De abortusstrijd in de Verenigde Staten 

Amerika is namelijk geen democratie, maar een grondwettelijke republiek, met vijftig soevereine staten, elk met een eigen rechterlijke, wetgevende en uitvoerende macht. De strijd wordt voortaan dus op vijftig fronten gevoerd, maar wel door de kiezers zelf.  

Hiermee oordeelde het Hof ook, dat rechters wetten moeten ‘beoordelen naar de grondwet’, en niet zelf mogen ‘maken naar ideologie’. De grondwet noemt namelijk abortus nergens, maar werd wel zo geïnterpreteerd door dit Hof in 1973, op basis van een nu niet langer van toepassing geoordeeld ‘wettelijk recht op privacy’ van de aanstaande moeder. Dus op basis van ‘een gevoel’, waarbij de man, wet, moraliteit, kerk, wetenschap en kiezer werden buitengesloten. De grondwet noemt daarentegen wel het ‘recht op gelijke behandeling’ van burgers, dus ook van het ongeboren kind, wat al bij conceptie alle nodige informatie (DNA, bloedgroep en geslacht) bevat.  

De leugens van Roe
Het is vooral als christen belangrijk te beseffen, dat Roe vs Wade inhoudelijk op een groot aantal misleidingen was gebaseerd.[1] De vrouw ‘Roe’ was niet, zoals beweerd, in verwachting, noch verkracht (verkrachting, als uiterst klein percentage van zwangerschappen, werd een van de hoofdargumenten).[2] Het beweerde aantal van tienduizend slachtoffers van illegale abortussen[3] bleek in 1972 in werkelijkheid in totaal 35 te zijn. Niet abortus redde levens van aanstaande moeders sinds de jaren ‘40, zoals beweerd, maar antibiotica. De Hippocratische eed (een eed waarin artsen zichzelf verplichten bepaalde beroepsregels te zullen handhaven) werd terzijde geschoven als irrelevant. Het menszijn met ‘recht op leven, vrijheid en streven naar geluk’ in de onafhankelijkheidsverklaring werd de ongeborene door geborenen ontzegd.  

Het morele standpunt van de kerk in een overwegend christelijk land was van generlei betekenis. De in ’73 bestaande abortuswet uit Texas, verdedigd door Wade, die moeder en kind beschermde, werd met Roe vs. Wade verworpen, zoals bestaande wetten van 49 andere staten. ‘Legaal’ werd voortaan opgedrongen als ‘moreel’. ‘Wetenschap’ werd door de ‘drie trimesters bepaling’ van het Hof buitenspel gezet (waaronder steeds vroegere levensvatbaarheid van baby’s, nu bij 22 weken, de pijngrens na al 12 weken, en het kloppen van het hartje zelfs bij 6 weken). ‘Gezondheid van de moeder’ werd een wassen neus, waar economische belangen (die het ‘gevoel’ uitbuiten) in de praktijk de overhand voerden, getuige de inmiddels 63 miljoen abortussen, waarbij alsnog veel aanstaande moeders fysiek en emotioneel slachtoffer werden van ingrijpende abortusprocedures. De kwestie van abortus, het doden van het ongeboren kind, werd echter verkocht als ‘het recht van de moeder’, en moest de Democratische partij, die steeds meer sociaal conservatieve arbeiders aan de tegenpartij verloor, nieuwe stemmen opleveren.  

Abortus als spiegelbeeld van slavernij
Het zal weinigen ontgaan dat Amerika eerder een vergelijkbare strijd om mensenrechten heeft gevoerd, namelijk om de slavernij, waarop de steun van de Democratische Partij een eeuw geleden was gebaseerd. Die steun kwam van arme, afhankelijke blanken, die door het feodale karakter van de Zuidelijke samenleving, dus zonder middenstand, economisch en politiek overgeleverd waren aan rijke, elitaire slavenhouders. Deze op macht beluste ‘aristocratie’ van het Zuiden had belang dit system van uitbuiting van onmondige zwarte en arme blanke bevolking in stand te houden. Deze broze situatie werd gedoogd totdat de Democratische oligarchie hun slavernij rond 1830 naar het nieuw geopende Westen probeerde uit te breiden en indianen uit het Zuiden naar het Westen dwong te verhuizen. Een verloren burgeroorlog en plotselinge afschaffing van slavernij waren echter het gevolg!  

