hetzelfde moment dat Jezus hem riep kwam de dode Lazarus weer tot leven.
Driemaal heeft Jezus een gestorvene opgewekt. Eenmaal in een woning, eenmaal op straat en eenmaal bij een graf. Nu kent de Bijbel geen toevalligheden en dat houdt hier in, dat die drie plaatsen van opwekking van betekenis zijn. Normaal is de laatste gang van een dode vanuit zijn woning, via de weg naar het graf. Deze doodsweg heeft Jezus door Zijn opwekkingen gekruist. Door dat te doen en door het zó te doen als het gebeurde, heeft Hij duidelijk gemaakt dat de dood voor Hem nergens veilig is, noch in een woning, noch op straat en zelfs niet in het graf. Hij heeft daardoor een vooruitzicht gegeven op de vervulling van een bijbelse profetie. Deze zegt dat bij Jezus' wederkomst alle gestorven gelovigen uit de dood zullen herrijzen. De woorden die Hij eens tot die drie doden heeft gericht zullen dan van Hem wereldwijd uitgaan naar alle gestorven gelovigen: 'Ik zeg u, sta op!" Op datzelfde moment zullen zij allen uit de dood herrijzen. Dan zal, zoals de Bijbel dat zegt, 'het sterfelijke onsterfelijkheid hebben aangedaan'. Alle kinderen van God zullen elkaar dan verheugd kunnen toeroepen: "de dood is verslonden in de overwinning".
Jezus gaf een zoon terug aan zijn moeder, een dochtertje aan haar vader en Lazarus aan zijn zusters. Precies zo zal Jezus eens alle geliefden weer aan elkaar teruggeven. Ieder zal de ander herkennen en in een bovenaardse vreugde omhelzen. Wat een toekomst!
Pé de Bruin
