De achtergrond van de strijd tegen Israël
Oscar Lohuis • 93 - 2017 • Uitgave: 4
Niet alleen de Verenigde Naties, maar ook individuele regeringsleiders van de machtigste landen van de wereld, houden zich elke keer weer bezig met het conflict tussen Israël en Arabische volken.
Bewust schrijf ik ‘Arabische volken’ en niet Palestijnen. Afgelopen zomer hadden wij voor enige weken Israëlische buren. Zij pasten op het huis van onze buren die toen op vakantie waren. Met deze twee Joodse mensen – van eind zestig – hebben wij diverse gesprekken gevoerd en zijn we bevriend geraakt. Ook zijn we samen met hen naar het voormalige kamp Westerbork gegaan. Van de man van dit echtpaar waren heel wat familieleden afgevoerd uit ons land via deze plek. Wel heftig dus om met hen daar rond te lopen.
Deze Joodse man zei op een gegeven moment tegen ons dat hij van Palestijnse ouders kwam. Even moest ik nadenken. Hij zag er toch echt blank en Joods uit. Zijn vader was voor de oorlog naar Palestina verhuisd. De Joden die daar kwamen wonen werden Palestijnen genoemd. De Palestijnen waren niet alleen de mensen van één bepaalde bevolkingsgroep, maar het waren alle mensen die in het toenmalige Palestina woonden, zoals Joden, Arabieren, Druzen en Bedoeïenen.
Er bestond niet een Palestijns volk en ook niet een Palestijnse staat. Het land werd bezet door Engeland in die tijd. Iedereen die in het gebied woonde dat Palestina heette werd Palestijn genoemd. Vandaar dat onze zomerbuurman zei dat hij van Palestijnse afkomst was. De meest zionistische krant in Israël, The Jerusalem Post, heette toen nog The Palestinian Post. Dat zegt natuurlijk veel. Pas in de jaren zestig van de vorige eeuw begon Yasser Arafat de naam Palestijn exclusief te gebruiken voor de Arabieren die als gevolg van het ontstaan van Israël waren weggevlucht.
Palestina, bezet gebied
Inmiddels geloven velen in de mythe van het bestaan van een louter Arabisch Palestijns volk, wiens land door Israël is ingepikt. Maar een louter Arabisch Palestijns volk bestond helemaal niet en bestaat nog steeds niet. Je kunt alleen maar spreken over Arabieren uit het gebied dat voorheen Palestina heette.
Het grondgebied behoorde niet aan de Arabische Palestijnen. Het behoorde van 1517 tot 1918 aan de Turken (het Ottomaanse Rijk) en van 1918 tot 1948 aan de Britten. Van 1948 tot 1967 heeft Jordanië Oost-Jeruzalem en de Westoever bezet. Dat is de enige periode ooit in de geschiedenis van Jeruzalem dat deze stad verdeeld is geweest.
In 1967 heeft Israël ook Oost-Jeruzalem veroverd en de politieke en militaire controle over de Westoever, de Golan-hoogte en de Gazastrook in handen gekregen. Dit was absoluut noodzakelijk om zichzelf als natie te kunnen verdedigen tegen de aanhoudende pogingen van de omliggende Arabische landen om Israël volledig van de kaart te vegen. Het idee dat Israël land van ‘het Palestijnse volk’(?) heeft ingenomen of grondgebied van een Palestijnse staat heeft ingenomen, is dus historisch gezien onhoudbaar.
Aan mensen die zeggen dat Israël grondgebied moet teruggeven kunnen we dan ook de vraag stellen: Aan wie moeten ze het teruggeven dan? Aan Jordanië? Of aan de Britten of de Turken? Die zitten daar allemaal niet op te wachten. Als er ooit een Arabisch-Palestijnse staat komt, zal dat historisch gezien een geheel nieuw fenomeen zijn.
De Joden de zee in
Het hele idee van het ‘Palestijnse vluchtelingenprobleem’ is een door de Arabische landen in stand gehouden probleem. Dit dient als stok om Israël mee te slaan. De meeste ‘Palestijnen’ die nu in de Palestijnse gebieden wonen zijn (afstammelingen van) Arabische emigranten uit onder andere Egypte, Libanon, Jemen, Saoedi-Arabië en Jordanië die daar na 1948 zijn komen wonen! In 1948 woonden er in heel Palestina slechts 500.000 Arabieren.
De werkelijke bedoeling van zowel de vroegere PLO, de huidige Palestijnse Autoriteit, als van Hamas en andere radicale islamitische groeperingen, is om Israël totaal te vernietigen. Tot een erkenning van de staat Israël is het tot op heden, door een van deze groepen, dan ook nog nooit gekomen.
Veelzeggend is dan ook dat de PLO is opgericht in 1964, nog voor de uitbreiding van het gebied van Israël in 1967. Het gaat hen er dus niet om dat ze terug willen naar de grenzen van voor 1967, maar om het verdrijven van alle Joden in de zee. Daarnaast hebben we ook nog te maken met diverse Arabische landen rondom Israël die hetzelfde willen. Iran komt er al vele jaren openlijk voor uit dat ze uit zijn op de totale vernietiging van Israël.