Zo gruwelijk als abortus is, zo treffend zijn de overeenkomsten tussen slavernij en abortus. Beiden zijn gebaseerd op de rechtvaardiging dat het object van hun geweld niet menselijk is. Beiden ondergraven de wet. Beiden beroepen zich op specifieke gerechtelijke uitspraken. Beiden claimen ‘recht’, maar zijn gebaseerd op zelfzuchtige, economische motieven. Beiden introduceren geweld in vertrouwensrelaties (werkgever/-nemer, moeder /kind). Beiden veranderen weldoeners/genezers in vervolgers. Van beiden zijn bindende uitspraken van het Hof mede door verontwaardigde christenen teruggedraaid. In beide gevallen betichten seculiere, extreem-gewelddadige voorstanders hun tegenstanders, christenen, van onverdraagzaamheid en extremisme. Beiden vergiftigen relaties, ze lossen niets op.  

Een gewelddadige nasleep
Hoewel slavernij in 1865 ongrondwettelijk werd verklaard door de veertiende wijziging van de grondwet in de VS, duurde het een eeuw voordat de geweldsstructuur in het Zuiden werd gebroken, waaronder rassenscheiding en de door Democraten gestichte racistische KKK (de Ku Klux Klan, met gemiddeld één rassenmoord per week, een eeuw lang). Rechters in het Zuiden bleven racisme steunen. Zo blijft abortus voorlopig bestaan in verschillende vormen in de 50 staten, waarbij de meeste, overwegend christelijke, agrarische staten het beperken. Maar in enkele radicaal linkse, verstedelijkte staten blijven wetgevers en ‘wetgevende’ rechters in die staten het recht op het doden van kinderen juist uitbreiden tot en met de geboorte toe (in California zelfs, volgens een recent wetsvoorstel, tot vier weken na de geboorte, met vervolging van hen die dit aan nader justitieel onderzoek willen onderwerpen!).[4] Het is dus zaak dat er ook een grondwettelijke bescherming van het ongeboren kind komt, maar dat is pas mogelijk na de verkiezing van het Congres in november. Intussen hopen de Democraten naarstig het recht op abortus in een federale wet te verankeren, maar lijken daar de stemmen niet voor te hebben. Nu het Hof weer conservatief in samenstelling is, na een halve eeuw progressief gerechtelijk activisme (waaronder het federaliseren van abortus in 1973, het homohuwelijk’ in 2015, en transgenderrechten’ in 2016, allen op basis van ‘gevoel’), roepen Democraten nu, als een kat in het nauw, om uitbreiding van het Hof.  

Doel van het Bijbelse huwelijk
Het doel van gaat heen en vermenigvuldigt u, door het Bijbelse huwelijk, is om een stabiele, levensvatbare samenleving te garanderen. Deze natuurwet (‘natural law’) wordt zelfs erkend door de meest primitieve culturen, waar de mens naar Gods beeld als man en als vrouw geschapen zijn, als basis voor beschaving, normbesef, en voortbestaan. Abortus wordt expliciet verboden in vroege christelijke geschriften, zoals van Barnabas.[5] De scheiding van staat en kerk in de VS, door Baptisten afgedwongen, en verankerd in de vrijheid van godsdienst in een grondwetclausule, is ooit bedoeld om de staat buiten de kerk te houden, niet andersom. Maar seculiere humanisten, zelf een religie, proberen het verbod van de staat om een specifieke godsdienst (als staatskerk) te steunen in deze clausule juist om te draaien, om het recht op godsdienstbeoefening door christenen te beperken.  

Alle wetgeving is op moraliteit gebaseerd, of die van christenen of die van anderen. Waren slavernij en abortus acceptabel, omdat ze legaal waren? Nee, het waren christenen die de slavernij en abortuswetgeving afkeurden, op basis van de Bijbel. Slavernij ging van overal toegestaan, via hier en daar toegestaan, tot slavernij verboden in de grondwet. Iedereen accepteert dat vandaag als juist. Abortus ging van een halve eeuw van overal toegestaan, via de huidige situatie naar hier en daar toegestaan, naar een toekomst die het verbieden van abortus via een grondwettelijke wijziging tot gevolg moet hebben, daar het aantoonbaar moreel altijd verkeerd is en blijft om gelijk geschapen menselijk leven te knechten of te doden. Dit is ook vastgelegd door 55 protestanten en 1 katholiek in de onafhankelijkheidsverklaring van de VS van 1776.  

God veroordeelt kwaad en onrecht
Het afschaffen van de slavernij in 1865 werd gevolgd door een eeuw van rassengeweld op de zwarte bevolking door de heersende Democratische landeigenaren. Zelfs vandaag beschouwt deze partij de zwarte en Spaansprekende bevolking als haar rechtmatig ‘kiezersbezit’. Zo wordt er nu, na 63 miljoen gedode baby’s onder Roe vs. Wade, door handlangers uit hun partij onophoudelijk geweld gepleegd op pro-life zwangerschapsklinieken die hulp bieden aan aanstaande moeders. Ook worden opperrechters van de onafhankelijke rechterlijke macht bedreigd door Democratische politici van de wetgevende en uitvoerende machten (de Senaatvoorzitter en de president). De overheid, belast met bescherming van haar burgers ter voortbestaan van een levensvatbare samenleving, steunt tegenwoordig een geslachtsloos (dus kinderloos) huwelijk, en transgender identiteitspolitiek op aangepraat ‘gevoel’ (waar verwarde vrouwen ‘als mannen’ kunnen baren). Ze polariseert op basis van ras, geslacht, stand, leeftijd en overtuiging, en weigert kinderen noch het Bijbels huwelijk nog langer te beschermen. Met de woorden van zwarte schrijver Vince Ellison is de Democratische Partij er één van historisch geweld als ‘de partij van slavernij, abortus en gedwongen castratie van kinderen’.[6] ‘Zo doen ze het. Erger nog: zij vinden het prachtig als anderen eraan meedoen’ (Romeinen 1:32, HTB). Het ontkennen van de werkelijkheid en het volgen van de leugen van deze doodscultus, leidt tot een stervende samenleving.  

Net zoals radicaal linkse politici, zoeken vrijzinnige kerken steeds extremere vormen aan steun tegen de leegloop. De Paus spreekt over de ‘mythe’ van de schepping, de Anglicaanse Aartsbisschop verdedigt ongeloof in de kerk als ‘intellectuele vrijheid’, Presbyterianen bestempelen Israël als ‘apartheidsstaat’, Methodisten splitsen zich over LBGTQ+ kwesties, en de Episcopaalse kerk vindt het nodig een resolutie aan te nemen tegen pro-life zwangerschapscentra.  

‘Bewerende wijs te zijn, zijn ze dwaas geworden’ (Romeinen 1). In dit geestelijk barre klimaat, waar satan als leugenaar oppermachtig lijkt te regeren[7], wordt onverwacht de slavernij afgeschaft en wordt Roe vs Wade eensklaps teruggedraaid: ‘God zit op Zijn troon en lacht, en bespot hun dwaze plannen’ (Psalm 2:4). Gods Zoon, Jezus, zegt: ‘Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven, niemand komt tot de Vader dan door Mij’. Als christenen moeten we de Persoon van de ‘Waarheid trouw blijven’ Efeze 4:25). De kerk heeft tot taak de cultuur te beïnvloeden, niet om erdoor beïnvloed te worden. ‘Mensen die rechtvaardig zijn, zullen door hun geloof echt leven’ (Habakuk 2:4).  

Jan Schotanus

[1] https://www.liveaction.org/news/top-10-reasons-against-roe-v-wade/
[2] "Ook in Nederland blijkt het veelgehoorde argument van voorstanders van 'abortus bij verkrachting' in de praktijk zelden tot nooit de reden voor abortus'. Abortus hier wordt vooral vanuit 'sociale overwegingen' uitgevoerd. De top drie redenen (uit de Tweede wetsevaluatie wet afbreking zwangerschap 2020) voor de ruim 31.000 abortussen in 2020 in NL zijn: 'ik heb geen kinderwens', 'mijn gezin is compleet' en 'de zwangerschap of opvoeding gaat niet samen met mijn werk of mijn opleiding'. (Bron: NPV).
[3] AFR.net - Frank Turek, I don’t have enough faith to be an atheist- Bekentenis van dr. Bernard Nathanson
[4] https://thefederalist.com/2022/04/12/california-bill-openly-admits-abortion-was-always-about-killing-babies/
[5] https://www.breakpoint.org/making-abortion-as-unthinkable-as-slavery/ 13jun22, Colson Center, Breakpoint, John Stonestreet
[6] https://www.amazon.com/Lies-Democrats-Dangerous-Seductive-Destructive/dp/1637582471
[7] https://www.openbible.info/topics/satan_is_a_deceiver