Het is een geestelijke strijd…
De strijd rondom Israël is dan ook niet een politieke strijd, maar een geestelijke strijd. Het werkelijke probleem is dat de nakomelingen van Ismaël (de Arabieren) in de klauwen van een vreselijke afgod terecht zijn gekomen. De reden dat de Arabische volken het niet kunnen verteren dat er een Joodse staat in het Midden-Oosten is ontstaan, is dat volgens de Koran grondgebied dat ooit tot de islam heeft gehoord, nooit meer niet-islamitisch mag zijn. De werkelijke reden van de tomeloze en onredelijke vijandschap van de Arabieren jegens de Joden is niet de politiek die Israël voert, maar de jihad. Daarom zal het conflict ook niet door de politiek kunnen worden opgelost.
De bedoeling van de islam is onderwerping. Dat is de betekenis van het woord islam. Waar de moslims de meerderheid vormen, komt er een politiek en dus ook militair regime waar iedereen in dat gebied of land zich aan moet onderwerpen. De moslimwereld is dan ook geen vrije wereld.
…en een bekende strijd
De werkelijke achtergrond van de strijd tegen Israël is de geestelijke strijd in de hemelse gewesten. De machten van de duisternis doen er alles aan om te voorkomen dat Gods heilsplan tot vervulling gaat komen. Als we de Bijbel lezen, zien we op veel plaatsen dat Israël toen al mikpunt van satan is geweest. Omdat het Joodse volk het kanaal zou zijn waardoor Gods zegen in deze wereld zou komen. Die Zegen is gekomen, de Zoon van God werd geboren in deze wereld. Gelijk stond er weer een Haman op, toen koning Herodes al die kinderen in Bethlehem liet vermoorden.
Een wereld die vijand van God is zal zich ook keren tegen het volk van God, tegen het plan van God en tegen het Woord van God. Maar Gods plannen falen niet en Zijn Woord staat vast en zeker. Hij Die beloofd heeft is getrouw. Deze zelfde Jezus zal opnieuw naar de aarde komen. De komst van het Koninkrijk van God zal niet buiten Israël om gaan. Jezus zei: ‘Het heil is uit de Joden.’ Hij bedoelde niet dat dat na Hem voorbij zou zijn. Dit is de reden dat er zo veel vijandschap is jegens het teruggekeerde Joodse volk in het aan hen Beloofde Land. Profetieën van terugkeer en herstel gaan voor onze ogen in vervulling. Het zijn de geboorteweeën van de heerlijkheid die over deze schepping geopenbaard zal gaan worden.
Oscar Lohuis
Bewust schrijf ik ‘Arabische volken’ en niet Palestijnen. Afgelopen zomer hadden wij voor enige weken Israëlische buren. Zij pasten op het huis van onze buren die toen op vakantie waren. Met deze twee Joodse mensen – van eind zestig – hebben wij diverse gesprekken gevoerd en zijn we bevriend geraakt. Ook zijn we samen met hen naar het voormalige kamp Westerbork gegaan. Van de man van dit echtpaar waren heel wat familieleden afgevoerd uit ons land via deze plek. Wel heftig dus om met hen daar rond te lopen.
Deze Joodse man zei op een gegeven moment tegen ons dat hij van Palestijnse ouders kwam. Even moest ik nadenken. Hij zag er toch echt blank en Joods uit. Zijn vader was voor de oorlog naar Palestina verhuisd. De Joden die daar kwamen wonen werden Palestijnen genoemd. De Palestijnen waren niet alleen de mensen van één bepaalde bevolkingsgroep, maar het waren alle mensen die in het toenmalige Palestina woonden, zoals Joden, Arabieren, Druzen en Bedoeïenen.
Er bestond niet een Palestijns volk en ook niet een Palestijnse staat. Het land werd bezet door Engeland in die tijd. Iedereen die in het gebied woonde dat Palestina heette werd Palestijn genoemd. Vandaar dat onze zomerbuurman zei dat hij van Palestijnse afkomst was. De meest zionistische krant in Israël, The Jerusalem Post, heette toen nog The Palestinian Post. Dat zegt natuurlijk veel. Pas in de jaren zestig van de vorige eeuw begon Yasser Arafat de naam Palestijn exclusief te gebruiken voor de Arabieren die als gevolg van het ontstaan van Israël waren weggevlucht.
Palestina, bezet gebied
Inmiddels geloven velen in de mythe van het bestaan van een louter Arabisch Palestijns volk, wiens land door Israël is ingepikt. Maar een louter Arabisch Palestijns volk bestond helemaal niet en bestaat nog steeds niet. Je kunt alleen maar spreken over Arabieren uit het gebied dat voorheen Palestina heette.
Het grondgebied behoorde niet aan de Arabische Palestijnen. Het behoorde van 1517 tot 1918 aan de Turken (het Ottomaanse Rijk) en van 1918 tot 1948 aan de Britten. Van 1948 tot 1967 heeft Jordanië Oost-Jeruzalem en de Westoever bezet. Dat is de enige periode ooit in de geschiedenis van Jeruzalem dat deze stad verdeeld is geweest.
In 1967 heeft Israël ook Oost-Jeruzalem veroverd en de politieke en militaire controle over de Westoever, de Golan-hoogte en de Gazastrook in handen gekregen. Dit was absoluut noodzakelijk om zichzelf als natie te kunnen verdedigen tegen de aanhoudende pogingen van de omliggende Arabische landen om Israël volledig van de kaart te vegen. Het idee dat Israël land van ‘het Palestijnse volk’(?) heeft ingenomen of grondgebied van een Palestijnse staat heeft ingenomen, is dus historisch gezien onhoudbaar.
Aan mensen die zeggen dat Israël grondgebied moet teruggeven kunnen we dan ook de vraag stellen: Aan wie moeten ze het teruggeven dan? Aan Jordanië? Of aan de Britten of de Turken? Die zitten daar allemaal niet op te wachten. Als er ooit een Arabisch-Palestijnse staat komt, zal dat historisch gezien een geheel nieuw fenomeen zijn.
De Joden de zee in
Het hele idee van het ‘Palestijnse vluchtelingenprobleem’ is een door de Arabische landen in stand gehouden probleem. Dit dient als stok om Israël mee te slaan. De meeste ‘Palestijnen’ die nu in de Palestijnse gebieden wonen zijn (afstammelingen van) Arabische emigranten uit onder andere Egypte, Libanon, Jemen, Saoedi-Arabië en Jordanië die daar na 1948 zijn komen wonen! In 1948 woonden er in heel Palestina slechts 500.000 Arabieren.
De werkelijke bedoeling van zowel de vroegere PLO, de huidige Palestijnse Autoriteit, als van Hamas en andere radicale islamitische groeperingen, is om Israël totaal te vernietigen. Tot een erkenning van de staat Israël is het tot op heden, door een van deze groepen, dan ook nog nooit gekomen.
Veelzeggend is dan ook dat de PLO is opgericht in 1964, nog voor de uitbreiding van het gebied van Israël in 1967. Het gaat hen er dus niet om dat ze terug willen naar de grenzen van voor 1967, maar om het verdrijven van alle Joden in de zee. Daarnaast hebben we ook nog te maken met diverse Arabische landen rondom Israël die hetzelfde willen. Iran komt er al vele jaren openlijk voor uit dat ze uit zijn op de totale vernietiging van Israël.
Het is een geestelijke strijd…
De strijd rondom Israël is dan ook niet een politieke strijd, maar een geestelijke strijd. Het werkelijke probleem is dat de nakomelingen van Ismaël (de Arabieren) in de klauwen van een vreselijke afgod terecht zijn gekomen. De reden dat de Arabische volken het niet kunnen verteren dat er een Joodse staat in het Midden-Oosten is ontstaan, is dat volgens de Koran grondgebied dat ooit tot de islam heeft gehoord, nooit meer niet-islamitisch mag zijn. De werkelijke reden van de tomeloze en onredelijke vijandschap van de Arabieren jegens de Joden is niet de politiek die Israël voert, maar de jihad. Daarom zal het conflict ook niet door de politiek kunnen worden opgelost.
De bedoeling van de islam is onderwerping. Dat is de betekenis van het woord islam. Waar de moslims de meerderheid vormen, komt er een politiek en dus ook militair regime waar iedereen in dat gebied of land zich aan moet onderwerpen. De moslimwereld is dan ook geen vrije wereld.
…en een bekende strijd
De werkelijke achtergrond van de strijd tegen Israël is de geestelijke strijd in de hemelse gewesten. De machten van de duisternis doen er alles aan om te voorkomen dat Gods heilsplan tot vervulling gaat komen. Als we de Bijbel lezen, zien we op veel plaatsen dat Israël toen al mikpunt van satan is geweest. Omdat het Joodse volk het kanaal zou zijn waardoor Gods zegen in deze wereld zou komen. Die Zegen is gekomen, de Zoon van God werd geboren in deze wereld. Gelijk stond er weer een Haman op, toen koning Herodes al die kinderen in Bethlehem liet vermoorden.
Een wereld die vijand van God is zal zich ook keren tegen het volk van God, tegen het plan van God en tegen het Woord van God. Maar Gods plannen falen niet en Zijn Woord staat vast en zeker. Hij Die beloofd heeft is getrouw. Deze zelfde Jezus zal opnieuw naar de aarde komen. De komst van het Koninkrijk van God zal niet buiten Israël om gaan. Jezus zei: ‘Het heil is uit de Joden.’ Hij bedoelde niet dat dat na Hem voorbij zou zijn. Dit is de reden dat er zo veel vijandschap is jegens het teruggekeerde Joodse volk in het aan hen Beloofde Land. Profetieën van terugkeer en herstel gaan voor onze ogen in vervulling. Het zijn de geboorteweeën van de heerlijkheid die over deze schepping geopenbaard zal gaan worden.
Oscar Lohuis
